Hekatoncheiren

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Hecatonchiren)

De Hekatoncheiren (Oudgrieks Ἐκατόγχειρες - Honderdhandigen), ook Hecatonchiren (gelatiniseerd) of Centimanen (Latijn: Centimani) zijn reuzen uit de Griekse mythologie, die, naar verluidt, honderd handen en vijftig hoofden hadden en met hun enorme kracht en strijdlust een beslissende rol speelden in de oorlog tussen de Olympische goden en de Titanen.

Ontstaan[bewerken | brontekst bewerken]

De Hekatoncheiren heetten Briareos ("de sterke", ook wel Aigaion of Aegaeon in het Latijn), Gyges en Kottos of Cottus.

Het waren de oudste zoons van de aardmoeder Gaia en de hemelgod Ouranos. Hun vader hield ze opgesloten in Gaia's baarmoeder, uit angst dat ze hem ten val zouden kunnen brengen. Ook hun jongere broers en zusters, de Cyclopen en de Titanen, ondergingen dit wrede lot. Gaia's moederhart bloedde en ze hitste haar zoons tegen Ouranos op. De Titaan Kronos bracht zijn vader ten val, maar hij sloot na zijn machtsovername de Hekatoncheiren en Cyclopen op in de Tartaros. Daar moesten ze wachten tot Kronos' zoon Zeus hen bevrijdde om aan zijn zijde tegen de Titanen te strijden. Nadat Zeus en de Olympiërs uit deze Titanomachie als overwinnaars kwamen, werden de Hekatoncheiren aangesteld als bewakers van de in de Tartaros geboeide Titanen.

Later haalde de Nereïde Thetis Briareos erbij om de geboeide Zeus te bevrijden toen deze het slachtoffer van een familie-intrige geworden was, die was beraamd van zijn vrouw Hera, broer Poseidon en dochter Athena. Briareos, die ook Aigaion of Aigaios genoemd werd, huwde Poseidons dochter Kymopolea. Hun beider dochter was Oiolyka, de godin van de vloedgolven.

De drie broers vochten volgens Hesiodus aan de zijde van de Olympiërs, maar volgens Vergilius streden ze aan de zijde van de Titanen en werd Briareus begraven onder de Etna.

Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]

Volgens Hesiodus was het Ouranos die de broers na hun geboorte in de Tartaros wierp, om te voorkomen dat ze hem van zijn troon zouden stoten. Daar bleven ze, bewaakt door Kampe, totdat Zeus hen bevrijdde om aan zijn zijde te vechten tijdens de Titanomachie. Na de oorlog van de Titanen werden de Hekatoncheiren aangesteld als bewakers van Tartaros. Volgens deze schrijver was Briareus de schoonzoon van Poseidon door een huwelijk met zijn dochter Kymopoliea.

Pausanias vertelt in zijn Beschrijving van Griekenland (Ἑλλάδος περιήγησις) hoe Briareus scheidsrechter was bij een conflict tussen Helios en Poseidon, waarbij hij de Landengte van Korinthe aan de laatste toewees, maar de Acropolis van Korinthië als heiligdom aan de zonnegod.

Volgens Apollonius van Rhodos was Aegaeon een zoon van Pontus en Gaia, de heerser van Aegaea, uitvinder van het oorlogsschip en vijand van Poseidon. Volgens de Metamorfosen van Ovidius en het werk van Apollonius van Tyana is hij een zeegod.

Zie de categorie Hecatonchires van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.