Horlogeriemuseum

Horlogeriemuseum
	Horlogeriemuseum
Locatie	Lange Schipstraat 12, 2800 Mechelen
Opgericht	1983
Personen
Conservator	Jozef Op de Beeck en Elke Op de Beeck
	Officiële website;
Portaal	Kunst & Cultuur

Het Horlogeriemuseum is een privémuseum van tijdmeters in het centrum van Mechelen. De tentoongestelde exemplaren dateren van de 16e eeuw tot heden, waaronder een torenuurwerk, zandlopers, zonnewijzers, mysterieuze klokken, uitzonderlijke zak- en polshorloges, staande klokken, tafelklokken, wandklokken en reiswekkers. Zo heeft het museum bijvoorbeeld klokken die volgens de Franse republikeinse kalender uit de Franse Revolutie lopen waarbij een dag is ingedeeld in 10 uren van 100 minuten.

Het Horlogeriemuseum is gevestigd in het 16e-eeuwse huis de Wildeman van de befaamde schilder Willem Geets, die er een atelier had. Het werd officieel geopend op 1983 toen de restauratie van de pand beëindigd was. Het museum wordt beheerd door Jozef Op de Beek en zijn dochter Elke, beide restaurateurs van antieke klokken en horloges. Het museum kan alleen bezocht worden met rondleiding, die door Jozef of Elke bezorgd wordt. De gegeven rondleidingen zijn beschikbaar voor zowel groepen als individuele bezoekers. De rondleiding werd in vier talen gegeven: Nederlands, Frans, Engels en Duits en duurt ongeveer 1:15 uur. De maximum aantal bezoekers per groep is 50 personen.

Naast de antiekstukken zijn er uurwerken ontworpen door Jozef Op de Beeck zelf, zoals polshorloges, Perzische poes- of uilhorloges, de schildpadhorloges, de Krugerrand, de magique, de tweewielenskeletklok en de verschillende soorten zandloperhorloges. Ook toont het museum veel antiek gereedschap die de uurwerkmakers in de vorige eeuwen gebruikten. Sommige van deze werkstukken hanteert men nu nog steeds bij de restauratie van antieke uurwerken. Het museum omvat daarnaast ook een klokkenkliniek waar uurwerken en klokken gerepareerd worden.

Het horlogeriemuseum brengt sinds haar opening jaarlijks een kalenderpenning uit, een horlogemakerskalender die algemeen gekend was in de 18e eeuw.