Grand Prix-wegrace van Spanje 1963

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Grand Prix-wegrace van Spanje 1963
Montjuïc Park
Officiële naam 13° GP de España - 19° Circuito Internacional de Barcelona
Land Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Datum 5 mei 1963
Organisator FIM
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Tarquinio Provini
Eerste Vlag van Italië Tarquinio Provini
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
125 cc
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi
50 cc
Snelste ronde Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt
Eerste Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Derde Vlag van Spanje José Maria Busquets
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Duitsland Max Deubel/Vlag van Duitsland Emil Hörner
Eerste Vlag van Duitsland Max Deubel/Vlag van Duitsland Emil Hörner
Tweede Vlag van Duitsland Otto Kölle/Vlag van Duitsland Dieter Hess
Derde Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Zwitserland Alfred Herzig

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1963 was de eerste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1963. De races werden verreden op 5 mei op het Circuito de Montjuïc, een stratencircuit bij de berg Montjuïc ten zuidwesten van Barcelona. In deze Grand Prix kwamen de 250cc-, 125cc-, de 50cc- en de zijspanklasse aan de start.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Spaanse Grand Prix was nogal mager bezet, met slechts tien starters in de 250cc-race, 25 in de 125cc-race, achttien in de 50cc-race en acht in de zijspanrace. Er werd ook een race om de Spaanse Formula Junior 250-klasse verreden, die werd gewonnen door Ricardo Fargas met een Mototrans Ducati.

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Tarquinio Provini's Moto Morini 250 Bialbero (hier als schaalmodel)

Honda had haar RC 163 uit 1962 niet doorontwikkeld. Het verwachtte enige tegenstand van de Yamaha RD 56, waarmee Fumio Ito in de Japanse Grand Prix van 1962 derde was geworden, maar Yamaha kwam niet naar Spanje. Des te groter was de verrassing van Tarquinio Provini, die met zijn eencilinder Moto Morini 250 Bialbero te snel was voor de Honda's, die met Jim Redman, Tommy Robb, Kunimitsu Takahashi en Luigi Taveri de volgende plaatsen bezetten.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 1:04"07'04 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +20'38 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda +1"01'18 4
4 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda +1"36'18 3
5 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda +1 ronde 2
6 Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi +1 ronde 1
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Montesa +2 ronden
8 Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Aermacchi +3 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Enrique Sirera Montesa

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Ivan Schumann NSU [1]
Vlag van Argentinië Raúl Kissling NSU [1]
Vlag van Australië Jack Findlay Mondial
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Anderson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Kidson Cotton-Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha Teambeleid[2]
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli
Vlag van Italië Umberto Masetti Morini [1]
Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha Teambeleid[2]
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha Teambeleid[2]
Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda
Vlag van Japan Yoshikazu Sunako Yamaha Teambeleid[2]
Vlag van Nederland Cas Swart Honda
Vlag van Uruguay Carlos Marfetan Parilla [1]

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Zonder de uitgevallen Hugh Anderson met zijn Suzuki RT 63 ging het gevecht om de overwinning tussen Luigi Taveri en Jim Redman. Dat mondde uit in een sprint naar de eindstreep, die door Taveri gewonnen werd. Kunimitsu Takahashi werd derde.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 55"53'62 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +0'36 6
3 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda +25'79 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley EMC +53'95 3
5 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Bultaco +54'27 2
6 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Bultaco +1"21'40 1
7 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki +1"41'42
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Medrano Bultaco +1 ronde
9 Vlag van Italië Franco Farné Ducati +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Bultaco +1 ronde
11 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) César Gracia Lube-NSU +2 ronden
12 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramiro Blanco Bultaco +2 ronden
13 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Bultaco +5 ronden
14 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Antonio Bilbao Bultaco +8 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Nederland Jan Huberts Bultaco
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Alberto Gómez Zanella [1]
Vlag van Argentinië Aldo Caldarella Bultaco [1]
Vlag van Argentinië Héctor Pochettino Bultaco [1]
Vlag van Argentinië Horacio Maffia Ducati [1]
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Zanella [1]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Dickinson Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Bultaco
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Honda
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki

50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de 50cc-race wist Hans Georg Anscheidt (Kreidler RS) pas in de laatste ronde langs Hugh Anderson (Suzuki RM 63) te komen. José Maria Busquets werd met zijn Derbi derde.

Uitslag 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler 31"23'02 8
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki +1'43 6
3 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Derbi +34'77 4
4 Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki +54'82 3
5 Vlag van Italië Alberto Pagani Kreidler +1"12'98 2
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) César Gracia Ducson +1"29'48 1
7 Vlag van Italië Franco Farné Derbi +1"30'10
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Andrés Magaz Derbi +1"30'33
9 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Antonio Bilbao Derbi +1 ronde
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramiro Blanco Derbi +1 ronde
11 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) "Zippo" Derbi +3 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki
Vlag van Japan Michio Ichino Suzuki
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Karaber Samardjian Suzuki [1]
Vlag van Argentinië Raúl Kissling Kreidler [1]
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda Teambeleid[4]
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda Teambeleid[4]
Vlag van Uruguay Gastón Biscia Suzuki [1]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Finland Matti Salonen Prykija
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Kreidler
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Plumridge Honda
Vlag van Japan Shunkishi Masuda Suzuki

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Regerend wereldkampioenen Max Deubel/Emil Hörner wonnen de Spaanse GP met zeventien seconden voorsprong op Otto Kölle/Dieter Hess. Florian Camathias/Alfred Herzig werden met hun door Helmut Fath ontwikkelde Fath Camathias Special derde.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW 57"27'28 8
2 Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW +16'97 6
3 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Alfred Herzig FCS +49'50 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Birch Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Birch BMW +2 ronden 3
5 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Beno Heim BMW +2 ronden 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings Matchless +2 ronden 1

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson BMW
Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Onbekend BMW

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Claude Lambert Vlag van Zwitserland Gottfried Rüfenacht BMW
Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Alfred Leissing / Vlag van Duitsland Walter Popp BMW
Vlag van Duitsland Ferdinand Breu Vlag van Duitsland Hans Gösch BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Scott BSA
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Bulgin BMW
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Argentinië 1962
FIM wereldkampioenschap wegrace
15e seizoen (1963)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1963

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1962
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1964