Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1961

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1961
Officiële naam Grand Prix moto de France 1961
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 21 mei 1961
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Frankrijk Antoine Paba
250 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Australië Tom Phillis
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi
125 cc
Snelste ronde Vlag van Australië Tom Phillis en Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner
Eerste Vlag van Australië Tom Phillis
Tweede Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner
Derde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Australië Fritz Scheidegger/Vlag van Duitsland Horst Burkhardt
Eerste Vlag van Australië Fritz Scheidegger/Vlag van Duitsland Horst Burkhardt
Tweede Vlag van Duitsland Max Deubel/Vlag van Duitsland Emil Hörner
Derde Vlag van Zwitserland Edgar Strub/Vlag van Zwitserland Kurt Huber

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1961 was de derde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1961. De races werden verreden op 21 mei op het Circuit de Charade nabij Clermont-Ferrand. In deze Grand Prix kwamen de 500cc-, de 250cc-klasse, de 125cc-klasse en de zijspanklasse aan de start.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Franse Grand Prix kende geen 350cc-race, maar er vond wel een nationale 50cc-race plaats, die werd gewonnen door Jean-Claude Serre met een Itom. De MV Agusta's verschenen in de baan met het MV Privat-logo op de tank. Yamaha verscheen voor het eerst als fabrieksteam in een WK-wedstrijd: Fumio Ito en Tansharu Noguchi startten met Yamaha RD 48's in de 250cc-race en Tansharu Noguchi met een Yamaha RA 41 in de 125cc-klasse.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

De Franse 500cc-Grand Prix miste een groot aantal vaste deelnemers omdat ze zonder de 350cc-race niet veel startgeld zouden krijgen. Zoals verwacht won Gary Hocking voor Mike Hailwood, maar een aantal onbekende rijders scoorden punten, zoals de Fransman Antoine Paba, die derde werd, de debuterende Gyula Marsovszky, Fritz Messerli en Roland Föll.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Privat 1:04"26'6 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton +1"19'7 6
3 Vlag van Frankrijk Antoine Paba Norton +1 ronde 4
4 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton +1 ronde 3
5 Vlag van Zwitserland Fritz Messerli Matchless +1 ronde 2
6 Vlag van Zwitserland Roland Föll Matchless +1 ronde 1
7 Vlag van Frankrijk Raphaël Orinel Norton +2 ronden
8 Vlag van Frankrijk Luigi Bernagozzi Norton
9 Vlag van Frankrijk René Goetz BSA
10 Vlag van Frankrijk Georges Cony Norton
11 Vlag van Frankrijk Jacques Insermini Norton
12 Vlag van Zwitserland Bruno Hofmann Norton

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Hans Pesl Norton
Vlag van Duitsland Toni Schmitz Norton
Vlag van Frankrijk Pierre James Norton
Vlag van Zweden Bror-Erland Carlsson Matchless

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Eduardo Salatino Norton
Vlag van Argentinië Jorge Kissling Matchless
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Norton
Vlag van Argentinië Juan Perkins Norton
Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton
Vlag van Australië Jack Findlay Norton
Vlag van Australië Tom Phillis Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless
Vlag van Duitsland Ernst Hiller BMW
Vlag van Duitsland Hans-Günter Jäger BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Farnsworth Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Chatterton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Langston Matchless
Vlag van Italië Alberto Pagani Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Pawson Norton
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 16
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton 9
3 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Norton 6
4 Vlag van Duitsland Hans-Günter Jäger BMW 4
Vlag van Frankrijk Antoine Paba Norton
6 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton 3
7 Vlag van Duitsland Ernst Hiller BMW 2
Vlag van Zwitserland Fritz Messerli Matchless
9 Vlag van Zwitserland Roland Föll Matchless 1
Vlag van Duitsland Lothar John BMW

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Mike Hailwood's Honda RC 162 was geen officiële fabrieksracer, maar door zijn vader Stan gehuurd.

