Grand Prix Formule 1 van Australië 1991

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Grand Prix van Australië 1991)
Vlag van Australië Grand Prix Formule 1 van Australië 1991
Ayrton Senna won de eerste (zie foto) en laatste Grand Prix van 1991 plus nog vijf races ertussenin en werd zodoende wereldkampioen in 1991.
Algemene informatie
Racedag 3 november 1991
Circuit Vlag van Australië Stratencircuit van Adelaide
Circuitlengte 3,780 km
GP-afstand 52,92 km, gepland 306,18 km
Pole position
Coureur Vlag van Brazilië Ayrton Senna
(McLaren-Honda)
Tijd 1:14.041
Snelste ronde
Coureur Vlag van Oostenrijk Gerhard Berger
(McLaren-Honda)
Tijd 1:41.141 (ronde 14 van 14)
Podium
1e plaats Vlag van Brazilië Ayrton Senna
(McLaren-Honda)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell
(Williams-Renault)
3e plaats Vlag van Oostenrijk Gerhard Berger
(McLaren-Honda)
Portaal  Portaalicoon   Autosport

De Grand Prix van Australië Formule 1 van Australië 1991 werd gehouden op 3 november 1991 in Adelaide. Door overvloedige regen moest de race gestopt worden na veertien van de geplande 81 ronden, de race stond daardoor lange tijd te boek als de kortste Formule 1-race ooit, totdat in 2021 de Grand Prix van België dat record overnam.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de race werd Alain Prost door Ferrari ontslagen omwille van de openlijke kritiek op het team. Hierdoor reed Gianni Morbidelli in de Ferrari. Roberto Moreno ging vervolgens voor Minardi rijden. Nelson Piquet reed zijn laatste Formule 1-race. Bertrand Gachot kwam terug en verving Eric Bernard bij Larrousse.

Beide McLarens wisten zich op de eerste startrij te kwalificeren, met daarachter Nigel Mansell en Riccardo Patrese. Nelson Piquet startte voor Michael Schumacher, hij klopte zijn teammaat voor het eerst dit seizoen in de kwalificaties.

De race startte in hevige regen, maar het hele veld kwam deze ronde toch zonder kleerscheuren door. In de derde ronde schoof Gerhard Berger al van de baan, waardoor Nigel Mansell de tweede plaats overnam. Berger kon nog wel doorrijden en bleef derde. Mansell probeerde vervolgens het gat met koploper Ayrton Senna te dichten. Vanaf de vijfde ronde gebeurden er echter veel ongelukken door de zeer natte baan. Hierdoor kon Mansell Senna niet meer inhalen omwille van de vele gele vlaggen. Hij was er wel één keer dicht bij, maar zag op het laatste moment nog een gele vlag die het wrak van Nicola Larini's Modena Lamborghini aanduidde, waardoor hij toch terug achter Senna aansloot.

Pierluigi Martini ging als gevolg van aquaplaning van de baan in de tiende ronde. Intussen had Riccardo Patrese problemen, doordat er brokstukken van een vleugel van een andere wagen onder zijn voorvleugel waren komen vast te zitten. Ook Nigel Mansell kende problemen en spinde in de zestiende ronde, maar kon nog wel doorrijden, net als Stefano Modena. Michele Alboreto moest door een spin in de vijftiende ronde opgeven.

Berger spinde aan het eind van ronde zestien ook van de baan. Senna probeerde aan het einde van de zestiende ronde met gebaren de marshallers ertoe te bewegen de race stop te zetten, iets wat een ronde later ook effectief gebeurde. Aan het eind van deze ronde reed Senna op de eerste plaats, voor Morbidelli, Andrea de Cesaris, Alessandro Zanardi en Modena. De uiteindelijke race-uitslag werd echter opgemaakt aan de hand van het klassement van ronde veertien.

Er waren nog wel pogingen om de race te herstarten, maar door protesten van Senna en Patrese werd dit toch niet gedaan. Koersdirecteur Roland Bruynseraede toonde vervolgens de rode vlag, waarmee de race definitief stopgezet werd. Senna was de winnaar van de race, voor Mansell en Berger.

