Honoré Langlé
Honoré François Marie Langlé (Monaco, 1741 – Villiers-le-Bel Département Val-d'Oise, Frankrijk, 20 september 1807) was een Monegaskisch componist, muziektheoreticus en muziekpedagoog.
Leven[bewerken | brontekst bewerken]
Langlé studeerde aan het Conservatorio di Santa Maria di Loreto te Napels, Italië, en had met zijn eerste composities in Italië veel succes. In 1768 ging hij naar Parijs, was een van de medeoprichters van het Parijse Conservatoire national supérieur de musique werd daar, vanzelfsprekend, docent voor harmonieleer. Naast zijn successen in Italië maakte hij als componist faam tijdens de Franse Revolutie.
Composities[bewerken | brontekst bewerken]
Werken voor harmonieorkest[bewerken | brontekst bewerken]
Muziektheater[bewerken | brontekst bewerken]
- 1783 Oreste et Tyndare
- 1786 Stratonice ou Les Sacrifices de l'amour ballet-héroïque, 3 actes
- 1791 Corisandre ou Les Fous par enchantement opéra-ballet, 3 actes - libretto: Auguste-François Lebailly naar Voltaire, La Pucelle
- 1792 Soliman et Fronime ou Mahomet II, 3 actes
- 1793 L'Auberge des volontaires
- 1794 La Mort de Lavoisier hiérodrame voor solisten, koor en orkest - libretto: Charles Desaubray
- 1801 Le Chiox d'Alcide
- Médée
- Tancrède
- Les Vengeances opéra comique 1 Akt