Gebruiker:Djsgmnd/Kladblok

https://eduweb.eeni.tbm.tudelft.nl/TB141E/?aardgas-voorraad https://www.atlasleefomgeving.nl/olie-en-gasvelden https://www.nlog.nl/sites/default/files/2023-05/oil_and_gas_mei_2023_4.pdf https://bcheapnl.bedandbreakfaststamford.org/category?name=inductie%20koken%20pannen%20symbool https://www.rtvoost.nl/nieuws/2123369/waarom-grolsch-in-deze-droge-tijden-niet-afhankelijk-is-van-vitens-voor-water

---

NICA Netherlands Indies Civil Administration, afgekort NICA (in het Nederlands: Nederlands-Indisch Burgerlijk Bestuur) was een semi-militaire organisatie, opgericht in april 1944, belast met het herstel van het burgerlijk bestuur en het recht van de Nederlandse koloniale overheersing na de capitulatie van de Japanse bezettingsmacht in Nederlands-Indië (het huidige Indonesië) na de Tweede Wereldoorlog. [1] In januari 1946 werd de naam veranderd in Allied Military Administration-Civil Affairs Branch (AMACAB). Na het Britse vertrek uit het Nederlands-Indische gebied en de opheffing van het SEAC in juni 1946 werd de naam veranderd in Tijdelijke Bestuursdienst.

Stichting

De NICA werd opgericht op 3 april 1944 in Australië en fungeerde als schakel tussen de Nederlands-Indische Regering in ballingschap en het geallieerde opperbevel in het commandogebied van het Zuidwestelijk Pacifisch Gebied (SWPA). Gevestigd in (Camp Colombia) Brisbane rapporteerde het oorspronkelijk aan de geallieerde commandostructuur. Begin 1944 kwamen de Nederlandse luitenant-gouverneur-generaal H.J. Van Mook en de Amerikaanse generaal Douglas MacArthur, opperbevelhebber SWPA, overeen dat gebieden van Nederlands-Indië die door geallieerde (d.w.z. Amerikaanse) troepen zijn heroverd, onder civiel bestuur van de NICA zullen worden geplaatst. Door politiek uitstelgedrag van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken duurde het tot 10 december 1944 voordat de Van Mook-MacArthur Civil Affairs Agreement officieel werd ondertekend. [1]

Vroege activiteit

Nog in april 1944 gingen de eerste NICA-detachementen aan land bij Hollandia (Nieuw-Guinea). NICA-medewerkers bestonden uit Nederlands, Indo (Euraziatisch) en inheems Indonesisch militair of gemilitariseerd personeel dat uniformen droeg. De algemene leiding was in handen van kolonel C. Giebel die de rang van Stafofficier NICA (SONICA) had. Elk detachement werd geleid door een Commanding Officer NICA (CONICA) die verantwoordelijk was voor het lokale bestuur. Voor de capitulatie van Japan vestigden NICA-eenheden al burgerlijk bestuur in Nieuw-Guinea (d.w.z. Hollandia, Biak en Manokwari, Numfur), de Molukken (Morotai) en Borneo (Tarakan en Balikpapan). [1] De Amerikaanse steun en leveringen aan de NICA eindigden vrijwel toen duidelijk werd dat na 15 augustus 1945 het militaire commando werd overgedragen van de Amerikaanse SWPA naar het Britse SEAC. De 250 NICA-detachementen die voor Java gepland waren, werden stopgezet. De herbezetting van Sumatra, Java, Bali en Lombok werd een Britse verantwoordelijkheid. Terwijl de rest van de eilanden een Australische verantwoordelijkheid werd. Op 24 augustus ondertekenden de Nederlanders de nieuwe British Civil Affairs Investment Agreement met Lord Mountbatten's South East Asia Command (SEAC). [1] In september 1945 arriveerden de eerste NICA-vertegenwoordigers in Batavia. Omdat de Republiek Indonesië sterk reageerde op de komst van de NICA-staf en haar naam (Nederlands-Indië) in januari 1946 werd de naam veranderd in AMACAB (Allied Military Administration-Civil Affairs Branch).' [1] Na het Britse vertrek uit de Indonesische arena en de ontbinding van het SEAC in juni 1946 werd de naam veranderd in Tijdelijke Bestuursdienst.

Commandanten

De hoogste commandant van de NICA was de Nederlandse waarnemend luitenant-gouverneur-generaal Hubertus Johannes van Mook (Semarang, 1894 – L'Isle-sur-la-Sorgue, 1965). Zijn hoogste adviseur (1944) en tweede bevelhebber (1947) was de Javaanse edelman Raden Abdul Kadir Widjojoatmodjo (Salatiga, 1904 - Den Haag, 1992). Afgestudeerd aan de Universiteit Leiden en een wonderkind van professor Christiaan Snouck Hurgronje. Voor de oorlog was hij een hoge diplomaat in zowel Jeddah als Mekka. In zijn rollen voor NICA werd hij ook benoemd tot kolonel in het KNIL en de inwoner van de Molukken. In 1946 werd hij secretaris-generaal van de Republiek der Verenigde Staten van Indonesië. In 1947 was hij waarnemend gouverneur-generaal van Nederlands-Indië en voorzitter van de Nederlandse delegatie bij de Verenigde Naties. [2]

Bibliografie

• Touwen-Bouwsma, Elly; Groen, Petra M. H., uitg. (1996). Tussen Banzai en Bersiap. De afwikkeling van de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië. Den Haag: SDU. ISBN 978-9012082518. • Zijlmans, G.C. (1985). Eindstrijd en ondergang van de Indische bestuursdienst. Het corps binnenlands bestuur op Java 1945-1950. Amsterdam. • Bussemaker, H. Th. (2005). Bersiap. Opstand in het Paradijs. Zutphen: Walburg Pers. • Ricklefs, Merle Calvin (2001). Een geschiedenis van het moderne Indonesië sinds ca. 1300. Stanford University Pers. blz. 99. ISBN-9780804721943. • Cheong, Yong Mun (1982). H.J. Van Mook en Indonesian Independence: A Study of His Role in Dutch-Indonesian Relations, 1945-48. Den Haag: Nijhoff. Externe links • (Nederlands-Indisch Burgerlijk Bestuur) online woordenboek. Geraadpleegd op juli 2012. • NICA gaf postzegels uit. Dai Nippon. Geraadpleegd op juli 2012.

Referenties Notities en citaten

• Deze pagina bevat een integrale vertaling van de Engelstalige pagina NICA

0. ^ Jump up to:een b c d e "NICA, Netherlands Indies Civil Administration". Nationaal Archief. 1. ^ Engelstalige Wikipedia

•Categorie:Nederlands-Indië •Categorie:Nasleep van de Tweede Wereldoorlog in Indonesië •Categorie:1944 vestigingen in Nederlands-Indië •Categorie:1946 oprichtingen in Nederlands-Indië •Categorie:1944 vestigingen in het Nederlandse Rijk •Categorie:1946 oprichtingen in Nederland

---

Inductie kookplaat 1-kookzone

Merk	Type	Max. vermogen (W)	Pan- her- ken- ning	Door- snede kook- zone (cm)	Timer 180 min.	Aantal temp. standen	Aantal vermogens- standen	Over- verhitting- beveiliging	Bediening	Afmetingen (cm) Diepte Breedte Hoogte	Lengte snoer (m)	Winkel	Prijs
Blokker	BL-16302	2000	-	26	Ja	-	200- 2000	-	Tip toetsen	36,5x29,5x4,3	1,5	Blokker	39,99
Steba	HK-30	1000/2000*	-	15/22	Ja	-	7	Ja	Tip toetsen	36x29,5x6,5	1,0	Blokker	88,95
Unold	58105	2000	-	29	?	10	6	Ja	Tip toetsen	34,5x29x?	1,35	Blokker	101,90
Tristar	IK-6178	2000	Ja	?	Ja	60- 240	8	Ja	Tip toetsen	34x28x7	1,4	Blokker	49,99
Severin	KP1071	2000	Ja	22	Ja	10 (60- 240)	-	Ja	Tip toetsen	35x28x4,2	1,05	Blokker	54,99
Tefal	IH-2108	2100	Ja	10-26	Ja	-	7	?	Tip toetsen	45x30x4,5	?	Media markt	79,95
WMF	Kult X mono	2100	Ja	28	Ja	-	8**	Ja	Tip toetsen	48x29x4,8	1,0	Media markt	119,90

• twee afmetingen kookzones in één, dus kleine ring + grote ring
  • waarvan 6 voorgeprogrammeerd: braden, stomen, stoven, sudderen, koken, verwarmen.

---

Program in de Nederlandse taal is een term die klakkeloos uit het Amerikaans-Engels is overgenomen, terwijl in Nederland en België het woord niet bestaat en dezelfde betekenis wordt toegekend als het reeds bestaande woord programma. Het wordt vooral veel gebruikt in de politiek om het politieke programma aan te duiden.

Ook in het Brits-Engels is er verwarring over onderscheid tussen programm (NL: program) en programme (NL: programma). Programm komt uit het Amerikaans-Engels en wordt alleen in de VS voor zowel werkwoord als zelfstandig naamwoord gebruikt; programme komt er niet voor. In het Brits-Engels komt het woord programm alleen voor als werkwoord en niet als zelfstandig naamwoord.

In Nederland is de term program klakkeloos overgenomen uit het Amerikaans-Engels, maar betekent het niets anders dan programma. Soms probeert men een andere draai aan het begrip te geven door het te koppelen aan een ander woord, zoals in 2024 werd besloten tot het vormen van een program-kabinet.

---

---

Ella van Heemstra
Algemene informatie
Volledige naam	Ella barones van Heemstra
Geboren	12 juni 1900
Geboorteplaats	Velp (Gelderland)
Overleden	26 augustus 1984
Overlijdensplaats	Tolochenaz
Land	Nederland
Werk
Beroep	sociaal vrijwilliger
(en) IMDb-profiel
Portaal    Film

---

Ontworpen paardentramlijnen door Cornelis Soetens

Traject	Datum verstrekking concessie	Datum vervallen concessie	Datum aanleg	Maatschappij	Datum ingebruikname	Datum opgebroken	Opmerkingen
Amsterdam-Haarlem	1845	-	1845	-	-	1846	Aanleg gestaakt
Gouda-Waddinxveen-Zoetermeer-Veur-Voorburg-Rijswijk	1845	-	-	-	-	-	Niet uitgevoerd
Den Haag-Scheveningen	1860	1862	-	-	-	-	Concessie toegewezen aan NRM/DTC Ltd.
Leiden-Wassenaar-Den Haag	1862	?	-	-	-	-	Niet uitgevoerd
Den Haag-Rijswijk-Delft-Overschie-Rotterdam	2 oktober 1864	1874	-	ANRM	24 juni 1865	1877	Alleen uitgevoerd Den Haag-Rijswijk-Vrijenban

---

artikel teruggeplaatst ivm mogelijke verwijdering {{wiu|niet neutraal geschreven|2024|01|24}}

Elena Danaan
Algemene informatie
Volledige naam	Elena Danaan
Geboorteplaats	Marseille
Land	Frankrijk
Werk
Jaren actief	2007-heden
Genre	Ufologie
Uitgeverij	Obelisk Boeken
Website
Portaal    Literatuur

Elena Danaan (Marseille, 1970) is een Franse veldarcheologe, schrijfster, ufoloog, sjamaan, druïde. Zij is bekend geworden door het schrijven van boeken over buitenaardse rassen en haar ervaringen met hen. In een aantal van haar boeken beschrijft zij in contact te hebben gestaan met buitenaardsen; op 9-jarige leeftijd te zijn ontvoerd door kwaadaardige buitenaardsen, maar weer op Aarde teruggebracht door welwillende buitenaardsen. In haar boeken beschrijft zij op basis van eigen ervaringen of via een contactpersoon, de verschillende buitenaardse rassen die al dan niet op Aarde zijn (geweest), hun voorkomen en hun voertuigen, de wijze van reizen en van leven, hun technologieën, de strijd in de ruimte, hun invloeden op Aarde en de toekomst van onze planeet.

Biografie

Danaan werd geboren uit het huwelijk van de Griekse profvoetballer Adonis "Tony" Zacharias en de Frans-Zweedse Christiane Pallu. Zij groeide op als een paranormaal begaafd kind met buitenzintuigelijke vermogens en een talent voor allerlei vormen van kunst. Op haar 18e ging zij studeren aan de Academie voor Schone Kunsten in Parijs, in de stad waarin zij 13 jaar verbleef. Na haar afstuderen volgde zij de studie Archeologie aan de École du Louvre, waar zij als archeoloog afstudeerde. Van 1996 tot 1998 volgde zij als student een opleiding aan het Frans Instituut voor Oriëntaalse Archeologie. Onder dr. Zahi Hawass werkte zij op het Plateau van Gizeh. In 1999 werd zij door het Franse ministerie van Cultuur onder het CFEETK voor een jaar geplaatst in Karnak. Daarna werkte zij als archeoloog in de richting ‘Oude culturen’ acht jaar in Luxor, en o.a. in Karnak, Caïro en de Vallei der Koningen. In 2003 werd zij aangesteld als hoofd van het Epigrafielaboratorium van de Frans-Egyptische missie van Karnak.

In 2007 vertrok zij naar Frankrijk en werd aangesteld als docent aan de Mirail Universiteit van Toulouse, waar zij twaalf jaar lang dit ambt vervulde. Zij nam daarbij haar intrek in een middeleeuwse woning, waar zij een nieuw leven begon. Hier begon zij met het schrijven van boeken op basis van al haar bevindingen met de natuur, en schreef hier haar eerste boek, deel een van een elven sage La plus belle saga elfique: Shandora, Le Chemin d’Emeraude, dat pas in 2020 werd uitgegeven en werd gevolgd door nog twee delen. In haar vrije tijd aan de universiteit legde zij zich toe op het bestuderen van de oude Franse pagan-traditie, kruidengeneeskunde, middeleeuwse seizoens riten, hekserij.

In 2011 verhuisde zij naar Ierland, omdat zij vanwege haar buitenaardse contacten benaderd werd door de Franse regering, waardoor zij angst kreeg dat er misbruik zou worden gemaakt van haar gaven. Daar vestigde zij zich in Kerry, waar zij Ierse druïden ontmoette, sloot zich bij hen aan en volgde een jarenlange studie en werd ingewijd tot druïde. In 2016 werd zij in Glastonbury ingewijd tot druïde in de Orde van ‘Bards Ovates and Druids’. Van 2015 tot 2020 beheerde zij het druídenbos "Solas an Iarthair" in Kerry.

