Gent-Wevelgem
.svg){kind=small} Gent-Wevelgem
| ||||
|---|---|---|---|---|
| Regio | Vlaanderen, België | |||
| Periode | Maart | |||
| Organisator | Koninklijke Veloclub Het Vliegend Wiel Flanders Classics | |||
| Discipline | weg | |||
| Type | Eendagswedstrijd | |||
| ||||
Gent-Wevelgem (in het verleden ook als Gent-Wevelgem-Gent georganiseerd) is sinds 1934 een eendaagse wielerwedstrijd voor mannen in België. Vanaf 2012 wordt er ook een editie voor elite vrouwen georganiseerd.
Parcours[bewerken | brontekst bewerken]
De wedstrijd startte sinds 2003, ondanks de naam, niet meer in Gent maar in het nabijgelegen Deinze. In 2020 werd dit Ieper, vanaf 2013 ook al de startplaats voor de vrouwenkoers. Gent-Wevelgem liep van 2003 tot 2007 het eerste wedstrijduur richting de Belgische kust, die een eind gevolgd moet worden. Nabij Veurne ("De Moeren") breekt de wedstrijd meestal open. Vanwege de vaak harde wind op de vlakke Vlaamse wegen ontstaan waaiers. Het belangrijkste obstakel is de Kemmelberg, een lastige klim met kasseien die twee keer beklommen moet worden, maar die minstens zo berucht is vanwege zijn gevaarlijke afdaling, waar al menig wielrenner gevallen is. Vaak vormt het tweeluik Monteberg-Kemmelberg het breekpunt van de wedstrijd. Verder is het parcours vrij vlak, waardoor de wedstrijd in Wevelgem toch vaak eindigt in een groepssprint.
Voor de edities van 2008 en 2009 is het parcours ingrijpend gewijzigd; de renners rijden niet meer tot aan de kust, maar rijden een ommetje langs de Steenstraat (Bovekerke-Werken) en benaderen daarna Veurne vanuit de polders in plaats vanuit de richting van de kust. Daarna volgt de Heuvelzone, met de Vidaigneberg, de Rodeberg, de Monteberg (tot op de top en dan linksaf), een ommetje en de Kemmelberg benaderd vanuit de dorpskern van Kemmel. De afdaling gebeurt langs een heraangelegd ommetje om de gevaarlijke afdaling en de mogelijke valpartijen te vermijden. Daarna wordt deze heuvelzone opnieuw aangedaan, in dezelfde volgorde om daarna richting Wevelgem te rijden. Het nieuwe parcours is door de meeste renners goedgekeurd: sommigen menen dat de aanloop naar de Kemmelberg zodoende nerveuzer kan verlopen, maar nervositeit hoort volgens koersdirecteur Hans De Clercq bij deze koers.
In 2010 is wederom een ingrijpende wijziging doorgevoerd. Niet alleen wordt de koers van de woensdag tussen de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix op de wielerkalender verzet naar de zondag voor de Ronde. Ook zijn er veel meer hellingen ingelast voorafgaand aan de Kemmelklim; Scherpenberg, Katsberg, Berthen, Zwarteberg, Baneberg, Rodeberg en dan Monteberg en Kemmelberg. Deze reeks hellingen beklimmen de renners tweemaal alvorens naar de finish in Wevelgem te fietsen.
Sedert 2011 behoort hij tot de UCI World Tour. Ook nu weer veel hellingen, Katsberg, Berthen, Schomminkelberg, Kemmelberg, Monteberg, Baneberg, Kemmelberg en Monteberg. Eigenlijk zouden Katsberg en Schomminkelberg tweemaal worden beklommen en zou er nog tweemaal een beklimming van de Zwarteberg[-Langendreef] zijn met een afdaling van de Vidaigneberg naar de voet van de Schomminkelberg, maar het aantal kilometers moest worden teruggebracht. Daarom werd na de eerste maal Kemmel-Monteberg gekozen voor een klim van de andere zijde via de Baneberg naar de top van de Rodeberg.
