Hyperon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een hyperon is in de deeltjesfysica een baryon dat minstens één strange-quark bevat.[1] Door de aanwezigheid van een strange-quark onderscheidt men hyperons van de andere baryons, die de naam nucleonen (oftwel kerndeeltjes) dragen.

In de jaren 1950 werden de eerste hyperonen ontdekt. Het meeste onderzoek naar hyperonen gebeurde in Fermilab in Batavia (Illinois) met behulp van deeltjesversnellers.[2]

Samenstelling[bewerken | brontekst bewerken]

Elk type hyperon is opgebouwd uit exact drie quarks, waarvan er één of meerdere strange quarks zijn. Aangezien hyperonen behoren tot de hadronen, worden hun quarks samengehouden door de sterke kernkracht.[2]

Lijst van hyperonen[bewerken | brontekst bewerken]

Hyperonen
Deeltje Symbool Elementaire deeltjes Rustmassa
(MeV/c2)
Isospin,
I
Spin Q
(e)
S Gemiddelde levensduur
(s)
Vervalt vaak naar
Lambda Λ0 up/down/strange 1115,683(6) 0 1/2 0 −1 2,60·10-10 π- + p of

π0 + n

Lambda resonantie Λ(1405) up/down/strange 1405,1 0 1/2 0 −1 Σ + π
Lambda resonantie Λ(1520) up/down/strange 1519(1) 0 3/2 0 −1 N + K of

Σ + π of

Λ + 2π

Sigma Σ+ up/up/strange 1189,37(7) 1 1/2 +1 −1 (8,018 ±0,026)·10-11 p+ + π0 of

n0 + π+

Sigma Σ0 up/down/strange 1192,642(24) 1 1/2 0 −1 (7,4 ±0,7)·10-20 Λ0 + γ
Sigma Σ- down/down/strange 1197,449(30) 1 1/2 −1 −1 (1,479 ±0,011)·10-10 n0 + π+
Sigma resonantie Σ*+(1385) up/up/strange 1382,8(4) 1 3/2 +1 −1 Λ + π

Σ + π

Sigma resonantie Σ*0(1385) up/down/strange 1383,7±1,0 1 3/2 0 −1 Λ + π of

Σ + π

Sigma resonantie Σ*-(1385) down/down/strange 1387,2(5) 1 3/2 −1 −1 Λ + π of

Σ + π

Xi Ξ0 up/strange/strange 1314,86(20) 1/2 1/2 0 −2 (2,90 ±0,09)·10-10 Λ0 + π0
Xi Ξ- down/strange/strange 1321,71(7) 1/2 1/2 −1 −2 (1639 ±0,015)·10-10 Λ0 + π-
Xi resonantie Ξ*0(1530) up/strange/strange 1531,80(32) 1/2 3/2 0 −2 Ξ + π
Xi resonantie Ξ*-(1530) down/strange/strange 1535,0(6) 1/2 3/2 −1 −2 Ξ + π
Omega Ω- strange/strange/strange 1672,45(29) 0 3/2 −1 −3 (8,21 ±0,011)·10-11 Λ0 + K- of

Ξ0 + π- of

Ξ- + π0

Ontstaan en verval[bewerken | brontekst bewerken]

Dankzij de sterke kernkracht kunnen hyperonen geproduceerd worden in een uiterst korte fractie van een seconde, namelijk de tijd die nodig is om met de lichtsnelheid de diameter van een elementair deeltje af te leggen. Hun verval daarentegen (dat gebeurt door middel van de zwakke kernkracht) duurt miljarden malen langer.

Vanwege dit rare gedrag werden hyperonen, samen met nog andere deeltjes benoemd als vreemde deeltjes.[1]