Hall & Oates

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hall & Oates
Daryl Hall (boven) en John Oates tijdens een concert in Londen op 28 oktober 2017
Achtergrondinformatie
Jaren actief 1969 - heden
Oorsprong Philadelphia
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Genre(s) Soul, rock-'n-roll
Label(s) Atlantic Records
Leden
Leadzanger;
Toetsen
Daryl Hall
Slaggitarist;
Zang
John Oates
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Hall & Oates is een Amerikaans muziekduo bestaande uit Daryl Hall (11 oktober 1946) en John Oates (7 april 1948), afkomstig uit Philadelphia. Ze waren het populairst in de jaren 70 en 80, toen ze zes nummer 1-hits scoorden in de Billboard Hot 100. Enkele van hun bekendste nummers zijn Maneater en Adult Education.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Succesperiode[bewerken | brontekst bewerken]

Hall & Oates kwamen elkaar in 1967 tegen in Philadelphia tijdens een bandwedstrijd; ze bleken aan dezelfde universiteit te studeren en in dezelfde muziek geïnteresseerd. Hun samenwerking ging officieel drie jaar later van start nadat Oates terugkeerde van een langdurig verblijf in Europa.

In 1972 werd hun eerste album uitgebracht. Het succes kwam pas, nadat ze in 1975 naar een andere platenmaatschappij overstapten. De meeste van hun hits zijn gezongen door Daryl Hall, die zich vanaf zijn vroegste jeugd op zang had geconcentreerd en ook keyboards en gitaar speelde. Het vocale solo-aandeel van John Oates was bescheidener, maar karakteristiek, evenals zijn gitaarspel. Prominente leden van hun vaste begeleidingsband in hun succesvolste periode (1980-1985) waren G.E. Smith (leadgitaar), Tom 'T-Bone' Wolk (basgitaar), Charlie DeChant (saxofoon en keyboards, ook in 2021 nog lid van de Hall & Oates-band) en Mickey Curry (drums).

In 1985 speelden ze op de benefietconcerten voor Farm Aid en Live Aid. Bij laatstgenoemd concert traden ze op met Eddie Kendricks en David Ruffin en leende Mick Jagger hun begeleidingsband (inclusief Daryl Hall zelf op keyboards) voor zijn solo-optreden, omdat hij toen ruzie had met Keith Richards, de gitarist van de Rolling Stones. Eind dat jaar maakten Hall en Oates deel uit van de gelegenheidsformatie Artists United Against Apartheid.

Na 1985[bewerken | brontekst bewerken]

Daarna besloten ze na tien jaar van hectische seizoenen enige tijd rust te nemen om nieuwe songs te schrijven. Leadgitarist G.E. Smith verliet de band. Doordat Hall & Oates voorlopig niet meer op de grote podia verschenen liep het commerciële succes wat terug. Ze waren voornamelijk bezig met solo-activiteiten, maar bleven nieuw plaatwerk uitbrengen.

In de 21e eeuw richtte Daryl Hall in zijn huis in Pawling in Dutchess County, N.Y. een eigen concertruimte en studio in, Daryl's House Club. Van daaruit maakt hij met zijn eigen band en vele gastmusici tv-uitzendingen onder de naam Live from Daryl's House.

In 2015 brachten Hall & Oates een dvd uit van het concert dat ze een jaar eerder in Dublin gaven; ook hadden ze een cameo in de film Pixels.

In 2016 ontvingen ze een ster op de Hollywood Walk of Fame.

In april 2018 brachten Hall & Oates een single uit met de band Train. In 2019 maakte het duo een tournee door Europa waarbij ook het North Sea Jazz Festival werd aangedaan.

Plannen voor een nieuw album werden door de coronapandemie afgeblazen; "we willen niks uitbrengen wat niet relevant is", verklaarde Hall in 2021.

Op 17 april 2023 maakte toetsenist Elliot Lewis bekend dat hij de band ging verlaten om zich op zijn solocarrière te richten. Zijn opvolger werd Greg Mayo, wiens vader Bob Mayo in de jaren negentig lid was geweest van de band van Hall & Oates.