In 2018 vond een ufo-gebeurtenis plaats, het Shannon-incident. Hierbij ontmoette Danaan haar vroegere redders van haar ontvoering opnieuw. Toen zij 14 jaar was, kreeg zij van haar redders van de ontvoering een zeer nauwkeurige sterrenkaart, met daarop aangeduid met waar de verschillende rassen vandaan komen. Zij kreeg nu de instructie mee de Galactische Federatie van Werelden en de grote veranderingen op Aarde bekend te maken aan de bewoners van Aarde. Omdat zij nog steeds niet wist wat er tijdens haar ontvoering op haar negende was gebeurd, besloot zij een QHHT-sessie (hypnotherapie) te ondergaan bij een therapeute, waardoor haar geheugen de gebeurtenissen kon vrijgeven. Kort daarna besloot zij haar eerste boek over haar ervaringen te gaan schrijven. In 2020 kwam dit boek uit onder de titel A Gift from the Stars: Extraterrestrial Contacts and Guide of Alien Races.
Daarna is zij, met haar eigen ervaringen met het buitenzintuigelijke en de buitenaardse ontmoetingen en bezoeken aan buitenaardse rassen, meer boeken gaan uitbrengen.

Op haar website geeft zij vaak een eigen uitleg over de oorzaken van recente gebeurtenissen, zoals de allesverwoestende branden op het eiland Maui in september 2023.

In oktober 2023 gaf zij een lezing in Orlando op de Galactic & Spiritual Informers Connection conference II over de gebruikte technologieën van Atlantis.

Danaan beweert te leven met twee implantaten; een implantaat werd bij haar ontvoering in haar hoofd geïmplanteerd door kwaadwillige buitenaardsen op een plek waar het niet kan worden verwijderd, maar dit implantaat werd gedeactiveerd bij haar redding door goedwillende buitenaardsen, en geactiveerd voor communicatie met haar redders; het tweede werd door deze laatsten in haar schouder geplaatst ter bescherming tegen intenties van kwaadwilligen.

Externe link

• Officiële website

Bibliografie

Nederlandstalig

• 2023 – Geschenk van de Sterren – Buitenaardse contacten en gids voor Buitenaardse Beschavingen
• 2023 – We zullen jullie nooit in de steek laten – Ontmoetingen met Val Thor en reizen voorbij de Aarde
• 2023 - De zaaiers – De terugkeer van de Goden
• 2023 – Area 51 – Gesprekken met een insider

Engelstalig

• 2020 - A Gift from the Stars: Extraterrestrial Contacts and Guide of Alien Races
• 2020 - Resilience: Beyond the Impossible (science fiction roman)
• 2021 - We Will Never Let You Down: Encounters with Val Thor and journeys beyond Earth
• 2022 - The Seeders: The Return Of The Gods
• 2023 - Area 51: Conversations with Insider Stephen Chua

Franstalig

La plus belle saga elfique:

• 2020 - Shandora: Le Chemin d’Emeraude
• 2021 - Shandora II: Le Lierre et la Croix
• 2022 - Shandora III: Les Enfants de l’Aube

Bronnen, noten en referenties

• Elena Danaan en Thor Han over Agartha en de situatie op de Aarde, april 2021 - Info-blog The Event-NL (wordpress.com)
• ABOUT - Elena Danaan

[[Categorie:Ufologie

---

Lijst van bekende Indische Nederlanders

---

De Algemeene Nederlandsche Railroute Maatschappij (ANRM) was een vervoersmaatschappij die in 1866 te Den Haag werd opgericht.

De ANRM werd opgericht om vanaf 1866 het passagiersvervoer mogelijk te maken tussen Den Haag en het Badhotel (Scheveningen) met een paardenomnibusdienst, en tussen Den Haag (Huygensplein) en Delft (Kalverbosch) met een railroader die door paarden werd getrokken. Op deze laatste verbinding lag de Hoornbrug zonder rails als een obstakel waardoor de inzet van railroaders noodzakelijk was. De lijn werd wegens financiële moeilijkheden in 1874 gesloten. De ANRM bestond tot 1875, doordat zij toen failliet ging.

In 1877 werd na vervanging van de rails in normaalspoor door TH (Société Anonyme des Tramways de La Haye) dezelfde route voortgezet met paardentrams.

Zie ook:

[[Tramlijn 1]

[[Categorie:Openbaar vervoer [[Categorie:Vervoersmaatschappij [[Categorie:

---

De vonkzender behoort tot de eerste generatie radiozenders en werkt door het opwekken van vonken, die een resonantiekring aansturen, waardoor een draaggolf wordt gecreëerd.

thumb|x332px| Vonkzender Corver (bron: Fotoarchief Beeld en Geluid)

thumb|x320px| Jan Corver (bron: Fotoarchief Beeld en Geluid)

In het begin van het radiotijdperk kwam de apparatuur niet uit een fabriek maar veelal uit de werkkamer van de enthousiaste onderzoeker/radio-amateur. In Nederland hield Jan Corver in Den Haag zich bezig met het bouwen van een van de eerste zend-ontvangtoestellen. Met enkele mederadio--amateurs deed Corver in het voorjaar van 1914 proeven in de Scheveningse duinen. Deze ervaringen beschreef hij in het boekje 'Het draadloos zendstation voor de amateur'.

De radiozender van de eerste generatie was een zogenaamde vonkzender. Hij bestond uit een condensator en een spoel die samen een 'kring' vormen. De kring was niet geheel gesloten want op één punt was deze onderbroken. Over deze opening liet Corver een vonk overspringen. Met behulp van een trillerbobine werd een condensator opgeladen die zich door middel van een vonk ontlaadde over de opening. Toen de vonk oversprong, werd de lucht geïoniseerd en dus geleidend. De vonk werkte als een schakelaar.

Werkingsprincipe

De frequentie van de kring, en daarmee de golflengte van het opgewekte signaal, wordt bepaald door de capaciteit van de condensator en de spoeleigenschappen. De vonk zorgt ervoor dat de sterkte, de amplitude, van de draaggolf afneemt. Hier is dus sprake van amplitude modulatie, AM. De trilling wordt gedempt. De frequentie van de vonk, hoe vaak deze per seconde overspringt, is dus waarneembaar door met een ontvangtoestel dat is afgestemd op de frequentie van de zender deze amplitude gemoduleerde draaggolf te detecteren. Dit gebeurt aanvankelijk met een kristalontvanger. Later wordt de kristaldetector vervangen door een dubbelroosterlamp.

Aanvankelijk had het zendsignaal een maximaal bereik van 2500 meter. De antenne en aarddraden werden over de grond uitgelegd. Met dit toestel konden telegrafie- en morsesignalen over een afstand van enkele kilometers worden overbrugd. Het enige onderdeel dat niet door de amateur thuis gemaakt kon worden is de trillerbobine die destijds in de ontsteking van automobielen werd gebruikt.

Naarmate de reikwijdte van meer krachtige zenders groeide nam de toepassing van deze zenders toe. Op schepen is dankbaar gebruik gemaakt van vonkzenders. De bediener, de marconist, kreeg al snel de bijnaam 'Sparks' (Engels voor vonken) of in het Nederlands 'Vonkenboer'.

Zie ook

[[Poulsens vonkzender]

[[:Categorie:Apparaat]

---

410px|middle| Alexanderson generator (bron: Gunther Tschuch (CC BY-SA 3.0)

Profiel

Naam = Alexanderson generator

Vervaardigd door = Ernst Alexanderson

Functie =

In gebruik vanaf = jaren 10 20e eeuw

De Alexanderson wisselstroomgenerator is in 1904 door de Zweeds-Amerikaanse Ernst Alexanderson uitgevonden om een hoogfrequent signaal op te wekken dat als draaggolf kon dienen in een radiozender. Een andere Amerikaan die een dergelijke machine bedacht was Fessenden (zie ook: eerste zenders). De generator van Alexanderson werd gebruikt voor de eerste uitzendingen van geluid door middel van amplitude modulatie, AM. Vanaf 1910 werd hij gebruikt in een zeer krachtige radiotelegrafiezender op de lange golf. Voor gebruik op hogere frequenties zoals die in de korte golf zou de draaisnelheid tot gevaarlijke hoogten moeten worden opgevoerd. Daar werd om praktische redenen van afgezien. Het station werd gebruikt om verbinding te maken met stations over de gehele wereld. De generator was een zware machine en werd alleen gebruikt voor stations op het land, omdat hij te groot en te zwaar was om op schepen te worden geïnstalleerd. In 1920 werd de generator vervangen door zenders die werden uitgevoerd met vacuüm radiobuizen. De draaggolf werd daarbij gecreëerd door een elektronische oscillator te gebruiken.

Werking

In de generator wordt een wiel, de rotor, met zeer hoge snelheid rondgedraaid door een elektromotor. In de rand van dit wiel bevinden zich driehonderd inkepingen, een soort ruimte tussen de overblijvende “tanden”. Het wiel draait in een magnetisch veld dat door een spoel die onder gelijkspanning staat wordt opgewekt en hierdoor worden in hoog tempo magnetische stromen in de rotor opgewekt. Deze induceren in een andere spoel elektrische stromen die de basis vormen voor de draaggolf van de zender. De frequentie van het uitgezonden signaal is 100 kHz. De draaisnelheid van de rotor is bepalend voor de frequentie van het opgewekte signaal. Deze draaisnelheid kan voor de hogere frequenties oplopen tot 20.000 toeren per minuut. En dat is 333,3 omwentelingen per seconde. De middelpuntzoekende kracht is zeer sterk, wat een buitengewoon solide bouw van het apparaat nodig maakt.

Gebruik

In 1942 nam de Amerikaanse marine vier radiostations in gebruik die met deze generator waren uitgerust. Een nadeel van deze techniek was dat het niet mogelijk is de generator af en toe stil te zetten om naar een eventueel antwoord te kunnen luisteren. Een andere zaak was het onderhoud. Door de hoge draaisnelheid was deskundig onderhoud erg arbeidsintensief. Smering en koeling vereisten veel aandacht. De Britse marine gebruikte deze techniek daarom niet, de Amerikaanse wel. De laatste die dit type zender in gebruik had is de Amerikaanse luchtmacht, die er tot 1957 weersvooruitzichten voor het noordelijk deel van het Amerikaanse continent mee uitzond. Na de introductie van een elektronische oscillator werd deze machine overbodig.

---

Machinezender Tot aan de jaren 1920 werd door zendstations gebruik gemaakt van machinezenders of vonkzenders. Na de jaren 1920 werden, doordat toen radiozendbuizen beschikbaar werden, deze zenders vervangen. Toen kon worden volstaan met een op elektronische weg, door een oscillator, gecreëerde draaggolf.

Bij Radio Malabar en Radio Kootwijk bestond de zender uit een machinezender: een (elektro)motor, een generator die op een vast toerental liep, overeenkomend met 6 kHz, en transformatoren om een veelvoud van de opgewekte frequentie te bewerkstelligen en zo de draaggolf te creëren.

Nadelen waren: de machine was niet zomaar stil te zetten om eventueel ter plaatse naar een antwoord te luisteren; zij waren zeer arbeidsintensief doordat zij veelvuldig moesten worden gesmeerd en veel koeling nodig hadden.

---

Lijst van Haagse bioscopen

Naam	Adres	Datum opening	Datum sluiting	Opvolger
Apollo	Spuistraat 131	2 november 1919	16 oktober 1965	geen

---

---

.

Opheffen Caro Emerald, teksten verplaatsen naar Caroline van der Leeuw. Hierdoor is Caro Emerald een lege pagina en zou de redirect (automatisch?) vervallen. Naar analogie van het alter ego Stefano Keijzers van Gover Meit #redirectStefano Keizers

Caroline van der Leeuw
Caroline van der Leeuw als Caro Emerald, mei 2013
Algemene informatie
Volledige naam	Caroline Esmeralda van der Leeuw
Geboren	26 april 1981
Land	Nederland
Werk
Jaren actief	2009–heden
Genre(s)	Jazz, pop, Triphop, Folktronica
Beroep	Zangeres
Act(s)	Caro Emerald
Officiële website
Portaal    Muziek

Caroline Esmeralda van der Leeuw (Amsterdam, 26 april 1981), bekend onder haar vroegere alter ego Caro Emerald, is een Nederlandse zangeres; haar repertoire is voornamelijk Engelstalig. Ze boekte als Caro Emerald zowel in Nederland als internationaal veel succes met onder meer de single A Night Like This en het album Deleted Scenes from the Cutting Room Floor (2010).

Biografie

Van der Leeuw groeide op in De Jordaan en studeerde in 2005 af in de vakken jazz-zang aan het conservatorium in Amsterdam.
Ze zong in de Amsterdamse closeharmonygroep Les Elles en in de Philharmonic Funk Foundation, een 44 man sterk funkorkest. Daarnaast deed ze regelmatig de achtergrondzang bij het Kinderen voor Kinderen-songfestival. Van der Leeuw kreeg op de middelbare school zangles van Jim Gilloffo te Amsterdam. Zelf gaf zij zangles aan de zangschool van Babette Labeij.

Project Caro Emerald

Ontstaan naam

Van der Leeuw werd in 2007 door David Schreurs en Jan van Wieringen gevraagd een demo in te zingen. Het nummer was geschreven en geproduceerd door Schreurs, Van Wieringen, Robin Veldman en de Canadese songwriter Vince Degiorgio. Doordat zij het nummer op cdbaby.com zetten, werd dit de eerste single, en die wereldwijd veel positieve reacties opleverde inclusief een aanvraag om het nummer te gebruiken in een grote Amerikaanse filmproductie. In april 2008 kreeg Van der Leeuw de kans om het nummer live te zingen bij de lokale Amsterdamse televisiezender AT5 onder de artiestennaam 'Caro'. Hierna pakte Arrow Jazz FM het nummer op. Kort daarop besloten Schreurs, van Wieringen, Van der Leeuw en Degiorgio om een project te starten onder de naam 'Caro Emerald' en een conceptueel album op te nemen in dezelfde stijl, met Caro als 'starring artist'.