Sinds 2012 is de lus in Frankrijk uitgebreid en wordt ook de Kasselberg beklommen, deze wordt tweemaal opgenomen, eenmaal de kasseiklim en daarna via de andere zijde. In 2016 is de Kasselberg er vanwege carnaval in Cassel niet bij, wel wordt in 2016 de steilste klim van de Kemmelberg voor de eerste maal sinds 1976 weer opgenomen in de koers en wordt de Kemmelberg van beide kanten bedwongen.
In 2017 wordt ter nagedachtenis van het Kerstbestand in 1914 nabij Ploegsteert een drietal halfverharde stroken rond deze plaats opgenomen in het parcours, de zogenaamde Plugstreets. Deze drie stroken zijn samen 5,2 km lang en worden ingepast tussen de eerste en tweede beklimming van de Kemmelberg.
Het parcours werd in 2020 opnieuw gewijzigd: de start verhuisde van Deinze naar Ieper. De renners fietsen eerst in oostelijke richting met een lus en gaan daarna westwaarts naar de kust. Vanaf "de Moeren" is de route weer dezelfde als de edities er voor.
Organisatie[bewerken | brontekst bewerken]
De wedstrijd is een organisatie van Koninklijke Veloclub Het Vliegend Wiel vzw. Deze club wordt sinds 1982 voorgezeten door Luc Gheysen. Bernard Langedock doet de organisatie en sinds enkele jaren wordt hij bijgestaan door Griet Langedock. Hans De Clercq is verantwoordelijk voor de ploegen en Frank Hoste is vanaf 2011 de koersdirecteur.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De wedstrijd werd in 1934 voor het eerste gereden en toen reeds georganiseerd door Gerard Margodt en Georges Matthys. Deze beide heren bleven zeer lang actief betrokken bij deze koers. Zij zijn beiden ondertussen reeds overleden maar bereikten beiden een hoge leeftijd. Enkel de oorlog kon af een toe een stok tussen de wielen steken, waardoor er niet elk jaar gereden is.
In 1934 was Gent-Wevelgem nog een vlakke koers voor junioren. De tweede editie in 1935 (eveneens voor junioren) voert door de Vlaamse Ardennen met hellingen als de Kwaremont, Kluisberg en Tiegemberg.
Vanaf 1936 tot en met 1939 is de koers voor onafhankelijken. Het gaat rechtstreeks van Gent naar Kortrijk en vandaar volgen plaatselijke rondes met de gevreesde Lauwberg.
Na de Tweede Wereldoorlog in 1945 wordt Gent-Wevelgem een koers voor profs. Er komt een compleet nieuw parcours via de Vlaamse Ardennen naar Wevelgem en daarna een lus door het Vlaamse Heuvelland. Op de Edelareberg, Hoppeberg, Kwaremont, Zwarteberg en Rodeberg zijn bergprijzen te verdienen. In 1946 wordt hetzelfde parcours gevolgd, maar in 1947 wordt via de kust alleen het Heuvelland (Vidaigneberg, Rodeberg) aangedaan, evenals in 1948.
Vanaf 1949 tot en met 1954 zoekt men wederom de Vlaamse Ardennen op (Kruisberg, Kwaremont) gevolgd door het Heuvelland (Rodeberg, Vidaigeneberg, Helling van Mesen). In 1955 worden Kluisberg en Kemmelberg toegevoegd. De weg over de Kemmelberg is dan nog onverhard. In 1956 wordt ook nog de Eikenberg toegevoegd aan het parcours.
In 1957 richt men de Trofee van Vlaanderen op; Omloop Het Volk en Gent-Wevelgem vallen in één weekend en hebben een gezamenlijke prijzenpot. Omdat de Omloop reeds grotendeels plaatsvindt in de Vlaamse Ardennen gaat Gent-Wevelgem hier niet meer naartoe. Gent-Wevelgem voegt nu de hellingen in Frans-Vlaanderen toe aan zijn parcours (Zwarteberg, Katsberg, Wouwenberg, Kasselberg) als aanloop naar de Kemmelberg. In 1958 worden de Frans-Vlaamse hellingen niet meer opgenomen, de grens overschrijden betekende te veel administratieve rompslomp. Na de aanloop naar de kust volgen enkel de Rodeberg, Vidaigneberg en Kemmelberg in het Heuvelland.
