GROe

GROe
	Embleem van de GROe
	Een Spetsnazeenheid van de GROe bereidt zich voor op een helikoptermissie op de luchthaven Kabul in Afghanistan in 1988
Geschiedenis
Opgericht	7 mei 1992
Structuur
Directeur	Igor Korobov
Plaats	Rusland
Type	militaire inlichtingendienst
Media
Website	Officiële website
Portaal	Rusland

De GROe (Nederlandse transliteratie van de Russische afkorting 'ГРУ') is de huidige Russische militaire inlichtingendienst. De afkorting GROe staat voor Glavnoje Razvedyvatelnoje Oepravlenije (Russisch: Главное Разведывательное Управление, "hoofdinlichtingendienst"). De afkorting is officieel GROe GSj (GROe Generalnogo Sjtaba, "GROe van de Generale Staf").

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Deze divisie binnen de Russische diensten is op 21 oktober 1918 door Lenin opgericht om alle militaire inlichtingen te verwerken. De GROe opereerde over de hele wereld met het SIGINT-station in Lourdes (Cuba) (22,995 N, 82,464 W) en in alle voormalige Oostbloklanden, in het bijzonder Litouwen, Letland en Estland. Zij was op een bepaald moment zelfs groter dan de Tsjeka (voorloper van de KGB).

Omdat Lenin de GROe optimaal wilde zien werken, verbood hij de Tsjeka zich te bemoeien met de opdrachten van de GROe. Hierdoor ontstond een enorme rivaliteit tussen de twee instellingen, feller dan die tussen de FBI en de CIA in de Verenigde Staten, die tot op heden bestaat (zij het nu in een mindere mate).

De GROe is minder bekend dan de KGB doordat het een bijzonder geheime organisatie is, waartoe zelfs de hoogst geplaatste politici geen toegang konden krijgen zonder uitgebreide veiligheidsscreening.

Spetsnaz[bewerken | brontekst bewerken]

De Russische Spetsnaz (speciale eenheden) kwamen oorspronkelijk van de GROe, maar door hun uiterst efficiënte werkmethode werden er al snel Spetsnaz getraind binnen andere diensten.

Heden[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het uiteenvallen van de Unie van Socialistische Sovjetrepublieken (USSR) of Sovjet-Unie in begin 1992 was de GROe de voornaamste inlichtingendienst van de Sovjet-Unie. Na de oprichting van een ministerie van Defensie in april 1992 werd de GROe enkel nog gebruikt voor militaire inlichtingen.

De structuur van de GROe is niet veel gewijzigd sinds het Sovjettijdperk. Het aantal middelen om buitenlandse informatie te verzamelen is groter dan dat van de SVR (de Russische buitenlandse inlichtingendienst). Door de budgettaire en structurele problemen binnen de Russische militaire instellingen, is de begroting de laatste jaren geslonken. Dit heeft effect gehad op de efficiëntie van de GROe ^[bron?]. De GROe is nooit opgesplitst en versnipperd zoals de KGB, die na een verijdelde coup op Michail Gorbatsjov in 1991 opgedeeld werd in de SVR (buitenlandse inlichtingendienst) en de FSB (federale veiligheidsdienst).

De GROe was in 2006 onder meer actief in Libanon en Georgië.

Officieren van de GROe worden verantwoordelijk gehouden voor betrokkenheid bij diverse zaken, onder andere het neerhalen van Malaysia Airlines-vlucht 17 (2014), de beïnvloeding van de Amerikaanse presidentsverkiezingen (2016), de vergiftiging van Sergej en Joelia Skripal (2018)^[1] en de cyberaanval op de OPCW in Den Haag (2018).^[2]

Beroemde spionnen en overlopers[bewerken | brontekst bewerken]

George Koval, die atoomgeheimen van het Manhattanproject stal
Stanislav Loenev
Viktor Soevorov
Whittaker Chambers, Amerikaans journalist en ex-GROe-agent die in 1938 met het communisme brak
Eugene Franklin Coleman
Arvid Jacobson
Joseph Milton Bernstein
Boris Boekov
Lydia Stahl
Robert Osman
Harold Glasser
Mary Jane Keeney en Philip Keeney
Hede Massing
Irving Charles Velson, Brooklyn Navy Yard, kandidaat namens de American Labor Party voor de Senaat van New York
William Spiegel
Vincent Reno
Ward Pigman
Sergej Skripal
Richard Sorge
Olga Kolobova, een Russische spionne die met de valse identiteit 'Maria Adela Kuhfeldt Rivera' was doorgedrongen tot kringen rond de NAVO^[3]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

David M. Glantz, Soviet military intelligence in war. Cass series on Soviet military theory and practice; 3. London: Cass, 1990. ISBN 0-7146-3374-7, ISBN 0-7146-4076-X
Raymond W. Leonard, Secret soldiers of the revolution: Soviet military intelligence, 1918-1933. Contributions in military studies; 183. Westport, Conn.; London: Greenwood Press, 1999. ISBN 0-313-30990-6
Stanislav Lunev, Through the Eyes of the Enemy: The Autobiography of Stanislav Lunev. Regnery Publishing, Inc., 1998. ISBN 0-89526-390-4
Viktor Suvorov, Aquarium (Аквариум), 1985, Hamish Hamilton Ltd, ISBN 0-241-11545-0
Viktor Suvorov, Inside Soviet Military Intelligence. 1984, ISBN 0-02-615510-9
Viktor Suvorov, Spetsnaz. 1987, Hamish Hamilton Ltd, ISBN 0-241-11961-8