Gebruiker:Ciell/Nanaia Mahuta
Het vroege leven en gezin[bewerken | brontekst bewerken]
Mahuta werd in 1970 in Auckland geboren als zoon van Eliza Raiha Edmonds en (later Sir) Robert Te Kotahitanga Mahuta. Ze werd opgeleid bij Kura Kaupapa Rakaumanga school in Huntly en later intern bij Waikato Diocesan School for Girls. Daarna studeerde ze sociale antropologie en Māori-bedrijfsontwikkeling aan de Universiteit van Auckland en studeerde af als een MA (Hons).[1][2] Ze werkte ook aan de universiteit als onderzoeker/archivaris.[3]
Ze heeft sterke banden met de Māori King Movement; haar vader was de geadopteerde zoon van koning Korokī en de oudere broer van Maori koningin Te Atairangikaahu.[4] Ze is familie van de Māori-koning, Kingi Tuheitia.[5]
William Gannin Ormsby, haar neef, is de echtgenoot van Mahuta.[6][7] Het echtpaar heeft samen drie kinderen, hoewel de eerste kort na de geboorte stierf, samen met vier kinderen uit de eerdere relatie van Ormsby.[2][8][9][10]
Politieke carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Mahuta trad toe tot de Labour Party op verzoek van het aftredende West-Maori- parlementslid Koro Wētere en nadat zij Helen Clark had horen spreken in Auckland.[2] Ze was in de race voor Te Tai Hauāuru (de vervangende zetel voor West-Maori) bij de verkiezingen van 1996, maar verloor van Tuku Morgan van New Zealand First. Met plek 8 werd Mahuta echter gekozen als een van de eerste Nieuw-Zeelandse parlementsleden. Mahuta was 26 jaar en 52 dagen oud toen ze werd gekozen (twaalf dagen jonger dan Deborah Morris ) en was het jongste lid van het Huis van Afgevaardigden van Nieuw-Zeeland tot de verkiezing van Darren Hughes in 2002.
Bij de verkiezingen van 1999 betwistte ze opnieuw Te Tai Hauauru en won, voordat ze naar Tainui ging voor de verkiezingen van 2002 . Die zetel werd omgedoopt tot Hauraki-Waikato voorafgaand aan de algemene verkiezingen van 2008. Sindsdien heeft ze de zetel bekleed.
Controverse over het intergetijdengebied en de zeebodem[bewerken | brontekst bewerken]
In 2004 sloot ze zich aan bij Tariana Turia, een ander parlementslid van Labour, door tegen de eerste lezing van de wetgeving van haar partij over de controversiële kwestie van de controverse over het intergetijdengebied en de zeebodem in Nieuw-Zeeland te stemmen. In deze controverse stonden diverse Maori stammen tegenover de overheid, omdat zij van mening waren dat zij de rechtmatige eigenaren waren van deze grond. Mahuta sloot zich echter niet aan bij Turia, toen deze stopte met Labour om de Māori-partij op te richten, en in de tweede lezing van het wetsvoorstel stemde ze opnieuw tegen haar partij. Maar in de derde lezing veranderde ze haar standpunt en steunde ze het, waarbij ze zei dat het politiek pragmatisch was om te doen.[11] Bij deze derde lezing zei Mahuta dat ze zich bij de volgende verkiezingen van de Labour Party-lijst zou terugtrekken om een hernieuwd mandaat van haar kiezers te krijgen.
Kabinetsminister: 2005-2008[bewerken | brontekst bewerken]
Bij de algemene verkiezingen van 2005 bekleedde Mahuta de zetel voor haar kiesdistrict Tainui. Vervolgens was Mahuta als onderdeel van de Labour- Progressive coalitieregering minister van Douane, Jeugdontwikkeling, Lokaal Bestuur en Milieu. Mahuta verloor haar portefeuilles toen Labour werd verslagen bij de algemene verkiezingen van 2008 .
In de oppositie: 2008-2017[bewerken | brontekst bewerken]
Na de nederlaag van de Labour-regering bij de verkiezingen van 2008 en de opeenvolgende verliezen van Labour in 2011 en 2014, bekleedde Mahuta verschillende posities als woordvoerder van de Labour-partij voor Māori-aangelegenheden, Onderwijs, Energie en Natuurbehoud. Ze was ook plaatsvervangend voorzitter van de commissie voor Māori-zaken in het 51e parlement van Nieuw-Zeeland.
In 2009 werd Mahuta's wijzigingsvoorstel inzake middelenbeheer (verbetering van Iwi-beheerplannen), waarin werd voorgesteld om meer gewicht toe te kennen aan Māori bij beslissingen over middelenbeheer, overgenomen na een stemming onder de leden. Het wetsvoorstel werd in augustus bij de eerste lezing verworpen.
Mahuta was in 2014 kandidaat voor de leiding van de Labour Party. Ze had geen succes en Andrew Little werd de leider van de Labour Party.[12]
Kabinetsminister: sinds 2017[bewerken | brontekst bewerken]
Mahuta diende als kabinetsminister in de zesde Labourregering met de portefeuilles voor Lokaal Bestuur en Maori-ontwikkeling. Ze diende ook als buitengewoon minister voor de handels- en exportgroei, het milieu en de woningportefeuilles.[13]
In september 2019 hield Mahuta een emotionele toespraak: als vertegenwoordiger van het Parlement verontschuldigde ze voor een politie-inval in 1916 op Māori leider Rua Kenana's Iharaira gewijde grond, in Maungapohatu in de North Island's Bay of Plenty.[14]
Tijdens de algemene verkiezingen van 2020 behield Mahuta haar electoraat van Hauraki-Waikato en versloeg ze Donna Pokere-Phillips van de Māori-partij met een eindmarge van 9.660 stemmen.
