De sterren vallen op door de unieke eclipsen die ontstaan als de sterren voor of achter elkaar langs bewegen. De primaire ster uit het stelsel, HD 181068A, is tevens uniek voor het feit dat hij geen interne seismische oscillaties bevat zoals de meeste andere rode reuzen. HD 181068A is naar schatting 12,4 keer groter dan de zon.[1][2]