Naar inhoud springen

Francisco de Zurbarán

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Onbevlekte Ontvangenis, 1630-35, Museo del Prado, Madrid)

Francisco de Zurbarán (Fuente de Cantos, 7 november 1598Madrid, 27 augustus 1664) was een Spaanse kunstschilder.

Zurbarán werd geboren als zoon van de landarbeider Luis de Zurbarán. Zijn moeder heette Isabel Marquet. In zijn kinderjaren begon Francisco met houtskool voorwerpen na te tekenen. Op nog jonge leeftijd stuurde zijn vader hem naar de school van Juan de Roelas in Sevilla. Al gauw werd Zurbarán de beste leerling in de studio van Roelas en overvleugelde hij zijn leermeester. Toen Zurbarán vertrok uit Sevilla, waar zich een overvloed aan vakbekwame schilders bevond, had hij een stevige reputatie gevestigd. Hij maakte een bloeiende carrière die echter geheel tot Spanje beperkt was en weinig incidenten kende.

Zurbarán is in Sevilla misschien in de gelegenheid geweest om enkele schilderijen van Michelangelo da Caravaggio te kopiëren. In ieder geval kreeg hij de naam de Spaanse Caravaggio te zijn, vanwege de streng realistische stijl waarin hij uitblonk. Meestal schilderde hij direct naar de natuur. Voor zijn studie van gedrapeerde stof, waarvoor hij een bijzonder groot talent had, maakte hij veelvuldig gebruik van ledepoppen. Hij had een speciale gave voor het schilderen van witte stoffen. De in het wit gehulde kartuizers figureren veelvuldig in zijn schilderijen.

Van Zurbarán wordt gezegd dat hij zijn hele leven aan deze werkwijze heeft vastgehouden. Zijn onderwerpen waren meestal ernstige en ascetische religieuze plechtigheden, waarbij de geest het vlees tot onderwerping kastijdt. De composities zijn zelden overladen en vaak teruggebracht tot een enkele figuur. Zijn stijl is terughoudender en meer ingetogen dan die van Caravaggio en zijn schilderijen zijn vaak blauwachtig van kleur. Uitzonderlijke effecten worden bereikt door een precies uitgewerkte voorgrond die een groot deel van het beeld opvult en door het gebruik van licht en schaduw.

De werken van Francisco de Zurbarán worden gerekend tot de barok.

In Sevilla trouwde Zurbarán met Leonor de Jordera. Met haar kreeg hij meerdere kinderen.

Rond 1630 benoemde Filips IV hem tot hofschilder. Het verhaal gaat dat de vorst bij een gelegenheid zijn hand op de schouder van de kunstenaar legde met de woorden "Schilder van de koning, koning der schilders.”

Pas laat in zijn leven verbleef Zurbarán gedurende langere tijd in Madrid, maar Sevilla was zijn thuisbasis. Zurbarán overleed in Madrid op 27 augustus 1664.

Schilderijen (selectie)

[bewerken | brontekst bewerken]

De werken van Francisco de Zurbarán zijn in vele musea te zien, onder andere in:

Literatuur (selectie)

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Alcolea, Santiago, Zurbarán. Ediciones Polígrafa, 1989 ISBN 84-343-0589-5 (Engelstalig)
  • Brown, J., Zurbarán. New York: Harry N. Abrams, 1973
  • Soria, M.S., The Paintings of Zurbarán. London: Phaidon Press, 1955
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft mediabestanden op de pagina Francisco de Zurbarán.