Back It Up werd op 6 juli 2009 uitgebracht op Grandmono Records, een label dat Schreurs oprichtte met van Wieringen en van der Leeuw om hun muziek uit te brengen. De artiestennaam werd veranderd in 'Caro Emerald'. In augustus 2009 werd een Kraak & Smaak-remix uitgebracht. De plaat was 3FM Megahit in week 32. Caro Emerald werd benoemd tot serious talent door 3FM. In april 2010 werd bekend dat Back It Up in 2009 de meest gedraaide Nederlandse plaat op 3FM is geweest. Ze kreeg hiervoor de Schaal van Rigter uitgereikt.

In het nummer wordt gebruik gemaakt van scat.

Deleted Scenes from the Cutting Room Floor

In november 2008 schreven Degiorgio en Schreurs in Toronto zeven nieuwe liedjes voor het album. Tijdens deze schrijfsessie lieten zij zich inspireren door films uit de jaren '50, waardoor een duidelijk concept voor het album ontstond. Eind januari 2009 reisde Degiorgio af naar Amsterdam om de rest van de liedjes te schrijven met Schreurs en Van der Leeuw. Op 16 oktober 2009 werd bekend dat Martini de tweede single A Night Like This had gekozen voor een online reclamecampagne.

Op 29 januari 2010 kwam het album Deleted Scenes from the Cutting Room Floor uit. Dit kwam binnen op de eerste plaats in de Nederlandse Album Top 100.

Na acht weken op 1 gestaan te hebben, ontving de zangeres op 2 april een platina plaat (50.000 verkopen) voor het album tijdens een uitzending van het televisieprogramma Pauw & Witteman. Uiteindelijk bleef het album 30 weken op de eerste plaats staan, waarmee het diverse nationale en internationale chart records verbrak. Deleted Scenes from the Cutting Room Floor werd het langst genoteerde chartalbum van Nederland.

Op 15 mei 2010 werd de single That Man uitgebracht. Op 15 oktober 2010 volgde de single Stuck.

Op 3 december 2010 ontving Caro Emerald in De Wereld Draait Door een onderscheiding voor de verkoop van 200.000 exemplaren van Deleted Scenes from the Cutting Room Floor. In december 2011 ontving Caro Emerald haar zesde platina plaat voor het album. De muziek van het album is regelmatig te horen in trailers, reclames en in films.

In het Verenigd Koninkrijk bereikte het album de vierde plaats en bleef het acht weken in de top 10. Het kreeg de platina status, met meer dan 360.000 verkochte exemplaren. Op 14 april keerde Deleted Scenes from the Cutting Room Floor terug in de Britse album top 20, na een liveconcert voor BBC Radio 2 en het vele afspelen van single Tangled Up op diezelfde zender. In de 67e week steeg het nummer naar 12 en de week daarna naar 11.

Ook in andere delen van Europa werd het album een succes: in Duitsland werden het album en A Night Like This beide met platina bekroond (280.000+ en 340.000+ verkocht), in Polen werd het zes keer platina, in Italië kreeg Back It Up een gouden plaat en in Oostenrijk stond A Night Like This op nummer 1. Het album is in totaal 1.200.000 keer verkocht en is in april 2012 opgenomen in de Klassieke Albums van Nederland.

Stemproblemen

Begin 2011 werd een poliep op een van Van der Leeuw's stembanden gevonden die operatief verwijderd moest worden. Hierdoor moesten geplande optredens bij onder andere De Vrienden van Amstel LIVE! worden afgezegd en werd de lancering van de single A Night Like This in het buitenland uitgesteld. Ook kon ze daardoor op het Buma Harpen Gala A Night Like This, dat uitgeroepen werd tot beste lied, niet zingen. Jacqueline Govaert verving haar toen. Het eerste optreden dat ze na haar stemproblemen gaf was Campuspop bij de UT in Enschede op 10 juni 2011.

Britse tournee 2012

Caro Emerald heeft in maart 2012 verschillende optredens gegeven in de Britse steden Birmingham, Londen, Glasgow en Manchester.

The Shocking Miss Emerald

Het tweede album The Shocking Miss Emerald werd in Nederland uitgebracht op 3 mei 2013. Het album kwam binnen op nummer 1 in de Album Top 100. Als eerste single was eerder dat jaar op 18 februari het nummer Tangled Up uitgebracht, geschreven door Schreurs, Degiorgio en Guy Chambers. Tangled Up kwam binnen op nummer 71 in de Single Top 100 en stond een week later op nummer 6, de hoogst behaalde positie. In het Verenigd Koninkrijk kwam The Shocking Miss Emerald op nummer 1 binnen in de UK Albums Chart en behaalde Tangled Up de 11e plaats in de nationale airplay charts.

2015–2022

In april 2015 werd de single Quicksand uitgebracht. Op 6 maart 2017 heeft Grandmono de ep Emerald Island uitgebracht, met vier nieuwe nummers en twee instrumentale tracks geïnspireerd op het muziekgenre exotica, als onderdeel van de Emerald Island tour.

In 2018 was Van der Leeuw als Caro Emerald voor het eerst te zien als jurylid in de talentenjacht The Talent Project, uitgezonden door RTL 4. In 2020 verscheen de single Wake Up Romeo. Dit was tevens het laatste onder de naam Caro Emerald uitgebracht werk. Op 31 augustus 2022 maakte Van der Leeuw bekend met haar alter ego Caro Emerald te stoppen.

Project The Jordan

Het volgende project van Van der Leeuw was The Jordan en is vernoemd naar de Amsterdamse wijk de Jordaan waar ze opgroeide. Op 10 februari 2023 bracht Caroline van der Leeuw onder de naam "The Jordan" het album Nowhere Near The Sky uit. In triphop, folktronische texturen en een vrije songwriting, kon zij hierin haar tot dan toe onderdrukte gevoelens, die haar in haar optredens als Caro Emerald in toenemende mate haar parten gingen spelen, vanaf dan in haar composities en zang kwijt.

Persoonlijk

Emerald heeft een vriend en twee dochters.

Prijzen

Uitreiking Popprijs 2010

Caro Emerald in 2017

• 11 april 2010: 3FM Serious Talent Award
• 15 april 2010: Schaal van Rigter
• 26 april 2010: De Eerste Prijs
• 3 oktober 2010: Edison – Beste Zangeres
• 12 januari 2011: European Border Breakers Award – Best Dutch Artist 2010
• 15 januari 2011: Mega Award 2010
• 15 januari 2011: Popprijs 2010
• 3 maart 2011: Buma Harpen gala – Zilveren Harp en Beste Lied
• 14 april 2011: 3FM Awards – categorieën "Beste album" en "Beste zangeres"
• 1 juni 2011: Sena award – A Night Like This meest gedraaide nummer in de horeca in 2010
• 12 juni 2011: TMF Awards – categorie "Beste Vrouw"
• 4 februari 2012: Goldene Kamera – Best Music International
• 21 maart 2012: Echo – Beste Nieuwkomer
• 27 augustus 2012: Gouden Notekraker 2012
• 4 oktober 2012: Radio 6 Soul & Jazz Award – categorie "Beste Artiest Jazz"
• 23 mei 2014: Radio 2 Mijlpaal 2014
• 3 oktober 2014: Radio 6 Soul & Jazz Award – categorie "Beste Artiest Vrouw"

Discografie

Albums

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Deleted Scenes from the Cutting Room Floor	29-01-2010	06-02-2010	1(30wk)	176	6x Platina / Bestverkochte album van 2010
Live in Concert at the Heineken Music Hall Amsterdam	17-06-2011	25-06-2011	51	2	met The Grandmono Orchestra / Livealbum
The Shocking Miss Emerald	03-05-2013	10-05-2013	1(3wk)	97	Platina
Emerald Island	2017	01-04-2017	40	2	Ep
MO x Caro Emerald	2017	23-12-2017	52	2	Ep met Metropole Orkest

Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Deleted Scenes from the Cutting Room Floor	2010	11-09-2010	23	35
The Shocking Miss Emerald	2013	11-05-2013	31	31

Singles

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Back It Up	2009	15-08-2009	12	12	Nr. 13 in de Single Top 100
A Night Like This	2009	26-12-2009	2	26	Nr. 1 in de Single Top 100
That Man	2010	05-06-2010	22	8	Nr. 29 in de Single Top 100
Stuck	2010	13-11-2010	6	19	Nr. 28 in de Single Top 100
Riviera Life	2011	07-05-2011	18	12	Nr. 70 in de Single Top 100
You're All I Want for Christmas	2011	10-12-2011	tip14	-	met Brook Benton / Nr. 26 in de Single Top 100
Tangled Up	2013	02-03-2013	16	13	Nr. 6 in de Single Top 10
I Belong to You	2013	23-11-2013	tip8	-	Nr. 99 in de Single Top 100
Quicksand	2015	02-05-2015	tip13	-	Nr. 3 in de Single tipparade
Wake Up Romeo	2020	-	-	-	-

Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Back It Up	2010	25-09-2010	33	3	Nr. 1 in de Radio 2 Top 30
A Night Like This	2010	25-12-2010	tip2	-	Nr. 4 in de Radio 2 Top 30
Tangled Up	2013	13-04-2013	tip12	-
Liquid Lunch	2013	22-06-2013	tip14	-
One Day	2013	26-10-2013	tip25	-
I Belong to You	2013	28-12-2013	tip81	-

Radio 2 Top 2000

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
A Night Like This	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	22	48	100	155	204	364	529	655	722	1200	1282	1525	1987
Back It Up	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	197	585	668	752	1097	1290	1931	-	-	-	-	-	-
Liquid Lunch	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1521	1843	-	-	-	-	-	-	-
Riviera Life	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1424	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Stuck	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1022	1435	1600	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Tangled Up	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1869	-	-	-	-	-	-	-	-
That Man	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	605	943	916	1387	1676	-	-	-	-	-	-	-

Dvd's

Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse DVD Music Top 30	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Live in Concert at the Heineken Music Hall Amsterdam	2011	07-05-2011	1(5wk)	82	met The Grandmono Orchestra
BBC in Concert	2013	05-10-2013	2	76

Externe links

• Officiële website Caro Emerald
• Officiële website The Jordan
• Interview met David Schreurs, songwriter/producer voor Caro Emerald (in het Engels) Gearchiveerd op Internet Archive Waybackmachine

Bronnen, noten en/of referenties

Mediabestanden

Zie de categorie Caro Emerald van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Categorie:Nederlands jazzzanger]] Categorie:Alter ego]]

---

Caroline van der Leeuw

Caroline van der Leeuw
Caroline van der Leeuw als Caro Emerald, mei 2013
Algemene informatie
Volledige naam	Caroline Esmeralda van der Leeuw
Geboren	26 april 1981
Land	Nederland
Werk
Jaren actief	2009–2022
Genre(s)	Jazz, pop
Beroep	Zangeres
Portaal    Muziek

Caroline Esmeralda (Caroline) van der Leeuw (Amsterdam, 26 april 1981), is een Nederlandse zangeres; haar repertoire is voornamelijk Engelstalig. Ze boekte zowel in Nederland als in het buitenland van 2009 tot 2022 veel succes met het door haar gespeelde alter ego Caro Emerald, met onder meer de single A Night Like This en het album Deleted Scenes from the Cutting Room Floor (2010). In 2022 sloot zij haar project Caro Emerald af en in 2023 ging zij verder met een nieuw project, The Jordan.

Biografie

Van der Leeuw werd geboren in de Jordaan en groeide op aan de Rozengracht. Zij studeerde in 2005 af in de vakken jazz-zang aan het conservatorium in Amsterdam.

Ze zong in de Amsterdamse closeharmonygroep Les Elles en in de Philharmonic Funk Foundation, een 44 man sterk funkorkest. Daarnaast deed ze regelmatig de achtergrondzang bij het Kinderen voor Kinderen-songfestival. Van der Leeuw kreeg op de middelbare school zangles van Jim Gilloffo te Amsterdam. Zelf gaf zij zangles aan de zangschool van Babette Labeij.

Caro Emerald

Van der Leeuw werd in 2007 door David Schreurs en Jan van Wieringen gevraagd een demo in te zingen en verwierf onder de artiestennaam Caro bekendheid met de single Back It Up. Het nummer was geschreven en geproduceerd door Schreurs, Van Wieringen, Robin Veldman en de Canadese songwriter Vince Degiorgio. Het liedje bleef onbekend tot Van der Leeuw in 2008 het nummer live zong op de lokale Amsterdamse televisiezender AT5 onder de artiestennaam Caro. Hierna pakte Arrow Jazz FM het nummer op, zodat ze ook buiten Amsterdam bekend werd. Daarna besloten Schreurs, van Wieringen, Van der Leeuw en Degiorgio om een project te starten onder de naam Caro Emerald en een conceptueel album op te nemen in dezelfde stijl, met Van der Leeuw als 'starring artist'.

Begin 2011 kreeg zij ten gevolge van een poliep op een van haar stembanden problemen met het zingen, maar was in oktober van daty jaar voldoende hersteld voor een tournee door het Verenigd Koninkrijk.

In 2014 beviel zij van een dochter en in 2017 werd een tweede dochter geboren. Vanaf dat jaar en mede door de Coronapandemie, waarin haar optredens stopten, werd haar affiniteit tot Caro Emerald geleidelijk aan steeds minder.
In 2022 maakte Van der Leeuw bekend te stoppen met Caro Emerald om verder te gaan met haar band onder de naam The Jordan, als verwijzing naar de Amsterdamse buurt waar zij opgroeide.

Zij boekte nationaal en internationaal als Caro Emerald diverse grote successen.

The Jordan

Na te zijn gestopt met Caro Emerald ging Van der Leeuw verder met haar band The Jordan. Er werd nieuw werk gepresenteerd, en doet in niets denken aan Caro Emerald, maar vertoont invloeden van de Britse band Portishead. Zij kon mede door aanmoediging van producer Oscar Holleman nu ook haar zelf geschreven teksten ten gehore brengen. Met deze band zingt zij geen nummers meer van Caro Emerald.

