Habemus Papam (film)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Habemus Papam
Regie Nanni Moretti
Producent Nanni Moretti
Domenico Procacci
Scenario Nanni Moretti
Francesco Piccolo
Federica Pontremoli
Hoofdrollen Michel Piccoli
Nanni Moretti
Muziek Franco Piersanti
Montage Esmeralda Calabria
Cinematografie Alessandro Pesci
Distributie 01 Distribution
Première 15 april 2011
Genre komedie, drama
Speelduur 104 minuten
Taal Italiaans
Land Italië
Budget 8 miljoen euro
Gewonnen prijzen 9
Overige nominaties 12
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Habemus Papam is een Italiaanse komedie-dramafilm uit 2011 geregisseerd door Nanni Moretti.[1] De film is vernoemd naar de Latijnse uitspraak waarmee bekend wordt gemaakt dat het conclaaf een nieuwe paus gekozen heeft. De hoofdrol wordt vertolkt door Michel Piccoli. De film ging in april 2011 in première en werd vertoond op het 64e Cannes Film Festival.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Na de dood van de oude paus, komt het conclaaf der kardinalen bijeen om zijn opvolger te kiezen. Na meerdere stemrondes wordt uiteindelijk kardinaal Melville verkozen als paus, hoewel hij aanvankelijk niet tot de verwachte kanshebbers behoorde.

Melville is echter allesbehalve gelukkig met deze keuze, daar hij bang is de zware verantwoordelijkheid niet aan te kunnen. Op het moment dat hij op het balkon van de Sint Pieter zichzelf moet aankondigen tegenover de duizenden gelovigen, raakt hij in paniek en trekt zich terug in zijn verblijf.

Terwijl een woordvoerder van het Vaticaan de pers aan het lijntje probeert te houden, doen de kardinalen alles om de nieuwe paus gerust te stellen. Daar het conclaaf pas officieel afgelopen is zodra de nieuwe paus zichzelf aan het publiek heeft onthuld, mogen de kardinalen geen contact hebben met de buitenwereld. De kardinalen stemmen uiteindelijk toe om de psychoanalyticus professor Brezzi om hulp te vragen, maar hij kan ook niet achterhalen waarom Melville zo depressief is. Wanneer Brezzi onthult dat zijn ex-vrouw ook psychoanalist is, wordt de nieuwe paus in het geheim naar haar toegebracht in de hoop dat zij hem wel kan helpen. Melville grijpt deze kans echter aan om te vluchten.

Drie dagen gaan voorbij, waarin de afwezigheid van de paus voor zowel de kardinalen als de buitenwereld wordt verzwegen. De kardinalen doden de tijd in het Vaticaan met spelletjes, waaronder een volleybalcompetitie. Uiteindelijk wordt Melville teruggevonden in een theater, en krijgt opnieuw de kans zijn rol als paus te aanvaarden. Hij raapt zijn moed bijeen en verschijnt op het balkon, maar op het laatste moment krabbelt hij toch terug door openlijk aan te kondigen niet de leider te zijn die de kerk nodig heeft.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

Habemus Papam werd aangekondigd in mei 2009, als een coproductie tussen Sacher Film, Rai Cinema en het Franse Le Pacte.[2] Later kwam ook Fandango erbij.[3] De film werd geproduceerd op een budget van 8 miljoen euro.[4]

Na zes auditiescènes werd de Franse acteur Michel Piccoli gekozen voor de hoofdrol. De naam van zijn personage, Melville, is afgeleid van de Franse filmmaker Jean-Pierre Melville. Enkele achtergrondpersonages worden gespeeld door leden van de crew.

De opnames vonden plaats van 1 februari 2010 tot eind mei 2010.[5] De meeste opnames vonden plaats in de Cinecittà studio’s in Rome, waar replica’s van de Sala Regia en de Sixtijnse Kapel waren nagebouwd. Verder werd er gefilmd in het Palazzo Farnese en Villa Medici.

Uitgave en ontvangst[bewerken | brontekst bewerken]

Habemus Papam werd in Italië in april 2011 uitgebracht door 01 Distribution, in samenwerking met Sacher Distribuzione. Het eerste weekend bracht de film 1.298.524 euro op. Daarmee eindigde de film op de tweede plek, achter de animatiefilm Rio.

Deborah Young van The Hollywood Reporter omschreef de film als goed geschreven, en merkte op dat de film minder politiek geladen is dan eerdere werken door Moretti, zoals La messa è finita en Il caimano. Wel bekritiseerde ze het einde van de film.

Reacties vanuit de Rooms-Katholieke Kerk waren gemengd. Salvatore Izzo, correspondent van het Vaticaan, riep in de krant Avvenire op tot een boycot van de film. Radio Vaticaan besteedde eveneens aandacht aan de film en merkte op dat de film geen karikatuur of ironie over de paus bevat.[6]

Prijzen en nominaties[bewerken | brontekst bewerken]

Habemus Papam won in totaal 9 prijzen en werd voor nog 12 andere genomineerd.

Jaar Prijs Categorie Genomineerde(n) Uitslag
2011 De Palme d'Or van het Filmfestival van Cannes Nanni Moretti Genomineerd
European Film Award Beste acteur Michel Piccoli Genomineerd
Beste productie Paola Bizzarri Genomineerd
Globo d'oro Beste film Nanni Moretti Gewonnen
Nastro d'Argento Europese Zilveren lint Michel Piccoli Gewonnen
Beste cinematografie Alessandro Pesci Gewonnen
Beste Kostuumontwerp Lina Nerli Taviani Gewonnen
Beste regisseur Nanni Moretti Gewonnen
Beste originele verhaal Francesco Piccolo, Federica Pontremoli , Nanni Moretti Gewonnen
Beste producent Domenico Procacci, Nanni Moretti Gewonnen
Beste productie Paola Bizzarri Gewonnen
Beste montage Esmeralda Calabria Genomineerd
2012 Argentinean Film Critics Association Awards Beste buitenlandse film, niet Spaanstalig Genomineerd
Premi David di Donatello Beste acteur Michel Piccoli Gewonnen
Beste cinematografie Alessandro Pesci Genomineerd
Beste regisseur Nanni Moretti Genomineerd
Beste film Domenico Procacci, Nanni Moretti Genomineerd
Beste scenario Federica Pontremoli , Nanni Moretti ,Francesco Piccolo Genomineerd
Beste geluid Alessandro Zanon Genomineerd
Beste mannelijke bijrol Renato Scarpa Genomineerd
Beste vrouwelijke bijrol Margherita Buy Genomineerd

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]