Foreign Intelligence Surveillance Act

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Foreign Intelligence Surveillance Act
Titel Foreign Intelligence Surveillance Act of 1978
Afkorting FISA
Status In werking getreden
Goedkeuring en inwerkingtreding
Ingediend op 18 mei 1977 door Edward Kennedy
Aangenomen door Amerikaanse Senaat op 20 maart 1978; Huis van Afgevaardigden op 7 september 1978
Ondertekend op 25 oktober 1978
Portaal  Portaalicoon   Mens & maatschappij

De Foreign Intelligence Surveillance Act of 1978 ("FISA" Pub.L. 95–511, 92 Stat. 1783, 50 U.S.C. ch. 36) is een federale wet van de Verenigde Staten die procedures voorschrijft voor het fysiek en elektronisch toezicht op en het verzamelen van "buitenlandse inlichtingeninformatie" tussen "buitenlandse machten" en "agenten van buitenlandse machten" verdacht van spionage of terrorisme.

Wijzigingen[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds de aanslagen op 11 september 2001 is de FISA herhaaldelijk gewijzigd. De FISA werd bijvoorbeeld gewijzigd door de USA PATRIOT Act, voornamelijk ter voorkoming van terrorisme namens groepen die niet specifiek worden ondersteund door een buitenlandse regering.[1]

Grote wijzigingen op de FISA door de:

De FISA heeft ook de Electronic Communications Privacy Act aangepast, welke o.a. over "wire taps" gaat.

FISA Court[bewerken | brontekst bewerken]

De wet heeft de 'United States Foreign Intelligence Surveillance Court' (FISC, ook wel 'FISA Court' genoemd) opgericht om toezicht te houden op verzoeken om bewakingswaarborgen door federale wetshandhavings-en inlichtingenbureaus. Vanwege de gevoeligheid is het geen open rechtbank. Er is soms zelfs sprake van geheim recht.

Binnen- en buitenlands grondgebied[bewerken | brontekst bewerken]

Door de FISA wordt Amerikaanse overheidsinstanties ruimte gegeven om buitenlanders of Amerikanen in het binnen- en buitenland te bespioneren.[5] Data opgeslagen op Nederlands grondgebied kan hierdoor mogelijk toch in Amerikaanse handen komen.[6]

Protest[bewerken | brontekst bewerken]

Indien informatie wordt opgevraagd, wordt dit vaak aangevochten door internationaal opererende technologische bedrijven.[7] Sommige van dit soort bedrijven probeert ook transparant te zijn in het aantal opvragingen door overheden en rechtbanken.[8]

Afluisteren versus opvragen[bewerken | brontekst bewerken]

Door de FISA 'mag' er worden afgeluisterd. Door de Stored Communications Act (SCA) mag informatie worden opgevraagd.[9] De USA PATRIOT Act en de Cloud Act (Clarifying Lawful Overseas Use of Data Act) hebben onder andere deze SCA bijgewerkt.[10] Wetten van het ene land kunnen echter conflicteren met wetten van andere landen.[11]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]