Frederik van Luxemburg

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Frederik van Luxemburg (ca. 9656 oktober 1019), was graaf van de Moezelgouw, voogd van de dubbelabdij Stavelot-Malmedy en de abdij van Sint-Maximinius te Trier terwijl zijn oudste broer, Hendrik I, graaf was van Luxemburg. Frederik was de tweede zoon van graaf Siegfried van Luxemburg en Hedwig van Nordgau.

Sinds het begin van de elfde eeuw had hij het Karolingische domein Baelen-sur-Vesdre in handen. Hier zou zijn zoon, eveneens Frederik genaamd rond 1030 een versterking bouwen in de vorm van een mottekasteel .[1] In 1008 kwam Frederik in opstand tegen zijn zwager, keizer Hendrik II, en zat daarom van 1011-12 gevangen, maar verzoende zich later met hem.

Na zijn dood ging de Moezelgouw op in het graafschap Luxemburg. Het voogdschap van de dubbelabdij Stavelot-Malmedy ging over op zijn zoon Frederik.

Huwelijk en gezin[bewerken | brontekst bewerken]

Frederik trouwde rond 985 met Irmentrude van de Wetterau (ca. 967 - ca. 1020), erfgename van het kasteel Gleiberg (in de huidige gemeente Wettenberg). Zij was dochter van Herbert van de Wetterau en Irmtrud van Avalgau (957 - 1020).

Van Frederik en zijn vrouw Irmtrud zijn de volgende kinderen bekend:

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]