The House of the Rising Sun

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf House of the rising sun)

The House of the Rising Sun (vertaald: het huis van de opkomende zon) is een zogenaamde traditional, een traditioneel volkslied uit de Verenigde Staten, vele malen opgenomen en vooral bekend geworden in een rock-'n-rollversie door The Animals (1964). De oudst gevonden tekst is opgeschreven door William F. Burroughs en gepubliceerd in 1925. Later is het uitgebracht in folkversies door onder meer Joan Baez in 1960, door Nina Simone in 1961 en door Bob Dylan in 1962. In 1969 had de Amerikaanse rockband Frijid Pink er wederom een hit mee, deze versie was veel rauwer dan de andere versies. Oorspronkelijk had het lied meer een bluegrassgeluid, voor het eerst opgenomen door Clarence Ashley en Gwen Stanley Foster in 1928 en later door onder meer Woody Guthrie (in 1940) als folkblues. De tekst, althans delen ervan, gaat volgens sommige bronnen terug tot de 16e eeuw en de melodie zou zijn afgeleid van Engelse folk.

Covers[bewerken | brontekst bewerken]

Het nummer is ongetwijfeld al honderden keren gecoverd. Het brein achter de bekendste versie is volkszanger Dave Van Ronk. Bob Dylan coverde het nummer van hem en nam het op in 1962 op zijn plaat Bob Dylan. Dave Van Ronk kon nu het nummer niet meer spelen omdat iedereen dacht dat hij het had gecoverd van Dylan. Nadat The Animals hun versie hadden uitgebracht kon Dylan het nummer op zijn beurt niet meer spelen, omdat iedereen dacht dat hij het van hen had gecoverd. Hij was echter zeer geboeid door de versie van The Animals en met name de orgelbegeleiding van Alan Price. Op zijn eerste Europese tour in Engeland in 1965 was Alan, die vanwege vliegangst The Animals net verlaten had, voortdurend van de partij zoals te zien is in de film Dont Look Back van Pennebaker. De orgelsolo, die op de Animalsversie van het nummer te horen is en zijn aanwezigheid tijdens de tour zouden Dylan hebben geïnspireerd om bij de opnamen van Highway 61 Revisited een paar weken later de organist Al Kooper te introduceren, die zijn werk een nieuwe dimensie gaf.

In 2002 bracht de Britse rockband Muse een cover uit van het nummer. Deze is te vinden op het album NME in Association with War Child Presents 1 Love. Tijdens concerten van The Resistance Tour en The 2nd Law Tour werd het nummer gebruikt als intro van het nummer Time Is Running Out. In 2014 bracht de band Five Finger Death Punch een heavy metal-versie van het nummer uit. In 2017 maakte de Britse indie-pop band alt-J een bewerking op hun album Relaxer.

Het lied is ook gecoverd als Duitstalige versie in het computerspel Wolfenstein: The New Order.

Betekenis[bewerken | brontekst bewerken]

Er is veel gespeculeerd over de herkomst en de betekenis van The House of the Rising Sun. De zanger vertelt dat hij zijn leven heeft vergooid in een gebouw met deze naam. Dit verwijst hoogstwaarschijnlijk naar een gevangenis of een bordeel. De term 'rising sun' werd vaker gebruikt in traditionele Amerikaanse en Engelse volksliederen en was een tersluikse verwijzing naar bordelen. In sommige versies van het nummer is de hoofdpersoon een man, in andere een vrouw.

Het huis[bewerken | brontekst bewerken]

Aangezien het nummer mogelijk al uit de 18e eeuw stamt is niet meer te achterhalen of het wel of niet verwijst naar een bestaand gebouw. Wel zijn er meerdere theorieën:

  • Van 1820 tot 1822 heeft er in het French Quarter van New Orleans een hotel gestaan met de naam Rising Sun. Dit hotel werd zeer waarschijnlijk voor prostitutie gebruikt. Het brandde in 1822 af.
  • Van 1862 tot 1874 stond aan de Esplanade Avenue in New Orleans een bordeel dat eigendom was van een zekere Madam Marianne LeSoleil Levant, dat 'Mevrouw Marianne de opkomende zon' betekent.
  • Een vroegere vrouwengevangenis, de New Orleans Prison for Women, had precies in het midden van de gevel een groot rond raam dat door de gevangenen de 'opkomende zon' genoemd werd.
  • In de 19e eeuw stond er in Carrollton, net buiten New Orleans, een gebouw dat de Rising Sun Hall heette.

The Animals[bewerken | brontekst bewerken]

The House of the Rising Sun
Single van:
The Animals
B-kant(en) Talkin' 'Bout You
Uitgebracht 19 juni 1964 (VK)
augustus 1964 (VS)
Soort drager 7"
Opname 18 mei 1964
Genre Bluesrock, folkrock
Duur 4:29
Label Columbia Graphophone (VK)
MGM (VS)
Schrijver(s) 'Traditional', gearrangeerd door Alan Price
Producent(en) Mickie Most
Hoogste positie(s) in de hitlijsten
The Animals
-   The House of the Rising Sun
(1964)
  I'm Crying
(1964)
(en) MusicBrainz-pagina
Portaal  Portaalicoon   Muziek

The House of the Rising Sun is een single van de Engelse band The Animals in 1964.

Tracklist[bewerken | brontekst bewerken]

7" Single[bewerken | brontekst bewerken]

Columbia DB 7301 (EMI) [uk] (19-06-1964)

  1. The House of the Rising Sun – 4:29
  2. Talkin' 'Bout You – 1:54

Columbia C 22 791 (EMI) [de] (19-06-1964)

  1. The House of the Rising Sun – 4:29
  2. Talkin' 'Bout You – 1:54

RAK RR 1

  1. The House of the Rising Sun
  2. Don't Let Me Be Misunderstood
  3. I'm Crying

Dance For Ever – 7" Single[bewerken | brontekst bewerken]

Columbia 006 91569 [be] (1972)

  1. The House of the Rising Sun – 4:15
  2. Don't Let Me Be Misunderstood – 2:11

Hitnotering[bewerken | brontekst bewerken]

The House of the Rising Sun
Hitlijst Datum van
binnenkomst
Week: 1 2 3 4 5 6 7
Tijd Voor Teenagers Top 10 25-7-1964 Positie: 8 7 7 7 8 5 6 uit

Evergreen Top 1000[bewerken | brontekst bewerken]

The House of the Rising Sun in de Evergreen Top 1000
Jaar 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Positie 13 19 9 11 11 14 27 32 28 41

Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer met notering(en)
in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1]
'99'00'01'02'03'04'05'06'07'08'09'10'11'12'13'14'15'16'17'18'19'20'21'22'23
The House of the Rising Sun 131266788127729182551557884717786103124122138 152
  1. Een getal geeft de plaats aan en een '-' dat het nummer niet genoteerd was. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.