Slechts de helft van de punten die normaal worden toegekend werden aan de rijders toebedeeld.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Nummer Rijder Team Ronden Tijd/Opgave Startplaats Punten
1 1 Vlag van Brazilië Ayrton Senna McLaren-Honda 14 24:34.899 1 5
2 5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell Williams-Renault 14 + 1.259 3 3
3 2 Vlag van Oostenrijk Gerhard Berger McLaren-Honda 14 + 5.120 2 2
4 20 Vlag van Brazilië Nelson Piquet Benetton-Ford 14 + 30.103 5
5 6 Vlag van Italië Riccardo Patrese Williams-Renault 14 + 50.537 4 1
6 27 Vlag van Italië Gianni Morbidelli Ferrari 14 + 51.069 8 ½
7 21 Vlag van Italië Emanuele Pirro Dallara-Judd 14 + 52.361 13  
8 33 Vlag van Italië Andrea de Cesaris Jordan-Ford 14 + 1:00.431 12  
9 32 Vlag van Italië Alessandro Zanardi Jordan-Ford 14 + 1:15.567 16  
10 4 Vlag van Italië Stefano Modena Tyrrell-Honda 14 + 1:20.370 9  
11 12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Herbert Lotus-Judd 14 + 1:22.073 21  
12 22 Vlag van Finland Jyrki Järvilehto Dallara-Judd 14 + 1:38.519 11  
13 9 Vlag van Italië Michele Alboreto Arrows-Ford 14 + 1:39.303 15  
14 15 Vlag van Brazilië Mauricio Gugelmin Leyton House-Ilmor 13 + 1 Ronde 14  
15 10 Vlag van Italië Alex Caffi Arrows-Ford 13 + 1 Ronde 23  
16 24 Vlag van Brazilië Roberto Moreno Minardi-Ferrari 13 + 1 Ronde 18  
17 8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mark Blundell Brabham-Yamaha 13 + 1 Ronde 17  
18 26 Vlag van Frankrijk Érik Comas Ligier-Lamborghini 13 + 1 Ronde 22  
19 11 Vlag van Finland Mika Häkkinen Lotus-Judd 13 + 2 Rondes 25  
20 16 Vlag van Oostenrijk Karl Wendlinger Leyton House-Ilmor 12 + 2 Rondes 26  
NF 23 Vlag van Italië Pierluigi Martini Minardi-Ferrari 8 Spin 10  
NF 19 Vlag van Duitsland Michael Schumacher Benetton-Ford 5 Spin 6  
NF 28 Vlag van Frankrijk Jean Alesi Ferrari 5 Crash 7  
NF 34 Vlag van Italië Nicola Larini Modena Lamborgini-Lamborghini 5 Spin 19  
NF 25 Vlag van België Thierry Boutsen Ligier-Lamborghini 5 Crash 20  
NF 3 Vlag van Japan Satoru Nakajima Tyrrell-Honda 4 Spin 24  
NQ 30 Vlag van Japan Aguri Suzuki Larrousse-Ford    
NQ 7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Brundle Brabham-Yamaha    
NQ 35 Vlag van België Eric van de Poele Modena Lamborgini-Lamborghini    
NQ 29 Vlag van België Bertrand Gachot Larrousse-Ford    
PQ 14 Vlag van Italië Gabriele Tarquini Fondmetal-Ford    
PQ 31 Vlag van Japan Naoki Hattori Coloni-Ford    

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Pole-position Ayrton Senna McLaren-Honda 1:14.041
Snelste ronde Gerhard Berger McLaren-Honda 1:41.141
Vorige race:
Grand Prix van Japan 1991
FIA Formule 1 Wereldkampioenschap
42e seizoen (1991)
Volgende race:
Grand Prix van Zuid-Afrika 1992

Vorige race:
Grand Prix van Australië 1990
Grand Prix van Australië Volgende race:
Grand Prix van Australië 1992