Voor de tweede keer op rij viel Gary Hocking met zijn MV Agusta 250 Bicilindrica uit en stond er geen maat op de Honda RC 162's. Dit keer won Tom Phillis voor privérijder Mike Hailwood en Kunimitsu Takahashi. De Yamaha's maakten nog niet veel indruk. Snelste man Fumio Ito werd op een ronde gereden.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Australië Tom Phillis Honda 1:00"00'2 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda +30'3 6
3 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda +1"21'8 4
4 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 3
5 Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli 2
6 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
8 Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha +1 ronde
9 Vlag van Frankrijk Marcelin Herranz Morini
10 Vlag van Japan Tansharu Noguchi Yamaha

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Privat Mechanisch

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey NSU
Vlag van Japan Naomi Taniguchi Honda
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda
Vlag van Japan Yoshikazu Sunako Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Australië Tom Phillis Honda 14
2 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 12
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 10
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 8
5 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 7
6 Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli 6
Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Mondial / Honda
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 2

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

De Honda 2RC 143 was eigenlijk bedoeld als tussenmodel voor de RC 143 uit 1960 en de nieuwe RC 144. De RC 144 was tijdens de GP van Duitsland echter zeer tegengevallen en in Frankrijk won Phillis met de 2RC 143.

Honda had de RC 144's, die in de Duitse GP zo slecht gepresteerd hadden, terug naar Japan gestuurd en trad weer aan met de 2RC 143. Dat werkte: Tom Phillis won de race en Jim Redman werd derde. Ernst Degner finishte met zijn MZ RE 125 echter praktisch tegelijk met Phillis. Ook hier trad Yamaha aan: Tansharu Noguchi werd met een ronde achterstand achtste.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Australië Tom Phillis Honda 55"41'2 8
2 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ +0'2 6
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +1"02'6 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC 3
5 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 2
6 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 1
7 Vlag van Zweden Ulf Svensson Ducati
8 Vlag van Japan Tansharu Noguchi Yamaha +1 ronde
9 Vlag van Frankrijk Benjamin Savoye Mondial
10 Vlag van Frankrijk René Barone MV Agusta +2 ronden

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Argentinië Héctor Pochettino Bultaco
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Walter Brehme MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Spanje Ricardo Quintanilla Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read EMC
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Gibraltar John Grace Bultaco
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Japan Naomi Taniguchi Honda
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda
Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ 20
2 Vlag van Australië Tom Phillis Honda 16
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 8
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek Walter Brehme MZ 4
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ 3
9 Vlag van Gibraltar John Grace Bultaco 2
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Fritz Scheidegger/Horst Burkhardt waren de derde winnende combinatie in drie races. Max Deubel/Emil Hörner, die in Duitsland gewonnen hadden, werden nu tweede voor Edgar Strub/Kurt Huber.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Duitsland Horst Burkhardt BMW 58"53'4 8
2 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW +1"13'0 6
3 Vlag van Zwitserland Edgar Strub Vlag van Zwitserland Kurt Huber BMW +2"15'0 4
4 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Alfred Schmidt BMW +2"30'8 3
5 Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW +3"54'4 2
6 Vlag van Duitsland August Rohsiepe Vlag van Duitsland Lothar Böttcher BMW 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Alfred Wohlgemuth (†) BMW [2]
Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Duitsland Hilmar Cecco (†) BMW [3]

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Zwitserland Henry Curchod Vlag van Zwitserland Armand Beyeler BMW
Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Heiner Vester BMW
Vlag van Duitsland Loni Neußner Vlag van Duitsland Fritz Reitmaier BMW
Vlag van Frankrijk Jo Rogliardo Vlag van Frankrijk Marcel Godillot BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Freeman Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk John Thornton BSA
Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Bulgin Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell BMW

Top tien tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Duitsland Horst Burkhardt BMW 20
2 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW 14
3 Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Alfred Wohlgemuth (†) BMW 8
Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Manfred Ludwigkeit en Vlag van Duitsland Alfred Schmidt BMW
Vlag van Zwitserland Edgar Strub Vlag van Zwitserland Kurt Huber BMW
6 Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW 6
7 Vlag van Duitsland August Rohsiepe Vlag van Duitsland Lothar Böttcher BMW 4
8 Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Heiner Vester BMW 2
9 Vlag van Duitsland Loni Neußner Vlag van Duitsland Fritz Reitmaier BMW 1
Vlag van Frankrijk Jo Rogliardo Vlag van Frankrijk Marcel Godillot BMW
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1961
FIM wereldkampioenschap wegrace
13e seizoen (1961)
Volgende race:
Isle of Man TT 1961

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1960
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1962