Gustave Loiseau

Gustave Loiseau (Parijs, 3 oktober 1865 - aldaar, 10 oktober 1935) was een Frans kunstschilder. Hij wordt gerekend tot het postimpressionisme.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Loiseau werd geboren in een slagersfamilie en kreeg een opleiding als decorateur. Na de dood van zijn grootmoeder in 1887 kreeg hij een erfenis die hem in staat stelde zich op het schilderen te richten. Hij ging naar de École des Beaux Arts en studeerde later bij landschapsschilder Fernand Quigon (1854-1941). In 1890 sloot hij zich aan bij de School van Pont-Aven in Bretagne, waar hij bevriend raakte met Paul Gauguin en Émile Bernard. Na aanvankelijk experimenten met het pointillisme schakelde hij over op een postimpressionistische stijl. Hij schilderde vooral landschappen en plein air en Bretonse dorpsgezichten. In 1893 exposeerde hij voor het eerst in de Parijse salon en in 1895 in de Salon de la Société Nationale. Ook stelde hij werken tentoon op de grote impressionistententoonstellingen in Parijs. In 1901 had hij een grote solotentoonstelling bij Durand-Ruel.

Na de eeuwwisseling reisde Loiseau vaak door Normandië (Dieppe), de Dordogne en langs de Seine om er te schilderen, vooral landschappen, genrewerken, havengezichten en kustlandschappen, met veel aandacht voor seizoensinvloeden. Hij maakte nauwelijks portretten. Vaak werkte hij ook in Pontoise, waar hij bevriend raakte met de bekende arts en kunstverzamelaar Paul Gachet. Bij het grote publiek maakte hij echter vooral naam met zijn gezichten op Parijs, hoewel die maar een klein deel van zijn grote oeuvre uitmaken.

In 1927 vestigde Loiseau zich in Anjou, later keerde hij terug naar Parijs, waar hij in 1935 overleed, 70 jaar oud.