Formule 1 in 1960
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
| 11e Formule 1-seizoen (1960) | ||||
|---|---|---|---|---|
Volgende: 1961 Vorige: 1959
| ||||
| ||||
Wereldkampioen Formule 1 1960, Jack Brabham
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Races | 10 | |||
| Coureurs | 87 | |||
| Constructeurs | 12 | |||
| Verdedigend kampioen |
 Jack Brabham (coureurs).svg){kind=small} Cooper (constructeurs)
| |||
| Eindstand coureurs | ||||
| 1e plaats | Jack Brabham 43 (2e titel) | |||
| 2e plaats |  Bruce McLaren 34
| |||
| 3e plaats | Stirling Moss 19
| |||
| Eindstand constructeurs | ||||
| 1e plaats | Cooper 48 (2e titel) | |||
| 2e plaats | Lotus 34
| |||
| 3e plaats |  Ferrari 27
| |||
| ||||
Het Formule 1-seizoen 1960 was het 11de FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 7 februari en eindigde op 20 november na tien races.
- Jack Brabham werd voor de tweede keer wereldkampioen in een Cooper. Het team won het wereldkampioenschap voor constructeurs.
- Het puntensysteem werd gewijzigd: er werd geen punt meer toegekend aan de rijder die de snelste ronde neerzette, wel aan de zesde in de race.
- De Indianapolis 500 stond voor de laatste keer op de Formule 1-kalender.
Kalender[bewerken | brontekst bewerken]
| Ronde | Grand Prix | Circuit | Plaats | Datum |
|---|---|---|---|---|
| 1 | GP van Argentinië |  Autódromo Oscar Alfredo Gálvez
|
Buenos Aires | 7 februari |
| 2 | GP van Monaco |  Circuit de Monaco
|
Monte Carlo | 29 mei |
| 3 | Indianapolis 500 |  Indianapolis Motor Speedway
|
Indianapolis (Indiana) | 30 mei |
| 4 | GP van Nederland |  Circuit Park Zandvoort
|
Zandvoort | 6 juni |
| 5 | GP van België | .svg){kind=small} Circuit de Spa-Francorchamps
|
Stavelot | 19 juni |
| 6 | GP van Frankrijk |  Circuit de Reims-Gueux
|
Reims | 3 juli |
| 7 | GP van Groot-Brittannië | Silverstone Circuit
|
Silverstone | 16 juli |
| 8 | GP van Portugal |  Circuito da Boavista
|
Porto | 14 augustus |
| 9 | GP van Italië | Autodromo Nazionale Monza
|
Monza | 4 september |
| 10 | GP van de Verenigde Staten |  Riverside International Raceway
|
Riverside (Californië) | 20 november |
Opmerking:
De Grand Prix van Duitsland zou oorspronkelijk gehouden worden als Formule 1-race op het AVUS-circuit in Berlijn. In plaats daarvan werd de Grand Prix-race op 31 juli verreden in de Formule 2-klasse op de Nürburgring Südschleife in Nürburg.[1][2] Deze race werd gewonnen door de Zweed Jo Bonnier in een Porsche.
Afgelast[bewerken | brontekst bewerken]
De Grand Prix van Marokko werd afgelast vanwege geldproblemen bij de organisatie.[2][3]
| Ronde | Grand Prix | Circuit | Plaats | Originele datum |
|---|---|---|---|---|
| 10 | GP van Marokko |  Ain-Diab Circuit
|
Ain-Diab | 1 oktober |
Resultaten en klassement[bewerken | brontekst bewerken]
Grands Prix[bewerken | brontekst bewerken]
Puntentelling[bewerken | brontekst bewerken]
Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.
| Positie | 1e | 2e | 3e | 4e | 5e | 6e |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Punten | 8 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Klassement bij de coureurs[bewerken | brontekst bewerken]
Slechts de beste zes van de tien resultaten telden mee voor het kampioenschap, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes. Punten werden verdeeld als meerdere coureurs één auto hadden gedeeld. Daarbij werd niet gekeken naar het aantal ronden dat elke coureur had gereden.
|
|
.svg){kind=small}
- * Coureurs deelden auto, geen punten toegekend.
Klassement bij de constructeurs[bewerken | brontekst bewerken]
Alleen de beste resultaat per race telt mee voor het constructeurs kampioenschap
De zes beste resultaten telden mee voor het kampioenschap, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.
|
|
Bronnen, noten en/of referenties
|