Gedeutereerd trifluorazijnzuur

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gedeutereerd trifluorazijnzuur
Algemeen
Molecuulformule C2DF3O2
IUPAC-naam deuterio-2,2,2-trifluoracetaat
Andere namen trifluorazijnzuur-d, TFA-d
Molmassa 115,029 g/mol
SMILES
C(=O)(C(F)(F)F)O
InChI
1S/C2HF3O2/c3-2(4,5)1(6)7/h(H,6,7)/i/hD
CAS-nummer 599-00-8
PubChem 71502
Wikidata Q60729718
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
CorrosiefSchadelijk
Gevaar
H-zinnen H314 - H332
EUH-zinnen geen
P-zinnen P280 - P305+P351+P338 - P310
EG-Index-nummer 209-961-2
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vloeibaar
Kleur kleurloos
Dichtheid 1,493 g/cm³
Smeltpunt -15 °C
Kookpunt 75 °C
Goed oplosbaar in water
Brekingsindex 1,3 (589 nm, 20 °C)
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Gedeutereerd trifluorazijnzuur (ook aangeduid als trifluorazijnzuur-d of TFA-d) is een gedeutereerd oplosmiddel met als brutoformule C2DF3O2. Het is een isotopoloog van trifluorazijnzuur en wordt gebruikt als oplosmiddel in de NMR-spectroscopie. De stof komt bij kamertemperatuur voor als een kleurloze corrosieve vloeistof, die in alle verhoudingen met water mengbaar is.