Zie ook

Caro Emerald

Bronnen, noten en referenties

Categorie:Nederlands jazzzanger

https://nl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Verzoekpagina_voor_moderatoren/Artikel_verplaatsen

---

---

---

Lijst van adagio’s en fuga’s van Mozart, bewerkingen en composities in de stijl van J.S. Bach

KV Naar Titel Datum en plaats

     	-		BWV 876   	Adagio cantabile en Fuga in Es 

- BWV 849 Adagio en Fuga in b - BWV 849 Adagio en Fuga in d

- BWV 867 Adagio en Fuga in a

- BWV 891 Fuga in b (onvoltooid)

- BWV 548 Fuga KV 405/1 BVW 871 Fuga in c KV 405/2 BVW 876 Fuga in E KV 405/3 BWV 878 Adagio en Fuga in E KV 405/4 BWV 877 Prélude en Fuga in d KV 405/5 BWV 874 Larghetto cantabile in D en Fuga KV 426 - Fuga a due Cembali 1783 KV 546 - Adagio en Fuga in c 2 juni 1788, Wenen KV Anh. 44 - Allegro in c

• [5] W.A. Mozart after Bach: Adagios & Fugues, CD-recensie Aart van der Wal, Opus Klassiek, 2014.

Categorie: Oeuvrelijst van Wolfgang Amadeus Mozart

---

https://global.royalhaskoningdhv.com/nederland/overleven-door-centrale-keukens

---

Graetz (merk) Graetz was een Duitse firma die radio-, televisietoestellen en aanverwante apparatuur vervaardigde, en bestond van 1948 tot 1961.

Geschiedenis

De kleinzonen van Albert Graetz - medeoprichter van de firma Ehrich&Graetz - Erich en Fritz, richtten in 1948 in het Duitse Altena de firma Graetz op, als opvolger van hun verloren gegane familiebedrijf Ehrich&Graetz in Oost-Berlijn.

Het bedrijf richtte zich met name op de productie van radio- en televisietoestellen. De radiotoestellen voerden onder meer de type namen: Grazioso, Komtess, Melodia, Baroness en Comedia. Daarnaast kwamen ook taperecorders, radiocombinatie meubels, luidsprekers, microfoons en dergelijke van het merk op de markt.

Ook de Petromax - een petroleum overdruklamp, ontwikkeld door Max Graetz, zoon van Albert Graetz - verkreeg hier met een grote productie zijn laatste opleving.

In de jaren '50 had het bedrijf 7000 man in dienst, die werkzaam waren in de fabrieken in Altena, Bochum, Geroldsgrün en Letmathe. In 1961 werd dit bedrijf eigendom van Standard Elektrik Lorenz (SEL) AG en is sinds 1987 eigendom van het Finse Nokia-concern.

Zie ook

Ehrich&Graetz

Bronnen, noten en referenties

• [6] Graetz Grazioso 4617 Raumklang, Nederlands Grammofoon Gezelschap

---

---

---

---

---

Resultaten van hernieuwd onderzoek

In Tjernobyl vond in 2022 een hernieuwd onderzoek plaats naar de aanleiding van de kernramp.

In 2022 werd een historisch onderzoeker door de Oekraïense regering toegelaten om de in Kiev opgeslagen KGB rapporten in te zien over de centrale in Tjernobyl. Het bleek dat de KGB, waarvan de agenten zich onder de gewone werknemers bevonden, de centrale en het personeel en de leiding scherp in de gaten hield. De KGB stelde verontrustende rapporten op over het ontwerp met dunne {{beton]]nen wanden in plaats van een dikke betonnen omhulling die als schild zou dienen in geval van een explosie. Verder waarschuwde de KGB bij de bouw van de centrale, dat beton van slechte kwaliteit werd gebruikt en waarin zich tijdens het uitharden nog luchtbellen bevonden en holten in het beton veroorzaakten, het personeel slechts eenzijdig was opgeleid en de leiding niet deugde. Met deze rapporten deed de Sovjetleiding niets; er moest alleen productie gedraaid worden. Als de beoogde productieaantallen niet gehaald zouden worden, zouden sancties volgen voor het personeel, zoals beschuldiging van sabotage, en gevangenisstraffen dreigden.
De centrale bleek volgens de KGB-rapporten ook te zijn ontworpen voor de vervaardiging van nucleaire ladingen van atoomwapens, zoals plutonium en uranium en had zijn oorsprong in de toenmalige Sovjetgedachte van nucleaire bewapening. Het basisontwerp van de RBMK-reactor week niet af van dat van andere reactoren, maar een ontwerpfout zorgde voor gevaarlijke reacties bij het omhooghalen en daarna weer neerlaten van de reactorstaven. Bij de reactorstaven zat aan de onderkant grafiet voor de smering, maar het grafiet deed de reactiviteit en daardoor de temperatuur van de reactor gevaarlijk hoog stijgen, waarbij die onbeheersbaar zou worden en het gevaar ontstond dat de reactor op hol zou slaan. De daarbij vrijkomende radioactiviteit zou zestig maal groter zijn dan die van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki. Deze informatie was echter een topgeheim en daardoor onder de werknemers en de leiding onbekend.

Hoewel het bij de reactor in Leningrad eerder bijna was misgegaan, volgde op 26 april 1986 echter de gevreesde en fatale explosie in reactor 4, gevolgd door een felle brand. Men besefte al snel dat dit een ramp met wereldwijde gevolgen was en een groot gebied rond de centrale werd van de buitenwereld afgesloten. De bevolking van 50.000 inwoners van het nabijgelegen Pripjat en die uit werknemers van de centrale bestond, werd pas de volgende dag geïnformeerd over een ongeluk in de centrale waarbij radioactiviteit zou zijn vrijgekomen en voor drie dagen zou worden geëvacueerd. Er werd echter niets aan de inwoners verteld wat er werkelijk aan de hand was. Ook de rest van de wereld werd onwetend gehouden van de ramp.
Door de explosie werden het dak en de wanden van de reactor weggeblazen en werden radioactieve stofdeeltjes en brokstukken de lucht ingeblazen, wat daarna nog werd verergerd toen bij de erop volgende brand en de bluswerkzaamheden nog meer radioactief materiaal via rook en stoom in de atmosfeer terecht kwamen. Bovendien volgde een melt-down. Er ontstond een enorme radioactieve wolk, die over een groot deel van Noord-Europa trok. De radioactiviteit ervan werd drie dagen later voor het eerst gemeten bij de kerncentrale van Forsmark in Zweden waarvan de werknemers al besmet bleken nog voordat zij ’s ochtends aan het werk gingen. Na weerkundig onderzoek kon worden bepaald dat het om een radioactieve wolk te gaan uit de buurt van Tjernobyl. Het Sovjet-regime kon daardoor niet langer verbergen wat er was gebeurd. Nadat de Amerikaanse geheime dienst (CIA) op de hoogte was gebracht, kwam het nieuws over de ramp in omloop. De bevolking van Oekraïne werd echter niets verteld, hoewel geruchten over de ramp de ronde deden, waardoor agenten van de KGB op pad werd gestuurd om te weten te komen wie er wat over de gebeurtenis wist en wat er was gezegd. Via een uitzending van de BBC, die in Oekraïne werd ontvangen, kwam de officiële lezing van de ramp naar buiten onder de bevolking van Oekraïne. Ondertussen hadden Sovjetmedewerkers in alle bibliotheken alle boeken over nucleaire straling verwijderd, zodat niemand iets over de gevaren ervan kon naslaan en zo paniek onder de bevolking wilden voorkomen. Het bleek echter dat veel buitenlandse toeristen en studenten al op de hoogte waren, en uit onder andere het ondertussen reeds besmette Kiev, vertrokken.

Voor de opruimwerkzaamheden in het rampgebied waren 500.000 werknemers nodig. Dat was mede de oorzaak van de ondergang van het Sovjetregime. De ramp veroorzaakte ruim 5000 gevallen van kanker.

Bron: VPRO, https://pbsinternational.org/programs/chernobyl-the-new-evidence/

---

Bommelwoord

Een bommelwoord is een woord dat op verschillende wijzen kan worden gelezen, begrepen of worden uitgesproken. Een woord kan verkeerd gelezen worden en zo voor onbegrip of verwarring bij de lezer zorgen. Dit anders lezen moet niet worden verward met dyslexie.
Taalkundig gezien is het bommelwoord een homograaf of homogram.

Het woord 'bommelwoord' is ontstaan naar aanleiding van het woord bommelding, dat gelezen kan worden als bommel-ding of bom-melding. Niet alleen Nederlandse woorden kunnen bommelwoorden zijn, maar ook bijvoorbeeld: beamen, dat gelezen kan worden als be-amen, maar in de Engelse taal uitgesproken wordt als 'biemen' en het stralen van bijvoorbeeld zonlicht betekent.
In engere zin is een bommelwoord een woord dat ontsproten is aan het brein van Marten Toonder, die in zijn stripverhalen over de avonturen van Heer Bommel en Tom Poes tal van nieuwe woorden aan de Nederlandse taal toevoegde, zoals denkraam, minkukel en zielknijper.

Voorbeelden in de Nederlandse taal:

Bij de klemtoon anders leggen:

• Verspringen: vérspringen/verspríngen
• Bedelen: bedélen/bédelen
• Kantelen: kantélen/kántelen
• Voorkomen: vóórkomen/voorkómen
• Negeren: negéren/négeren

Bij verkeerd interpreteren, ongebruikelijke woorden vormen:

• Kartongeluk: karton-geluk/kart-ongeluk
• Verfrommel: verfrómmel/vérfrommel
• Inkepinkje: inkepínkje/inképinkje

Een woord op verschillende manieren afbreken en daardoor een andere betekenis toekennen:

• Minister: mini-ster/minister
• Kassalade: kas-salade/kassa-lade
• Massagebed: massa-gebed/massage-bed
• Valkuil: valk-uil/val-kuil
• Bisschopsmijter: bisschop-smijter/bisschops-mijter

Een woord niet kunnen ontcijferen en als één geheel zien:

• Pijpetuitje: pijp-etui-tje
• Hyenavel: hyena-vel
• Dagentree: dag-entree
• Neppelgrims: nep-pelgrims

Buitenlandstalige woorden aanzien voor Nederlandse woorden:

• Tweetjes (uitspraak: twietjes (Eng)); met z’n tweetjes
• Slang (uitspraak: sleng (Eng)); een slang
• Appel (uitspraak: eppel (Eng) of appél (Fr)); een appel
• File (uitspraak: fajl (Eng))

Bronnen, noten en referenties

• Bommelwoorden: dit zijn de allerleukste voorbeelden - Letterdesk
• Sanders, Ewout; Helder mij even op: De beste WoordHoeken uit NRC, uitgeverij Walburgpers, 31 december 2021; ISBN 9789462497153

Categorie:Taalkunde

____________________________________________________________________________________________________________________

Arnold Douwes 'Petrus Arnoldus Conradus (Arnold) Douwes (Laag Keppel, 26 januari 1906 - Utrecht, 7 februari 1999) was een Nederlandse landbouwkundige, tuin- en landschap architect; was tijdens de Tweede Wereldoorlog een verzetsman en redder van joden.

Hij werd geboren in een gezin met vijf zusters en twee broers, waarvan de vader een dominee van de Gereformeerde Gemeenten was. Omdat hij in Nederland niet aan de slag kon, vertrok hij naar Noord-Amerika, waar hij tien jaar rondzwierf door Canada en de V.S., maar ook daar lukte het hem niet een carrière op te bouwen en een gezin te stichten. Vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kwam hij terug naar Nederland en vestigde zich in Boskoop, waar hij ging werken op een boomkwekerij. In de loop van de oorlog begonnen de wreedheden van de bezetter tot hem door te dringen en ging hij illegale blaadjes rondbrengen en knipte kabels van zoeklichtinstallaties door. Omdat hij in de gaten liep, ondernam hij een zwerftocht door Nederland en belandde daarbij in Nieuwlande (Drenthe). Daar kwam hij in contact met de gereformeerde verzetsstrijder Johannes Post, die daar het gewapend verzet leidde. Hij kreeg van hem een onderduikadres en sloot hij zich op diens verzoek aan bij deze verzetsorganisatie. Toen hij tijdens de oorlog bemerkte dat de Jodenvervolgingen op gang kwamen, onderhield hij contact met Amsterdam, waar veel Joden woonden. Omdat hij het beschouwde als zijn christenplicht, bood hij hen het alternatief om in plaats van gevolg te geven aan het bevel van de bezetter en te worden getransporteerd naar Kamp Westerbork (waarvan men toen nog niet wist dat het een doorgangskamp was), of naar Nieuwlande te vluchten en daar onder te duiken. Hij zorgde voor onderduikplaatsen, bonkaarten, geld en vervalste [Indentiteitsbewijs|identiteitsbewijzen]]. Omdat Post in 1943 door de Duitsers werd gezocht vanwege diens illegale activiteiten, nam Douwes de leiding van de onderduikorganisatie op zich, samen met de joodse onderduiker Max Léons Zij zetten samen het grootste netwerk in Europa op van onderduikadressen. Behalve voor joden zorgt hij ook onderduikadressen voor gevluchte Franse en Russische krijgsgevangenen, en aan Amerikaanse en Engelse in de buurt van Nieuwlande neergeschoten vliegeniers.

Van zijn activiteiten maakte hij gedurende de periode 1943-1944 nauwkeurig notities, waarvan hij de losse velletjes telkens in jampotten begroef in de tuin van het huis waar hij zich op dat moment was ondergedoken. Na de oorlog maakte hij een dagboek van de notities. Omdat hij als enige Europese redder van Joden een dagboek had geschreven, werd de historische betekenis ervan door het NIOD op een lijn gesteld met dat van Anne Frank en Etty Hillesum. Samen met de joodse onderduiker en medeverzetsman, Max Léons, redde hij honderden Joden. In 1944 werd hij door de Gestapo opgepakt. Door het gewapend verzet werd hij uit de gevangenis bevrijd en moest daarna ook zelf onderduiken.

Douwes huwde in 1946 met een van de joodse onderduiksters. In 1947 vestigde hij zich met zijn vrouw in Zuid-Afrika maar waarbij het Apartheidsregime hem tegen de borst stuitte. Ze kregen 3 dochters maar na 9 jaar daar gewoond te hebben verhuisden ze in 1956 naar Israël. Daar maakte hij mee dat door Yad Vashem een herinneringsmonument voor de steun aan de ondergedoken joden in Nieuwlande werd onthuld. Zijn huwelijk strandde en Arnold kwam terug in Nederland, zijn ex-vrouw en kinderen bleven in Israël. Hij vestigde zich in Utrecht waar hij uiteindelijk overleed. De laatste jaren van zijn leven was hij gebonden aan een rolstoel.