Conflict[bewerken | brontekst bewerken]

In november 2023 kwam een heftig meningsverschil naar buiten over de uitvoeringsrechten van de songs van het duo. Daryl Hall daagde John Oates voor de rechter.[1] Het conflict was niet alleen zakelijk, want er werd ook een contactverbod aangevraagd en toegewezen.[2] Hall noemde het "ultiem verraad" dat Oates zijn deel van de rechten van hun liedjes wilde verkopen aan muziekuitgever Primary Wave. Hij was fel gekant tegen verkoop van rechten zoals andere artiesten (Dylan, Springsteen, McCartney) dat gedaan hadden. Oates noemde Halls aanval "haatzaaiend, bizar en incorrect" en bracht ertegen in dat Hall zelf altijd beider aandeel in hun creatieve werk gescheiden had willen houden, en dat het voor hemzelf tijd werd om beslissingen te nemen die ten goede kwamen "aan mijzelf, mijn gezin en mijn artistieke toekomst".[3] De rechter in Nashville bepaalde begin december 2023 dat John Oates zijn rechten niet mocht verkopen voordat een onafhankelijke arbiter de zaak had beoordeeld.[4]

Door dit conflict kwam een einde aan een samenwerking van meer dan een halve eeuw. In een interview met Rolling Stone in april 2024 gaf John Oates te kennen dat hij niet verwachtte dat hij ooit nog met Daryl Hall zou optreden. Ook had hij de oude hits van het duo achter zich gelaten. Het interview maakte ook duidelijk dat het gebrek aan vertrouwen tussen de twee al langer speelde.[5]

Covers[bewerken | brontekst bewerken]

Verschillende nummers van Hall & Oates zijn door andere artiesten opgenomen en een hit geworden.

Omgekeerd hebben Hall & Oates ook covers opgenomen:

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

  • Whole Oates (1972)
  • Abandoned Luncheonette (1973)
  • War Babies (1974)
  • Daryl Hall & John Oates (1975), bekend als The Silver Album[7]
  • Bigger Than Both Of Us (1976)
  • Past Time Behind (1976)[8]
  • Beauty On A Back Street (1977)
  • Lifetime (1978)
  • Along The Red Ledge (1978)
  • X-Static (1979)
  • Voices (1980)
  • Private Eyes (1981)
  • H2O (1982)
  • Rock ’n Roll Soul Part 1 (1983)
  • Big Bam Boom (1984)
  • Live At The Apollo (1985)
  • Ooh Yeah! (1988)
  • Change Of Season (1990)
  • The Best Of Hall & Oates – Looking Back (1991)
  • Marigold Sky (1997)
  • VH1 Behind The Music (2002)
  • Do It For Love (2003)
  • Our Kind Of Soul (2004)
  • Home For Christmas (2006)
  • The Philadelphia Years - The Definitive Collection Of 1968-1971 Hall & Oates Recordings (2006)
  • Live at the Troubadour (2008)

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Rich Girl 1977 5-3-1977 18 6
Kiss on My List 1981 3-1-1981 tip10 4
You Make My Dreams 1981 1-8-1981 tip16 2
Private Eyes 1981 5-9-1981 tip11 3
I Can't Go for That (No Can Do) 1982 13-2-1982 16 5
Did It in a Minute 1982 24-4-1982 tip18 2
Maneater 1982 13-11-1982 17 6
Adult Education 1984 17-3-1984 4 9 Veronica Alarmschijf Hilversum 3
Out of Touch 1984 24-11-1984 33 3
Everything Your Heart Desires 1988 30-4-1988 tip3 4
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Kiss on My List 1981 7-3-1981 40 2
Private Eyes 1981 17-10-1981 38 3
I Can't Go for That (No Can Do) 1982 23-1-1982 15 9
Maneater (Hall & Oates) 1982 27-11-1982 8 9
Adult Education 1984 31-3-1984 9 7
Out of Touch 1984 27-10-1984 18 9

NPO Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
I Can't Go for That (No Can Do) - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 1945 - - -
Kiss on My List 1614 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Maneater - 1450 1383 1664 1785 1936 - - - - - - - - - - - - - - - 1951 - - -
Rich Girl 1668 - - 444 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Dvd's[bewerken | brontekst bewerken]

Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
 Hoogste 
positie
 Aantal 
weken
 Opmerkingen 
Live in Dublin 2015 04-04-2015 18 6 als Daryl Hall & John Oates

Leden van de band van Hall & Oates[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdlijn

Over Hall & Oates[bewerken | brontekst bewerken]

  • Fissinger, Laura, Hall & Oates (Mankato: Creative Education, 1983).
  • Gooch, Brad, Hall & Oates: Their Lives and Their Music (Ballantine Books, 1985).
  • Oates, John, Change of Seasons: A Memoir (New York: St. Martin's Press, 2017).
  • Tosches, Nick, Dangerous Dances: The Authorized Biography (New York: St. Martin's Press, 1984).

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • De Britse band IDLES bracht een nummer getiteld Hall & Oates uit op hun album Tangk uit 2024.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]