Minister van Buitenlandse Zaken[bewerken | brontekst bewerken]
Mahuta werd op 2 november 2020 aangekondigd als de volgende minister van Buitenlandse Zaken.[15] Ze kreeg internationale erkenning[16] als de eerste vrouw (en de eerste Māori-vrouw) die de portefeuille Buitenlandse Zaken bekleedde.[17] Bovendien behield ze haar portefeuille van Minister van Lokaal Bestuur terwijl ze ook buitengewoon Minister van Māori Development werd.[18]
Op 3 november bekritiseerden de voormalige premier Helen Clark en de Māori-raad de beschrijving van Mahuta door de internationale media als een "getatoeëerde Maori-vrouw" omdat ze zich concentreerden op haar fysieke verschijning en etniciteit.[19][20] Op 4 november kreeg de rechtse blogger en auteur Olivia Pierson kritiek en media-aandacht voor het plaatsen van een tweet waarin stond dat "gezichtstatoeages, vooral bij een vrouwelijke diplomaat, het toppunt zijn van lelijk, onbeschaafd wokedom." In reactie hierop bekritiseerde Meng Foon, commissaris voor rassenrelaties, Pierson's acties en zei dat "Mahuta's kintatoeage speciaal was voor Māori en gevierd moest worden." Mahuta weigerde commentaar te geven op de kwestie. Na kritiek op Pierson's post op sociale media, schrapt online retailer Mighty Ape Pierson's boek Western Values Defended: A Primer. Pierson beschreef de schrapping van haar boek als "cancelcultuur" en beweerde dat ze met de dood was bedreigd.[21][22]
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Hon Nanaia Mahuta - Lid voor Hauraki-Waikato, Labour Party. New Zealand Parliament (4 februari 2012). Gearchiveerd op 14-11-2020.
- ↑ a b c (en) Husband, Dale, Nanaia Mahuta: No Silver Spoon. E-Tangata (28 oktober 2014). Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ Wharawhara, Reuben, "'Onbekende' Maori geplaatst op de negende plek", The New Zealand Herald, 30 oktober 1995.
- ↑ "Tainui's Sir Robert Mahuta overlijdt", TVNZ, 1 februari 2001. Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ (en) Mahuta in MP tattoo first. RNZ (8 augustus 2016). Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ "MP's partner slaat vrouwen", The New Zealand Herald, 7 december 2003. Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ (en) MP's little man about the house. Stuff (22020-11-14). Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ (en) Tattoo you: Nanaia Mahuta's tatoeages zijn een familie-aangelegenheid. NZ Herald. Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ (en) MP's kleine man in het huis. Stuff (14 november 2009). Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ (en) Nanaia Mahuta gevecht na het overlijden van haar baby. Stuff (31 januari 2009). Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ Parliamentary Debates, vol. 621 (16 november 2004). Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ Small, Vernon, "Andrew Little nieuwe Labour Party leider met een nipte overwinning", Stuff, 18 november 2014. Gearchiveerd op 8 september 2020. Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ Hon Nanaia Mahuta. Beehive.govt.nz. New Zealand Government. Gearchiveerd op 5 July 2020.
- ↑ Small, Zane, "Minister Nanaia Mahuta in tranen tijdens toespraak over 'historische inval' bij Rua Kēnana", Newshub, 13 september 2019. Gearchiveerd op 13 september 2019. Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ (en) "Grant Robertson nieuwe vice-premier terwijl Jacinda Ardern het kabinet hervormt voor een nieuwe regering", Stuff, 2 november 2020. Gearchiveerd op 2 november 2020. Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ CNN, Julia Hollingsworth, Jacinda Ardern benoemt de eerste vrouwelijke minister van Buitenlandse Zaken van het land. CNN. Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ (en) "Nanaia Mahuta wordt minister van Buitenlandse Zaken en de eerste vrouw die het werk doet", Stuff, 2 november 2020. Gearchiveerd op 2 november 2020. Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ Lijst van ministers maandag aangekondigd. Department of the Prime Minister and Cabinet (2 november 2020). Gearchiveerd op 3 november 2020. Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ Small, Zane, "Helen Clark, Māori Council veroordeelt het beeld dat geschept wordt van minister van Buitenlandse Zaken Nanaia Mahuta in de internationale pers", Newshub, 3 november 2020. Gearchiveerd op 3 november 2020. Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ Du Plessis-Allan, Heather, "Tegengas als de internationale media Nanaia Mahuta's kintatoeage benadrukt", Newstalk ZB, 3 november 2020. Gearchiveerd op 4 november 2020. Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ Brookes, Emily, "Onlinewinkel Mighty Apehaalt boek van Nieuw-Zeelandse auteur ui het assortiment, nadat deze spottende opmerkingen had gemaakt over de moko van Nanaia Mahuta", Stuff, 4 november 2020. Gearchiveerd op 4 november 2020. Geraadpleegd op 14 november 2020.
- ↑ Feek, Belinda, "De aanstootgevende opmerkingen van auteur Olivia Pierson over Nanaia Mahuta's moko kauae: achtergrond", The New Zealand Herald, 4 november 2020. Gearchiveerd op 4 november 2020. Geraadpleegd op 14 november 2020.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
[[Categorie:Nieuw-Zeelands afgevaardigde]] [[Categorie:Nieuw-Zeelands minister]] [[Categorie:Wikipedia:Pagina's met vertalingen die niet zijn nagekeken]]