Heorhij Boesjtsjan

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Heorhij Boesjtsjan
Boesjtsjan in 2020
Persoonlijke informatie
Volledige naam Heorhij Mykolajovtytsj Boesjtsjan
Geboortedatum 31 mei 1994
Geboorteplaats Odessa, Vlag van Oekraïne Oekraïne
Lengte 196 cm
Been Rechts
Positie Doelman
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Oekraïne Dynamo Kiev
Rugnummer 1
Contract tot 30 juni 2026
Jeugd
2007–2010
2010–2013
Vlag van Oekraïne Tsjornomorets Odessa
Vlag van Oekraïne Dynamo Kiev
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2013–2016
2016–
Vlag van Oekraïne Dynamo Kiev II
Vlag van Oekraïne Dynamo Kiev
24(0)
79(0)
Interlands **
2020– Vlag van Oekraïne Oekraïne 15(0)

* Bijgewerkt op 7 juni 2023
** Bijgewerkt op 7 juni 2023
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Heorhij Mykolajovtytsj Boesjtsjan (Oekraïens: Георгій Миколайович Бущан; Odessa, 31 mei 1994) is een Oekraïens voetballer die speelt als doelman. In augustus 2017 debuteerde hij voor Dynamo Kiev. Boesjtsjan maakte in 2020 zijn debuut in het Oekraïens voetbalelftal.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Boesjtsjan speelde in de jeugd van Tsjornomorets Odessa en werd in 2010 opgenomen in de opleiding van Dynamo Kiev. In de seizoenen 2013/14, 2014/15 en 2015/16 speelde hij wat wedstrijden voor het tweede elftal van de club, uitkomend op het tweede niveau. Hierna werd de doelman overgeheveld naar het eerste team, waar hij zijn debuut maakte op 20 augustus 2017. Hij mocht van coach Aljaksandr Khatskevitsj tegen Stal Dniprodzerzjynsk in de basis beginnen en keepte het hele duel. Hij zag Artem Besjedin de score openen namens Dynamo en de voorsprong werd uitgebreid door Artem Kravets en Domagoj Vida. Na een tegendoelpunt van Orest Koezyk zorgde Kravets met zijn tweede treffer voor de beslissing: 4–1.[1] Hij was nog twee seizoenen voornamelijk reservedoelman, alvorens hij in het seizoen 2019/20 een basisplaats kreeg. Aan het begin van dat seizoen tekende Boesjtsjan tevens een nieuwe verbintenis bij Dynamo, tot medio 2023.[2]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2013/14 Vlag van Oekraïne Dynamo Kiev II Persja Liha 4 0 4 0
2014/15 15 0 15 0
2015/16 5 0 5 0
2016/17 Vlag van Oekraïne Dynamo Kiev Premjer Liha 0 0 0 0 0 0 0 0
2017/18 6 0 3 0 3 0 12 0
2018/19 7 0 1 0 1 0 9 0
2019/20 20 0 3 0 5 0 28 0
2020/21 23 0 1 0 11 0 35 0
2021/22 15 0 0 0 5 0 20 0
2022/23 8 0 0 0 8 0 16 0
Totaal 103 0 8 0 25 0 136 0

Bijgewerkt op 7 juni 2023.[3]

