Gebruiker:Sidallum/Taddeo Zucarro

Feedback Romaine[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste zin van een artikel moet eigenlijk in het kort samenvatten waar het artikel over gaat, samen met belangrijke karakteristieken (geboorte/dood). Dat je in de eerste zin van het artikel begint over de broer lijk me niet de beste plek. De Engelse opzet van de eerste alinea is veel beter. Ik bracht de gegevens over geboorte enz. naar de eerste zin.
Wel wil je vragen om alle categorieën en onbestaande sjablonen tussen <nowiki> en </nowiki> te zetten, nu geven ze namelijk een foutmelding af en plaatsen ze een gebruikerskladblok in (onbestaande) artikelcategorieën.
- Het kan zijn dat er een Nederlandse equivalent is voor Engelse sjablonen. Vooralsnog heb ik de Engelse sjablonen weggehaald voorzover ik hun werking niet begrijp.
- Zo haalde ik de referenties weg.
- Deze begrijp ik wel: {{IPA-it|tadˈdɛːo ˈdzukkari}}. Is er een Nederlandse versie?

Mijn vertaling[bewerken | brontekst bewerken]

Taddeo Zuccaro (of Zucchero) (Sant'Angelo in Vado, bij Urbino, 1 september 1529 - Rome 2 september 1566) was net als zijn broer Federigo schilder en architect. Zij waren de voornaamste vertegenwoordigers van het maniëristisme in Rome. Op een jongere generatie Romeinse kunstenaars hadden zij beiden grote invloed.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Taddeo (Sant'Angelo in Vado, bij Urbino, 1 september 1529 - Rome 2 september 1566), vertrok op zijn 14de naar Rome, waar hij in de leer ging bij meester-schilders. Op zijn 17de werd hij ingehuurd door Daniele da Parma, een leerling van Correggio om mee te werken aan een serie fresco’s in een kapel in Vitto dichtbij Sora, aan de oevers van de Abruzzi (Dit wordt niet vermeld door Freedberg). Twee jaar later, in 1548, keerde hij terug naar Rome. Hij kreeg de opdracht in fresco en monochroome taferelen te schilderen uit het leven van Marcus Furius Camillus op de voorgevel van het paleis van een rijke Romein, die luisterde naar de naam Jacopo Mattei. Hiermee vestigde hij zijn naam. Hij werkte voor de pauzen Julius III en Paul IV, voor della Rovere, hertog van Urbino, en voor andere rijke opdrachtgevers. Uit documenten blijkt dat hij de Villa Giulia van decoraties heeft voorzien, samen met Prospero Fontana. In 1556 schilderde hij taferelen uit het passie-verhaal in de "Cappella Mattei" van de kerk Santa Maria della Consolazione.

Als zijn beste fresco’s wordt een serie historische scenes beschouwd, geschilderd op de muren en het plafond van Villa Farnese in Caprarola. Hij gebruikte hier de techniek ‘quadro reportati’. Voor kardinaal Farnese, de bouwheer van Villa Farnese, ontwierp Matteo Zuccari ook veel rijke versieringen in stucco in de stijl van Giulio Romano en andere leerlingen van Raphael. Hij schilderde ook “Gebeurtenissen uit het leven van Alexander” in het Castello Orsini te Bracciano.

Bijna al zijn schilderingen zijn grote fresco’s, meestal in clair-obsure of monochroom. Stylistisch gezien volgt hij, evenals zijn broer Michelangelo in zijn voorkeur voor gebeeldhouwde fysiek. Ook namen beiden de vormentaal van Michelangelo en Rafaël over. Samen werken ze aan fresco's in het kasteel Caprarola bij Viterbo en aan fresco's in het Vatikaan.

Vasari zwaaide hem lof tot voor zijn vaardigheid in compositie, verfijnde overgangen en krachtige stijl, uitgezonderd de manier waarop hij hoofden, handen en naakten uitbeeldde.

Schilderijen van Taddeo Zuccari zijn zeldzamer dan zijn decoratieve fresco’s. Een klein schilderij op koper over de “Aanbidding door de herders” bevond zich in de collectie van James II van Engeland, en is nu te vinden in Hampton Court Palace.

Hij stierf in Rome in 1566 en werd begraven in het Pantheon, niet ver van Raphael.

De engelse tekst[bewerken | brontekst bewerken]

Taddeo Zuccari (or Zuccaro) (1 September 1529 – 2 September 1566) was an Italian painter, one of the most popular members of the Roman mannerist school.

Biography[bewerken | brontekst bewerken]

Zuccari was born in Sant'Angelo in Vado, near Urbino, the son of Ottaviano Zuccari, an almost unknown painter. His brother Federico, born around 1540, was also a painter and architect.

Zuccari moved to Rome by age 14, and he succeeded at an early age in gaining a knowledge of painting and in finding patrons to employ him. When he was seventeen a pupil of Correggio, named Daniele da Parma, engaged him to assist in painting a series of frescoes in a chapel at Vitto near Sora, on the borders of the Abruzzi (not corroborated by Freedberg). Zuccari returned to Rome in 1548, and began his career as a fresco painter, by executing a series of scenes in monochrome from the life of Marcus Furius Camillus on the front of the palace of a wealthy Roman named Jacopo Mattei. From that time his success was assured, and he was largely employed by the popes Julius III and Paul IV, by the della Rovere duke of Urbino, and by other rich patrons. He is documented to have worked alongside Prospero Fontana in decorating the Villa Giulia. In 1556, he painted frescoed Scenes of the Passion in the "Cappella Mattei" of Santa Maria della Consolazione.

His best frescoes were a historical series in quadro reportati painted on the walls and ceiling of Villa Farnese at Caprarola, built for Cardinal Alessandro Farnese, for which Zuccari also designed a great quantity of rich decorations in stucco relief after the style of Giulio Romano and other pupils of Raphael.He also painted Histories of Alexander in the Castello Orsini at Bracciano. Nearly all his paintings were large, rapidly executed frescos, often in chiaroscuro or monochrome. Stylistically, he also displays a Mannerist taste for sculpted physicality characteristic of Michelangelo. Vasari praised his compositional skill and the refined fluidity and vigour of his style, singling out his treatment of heads, hands and nudes.

Zuccari's easel pictures are less common than his decorative frescoes. A small painting on copper of the Adoration of the Shepherds, formerly in the collection of James II, is now at Hampton Court Palace. The Caprarola frescoes were engraved and published by Prenner, Illustri Fatti Farnesiani Coloriti nel Real Palazzo di Caprarola (Rome, 1748–50).

He painted Conversion of St. Paul in San Marcello al Corso in Rome.

He died in Rome in 1566, and was buried in the Pantheon, not far from Raphael.