Hans Aarsman
| Hans Aarsman | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Hans Aarsman (2010)
| ||||
| Achtergrondinformatie | ||||
| Geboren | 27 december 1951 | |||
| Geboorteplaats | Amsterdam | |||
| Land | Nederland | |||
| Beroep | fotograaf, schrijver, fotojournalist, toneelschrijver | |||
| ||||
Hans Aarsman (Amsterdam, 27 december 1951[1]) is een Nederlandse fotograaf en auteur.[2] Hij is onder andere bekend van zijn wekelijkse rubriek, De Aarsman Collectie, in de Volkskrant waarin hij persfoto’s onder de loep neemt als een detective. Jaarlijks doet hij in het theater verslag van zijn ontdekkingen.
Aarsman was aanvankelijk fotojournalist onder andere voor het dagblad Trouw, de Volkskrant, Nieuwe Revu en De Groene Amsterdammer. In 1989 publiceerde hij het boek Hollandse Taferelen, landschappen gefotografeerd vanaf het dak van zijn kampeerauto waarmee hij een jaar door Nederland trok. Daarna maakte hij in 1993 het fotoboek Aarsmans Amsterdam en Het engeltje dat op mijn tong pieste (1995). In 2003 verscheen zijn autofotografie-boek Vrrooom! Vrrooom!.
Naast zijn fotowerk publiceerde Aarsman romans en toneelstukken. Zijn eerste roman was Twee hoofden, een kussen (1995). Hij is tevens docent aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Sinds 1994 fotografeert hij niet meer
Aarsman kreeg in 1993 de Maria Austria-Prijs en in 2011 de Hendrik de Vriesprijs.[3]
Het Nederlands Fotomuseum heeft enkele collecties van Aarsman aangekocht. Sinds 2 mei 2006 is een deel van deze collectie voor particulieren gratis te downloaden voor afdrukken op A3-formaat.
Aarsman is ook columnist voor onder andere de Volkskrant en NRC (tot 1999) en toneelschrijver. Hij schreef een monoloog voor Josse De Pauw: Ruis, over fotograaf Garry Winogrand. Carly Wijs speelt sinds 2007 een monoloog van zijn hand: Niemand kan het naar aanleiding van zijn lezingen over fotografie.
Samen met Erik Kessels, Hans van der Meer en anderen is Aarsman redacteur van het tijdschrift Useful Photography (2001-heden). Aarsman figureert in de documentaire De kijk van Kessels van Simone de Vries uit 2009.
Sinds 2004 schrijft Aarsman ele donderdag een column in de Volkskrant getiteld De Aarsman Collectie waarin hij nieuwsfotografie op methodische wijze analyseert. Aarsman vindt het verhaal dat een foto heeft te vertellen belangrijker dan zijn esthetische kwaliteiten. Bij zijn onderzoek naar de achtergrond van een foto dient de werkwijze van Sherlock Holmes als voorbeeld.[4] Hij noemt zichzelf dan ook een fotodetective.
In 2011 was hij een terugkerende gast in De Wereld Draait Door, waar hij op een originele manier persfoto's analyseerde. In 2012 was hij gastconservator voor de fototentoonstelling Dankzij de bruggen in het Wereldmuseum Amsterdam. Hij schreef diverse theaterstukken, waaronder een monoloog met Garry Winogrand in de hoofdrol.
Vanaf 2012[5] laat hij in het theater zijn laatste ontdekkingen zien.
In februari 2015 werd Aarsman aangesteld als gastcurator van het Werelderfgoed Podium van de UNESCO.[6]
Werk in openbare collecties (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]
- Nederlands Fotomuseum, Rotterdam[7]
- Rijksmuseum Amsterdam[8]
- Stedelijk Museum Amsterdam
Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]
- 1989 Hollandse taferelen (fotoboek)
- 1993 Aarsmans Amsterdam (fotoboek)
- 1995 Twee hoofden, één kussen (roman)
- 1995 Het engeltje dat op mijn tong pieste (essays)
- 1996 De wijze van zaal 7 (toneelstuk)
- 2003 Vrrooom! Vrrooom! (fotoboek)
- 2009 Ik zie ik zie. De Aarsman Collectie (essays)
- 2011 Gedachten bij het wachten tot de schepping aanreikt wat je niet wist dat je in gedachten met je meedroeg. Fotobesprekingen (essays)
- 2012 De fotodetective (essays)
- 2012 Dankzij de bruggen. Hans Aarsman doet een ontdekking in het Tropenmuseum (tentoonstellingscatalogus)
- 2014 Wat jij niet ziet. De Aarsman Collectie (essays)
- 2020 De ene die alles ziet. De Aarsman Collectie 2014-2020.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
