Gyrus frontalis inferior
| Onderste voorhoofdswinding | ||||
|---|---|---|---|---|
| Gyrus frontalis inferior | ||||
| ||||
De gyrus frontalis inferior is aangegeven in het rood.
| ||||
| Gegevens | ||||
| Onderdeel van | frontale kwab | |||
| Onderdelen | pars opercularis pars triangularis | |||
| Schorsvelden | area opercularis (44) area triangularis (45) | |||
| Functionele gebieden | centrum van Broca | |||
| Slagader | arteria cerebri media | |||
| Gray's Anatomy | 189,822 | |||
| ||||
De gyrus frontalis inferior[1] of de onderste voorhoofdswinding is een hersenwinding van de frontale kwab van de grote hersenen.[2]
Verloop/onderdelen
[bewerken | brontekst bewerken]De gyrus frontalis inferior ligt voor de gyrus precentralis, gescheiden door de sulcus precentralis.[3] Aan de bovenkant loopt de sulcus frontalis inferior.[3]
De gyrus frontalis inferior is op te delen in drie onderdelen[1]:
- pars opercularis
- pars triangularis
- pars orbitalis
De pars opercularis wordt aan de voorkant begrensd door de ramus ascendens fissurae lateralis en de achterkant door de sulcus precentralis.[3] De sulcus diagonalis ligt midden in de pars opercularis en deelt deze op in twee delen.[3] De pars triangularis ligt tussen de ramus ascendens fissurae lateralis (aan de voorkant) en de ramus horizontalis fissurae lateralis (aan de achterkant) in.[3][4] Binnen de pars triangularis is gewoonlijk een kleine hersengroeve te zien, namelijke de sulcus triangularis, ook wel incisura capitis genoemd.[3] Voor deze kleine hersengroeve ligt naar voren nog een extra hersengroeve, de sulcus radiatus.[3] De pars orbitalis ligt onder de ramus horizontalis fissurae lateralis en loopt door op het orbitale oppervlak van de frontale kwab.[3] De pars orbitalis ligt over het benige deel heen dat de oogkas van de schedelholte scheidt.[5]
Schorsvelden
[bewerken | brontekst bewerken]In de hersenkaart van Korbinan Brodmann worden in de gyrus frontalis inferior drie afzonderlijke schorsvelden onderscheiden[6]:
- area opercularis (=area 44)
- area triangularis (=area 45)
- area orbitalis (=area 47)
Deze afzonderlijke gebieden corresponderen qua locatie tot op zekere hoogte ook met de pars opercularis, pars triangularis en pars orbitalis.[6] Brodmann zag zelf cytoarchitectonische overeenkomsten tussen deze drie gebieden en groepeerde ze samen als subregio subfrontalis.[6] In bepaalde moderne indelingen maken area 44, 45 et 47 samen onderdeel uit van de cortex praefrontalis ventrolateralis.[3]
Bloedvoorziening
[bewerken | brontekst bewerken]Takken van de arteria cerebri media voorzien de gyrus frontalis inferior van bloed[7]:
- ramus centralis
- ramus praecentralis
- ramus praefrontalis.
Functie
[bewerken | brontekst bewerken]De Franse arts, anatoom en antropoloog Paul Pierre Broca beschreef in 1861 een patiënt met een beschadiging van de linker gyrus frontalis inferior met een spraakprobleem als gevolg.[8] In meerdere indelingen worden area 44 en area 45 gezien als onderdelen van het centrum van Broca, betrokken bij de spraakproductie.[9][10] Soms wordt area 47 echter ook gerekend tot dit geheel.[10][11] Area 44 is, overeenkomstig dat het spraakcentrum het vaakst aan de linkerkant wordt gelokaliseerd, 1,5 keer groter links dan rechts.[10] Ook tijdens lezen is de gyrus frontalis inferior actief.[4]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ a b Federative Committee on Anatomical Terminology (1998). Terminologia Anatomica. Stuttgart: Thieme
- ↑ Nieuwenhuys, R., Voogd, J., Huijzen, C. van (1988). The human central nervous system: a synopsis and atlas (3de uitgave). Berlijn/Heidelberg/New York: Springer
- ↑ a b c d e f g h i Petrides, M. & Pandya, D.N. (2004). The frontal cortex. In G. Paxinos & J.K. Mai (Red.), The human nervous system (2nd edition). (pp. 950-972) San Diego: Elsevier Academic Press.
- ↑ a b Leonard, C.M. (1997). Language and the prefrontal cortex. In N.A. Krasnegor, G.R. Lyon & P.S. Goldman-Rakic (Red.), Development of the prefrontal cortex. Evolution, neurobiology, and behavior. (pp. 141-166) Baltimore: Paul H. Brookes Publishing Co.
- ↑ Schadé, J.P. (1980). The human brain: structure and function. Bazel: F. Hoffman-La Roche & Co. Limited Company.
- ↑ a b c Brodmann, K. (1909). Vergleichende Lokalisationslehre der Großhirnrinde in ihren Prinzipien dargestellt auf Grund des Zellenbaues. Leipzig: Verlag Johann Ambrosius Barth.
- ↑ Damasio, H.N. (1991). Neuroanatomy in frontal lobe in vivo: a comment on methodology. In H.S. Levin, H.M. Eisenberg & A.L. Benton (Red.), Frontal lobe function and dysfunction. (pp. 92-121) New York/Oxford: Oxford University Press.
- ↑ Broca, P.P. (1861). Perte de la parole, ramollissement chronique et destruction partielle du lobe antérieur gauche du cerveau. Bulletin de la Société Anthropologique, 2, 235-238.
- ↑ Zilles, K. (2004). Architecture of the human cerebral cortex. In G. Paxinos & J.K. Mai (Red.), The human nervous system (2nd edition). (pp. 997-1055) San Diego: Elsevier Academic Press.
- ↑ a b c Amunts, K. & Zilles, K. (2006). A multimodal analysis of structure and function in Broca’s region. In Y. Grodzinsky & K. Amunts (Red.), Broca’s region. (pp. 17-30) Oxford/New York: Oxford University Press.
- ↑ Hagoort, P. (2006). On Broca, brain and binding. In Y. Grodzinsky & K. Amunts (Red.), Broca’s region. (pp. 242-253) Oxford/New York: Oxford University Press.