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Boesjtsjan maakte zijn debuut in het Oekraïens voetbalelftal op 7 oktober 2020, toen een vriendschappelijke wedstrijd gespeeld werd tegen Frankrijk. Eduardo Camavinga opende namens dat land de score, waarna Olivier Giroud met twee treffers de Franse voorsprong uitbreidde en voor rust werd het 4–0 door een eigen doelpunt van Vitaliy Mykolenko. Na rust deed Viktor Tsihankov wat terug, maar door doelpunten van Corentin Tolisso, Kylian Mbappé en Antoine Griezmann wonnen de Fransen met 7–1. Boesjtsjan mocht van bondscoach Andrij Sjevtsjenko in de basisopstelling beginnen en hij stond het gehele duel onder de lat. De andere Oekraïense debutanten dit duel waren Illya Zabarnyi (eveneens Dynamo Kiev), Jevjen Makarenko (Linzer ASK), Joekhym Konoplja (Desna Tsjernihiv) en Oleksandr Zoebkov (Ferencváros).[4] Tijdens zijn derde interland, zes dagen later op 13 oktober 2020, hield de sluitpost voor het eerst de nul in een wedstrijd van de nationale ploeg. Door een doelpunt van Tsihankov werd die dag een wedstrijd voor de Nations League 2020/21 met 1–0 gewonnen van Spanje.[5] Boesjtsjan werd in april 2021 door Sjevtsjenko opgenomen in de voorselectie voor het uitgestelde EK 2020.[6] In juni nam Sjevtsjenko hem ook op in zijn definitieve selectie.[7] Op het toernooi werd Oekraïne in de kwartfinales uitgeschakeld door Engeland (0–4), nadat in de groepsfase was verloren van Nederland (3–2) en Oostenrijk (0–1), gewonnen van Noord-Macedonië (2–1) en in de achtste finales werd na verlengingen gewonnen van Zweden (1–2). Boesjtsjan keepte in alle wedstrijden. Zijn toenmalige teamgenoten Serhij Sydortsjoek, Mykola Sjaparenko, Illja Zabarnji, Viktor Tsihankov, Vitalij Mykolenko, Artem Besjedin, Oleksandr Karavajev, Oleksandr Tymtsjyk, Denys Popov (allen eveens Oekraïne) en Tomasz Kędziora (Polen) waren ook actief op het EK.

Interlands van Heorhij Boesjtsjan voor Vlag van Oekraïne Oekraïne
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler bij Vlag van Oekraïne Dynamo Kiev
1 7 oktober 2020 Vlag van Frankrijk FrankrijkOekraïne Vlag van Oekraïne 7 – 1 Vriendschappelijk
2 10 oktober 2020 Vlag van Oekraïne OekraïneDuitsland Vlag van Duitsland 1 – 2 Nations League 2020/21
3 13 oktober 2020 Vlag van Oekraïne OekraïneSpanje Vlag van Spanje 1 – 0 Nations League 2020/21
4 24 maart 2021 Vlag van Frankrijk FrankrijkOekraïne Vlag van Oekraïne 1 – 1 WK 2022 kwalificatie
5 28 maart 2021 Vlag van Oekraïne OekraïneFinland Vlag van Finland 1 – 1 WK 2022 kwalificatie
6 3 juni 2021 Vlag van Oekraïne OekraïneNoord-Ierland Vlag van Noord-Ierland 1 – 0 Vriendschappelijk
7 13 juni 2021 Vlag van Nederland NederlandOekraïne Vlag van Oekraïne 3 – 2 EK 2020
8 17 juni 2021 Vlag van Oekraïne OekraïneNoord-Macedonië Vlag van Noord-Macedonië 2 – 1 EK 2020
9 21 juni 2021 Vlag van Oekraïne OekraïneOostenrijk Vlag van Oostenrijk 0 – 1 EK 2020
10 29 juni 2021 Vlag van Zweden ZwedenOekraïne Vlag van Oekraïne 1 – 2 (n.v.) EK 2020
11 3 juli 2021 Vlag van Oekraïne OekraïneEngeland Vlag van Engeland 0 – 4 EK 2020
12 11 november 2021 Vlag van Oekraïne OekraïneBulgarije Vlag van Bulgarije 1 – 1 Vriendschappelijk
13 16 november 2021 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en HerzegovinaOekraïne Vlag van Oekraïne 0 – 2 WK 2022 kwalificatie
14 1 juni 2022 Vlag van Schotland SchotlandOekraïne Vlag van Oekraïne 1 – 3 WK 2022 kwalificatie
15 5 juni 2022 Vlag van Wales WalesOekraïne Vlag van Oekraïne 1 – 0 WK 2022 kwalificatie

Bijgewerkt op 7 juni 2023.[8]

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Oekraïne Dynamo Kiev
Premjer Liha 1 2020/21
Koebok Oekrajiny 2 2019/20, 2020/21
Soeperkoebok Oekrajiny 3 2018, 2019, 2020

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]