Na de oorlog kreeg hij een medaille van Yad Vashem voor zijn inzet. Hij eiste echter dat alle inwoners van Nieuwlande en omgeving eveneens zouden worden onderscheiden voor het redden van de rond 350 joden doordat zij hen een onderduikadres hadden gegeven. Dit had tot gevolg dat 212 bieders van een onderduikadres in 1985 werden onderscheiden.

Literatuur

• Max Leons & Arnold Douwes, Mitswa en christenplicht 2011. ISBN 9789491363016
• Johannes Houwink te Cate en Bob Moore, Het geheime dagboek van Arnold Douwes, Boom uitgevers, Amsterdam, 2018; ISBN 9789024415670
• Rutger Bregman, 'Wat maakt een verzetsheld?', uitgever: De Correspondent, Amsterdam, 2021 ; EAN 9789083117645

Bronnen, noten en referenties

• [7] Europese dagboeken en egodocumenten, inventarisnummer 244, NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies
• [8] Het geheime dagboek van Arnold Douwes, Jodenredder, NIOD,
• [9] Nieuwlande in verzet, Drenthe in de oorlog
• [10] Verzetsheld Arnold Douwes kon in het gewone leven niet aarden, maar vond in de oorlog zijn bestemming, AD, 27 april 2021

Categorie:Drenthe Categorie:Verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog ____________________________________________________________________________________________________________________

---

Kota Tua Jakarta

Kota Tua Jakarta ("historische stad Jakarta"), officieel bekend als Kota Tua, is een wijk die de oorspronkelijke binnenstad van Jakarta omvat. Het is ook bekend als Oud-Batavia, Benedenstad, in tegenstelling tot Weltevreden, de "Bovenstad", of Kota Lama (Indonesisch voor "Oude Stad").

Het 17e-eeuwse Batavia was de hoofdstad van Nederlands-Indië en het centrum van de Aziatische specerijenhandel. Het gebied bevat bouwwerken in Hollandse stijl die meestal dateren uit de 17e eeuw, toen de havenstad tijdens de hoogtijdagen van de specerijenhandel diende als het Aziatische hoofdkwartier van de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC). Het beslaat 1,3 vierkante kilometer binnen Noord-Jakarta en West-Jakarta (de stadsdelen Kelurahan Pinangsia, Taman Sari en Kelurahan Roa Malaka, Tambora). Het grotendeels het Chinese centrum van Glodok en maakt deel uit van Kota Tua.

Kota Tua is een overblijfsel van het oude Batavia, de eerste ommuurde nederzetting van de Nederlanders in Jakarta. Het was een ommuurde stad met een eigen kasteel. Het gebied won aan belang in de 17e-19e eeuw toen het werd opgericht als de de facto hoofdstad van Nederlands-Indië. Deze ommuurde stad contrasteerde met de omliggende kampungs (dorpen), boomgaarden en rijstvelden. Het gebied werd in de 16e eeuw door Europese zeelieden Het juweel van Azië genoemd en was een handelscentrum vanwege de strategische ligging binnen de specerijenhandel in de archipel.

Hoofdkantoor van de Nederlands Oost-Indische Compagnie

In 1526 viel Fatahillah, gestuurd door het Sultanaat van Demak, de haven van Sunda Kelapa van de hindoe Pajajaran binnen, waarna hij de naam veranderde in Jayakarta. Deze stad was slechts 15 hectare groot en had een typisch Javaanse haveninrichting. In 1619 verwoestte de VOC Jayakarta onder leiding van Jan Pieterszoon Coen. Een jaar later bouwde de VOC een nieuwe stad genaamd Batavia, naar de Batavieren, de vermeende Nederlandse voorouders uit de oudheid. Deze stad was gecentreerd rond de oostelijke oever van de rivier de Ciliwung, rond het huidige Fatahillah-plein. Inwoners van Batavia werden Batavianen genoemd, later bekend als Betawi-mensen. Deze bewoners waren afstammelingen van gemengde etnische groepen die in Batavia hadden gewoond.

Rond 1630 breidde de stad zich uit naar de westelijke oevers van Ciliwung, op de ruïnes van het voormalige Jayakarta. De stad is ontworpen volgens de Nederlandse stedenbouwkundige planning, compleet met een fort (Kasteel Batavia), stadsmuur, openbaar plein, kerken, grachten en met bomen omzoomde straten. De stad was gerangschikt in verschillende blokken, gescheiden door grachten. Er mochten geen Javanen binnen de stadsmuren wonen, omdat de autoriteiten bang waren dat ze een opstand zouden beginnen. De geplande stad Batavia werd in 1650 voltooid. Het werd het hoofdkwartier van de VOC in Oost-Indië en bloeide door de specerijenhandel.

Leegloop

<img alt="" src=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2c/Jan_Weissenbruch_-_Een_straatje_in_het_oude_gedeelte_van_Batavia.jpg/220px-Jan_Weissenbruch_-_Een_straatje_in_het_oude_gedeelte_van_Batavia.jpg decoding=async width=220 height=161 class=thumbimage data-file-width=1280 data-file-height=938> Aan het einde van de 18e eeuw boette het oude Batavia in aan bekendheid, waarschijnlijk vanwege de grachten met hun bijna stilstaand water, samen met het warme en vochtige klimaat dat vaak het uitbreken van tropische ziekten zoals malaria veroorzaakte. Een groot deel van de oude stad raakte verwaarloosd en verlaten vanwege de achteruitgang van het belang, en langzaamaan werden de grachten gedempt. Landelijke villa's hadden de voorkeur van rijkere inwoners, waardoor de stad naar het zuiden groeide. Dit proces leidde tot de oprichting van een landgoed genaamd ''Weltevreden''.
Aan het einde van de 19e eeuw was het ommuurde oude Batavia vervallen tot kampung-nederzettingen en verwoeste oude gebouwen.

Hoofdstad van Nederlands-Indië

<img alt="" src=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/84/COLLECTIE_TROPENMUSEUM_Een_straat_in_Batavia_TMnr_60022029.jpg/220px-COLLECTIE_TROPENMUSEUM_Een_straat_in_Batavia_TMnr_60022029.jpg decoding=async width=220 height=155 class=thumbimage data-file-width=700 data-file-height=494> Een straat in het oude Batavia in 1890, met 17e-eeuwse woningen vóór de ontwikkeling van een zakenwijk. De stad behield haar status van bestuurscentrum van Nederlands-Indië toen de VOC haar bezit in 1800 overdroeg aan de Bataafse Republiek. Tijdens het bewind van gouverneur-generaal Daendels in 1808 werden het stadsbestuur en het leger naar het zuiden verplaatst naar Weltevreden, met een nieuw gepland stadscentrum rond het Koningsplein en het Waterlooplein. Vanwege financiële problemen werden echter een groot deel van de oude stad, de muur en Kasteel Batavia gesloopt voor bouwmaterialen om nieuwe overheids- en openbare gebouwen te bouwen, zoals het Paleis van Daendels (nu ministerie van Financiën) en het Harmonie Genootschapsgebouw (gesloopt). Het enige overblijfsel van het gebied van Kasteel Batavia was de Amsterdamse Poort, die in 1950 volledig werd gesloopt.

De stad bleef verder naar het zuiden uitbreiden toen epidemieën in 1835 en 1870 steeds meer mensen dwongen om uit de oude stad te verhuizen naar de nieuwere, ruime, groene en gezondere wijk Weltevreden. De oude stad raakte verlaten en was in deze periode slechts een lege huls van zijn vroegere glorie. Het oude Batavia behield zijn commerciële belang als de belangrijkste haven- en pakhuizenwijk van de stad, maar het werd grotendeels overschaduwd door Soerabaja als de belangrijkste haven en het commerciële centrum van de kolonie.
Na de opening van de haven van Tanjung Priok en gevoed door de toenemende rubberproductie aan het einde van de 19e eeuw, kon Batavia zijn commerciële momentum herwinnen. Er waren pogingen ondernomen om de oude bekendheid van de stad te herstellen door het verlaten gebied om te vormen tot de belangrijkste zakenwijk van Batavia. Als gevolg hiervan zijn in de periode 1900–1942 de voormalige herenhuizen en winkels die destijds door etnische Chinezen waren bewoond, verbouwd en verbouwd tot kantoren. Veel van deze kantoren zijn nog steeds te zien in de buurt van Kali Besar. De ontwikkeling van het zakendistrict werd belemmerd door de Grote Depressie van 1930 en de Japanse bezetting van Nederlands-Indië in 1942.

Voor de onafhankelijkheid van Indonesië

<img alt="" src=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5b/Roofless.jpg/220px-Roofless.jpg decoding=async width=220 height=172 class=thumbimage data-file-width=2968 data-file-height=2316> De oostgevel van het Cipta Niaga-gebouw, voorheen een bankkantoor, is zonder dak gebleven en vervalt langzaam; het houten interieur blootgesteld aan de elementen. Na de erkenning van de onafhankelijkheid van Indonesië in december 1949, werd het zaken- en bankdistrict van Kota verplaatst naar Thamrin en Kebayoran Baru in het zuiden, waardoor Kota verder verslechterde nadat het een deel van zijn verloren glorie had herwonnen. Het bankdistrict van Kota is in de jaren tachtig volledig verdwenen.

In 1972 vaardigde de gouverneur van Jakarta, Ali Sadikin, een decreet uit dat het Jakarta Kota Tua-gebied officieel als erfgoedsite bestempelde. De beslissing van de gouverneur was noodzakelijk om de architectonische wortels van de stad te behouden - of in ieder geval wat er van over was. Ondanks het besluit van de gouverneur bleef Kota Tua verwaarloosd. Hoewel de bevolking tevreden was met het uitvaardigen van het decreet, werd er niet genoeg gedaan om de erfenis uit het Nederlandse koloniale tijdperk te beschermen en te behouden. Veel gebouwen in Kota Tua bleven verlaten en de toenemende vervuiling versnelde het verval van de oude gebouwen. Sommige oude gebouwen in Kali Besar werden ondanks de erfgoedstatus gesloopt voor ontwikkeling, zoals Hotel Omni Batavia, dat werd gebouwd op de grond van een oud pakhuis.

Restauratie en opleving

Het eerste concrete plan voor de revitalisering van Kota Tua werd in december 2004 ondertekend door Jakarta Old Town-Kotaku en de regering van Jakarta. De start van het revitaliseringsplan is gestart in 2005. Taman Fatahillah Square is in 2006 nieuw leven ingeblazen.
In 2014 zette de toenmalige gouverneur van de stad Joko Widodo het herstelplan van Kota Tua voort. Het project, genaamd "Jakarta Old Town Reborn" (JOTR), is een samenwerking tussen staatsbedrijven, de gemeentelijke overheid en de private sector. In maart 2014 werd een evenement Fiesta Fatahillah gehouden op het Taman Fatahillah-plein. In juli 2014 heeft de Nederlandse regering meegewerkt aan het restauratieplan. In augustus 2014 zijn 16 gebouwen in Kota Tua gerestaureerd, zoals het Kota postkantoor-gebouw (gebouwd in 1929), dat is omgebouwd tot een museum voor hedendaagse kunst. Ondanks deze veelbelovende ontwikkelingen, blijft de meeste verwaarloosde koloniale architectuur tot op de dag van vandaag een puinhoop.
Straatverkopers blijven het grootste probleem in Kota Tua. Illegale straatverkopers en straatventers nemen dramatisch toe rond Kota Tua, vooral tijdens vakanties, waardoor er meer afval ontstaat. Sinds mei 2015 mogen 415 straatverkopers hun artikelen verkopen in het gebied van Kota Tua.

Opmerkelijke plaatsen

Tegenwoordig gaan veel overgebleven historische gebouwen en architectuur gestaag achteruit, maar sommige oude gebouwen zijn in hun oude glorie hersteld. Er is echter nog steeds veel hoop om het gebied te herstellen, vooral met de hulp van verschillende non-profitorganisaties, particuliere instellingen en de overheid die allemaal op de plank komen om de erfenis van Oud Jakarta nieuw leven in te blazen. In 2007 werden verschillende straten rond het Fatahillah-plein , zoals de Pintu Besar-straat en de Pos Kota-straat, afgesloten voor voertuigen als een eerste stap naar de verjonging. Sinds 2014 heeft de oude stad een betere toekomst met het ambitieuze JOTR-project om de architectuur van Oud-Batavia te herstellen en de site op de UNESCO-erfgoedlijst te plaatsen. Oud-Batavia is sinds de 16e eeuw een belangrijk stads- en handelscentrum in Azië en herbergt verschillende belangrijke historische locaties en gebouwen:

Overblijfselen van het oude Batavia

• Café Batavia
• Museum voor Schone Kunsten en Keramiek (voormalig Hof van Justitie)
• Gereja Sion (17e-eeuwse kerk, de oudste nog bestaande kerk in Jakarta, en waarschijnlijk in heel Indonesië)
• Jakarta Historisch Museum (18e eeuws stadhuis van Oud-Batavia)
• Glodok en Pinangsia-gebied (Jakarta Chinatown)
• Kali Besar (originele rivier van Oud-Batavia)
• Kota Intan-ophaalbrug (de enige overgebleven Nederlandse enkelvoudig ophaalbrug in Indonesië; een dubbele ophaalbrug is de Hoenderpasarbrug in Surabaya)
• Luar Batang-moskee
• Maritiem Museum en Menara Syahbandar (voormalige pakhuizen van Oud-Batavia)
• Pasar Ikan (Vismarkt)
• Haven van Sunda Kelapa (de oorspronkelijke haven van Oud-Batavia)
• Kim Tek Ie (of Vihara Dharma Bhakti, de oudste boeddhistische tempel in Jakarta)
• Petak Sembilan Chinese straatmarkt
• Toko Merah (18e-eeuws herenhuis van gouverneur-generaal Van Imhoff)
• Wayang Museum (20e-eeuws voormalig museum van Oud-Batavia dat de plaats van de grafsteen van Coen markeert )
• Hui Tek Bio-tempel

Opleving aan het begin van de 20e eeuw

• Bank Indonesia Museum (voormalige Javasche Bank, de belangrijkste bank van Nederlands-Indië)
• Chartered Bank of India, Australia and China (nu eigendom van Bank Mandiri)
• Jakarta Kota-postkantoor (een van de weinige voorbeelden van Nieuwe Zakelijkheid-architectuur in Indonesië)
• Jakarta Kota-station (voorheen bekend als BEOS-station of Station Batavia-Zuid)
• Bank Mandiri Museum (voormalige Nederlandse Handelsmaatschappij (een van de weinige voorbeelden van Nieuwe Zakelijkheid-architectuur in Indonesië)

Lijst met straatnamen

Het meeste in het stratenplan van Kota Tua is niet veranderd sinds de oprichting van Batavia in de 17e eeuw. Hieronder staat een lijst met straatnamen in Kota Tua. De lijst met straten is beperkt tot de straat die zich ooit binnen de ommuurde stad Batavia bevond, zowel voor als na de aanval van 1628 en 1629 op Batavia door sultan Agung.
Om verwarring te voorkomen, wordt het officiële schrift van Romeinse cijfers omgezet in een Arabisch cijfer. Sommige straten dragen de naam "gracht", wat betekent dat het een gracht was, bijv. Amsterdamschegracht, Chineeschegracht, etc. Toen de gracht werd gedempt (meestal rond het begin van de 20e eeuw), werd het woord gedempte toegevoegd, zodat de naam van de straat de Gedempte Amsterdamschegracht, Gedempte Chineeschegracht, enzovoort werd. Om de naamgeving te vereenvoudigen, zal de lijst het woord 'gedempte' niet bevatten.

