Naar inhoud springen

Grand-Axhe

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Grand-Axhe
Deelgemeente in België Vlag van België
Grand-Axhe (België)
Grand-Axhe
Situering
Gewest Vlag Wallonië Wallonië
Provincie Vlag Luik (provincie) Luik
Gemeente Borgworm
Fusie 1971
Coördinaten 50° 41′ NB, 5° 13′ OL
Algemeen
Oppervlakte 1,69 km²
Inwoners
(1/1/2020)
478
(283 inw./km²)
Overig
Postcode 4300
Netnummer 019
NIS-code 64074(F)
Detailkaart
Grand-Axhe (Luik)
Grand-Axhe
Portaal  Portaalicoon   België

Grand-Axhe is een klein dorp in de Belgische provincie Luik en een deelgemeente van de stad Borgworm. Het was een zelfstandige gemeente tot het bij de fusie van 1971 toegevoegd werd aan de gemeente Borgworm.

Grand-Axhe ligt op 4 kilometer ten zuidwesten van de stadskern van Borgworm aan de weg naar Hollogne-sur-Geer. De Jeker stroomt door de dorpskom. De Romeinse heerweg van Tongeren naar Bavay vormt de zuidgrens van de deelgemeente. Grand-Axhe ligt in Droog-Haspengouw en is een woondorp waarin de bewoning geconcentreerd is in de dorpskom. Door haar kleine oppervlakte is er in de deelgemeente weinig landbouw.

De Sint-Dionysiuskerk

Er was reeds vroeg bewoning in Grand-Axhe. De parochie werd gesticht in de 8ste eeuw en de eerste kerk werd vermeld in een oorkonde van 801. De oorspronkelijke wijdingssteen werd in 1751 gevonden bij de afbraakwerken van de toenmalige kerk en ligt thans in het Musée d'Art Religieux et d'Art Mosan te Luik.

De naam van het dorp zelf werd in reeds 805 vermeld in een oorkonde toen het dorp Hasca super Jachara geschonken werd aan de Sint-Denijsabdij bij Parijs. De abdij hield het dorp in haar bezit tot in het midden van de 14de eeuw. Daarna was de heerlijkheid in het bezit van wereldlijke heren.

Demografische ontwikkeling

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1961=volkstellingen

Bezienswaardigheden

[bewerken | brontekst bewerken]
  • De neogotische Sint-Dionysiuskerk dateert van 1870-1872. Ook het meubilair en de glasramen zijn uit die periode en zijn eveneens neogotisch waardoor ze een geheel vormen met het gebouw. In 1987 werd dit opmerkelijk interieur samen met de glasramen beschermd als monument.