Forchbahn BDe 4/4
| Forchbahn BDe 4/4 + Bt | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
BDe 4/4 nr: 10 op 26 mei 2007 aan de Alten Forchstrasse te Küsnacht
| ||||
| Aantal | BDe: 8 Bt / B: 8 + 2 | |||
| Serie | BDe 9 – 10 BDe 11 – 14 BDe 15 – 16 Bt 101 Bt 102 – 108 B 118 en 119 zie tekst | |||
| Fabrikant | Schweizerische Wagon- und Aufzugfabrik (SWS) Maschinenfabrik Oerlikon (MFO) | |||
| Bouwjaar | BDe: 1948, 1959 en 1966 Bt / B: 1959, 1967/1968 | |||
| Aantal delen | 1 deel | |||
| Asindeling | BDe: Bo’Bo’ Bt / B: 2’ 2’ | |||
| Spoorwijdte | 1000 mm (meterspoor) | |||
| Massa | BDe: 26,5 ton | |||
| Lengte over buffers | 15,92 m | |||
| Maximumsnelheid | 65 km/h | |||
| Aantal zitplaatsen | BDe: 1e klas: 0 2e klas: 40 Bt / B: 1e klas: 0 2e klas: 40 | |||
| Techniek | ||||
| Voeding | BDe: = 600 volt = 1200 volt | |||
| Vermogen | BDe: 296 kW | |||
| Aantal motoren | BDe: 4 | |||
| ||||
De Forchbahn BDe 4/4 en Bt is een elektrisch treinstel bestemd voor het regionaal personenvervoer van de Forchbahn (FB).
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De Forchbahn liet zeven motorwagens en acht bijwagens door Schweizerische Wagon- und Aufzugfabrik (SWS) en Maschinenfabrik Oerlikon (MFO) bouwen.
De motorwagen BDe 10 en de bijwagen B 119 werden gerestaureerd. Met deze combinatie worden door het Trammuseum Zürich rondritten op het net van het openbaarvervoersbedrijf van Zürich (Verkehrsbetriebe Zürich; VBZ) gehouden en tussen het centrum van Zürich en het trammuseum in het oude depot Burgwies.
Constructie en techniek[bewerken | brontekst bewerken]
Het treinstel is opgebouwd uit een stalen frame.
Nummers[bewerken | brontekst bewerken]
De motorwagen BDe 9 werd in 19xx gesloopt. De motorwagens BDe 11 t/m 16 en de stuurstand rijtuigen Bt 101 t/m 108 werden in 2004 verkocht aan een spoorwegonderneming in Madagaskar. Het transport vond in 2005 plaats.
In het begin van de jaren 1960 zocht de Forchbahn naar grotere voertuigen. In 1962 werden van de trammaatschappij van Lausanne (Tramways lausannois) twee bijwagens gehuurd. Deze werden vernummerd in B 118 en B 119. In 1969 werd de B118 aan de Trogenerbahn verkocht.
Elektrische tractie[bewerken | brontekst bewerken]
Het traject in het stadsgebied van de VBZ werd geëlektrificeerd met een spanning van 600 volt gelijkstroom en op het traject van Zürich Rehalp naar Esslingen van de Forchbahn werd geëlektrificeerd met een spanning van 1200 volt gelijkstroom.
Treindiensten[bewerken | brontekst bewerken]
De treinen werden door de Forchbahn (FB) in gezet op het traject:
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Spoorwegen; diverse jaargangen. Gerrit Nieuwenhuis, Richard Latten. Uitgeverij de Alk BV, Alkmaar.
- Theo Stolz: Triebfahrzeuge der Schweiz. Minirex AG, Luzern, 2007, ISBN 3-907014-31-6.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
- Forchbahn – Officiële site
Foto’s[bewerken | brontekst bewerken]
-
Bt: 104 en Be 4/4 in ± 1982 te Neue Forch -
rijtuig: B 119 op 26 mei 2007 in Trammuseum Zürich (ex Depot Burgwies) te Zürich.
| Bronnen, noten en/of referenties |
· 
· 