Officiële naam	Etymologie	Vroegere namen	Vroegere etymologie & korte geschiedenis	Nieuwste foto	Oudste foto
Jalan Bank	Museum Bank Indonesia	Brugstraat (1650) Hospitaalstraat (1667) Java Bankstraat (20e eeuw)	De straat bestond al sinds 1632. De naam Brugstraat kreeg omstreeks 1650. Tegelijkertijd werd ten zuiden van de straat het Binnenziekenhuis gebouwd en in ca.1667 werd de straatnaam de Hospitaalstraat. Toen het ziekenhuis begin 20e eeuw werd omgebouwd tot de Javasche Bank, werd de straat omgedoopt tot Java Bankstraat. Na nationalisatie werd de straat bekend als Jalan Bank.
Jalan Cengkeh	[[]]	Prinsestraat of Prinsenstraat (ca. 1627)	De straat vormde de centrale as die het kasteel uitlijnde met het stadhuis. De indeling van de straat bestond voor de bouw van het stadhuis in 1622. In c.1627 kreeg de straat de naam Prinsestraat, tegelijk met de voltooiing van het stadhuis. In deze periode liep de straat door drie grachten, van zuid naar noord: Derde dwarsgracht (nu Jalan Kunir), Oudekerkgracht (nu Jalan Kali Besar Timur 1) en Oudemarkgracht (nu Jalan Nelayan Timur); en ga dan verder richting het Kasteelplein. De naam Prinsestraat blijft meer dan 300 jaar bestaan tot de nationalisatie van de straatnaam in Jalan Cengkeh. De straat werd uitgerust met een tramlijn in de vroege 20ste eeuw.
Jalan Cengkeh Dalam		Jonkersstraat (zuidelijk deel, ca.1635) en Lepelstraat (noordelijk deel, ca.1650)	ca. 1619, een straat bestond in Kraton Jayakarta ten westen van Ciliwung. Deze straat verbond een cavalier van Jayakarta in de buurt van het stadscentrum met Syahbandar redoubt in het noorden, langs een oud kanaal dat deel uitmaakte van de noordelijke vesting van Kraton Jayakarta. Naarmate de stad groeide, werd de straat gereorganiseerd in zijn huidige lay-out: De noordelijke Lepelstraat en de restauratie van de oude gracht in de Chineezengracht werden gedaan c.1635, terwijl de zuidelijke Lepelstraat werd gevormd c.1650. Het gebied werd omringd met boothuizen en scheepswerven. In 1740, vond het slachting van het Chinese volk van Batavia op de straat plaats. De lay-out en de naam van de straat blijft tot nationalisatie van Indonesië.
Jalan Bende Asem			Het oostelijke deel van Gang Asem (tussen het huidige Jalan Pinangsia Raya en Jalan Pinangsia Timur) markeert de zuidelijke oever van een hier in ca. 1627 aangelegde waterweg voor het vervoer van goederen. Deze waterweg werd gesneden van de binnenstad toen de buitenste stadsmuur van Batavia c. 1632 na de aanval van Batavia door Sultan Agungwerd herbouwd. De waterweg bleef slechts tot c. 1667, toen later het werd bijgevuld; de straat ten zuiden van deze waterweg wordt een blinde steeg. De steeg kreeg waarschijnlijk ergens voor de 20e eeuw de naam Gang Asem. Deze steeg is alleen toegankelijk via de Buiten Kaaimanstraat (huidige Jalan Pinangsia Timur). In 1960 werd Gang Asem naar het westen uitgebreid om Jalan Pinangsia Raya te bereiken. Later, werd de straat verder uitgebreid om Jalan Pintu Besar Selatan te bereiken, werd zijn naam veranderd in Jalan Gang Asem.
Jalan Gedong Panjang	Lang gebouw	Gedong Pandjang (voor 1931)	Het stuk straat dat bekend staat als Gedong Pandjang verbond de Groningscheweg (nu Jalan Pluit Raya) in het noorden en de Amanusgracht (nu Jalan Bandengan) in het zuiden langs de westkant van de West Stads Buitengracht ca. 1931. De naam werd behouden na de onafhankelijkheid van Indonesië.
Jalan Jembatan Batu	Stenen brug	Voorrij Zuid (voor 1931)	ca. 1632, met de reconstructie van batavia's stadsmuur, werd een naamloze nieuwe straat gevormd buiten de zuidelijke stadsmuur en de buitengracht, waar Gelderland bastion, Oranje bastion, Hollandia bastion en de Nieuwepoort waren gevestigd. Deze straat verbond Gereja Sion met de zuidelijke ingang van Batavia (Nieuwepoort). Eind 19e eeuw, met de bouw van Station Batavia Zuid over de voormalige stadsmuur, markeerde de straat in ca. 1931 de zuidzijde van het nieuwe station, toen bekend als Voorrij Zuid. De straat kreeg de huidige naam na de nationalisatie van de jaren '50.
Jalan Kakap	Snapper	Ankerstraat (ca. 1918) Werfstraat (ca. 1931)	Voor de herschikking van Batavia's kanaal en stadsmuur in 1632, markeerde de straat de westelijke rand van de monding van de rivier de Ciliwung. In 1632, toen de Ciliwung werd rechtgetrokken, werd door de VOC een houtwerf gebouwd op het nieuwe land ten westen van de toenmalige Grote Rivièra. Rond 1918 kreeg de straat de naam Ankerstraat en later werfstraat in ca. 1931 om te verwijzen naar de houtwerf van VOC. Na nationalisatie werd de straatnaam veranderd in Jalan Kakap.
Jalan Kali Besar Barat	Ten westen van de Grote Rivier	Kali Besar-West	Plattegrond van Jalan Kali Besar Barat en Kali Besar Timur verscheen rond 1632, nadat de monding van Ciliwung (Groote Rivier) werd genormaliseerd na de periode van sultan Agung's Beleg van Batavia. Vervolgens werd de straat gewoon ten westen of oosten van de Kali Besar genoemd.
Jalan Kali Besar Timur	Ten oosten van de Grote Rivier	Kali Besar-Oost	Zie: Jalan Kali Besar Barat
Jalan Kali Besar Timur	Ten oosten van de Grote Rivier	Oudekerkgracht (ca. 1627) Kerkgracht (ca. 1632) Groenemarktsgracht, Groenegracht (ca. 1635) Groenestraat (voor 1931) Djalan Idjo (ca. 1952)	De gracht die de Groenegracht wordt, behoort tot de oudste gracht van de Nederlanders in Batavia. Het werd gebouwd ca. 1619 samen met wat de Amsterdamschegracht en de Leeuwinnegracht zal worden. Deze kanalen werden aangelegd door het water van Ciliwung naar het oosten te kanaliseren door de vroeg versterkte Nederzetting Batavia. Rond 1622 werd het kanaal uitgebreid tot de Prinsenstraat (huidige Jalan Cengkeh). In 1627 bereikte de gracht zijn langste lengte toen deze werd uitgebreid tot aan de Tijgersgracht; het kreeg de naam Oudekerkgracht, verwijzend naar de kerk en het stadhuis die in 1622 ten zuiden van de gracht bestonden vóór het huidige Oude Stadhuis, het exacte punt van het kerk-stadhuisgebouw is op 6°07′56"S 106°48′42"OL. In 1632 werd de gracht omgedoopt tot Kerkgracht en rond dit jaar werd het oude Kerk-Stadhuis afgebroken. Rond 1635 kreeg de gracht de naam Groenemarktsgracht of Groenegracht, verwijzend naar de oude groentemarkt. Deze avondmarkt die groenten en fruit verkocht werd nog herinnerd vandaag in de naam van een buurt Pasar Pisang ("bananenmarkt") en werd vermeld door Kapitein Cook. Ook ten zuiden van Groenegracht was een grote Moorse markt (die misschien naar het Moslimvolk van Kalinga in plaats van van Arabier verwijst) waar het zilverwerk en andere exotische punten door Moslimkooplieden werden verkocht; de toestroom van deze moslimmensen vond ten minste plaats in de tweede helft van de 18e eeuw, omdat sinds het bloedbad van het Chinese volk de toestroom van moslimhandelaren uit Arabieren had plaatsgevonden. Het pasar ("markt") karakter van dit gebied werd ook herinnerd in de naam van de trekbrug Hoenderpasarbrug (nu Jembatan Kota Intan), een brug parallel aan het kanaal. De gracht werd in het begin van de 20e eeuw bijgevuld en kreeg de naam Groenestraat tot de nationalisatie toen de naam werd omgezet in Djalan Idjo. Later, in 1960, werd de naam veranderd in Jalan Kali Besar Timur 1, waardoor het "groene" historische kenmerk van de straat werd geëlimineerd.
Jalan Kali Besar Timur 2	Ten oosten van de Grote Rivier	Factorijstraat (voor 1931)	De straat was een naamloze smalle straat die Kali Besar-Oost (huidige Kali Besar Timur) verbond met heerestraat (huidige Jalan Teh) in c.1650. Het kreeg de naam Factorijstraat aan het einde van de 19e eeuw, naar het oude gebouw Factorij der Handel Maatschappij dat in de buurt van deze straat werd opgericht c.1860.
Jalan Kali Besar Timur 4	Ten oosten van de Grote Rivier	Noordelijke Kerkstraat (1667) Lloydstraat (voor 1931) Djalan Firus (ca. 1952)	Zo genoemd omdat het ten noorden van de Nieuwe Kerk van Batavia ligt (verwoest in een aardbeving van 1808).
Jalan Kali Besar Timur 5	Ten oosten van de Grote Rivier	Zuidelijke Kerkstraat (1667) Kerkstraat (voor 1931) Djalan Mutiara (ca. 1952)	Zo genoemd omdat het ten zuiden van de Nieuwe Kerk van Batavia ligt (verwoest door een aardbeving in 1808).
Jalan Kembung	Kembung vis	Chineezengracht, Chineeschegracht (ca. 1667) Gedempte Chineeschegracht (ca.1930)	De enigszins schuine Jalan Kembung, niet bepaald in lijn met de rest van de straat in Kota Tua Jakarta, markeert de lijn van de oude noordelijke rampart van Kraton Jayakarta. Voordat hier een straat werd gevestigd, fungeerde een oude wallen met zijn buitenste kanaal als een noordelijke verdedigingsmuur voor de stad Jayakarta. Na de volledige vernietiging van Jayakarta werden scheepsopslagplaatsen gevestigd aan de noordelijke en zuidelijke oevers van het kanaal ca.1622. Het gebied zou groeien als de scheepsopslagplaatsen van het bedrijf tot de aanval van Sultan Agung,wat de stad ertoe aanzette om een sterker rasterachtig verdedigingssysteem te bouwen. In 1635 werd de oude gracht rechtgetrokken, met straten aan de noord- en zuidkant van de gracht, en in 1667 kreeg het de naam de Chineezengracht, naar een van de belangrijkste etnische groepen die in Batavia woonden. De houtwerf van het Bedrijf (nu Galangan VOC Restaurant) en het Chinese schip (nu Raja Kuring Restaurant) werden gevestigd op het punt waar Chineezengracht de Kali Besar ontmoet. In de 19e eeuw werd Oud Batavia geleidelijk verlaten, ten gunste van de gezondere Weltevreden in het zuiden. Als gevolg hiervan droogden veel van de kanalen uit en vulden ze bij. De kanaalloze Chineeschegracht werd de Gedempte Chineeschegracht. Tegen het einde van de 19e eeuw kwam een vissersnederzetting Kampung Penjaringan de Chineeschegracht binnen. Aan het begin van de 20e eeuw is het westelijke uiteinde van de straat verdwenen, bezet door de groeiende kampung Penjaringan. Eind jaren 1910 werd ten zuiden van Kampung Penjaringan een spoorwegviaduct geïntroduceerd. De jaren '20 zagen een renaissance in Oud Batavia, nochtans bleef de ontwikkeling aan het noorden van spoorwegviaduct beperkt gedeeltelijk omdat het gebied door het spoorwegviaduct werd geblokkeerd. Na de onafhankelijkheid werd de straat in de jaren vijftig genationaliseerd als Jalan Kembung. Op dit moment bleef de straat verstoken van ontwikkeling.
Jalan Kemukus	De peper van Java	Mallebaarschegracht, Malabaarschegracht (ca. 1635) Kaimansgracht, Kaaimansgracht (voor 1770) Binnen Kaaimanstraat	Na de malariauitbraak van Batavia, werd de stad geleidelijk verlaten en zo in het midden van de 19de eeuw kaaimansgract is gegaan, droogde het kanaal uit en vulde bij. Eind 19e eeuw, na de bouw van hetHof van Justitie, werd het noordelijke deel van de voormalige Kaaimansgracht - nu een grachtloze straat - hersteld als Gedempte Kaaimansgracht. Het was eigenlijk de straat aan de achterkant van het Hof van Justitie. Het zuidelijke deel van de voormalige Kaaimansgracht werd niet hersteld omdat het werd doorkruist door een spoorlijn die leidt naar station Batavia Noord, destijds gelegen aan de zuidkant van het Hof van Justitie. In de jaren '30 kreeg deze straat de naam Binnen Kaaimanstraat. Na de nationalisatie van straatnamen in de jaren '50, werd de straat gekend als Jalan Kemukus. Het zuidelijke deel van de voormalige Kaaimansgracht is nooit meer teruggeplaatst. Na de sloop van Station Batavia Noord in het midden van de jaren dertig werd een plan getekend om de zuidelijke uitbreiding van de Binnen Kaaimanstraat weer in te voeren. Het plan werd echter nooit gerealiseerd en verlaten. Met de bouw van het BNI-gebouw werd echter een straat hersteld waar vroeger de zuidelijke uitbreiding van de Kaaimansgracht was. Deze straat heet Jalan Lada Dalam en wordt gebruikt als parkeerplaats voor het BNI-gebouw.
Jalan Ketumbar	Koriander
Jalan Kopi	Koffie	Utrechtsestraat (1650)[12]	Naar het bastion Utrecht aan de westkant van de straat, die op zijn beurt naar de Nederlandse stad Utrecht was genoemd. De plattegrond van de straat werd in 1632 aangelegd en kreeg rond 1650 de naam Utrechtsestraat. De Utrechtsestraat werd gelegd over het punt waar de verwoeste moskee van Jayakarta, alun-alun (Javaans vierkant) en vernietigd kraton (Javaans paleis) eerder lagen. De begraafplaats van de originele Javaanse inwoner van Jayakarta ligt op het punt waar de Jalan Kopi op de Jalan Tiang Bendera 3 aansluit.