In 1960 raakt de Omloop Het Volk-organisatie dusdanig in conflict met de BWB over de wielerkalender dat zij haar koers afgelast. Dit is tevens het einde van de Trofee van Vlaanderen. Gent-Wevelgem doet in 1960 de zwaartepunten aan van beide klassiekers ter compensatie. Naast Muur van Geraardsbergen, Kwaremont, Kluisberg en Tiegemberg in de Vlaamse Ardennen volgen de Vidaigneberg, Kemmelberg en Helling van Mesen in het Heuvelland.
In 1961 wordt Gent-Wevelgem voor één jaar onderdeel van een tweedaagse koers. De eerste dag van Antwerpen naar Gent en de tweede dag Gent-Wevelgem met enkel hellingen in het Heuvelland (Rodeberg, Vidaigneberg, Kemmelberg, Helling van Mesen).
Vanaf 1962 tot en met 1976 gaat Gent-Wevelgem via de kust naar het Heuvelland, de Rodeberg, Vidaigneberg en Kemmelberg als vaste waarden, soms aangevuld met de Monteberg, Baneberg, Sulferberg, Goeberg, Suikerberg, Helling van Nieuwkerke, Helling van Geluveld, Kraaiberg of Scherpenberg. Dat geldt ook voor de jaren 1978 tot en met heden. In de periode 1993 tot en met 1995 worden de Frans-Vlaamse hellingen nogmaals ingelast, maar daar ziet men in 1996 weer vanaf omdat men het traditionele parcours wil behouden. De Vlaamse Ardennen worden niet meer aangedaan omdat men de roots van Gent-Wevelgem wilde behouden en omdat de renners toch pas in het Heuvelland voluit gingen koersen.
Enkel in 1977 wordt het parcours grondig gewijzigd en worden de Vlaamse Ardennen nog eenmaal aangedaan met 11 hellingen (waaronder Edelareberg, Kattenberg, Varent, Kluisberg en Tiegemberg). Ook de in 1976 in de Ronde van Vlaanderen ingelaste Koppenberg staat op het menu, hoewel deze in Gent-Wevelgem Steengat genoemd wordt. Daarna volgen nog 5 beklimmingen in het Heuvelland waaronder de dubbele klim van de Kemmelberg.
In 2003 schreef Rudy Neve een boek over de geschiedenis van de wedstrijd. In 2012 werd door Rik Vanwalleghem, Rudy Neve en Koen D'haene een fotoboek n.a.v. de 75e editie van Gent-Wevelgem gemaakt.[1]
De editie van 2016 kende een zeer zwarte rand vanwege het overlijden van wielrenner Antoine Demoitié na een val en een aanrijding met een motor.
Mannen[bewerken | brontekst bewerken]
| Gent-Wevelgem | ||||
|---|---|---|---|---|
| Classificatie | ||||
| Internationale kalender | UCI World Tour | |||
| Categorie | 1.UWT | |||
| Geschiedenis | ||||
| Eerste editie | 1934 | |||
| Aantal edities | 86 (2024) | |||
| Eerste winnaar | Gustave Van Bell
| |||
| Laatste winnaar |  Mads Pedersen
| |||
| Laatste Bel. winnaar | Wout van Aert (2021) | |||
| Laatste Ned. winnaar | Gerrit Solleveld (1989) | |||
| Meeste zeges | Robert Van Eenaeme Rik Van Looy Eddy Merckx  Mario Cipollini Tom Boonen Peter Sagan (3 zeges) | |||
| ||||
Podia[bewerken | brontekst bewerken]
Meervoudige winnaars[bewerken | brontekst bewerken]
| Overwinningen | Renner | Jaren |
|---|---|---|
| 3 | Robert Van Eenaeme |
1936, 1937, 1945 |
| Rik Van Looy |
1956, 1957, 1962 | |
| Eddy Merckx |
1967, 1970, 1973 | |
| Mario Cipollini |
1992, 1993, 2002 | |
| Tom Boonen |