Jalan Kunir	Kurkuma	Derde dwarsgracht (ca.1627) Leeuwinnegracht (ca.1632)	De Leeuwinnegracht was de oudste gracht die door de Nederlanders in Batavia werd aangelegd, gegraven rond 1619 samen met wat de Amsterdamschegracht en de Groenegracht; alle kanalen werden aangelegd toen het water van Ciliwung naar het oosten werd gekanaliseerd door de vroeg versterkte Nederzetting Batavia. Toen Batavia rond 1627 uitbreidde, stond de gracht bekend als Derde Dwarsgracht. Een vismarkt bestond aan het zuiden van het kanaal, bij de monding van het kanaal en Ciliwung (de nauwkeurige positie is 6°08′02″S 106°48′44″E). Na de aanval van sultan Agung tussen 1628 en 1629 werd de stadsmuur van Batavia verbeterd en werd de gracht omgedoopt tot Leeuwinnegracht; toen verbond de gracht de Ciliwung (Grote Rivier) en de Tijgersgracht. Het kanaal werd verder naar het oosten uitgebreid in 1635 toen het het oostelijke ommuurde stadskanaal bereikte. De gracht werd in het begin van de 20e eeuw gedempt, maar de naam Leeuwinnegracht bleef bestaan tot aan de Indonesische nationalisatie.
Jalan Lada	Naar peper	Tygersgracht, Tijgersgracht (ca.1627)	De Tygersgracht ( "tijgergracht", waarschijnlijk verwijzend naar de uitgestorven Javaanse tijger) bereikte zijn langste omvang in 1627 toen de buitengracht van de oude versterkte nederzetting (1622) een binnengracht werd toen in het oosten en zuiden een nieuwe stadsmuur werd gebouwd. In dat jaar verbindt de gracht Oudemarkgracht (huidige Jalan Nelayan Timur) op het noordelijkste punt, en dan maakt het een draai naar het westen in Kalverstraat (huidige Jalan Pinangsia 3). In 1632 werd de Tygersgracht gedeeld door de zuidelijke stadsmuur, dicht bij het punt waar Oranje Bastion was, waarbij de gracht werd opgedeeld in de binnenstad Tygersgracht (binnen stadsmuur) en de buitenstad Tygersgracht (buiten stadsmuur). Een eigentijdse waarnemer schrijft: "Onder Grachts - straten met waterkanalen, is Tygersgracht het meest statig en het aangenaamst, zowel voor de goedheid van zijn gebouwen, als de versiering van zijn straten, die een zeer aangename schaduw aan degenen veroorloven die langs de straat passeren". Bijna alle delen van de Tygersgracht werden eind 19e eeuw verwoest toen in Oud Batavia twee stations werden geïntroduceerd: Station Batavia Noord (net ten zuiden van het Stadhuis)en Station Batavia Zuid (later uitgebreid tot het huidige Stasiun Kota).
Jalan Lada Dalam	De kleinere weg die naar Jalan Lada leidt.	Mallebaarschegracht, Malabaarschegracht (ca. 1635) Kaimansgracht, Kaaimansgracht (voor 1770)	Zie: Jalan Kemukus
Jalan Malaka	Naar het Nederlandse Malakka; waarschijnlijk naar Kampung Malaka, de naam van kampung die zich aan het einde van de 19e eeuw vormde ten westen van Kali Besar in het oude Batavia.	Bende Melacca, Gang Melakka (eind 19e eeuw) Malakastraat, Melakastraat (ca. 1921)	Jalan Malaka ligt op wat destijds de west-zuidelijke stadsmuur van Batavia was, aangelegd ca. 1635, waar de bastions Nassau en Diest stonden. Deze naamloze straat was gelegen tussen het binnenstad-kanaal en de stadsmuur. Verscheidene het leven kwarten werden gevestigd langs de binnenkant van de stadsmuur van Batavia, voor militaire doeleinden. Na de neergang van Oud-Batavia en de afbraak van de stadsmuur, bleef de straat naamloos. Met de geleidelijke heropleving van het Oude Batavia, werd de straat langzaamaan belangrijker. Aan het einde van de 19e eeuw werd het opgenomen als Gang Melacca; in 1921 kreeg het de naam Melakastraat. Verscheidene moderne koloniale gebouwen werden gebouwd aan de straat, waaronder Galeri Melaka. Na de onafhankelijkheid van Indonesië werd de straatnaam genationaliseerd tot Jalan Malaka.
Jalan Malaka	Zie: Jalan Malaka	Kampung Miskin (voor 1897) Bende Orpa (voor 1931)[12]
Jalan Nelayan Timur	De Visser van het oosten	Oudemarkgracht (ca. 1627) Steenhouwersgracht (ca.1632) Amsterdamschegracht (ca. 1632)	De gracht die de Amsterdamschegracht wordt, was de oudste kunstmatige gracht die door de Nederlanders in Batavia werd aangelegd, gebouwd rond 1619 samen met wat de Leeuwinnegracht en de Groenegracht zal worden; alle kanalen werden aangelegd toen het water van Ciliwung naar het oosten wordt gekanaliseerd door de vroeg versterkte Nederzetting Batavia. Rond 1619, werd het kanaal gevestigd ten zuiden van de vroege regeling van versterkt Batavia, op het ogenblik toen Het Kasteel van Batavia begon te groeien zuidenwaarts. In 1622 werd het kanaal naar het oosten verlengd tot het de straat bereikte die de Prinsenstraat (Jalan Cengkeh) zal worden; rond deze tijd was de vroege versterkte nederzetting Batavia omgebouwd tot een openbaar plein waar een vismarkt en de grote markt was gevestigd. In 1627 werd de gracht verder naar het oosten verlengd en maakte een draai naar het zuiden om samen te smelten met tijgersgracht; op dit moment scheidde de gracht het Kasteelplein naar het noorden (voorheen de markt) en Batavia nederzetting in het zuiden en kreeg de naam Oudemarkgracht om te verwijzen naar het marktgebouw uit 1622. In 1632 werd de naam van de gracht veranderd in eerst Steenhouwersgracht en later Amsterdamschegracht en deze werd verder naar het oosten uitgebreid, het oostelijke deel kreeg de naam Olifantsgracht, verwijzend naar het olifantenhuis in de oostelijke muur van Batavia dat werd afgebroken toen de stadsmuur van Batavia uitbreidde en de gracht zich uitbreidde. Uiteindelijk werd de naam Olifantsgracht in 1635 vervangen door Amsterdamschegracht.
Jalan Pakin
Jalan Pancoran
Jalan Pasar Pagi
Jalan Paus Kel
Jalan Petak Asem		Spinhuis Gracht of Neushoorn Gracht (1650)	Zie: Jalan Tiang Bendera 1, 2, 3 en 4
Jalan Pinangsia 1	Lokaal Chinees dialect van de Financienstraat, "Financiële Straat"	Koestraat (ca. 1627) Financiënstraat, Pinangsia (ca. 1890)	In ca. 1627 werd de Koestraat aangelegd; het bedrijfsziekenhuis ligt op de hoek van de Koestraat en de Tygersgracht. In ca. 1632 wordt de Koestraat met de binnenstad gescheiden door een nieuwe stadsmuur. De naam Koestraat blijft tot in ieder geval eind 19e eeuw wanneer de straat in het lokale Chinese dialect door elkaar bekend staat als Financiënstraat of Pinangsia. De naam blijft tot het wordt genationaliseerd als Jalan Pinangsia in het midden van de 20e eeuw.
Jalan Pinangsia 2	Lokaal Chinees dialect van de Nederlandse Financienstraat, "Financial Street", nu Jalan Pinangsia 1	Kalverstraat (ca.1627)	De straat die de Kalverstraat ("kalverstraat") wordt, werd gevormd in 1622 toen het water van Ciliwung naar het oosten werd geleid. De Kalverstraat was volledig gevormd rond 1627 en verbond de Tayolmgracht (het huidige Jalan Pinangsia Timur) met het oosten en het zuidelijke deel van de Heerestraat (Jalan Pintu Besar Selatan) met het westen. De straat bevond zich in 1627 binnen de stadsmuur, maar kwam buiten de stadsmuur toen de stadsmuur van Batavia omstreeks 1632 werd gewijzigd. De naam van de straat blijft Kalverstraat totdat deze werd genationaliseerd tot Jalan Pinangsia 3.
Jalan Pinangsia Raya	"Big Pinangsia". Pinansia is het lokale Chinese dialect van de Nederlandse Financienstraat, "Financial Street", nu Jalan Pinangsia 1	Buiten Tijgersgracht (ca.1770) Buiten Tijgerstraat (vóór 1918)	Pinangsia Raya markeert het kanaalloze zuidelijke deel van de Tijgersgracht, opgericht in 1627. In deze periode bevond zich ten oosten van het zuidelijke deel van deze straat, vlakbij de rivier de Ciliwung , een VOC-ziekenhuis . In 1632, met de reconstructie van de nieuwe stadsmuur, kwam de straat buiten de stadsmuur te liggen, en dus werd het ziekenhuis afgebroken en vervangen door een groter ziekenhuis binnen de stadsmuur. In 1650 heeft de straat geen namen op kaarten. In die periode bevond zich een begraafplaats aan de zuidoostkant van de straat, terwijl het speelhuis van de gouverneur zich aan de zuidwestkant van de straat bevond. c. In 1770 werd een gracht in de straat gegraven en kreeg de straat de naam Buiten Tijgersgracht. De naam Tijgerstraat komt voor op 20e-eeuwse kaarten van Batavia toen het kanaal opnieuw werd gevuld. Na nationalisatie werd de straat omgedoopt tot Jalan Pinangsia Raya.
Jalan Pinangsia Timur	"East Pinangsia". Pinansia is het lokale Chinese dialect van de Nederlandse Financienstraat, "Financial Street", nu Jalan Pinangsia 1	Tayolingracht (circa 1627) Buiten Kaimanstraat, Buiten Kaaimanstraat (ca. 1770).	Pinangsia Timur is de enige straat in Kota Tua Jakarta die de grens markeert van Batavia's eerste oude c. 1627 stadsmuur. Pinangsia Timur werd gevormd c. 1627 als Tayolingracht, die het zuidelijke uiteinde van deze oostelijke stadsmuur markeert. De Tayolingracht loopt iets schuin naar het zuidoosten en volgt de hoek van deze oostelijke stadsmuur. In c. Bij de wederopbouw van de nieuwe stad in 1632 werd het noordelijke deel van de Tayolingracht gesloopt om de nieuwe indeling van de binnenstad te volgen, maar het zuidelijke deel van de Tayolingracht blijft schuin naar het zuidoosten. In c. In 1770 werd de gracht opnieuw gevuld en kreeg de straat de naam Buiten Kaaimanstraat.Eind 19e eeuw was de Buiten Kaaimanstraat verbonden met het zuiden via een kleine straat genaamd Gang Commandant (nu Jalan Mangga Besar 1 - oost). De naam blijft bestaan totdat de straat werd genationaliseerd tot Jalan Pinangsia Timur.
Jalan Pintu Besar Utara	"Noordelijke Hoofdpoort", na de Nieuwepoort, hoofdpoort van de ommuurde stad Batavia vanuit het zuiden.	Heerenstraat (circa 1627) Binnen Nieuwepoortstraat (vóór 1931)	Een van de oudste straten van Batavia, de planning van een straat die later bekend zou worden als de Heerenstraat of Heerestraat, bestond al sinds 1619, lang voordat de stadsmuur van Batavia ontstond. Rond 1622 ligt aan de zuidkant van de geplande Heerestraat een klein entreeportaal, een punt waar de geplande straat samenkomt met een kanaal dat bekend staat als Vierde Dwarsgracht (1619-1632)- het punt van het portaal ligt precies op de kruising van Jalan Pintu Besar Utara en Jalan Bank. De eerste kerk en het stadhuis buiten het kasteel was in deze naamloze straat. Op het meest uitgebreide plan in 1627 strekte de Heerenstraat zich uit van noord naar zuid vanaf het punt bij Jalan Nelayan Timur, en strekte zich uit tot Jalan Teh, Jalan Pintu Besar Utara en Jalan Pintu Besar Selatan. Het was de Broadway van Batavia tot het eerste offensief van Batavia door Sultan Agung, koning van het Mataram Sultanaat, waarna rond 1632 een muur en een nieuw toegangspoort (de Nieuwe Poort) werd gebouwd (langs wat nu Jalan Jembatan is Batu), die de Heerenstraat verdeelt in de Heerenstraat (ten noorden van de muur, nu Jalan Pintu Besar Utara) en Nieuwpoortstraat (nu Jalan Pintu Besar Selatan).
Jalan Pintu Besar Selatan	"Zuidelijke Hoofdpoort", na de Nieuwepoort, hoofdpoort van de ommuurde stad Batavia vanuit het zuiden.	Heerenstraat (circa 1627) Nieuwepoortstraat (circa 1632) Buiten Nieuwepoortstraat (vóór 1931)	Zie: Jalan Pintu Besar Utara
Jalan Pos Kota	Postkantoor	Tygersgracht Tijgersgracht (c.1627)	Jalan Pos Kota was oorspronkelijk de straat ten westen van de Tijgersgracht. Zie Jalan Lada
Jalan Roa Malaka Selatan		Roewa Melakka (ca. 1897)
Jalan Roa Malaka Utara		Roewa Melakka (ca. 1897)
Jalan Semut Ujung		Gang Semoet (1931)
Jalan Teh	Thee	Heerenstraat (circa 1627) Theewaterstraat[12]	Zie Jalan Pintu Besar Utara
Jalan Telepon Kota	Telefoon
Jalan Tiang Bendera	Vlaggenmast	Maleischegracht	De Maleischegracht, opgericht in 1650 om de Amsterdamschegracht uit te breiden, bestond ongeveer tussen Jalan Tiang Bendera en het spoor.
Jalan Tiang Bendera 1, 2, 3 en 4	Vlaggenmast	Spinhuisgracht of Rhinocerosgracht (1650)	Na het oude spinnenhuis dat aan de gracht ligt. De oorspronkelijke straat bevat een gracht genaamd Spinhuis- of Rhinocerosgracht. De straatindeling ten oosten van het kanaal strekte zich van zuid naar noord uit van Jalan Tiang Bendera 4, Tiang Bendera 1, Petak Asem 1 en een punt op Jalan Paus Kel., terwijl de straat ten westen van het kanaal zich uitstrekte van Jalan Tiang Bendera 3, Tiang Bendera 2, Petak Asem 1 en een punt op Jalan Paus Kel. Het kanaal werd later in de 20e eeuw bijgevuld.
Jalan Tiang Bendera 5	Vlaggenmast	Pendjaringan (ca. 1897)
Jalan Tol Pelabuhan
Jalan Tongkol	Makreel	Kasteelstraat and Kasteelweg; Kanaalweg (1920s)	Na de sloop van het kasteel en het verlaten van Kota Tua, werd halverwege de 19e eeuw een nieuwe straat aangelegd als een uitbreiding van de Prinsenstraat (nu Jalan Cengkeh) richting Sunda Kelapa. Dwars door wat vroeger het Kasteel en de vlakte van het Kasteel was, kreeg de straat de naam Kasteelstraat. In de jaren 1920 werd de naam Kanaalweg of Kasteelweg met tussenpozen gebruikt voor de straat. Het noordelijke en het zuidelijke deel van de straat werden vroeger gescheiden door een kanaal tot de jaren 1930 toen het zuidelijke kanaal van het Kasteelgebied Batavia werd bijgevuld. Na de nationalisatie van straatnamen in de vroege jaren 1950 kreeg de straat de naam Jalan Tongkol.
Taman Fatahillah	Naar Fatahillah, de legendarische heerser van Sunda Kelapa (haven)	Nieuwe Markt (1627) Stadhuisplein (voor 1632)	zie: Taman Fatahillah

Bronnen, noten en referenties

Referenties

• Gouverneursdecreet van de Speciale Hoofdstedelijke Regio jakarta nr. 127 Jaar 2007
• "Explore Jakarta Kota Tua: Today's Old Batavia". www.indonesia.travel. Geraadpleegd op 2017-12-27.
• Kota Tua Jakarta boekje, Dinas Kebudayaan dan Permuseuman Pemerintah Provinsi DKI Jakarta
• Merrillees 2015, p. 117.
• 75% van de oude stad afbrokkelen - Geen stimulans van de overheid, Kompas, 6 maart 2006
• Litbang "Kompas"/GRH (18 mei 2015).
• "Menunggu Bangkitnya Sang Ratu dari Timur". Kompas (in het Indonesisch). Jakarta.
• New Life for an Old Town, forbesindonesia, 4 mei 2014
• De wedergeboorte van jakarta's oude binnenstad, thejakartapost, 23 juli 2014
• Old Town Revitalization Becomes a Priority for Provincial Gov't of DKI Jakarta Archived 2013-06-14 at the Wayback Machine, Kompas, 10 juni 2006
• Kota Tua sterke kanshebber UNESCO erfgoed genomineerden lijst, thejakartapost, 4 februari 2015
• Bollee, Kaart van Batavia 1667.
• de Vletter, Voskuil & van Diessen 1997, pp. 110-102.
• Weperen, Stads-kaart van Batavia 1931.
• Dittop, Kota Djakarta 1960.
• Stadskaart van de Gemeente Batavia 1918.
• Latif, Kaart van Jacatra 1952.
• Dr. F. de Haan (1922). "Oud Batavia – Eerste deel". Indische Literaire Wandelingen. Batavia: G. Kolff & Co Geraadpleegd op 17 augustus 2015.
• Smulders, Kaart van Batavia 1860.
• Stadskaart van de Gemeente Batavia 1921.
• Petrus Conradi, Plan der stad en 't Kasteel Batavia 1770.
• Gunawan Tjahjono, red. (1998). Architectuur. Indonesisch erfgoed. Boek 6. Singapore: Archipelago Press. blz. 113. ISBN 981-3018-30-5.
• Ensiklopedi Jakarta, Beos, Stasiun.
• Boven. Bureau, Kaart van Batavia en Omstreken 1897.
• Tresling & Co., Platte Grond van Batavia 1890.
• Kota Batavia (Peta)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Indonesiër De benaming Indonesiër komt voort uit de in het voormalig Nederlands-Indië door Soekarno en consorten gevormde idee van een vrije staat met één volk, één moederland, één taal.<ref></ref> Deze idee kwam rond 1920 tot stand onder opstandelingen en gematigde denkers onder de inheemse bevolking, zoals Soekarno, Hatta, die onder het juk van de kolonisator wilden uitkomen. Zij noemden de inheemse, oorspronkelijke bevolking vanuit het eenheidsperspectief Indonesiërs, reeds vooruitlopend op een onafhankelijkheid en de vorming van de Republiek Indonesië. Nederland beschouwde echter de oorspronkelijke bevolking van Nederlands-Indië altijd als aparte volken, zoals bijvoorbeeld Javanen, Molukkers, Menadonezen, en noemde hen inheemse bevolking of inlanders. Deze termen bleven voor de Nederlandse regering gehandhaafd tot aan de soevereiniteitsoverdracht in 1949. Bij de inheemse bevolking was de term 'inlander' echter een beladen begrip, omdat zij dit als minderwaardig beschouwden.<ref></ref> Pas daarna werd vanuit Nederlands oogpunt de benaming van een inwoner en staatsburger van Indonesië een Indonesiër genoemd. M.a.w. een lid van de oorspronkelijke bevolking uit de koloniale tijd heette een 'inheemse man/vrouw' of werd naar het volk genoemd waartoe hij/zij behoorde, zoals Javaan/Javaanse, Molukker/Molukse, en na 1949 een Indonesiër/Indonesische. Vanuit Indonesisch oogpunt gezien geldt: tot rond 1920 worden de inwoners genoemd naar volk, daarna worden zij Indonesiër/Indonesische genoemd.

---

---

_______________________________________________________________________________________________________________________________

---

Fats Waller

Opnames

Piano solo's

• African Ripples (1934, 1935)
• Alligator Crawl (1934, 1935)
• Ain't Misbehavin' (1929)
• Baby, Oh! Where Can You Be? (1929)
• Basin Street Blues (1937)
• Because Of Once Upon a Time (1935)
• Birmingham Blues (1922)
• Blue Black Bottom (1927)
• Blue Turning Gray Over You (1935)
• California, Here I Come (1935)
• Carolina Shout (1941)
• Clothes Line Ballet (1935)
• Down Home Blues (1935)
• E-Flat Blues (1935)
• Georgia on My Mind (1941)
• Gladyse (1929)
• Goin' About (1929)
• Hallelujah (1935, 1939, 1943)
• Handful of Keys (1929, 1935, 1939)
• Honeysuckle Rose (1935, 1941)
• I've Got a Feeling I'm Falling (1929)
• I Ain't Got Nobody (1937)
• Intermezzo (1939)
• Keepin' Out of Mischief Now (1937)
• London Suite (1939)
• Love Me or Leave Me (1929)
• Martinique (1943)
• Muscle Shoals Blues (1922)
• My Fate is in Your Hands (1929, 1935)
• My Feelings Are Hurt (1929)
• Numb Fumblin' (1929)
• Poor Butterfly (1939)
• Ring dem Bells (1941)
• Rockin' Chair (1929 song) (1941)
• Russian Fantasy (1935)
• Smashing Thirds (1929)
• St. Louis Blues (1939)
• Stardust (1937)
• Swaltzing with Faust (1939)
• Sweet Savannah Sue (1929)
• Tea for Two (1935, 1937, 1939)
• Turn on the Heat (1929)
• Valentine Stomp (1929)
• Viper's Drag (1934, 1935)
• Waiting at the End of the Road (1929)
• You're the Top (1935)
• Zonky (1935)

Bronnen, noten en referenties

• Tekst

Fats Waller & His Buddies (1929)

• The Minor Drag
• Harlem Fuss
• That's How I Feel Today
• Six or Seven Times
• Looking Good But Feeling Bad
• I Need Someone Like You
• Looking for Another Sweetie
• Ridin' But Walkin'
• Won't You Got Off Please
• When I'm Alone

Fats Waller & His Rhythm

Meer dan 400 opnames waaronder:

• Ain't Misbehavin' (1939, 1943) - Paroles de Andy Razaf, musique de Fats Waller
• All That Meat And No Potatoes (1936)
• Baby Brown (1935)
• Believe It Beloved (1934)
• Blue, Turning Grey Over You (1937)
• Christopher Columbus (1936)
• Copper Colored Gal (1936)
• Dinah (1935)
• Do Me a Favor (1934)
• Don't Let It Bother You (1934)
• Fractious Fingering (1936)
• Hallelujah! Things Look Rosey Now (1936)
• Honeysuckle Rose (1934, 1937) - Paroles de Andy Razaf, musique de Fats Waller
• How Can You Face Me? (1934)
• I'm Gonna Sit Right Down and Write Myself a Letter (1935) - Paroles de Joe Young, musique de Fred E. Alhert
• I've Got My Fingers Crossed (1935)
• It's a Sin to Tell a Lie (1936)
• Lulu's Back In Town (1935)
• Oh Frenchy (1936)
• One In a Million (1936)
• Old Grand Dad (1940)
• Original E-Flat Blues (1940)
• Please Keep me in your Dreams (1939)
• Serenade For a Wealthy Widow (1934)
• Two Sleepy People (1938)
• What's the reason (I'm not pleasin' you)? (1935)

_______________________ __________________________________________________________________________________________________________________

---

______________________________________________________________________________________________________________________________________

---

---

---

Wijzigingen in Lisa Westerveld

Biografie

Jeugd en opleiding

Westerveld werd geboren in Aalten en groeide op in Lintelo. Ze kwam samen met drie broers en een zus uit een gezin dat traditiegetrouw op de ChristenUnie stemde. In haar tienerjaren volgde Westerveld het VWO op het Christelijk College Schaersvoorde.
Na het voortgezet onderwijs ging ze filosofie studeren aan de Radboud Universiteit Nijmegen en werd actief in de studentenvakbeweging. In collegejaar 2002-2003 zat Westerveld in het bestuur van Studentenvakbond AKKU en in 2003–2004 werd zij gekozen in de Universitaire Studentenraad, waarvan zij de voorzitter werd. Van 2007 tot 2009 was zij voorzitter van de Landelijke Studentenvakbond (LSVb). Westerveld studeerde in 2010 af op de politieke filosofie van Karl Popper. Daarna ging zij werken voor de Algemene Onderwijsbond als persvoorlichter en politiek lobbyist.

Vroege politieke loopbaan

Aanvankelijk was Westerveld lid van de SP.<ref name="besteed"/> Na 2009 sloot ze zich aan bij GroenLinks, omdat 'alles waar GroenLinks voor stond, ik mij achter kon scharen, bijvoorbeeld het groene beleid, het sociale beleid.' Ze stond op plaats 17 van GroenLinks tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2012 en behaalde 1458 stemmen. De partij als geheel haalde 4 zetels, dus Westerveld kwam niet in de Kamer.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2014 werd zij met 4.550 voorkeurstemmen (de meeste stemmen van alle vrouwelijke kandidaten in Nijmegen) tot raadslid verkozen. Aldaar hield zij zich bezig met de dossiers werk & inkomen, sport en binnenstad. Ze zette zich onder meer in voor een proef met een sociale bijstand, nam verschillende initiatieven om de Waalkade te vergroenen en kreeg de voltallige raad achter een motie om watersport in de Spiegelwaal mogelijk te maken. Ook onderzocht ze brandveiligheidsmaatregelen op Nijmeegse boerderijen nadat er op 6 januari 2017 3.000 varkens omkwamen in een stalbrand in Bijsterhuizen.<ref name="N1"/>

Sinds juni 2015, naar aanleiding van de bezetting van het Bungehuis en het Maagdenhuis, zette Westerveld zich in voor de democratisering van de Universiteit van Amsterdam als voorzitter van de Commissie Democratisering en Decentralisering. In oktober 2016 presenteerde de commissie haar eindrapport, waarin de UvA onder meer werd geadviseerd kernwaarden in een charter vast te leggen, een deliberatief forum op te richten en studenten en medewerkers meer zeggenschap geven over de gang van zaken.

Campagne Tweede Kamer 2017

Westerveld houdt op Plein 1944 een speech tegen intolerantie (2017).

Westerveld stond voor de Tweede Kamerverkiezingen 2017 op nr. 14 van de kandidatenlijst van GroenLinks.

Op 15 maart 2017 werd Westerveld met voorkeurstemmen verkozen tot Tweede Kamerlid: ze behaalde met ongeveer 18.000 stemmen nipt de kiesdeler van ongeveer 17.600. Omdat nr. 19, Isabelle Diks, dankzij een voorkeursactie voor vrouwelijke kandidaten ook de kiesdeler voorbij ging en GroenLinks in totaal 14 zetels haalde, kwam nr. 13, Paul Smeulders, niet in de Kamer.

Persoonlijk

Westerveld voetbalt en luistert graag hardrock en heavy metal. Door de achtergrond van haar familie met veehouderij en pluimveesector heeft ze er later bewust voor gekozen om vegetariër te worden en eet vaak veganistisch omwille van dierenwelzijn en het milieu. Na een christelijke jeugd heeft Westerveld kerk en geloof vaarwel gezegd. Ze heeft geen partner en geen kinderen.

Externe links

• Officiële website
• Biografie

---

---