2004, 2011, 2012 | |
| Peter Sagan |
2013, 2016, 2018 | |
| 2 | Raymond Impanis |
1952, 1953 |
| Briek Schotte |
1950, 1955 | |
| Frans Aerenhouts |
1960, 1961 | |
| Freddy Maertens |
1975, 1976 | |
| Guido Bontempi |
1984, 1986 | |
| Tom Steels |
1996, 1999 | |
| Mads Pedersen |
2019, 2024 |
Overwinningen per land[bewerken | brontekst bewerken]
| Overwinningen | Land |
|---|---|
| 50 | België
|
| 7 | Italië
|
| 5 |  Nederland
|
| 4 |  Frankrijk
|
| 3 | Denemarken,  Duitsland,  Noorwegen, Slowakije
|
| 1 |  Eritrea,  Ierland,  Oezbekistan,  Oostenrijk,  Spanje, .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk,  Verenigde Staten, .svg){kind=small} Zwitserland
|
Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]
| Gent-Wevelgem | ||||
|---|---|---|---|---|
| Classificatie | ||||
| Internationale kalender | UCI Women's World Tour | |||
| Categorie | 1.WWT | |||
| Geschiedenis | ||||
| Eerste editie | 2012 | |||
| Aantal edities | 13 (2024) | |||
| Eerste winnaar | Elizabeth Armitstead
| |||
| Laatste winnaar | Lorena Wiebes
| |||
| Laatste Bel. winnaar | Jolien D'hoore (2020) | |||
| Laatste Ned. winnaar | Lorena Wiebes (2024) | |||
| Meeste zeges | Kirsten Wild (2 zeges) | |||
| ||||
De eerste twee jaren was de koers een wedstrijd op nationaal niveau, vervolgens twee jaar op UCI-niveau 1.2 en vanaf 2016 maakt de wedstrijd deel uit van de UCI Women's World Tour. Ieper fungeert als startplaats van de wedstrijd, uitzondering was de eerste editie in 2012 toen Middelkerke dit was.
Podia[bewerken | brontekst bewerken]
| Jaar | Afstand | Winnaar | Tweede | Derde |
|---|---|---|---|---|
| 2012 | 113,7 km | Elizabeth Armitstead
|
Iris Slappendel
|
Jessie Daams
|
| 2013 | 112,0 km | Kirsten Wild
|
Sanne van Paassen
|
Kelly Druyts
|
| 2014 | 115,2 km | Lauren Hall
|
Janneke Ensing
|
Vera Koedooder
|
| 2015 | 117,0 km | Floortje Mackaij
|
Janneke Ensing
|
 Chloe Hosking
|
| 2016 | 115,0 km | Chantal Blaak
|
Lisa Brennauer
|
Lucinda Brand
|
| 2017 | 146,2 km |  Lotta Lepistö
|
Jolien D'hoore
|
Coryn Rivera
|
| 2018 | 142,6 km | Marta Bastianelli
|
Jolien D'hoore
|
Lisa Klein
|
| 2019 | 136,8 km | Kirsten Wild
|
Lorena Wiebes
|
Letizia Paternoster
|
| 2020 | 141,4 km | Jolien D'hoore
|
Lotte Kopecky
|
Lisa Brennauer
|
| 2021 | 141,7 km | Marianne Vos
|
Lotte Kopecky
|
Lisa Brennauer
|
| 2022 | 159,0 km | Elisa Balsamo
|
Marianne Vos
|
Maria Giulia Confalonieri
|
| 2023 | 162,5 km | Marlen Reusser
|
Megan Jastrab
|
Maike van der Duin
|
| 2024 | 171,2 km | Lorena Wiebes
|
Elisa Balsamo
|
Chiara Consonni
|
Meervoudige winnaars[bewerken | brontekst bewerken]
| Overwinningen | Renster | Jaren |
|---|---|---|
| 2 | Kirsten Wild |
2013, 2019 |
Overwinningen per land[bewerken | brontekst bewerken]
| Overwinningen | Land |
|---|---|
| 6 | Nederland
|
| 2 | Italië
|
| 1 | België, Finland, Verenigd Koninkrijk, Verenigde Staten, Zwitserland
|
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
· 
· 
· · _pictogram.svg){kind=small}
· · Bronnen, noten en/of referenties
|