Internationaal Zeerechttribunaal
| Internationaal Zeerechttribunaal (en) International Tribunal for the Law of the Sea (ITLOS) (fr) Tribunal international du droit de la mer | ||
|---|---|---|
| ||
Logo ITLOS
| ||
| ||
Hoofdkantoor in Hamburg
| ||
| Geschiedenis | ||
| Opgericht | 16 november 1994 | |
| Organisatie | ||
| Hoofdkantoor |  Hamburg
| |
| Doel | Rechtszaken in het zeerecht | |
| Bestuur | ||
| President |  Albert J.Hoffmann
| |
| Sinds | 2 oktober 2020 | |
| Termijnduur | 3 jaar | |
| Voorganger |  Jin-Hyun Paik
| |
| Vicepresident |  Tomas Heidar
| |
| Sinds | 2 oktober 2020 | |
| Termijnduur | 3 jaar | |
| Voorganger |  David Attard
| |
| Media | ||
| Website | ITLOS | |
Het Internationaal Hof voor het recht van de zee Engels: International Tribunal for the Law of the Sea (ITLOS), , Frans: Tribunal international du droit de la mer; in het Nederlands vaak Internationaal Zeerechttribunaal genoemd, hoewel dat niet de naam is die voorkomt in de Nederlandse vertaling van de desbetreffende verdragen) is een internationaal tribunaal dat zich baseert op het VN-zeerechtverdrag van de Verenigde Naties van 1982. Het hof werd in 1994 opgericht[1] en zetelt sinds 1996 in de Duitse havenstad Hamburg, in het stadsdeel Hamburg-Nienstedten. De 21 rechters worden door de verdragspartijen gekozen.
Het hof is niet alleen toegankelijk voor staten die partij bij het VN-zeerechtverdrag zijn. Staten die geen partij bij het verdrag zijn, maar bijvoorbeeld ook intergouvernementele organisaties, private partijen en natuurlijke personen kunnen een beroep op het hof doen als er een overeenkomst bestaat die het hof rechtsmacht verleent.[2]
Het hof verkreeg op 17 december 2006 met VN-Resolutie 51/204 de waarnemende status tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, wat deelname aan de vergadering garandeert wanneer het om zaken van het hof gaat.
Huisvesting[bewerken | brontekst bewerken]
Het gebouw werd in 1997 ontworpen door het architectenbureau Von Branca uit München en in 2000 opgeleverd. De overdracht vond plaats op 3 juli van dat jaar, door de sleuteloverdracht aan Kofi Annan, de toenmalig secretaris-generaal van de Verenigde Naties. De kosten van de bouw bedroegen 123 miljoen mark, waarvan 80% voor rekening van de Duitse Bondsregering kwam en 20% voor Hamburg. De operationele kosten van het hof zelf worden opgebracht door de Verenigde Naties. Tijdens de bouw werd het monument Schröder'sche Villa behouden als onderdeel van bouwplan.
Griffier[bewerken | brontekst bewerken]
De griffier is verantwoordelijk voor alle juridische en administratieve werkzaamheden, voor de beoordeling en inning van bijdragen en voor het beheer van de rekeningen en financiën van het Tribunaal. De griffier is het reguliere communicatiekanaal van en naar het Tribunaal, houdt de lijst van zaken bij en bewaart kopieën van mededelingen en overeenkomsten zoals vereist door het Reglement.
De griffier wordt bijgestaan door de adjunct-griffier, die optreedt als griffier bij afwezigheid van de griffier.
Het Tribunaal kiest zijn griffier voor een termijn van vijf jaar. Het kiest een adjunct-griffier voor een termijn van vijf jaar; het kan ook een assistent-griffier kiezen. Het Gerecht kan voorzien in de benoeming van de andere functionarissen die nodig zijn.
| Land | Naam | Periode | Taak |
|---|---|---|---|
 Sri Lanka |
Gritakumar E. Chitty | 1996 - 2001 | Griffier |
.svg){kind=small} België |
Philippe Gautier | 2001 - 2019 | Griffier |
 Chili |
Ximena Hinrichs Oyarce | 2019 | Griffier |
 Frankrijk |
Antoine Ollivier | 2019 | Adjunct Griffier |
Huidige rechters[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Lijst van rechters van het Internationale Zeerechttribunaal voor het hoofdartikel over dit onderwerp.De volgende rechters zijn momenteel aan het hof verbonden:
| Land | Naam | Aantreden | President | Vicepresident |
|---|---|---|---|---|
 Kaapverdië |
José Luis Jesus[3] | 1999 | 2008 - 2011 | |
 Polen |
Stanisław Pawlak[4] | 2005 | ||
 Japan |
Shunji Yanai[5] | 2005 | 2011 - 2014 | |
 Tanzania |
James L. Kateka[6] | 2005 | ||
| Zuid-Afrika |
Albert J.Hoffmann[7] | 2005 | 2020 - 2023[8] | 2011 - 2014 |
 Algerije |
Boualem Bouguetaia[9] | 2008 | 2014 - 2017 | |
| Zuid-Korea |
Jin-Hyun Paik[10] | 2009 | 2017 - 2020[8] | |
| Malta |
David Attard[11] | 2011 | 2017 - 2020[8] | |
 Oekraïne |
Markiyan Z. Kulyk[12] | 2011 | ||
 Mexico |
Alonso Gómez-Robledo Verduzco[13] | 2014 | ||
| IJsland |
Tomas Heidar[14] | 2014 | 2020 - 2023[8] | |
 Paraguay |
Óscar Cabello Sarubbi[15] | 2017 | ||
 India |
Neeru Chadha[16] | 2017 | ||
 Thailand |
Kriangsak Kittichaisaree[17] | 2017 | ||
 Rusland |
Roman A. Kolodkin[18] | 2017 | ||
 Nederland |
Liesbeth Lijnzaad[19] | 2017 | ||
| Chili |
Maria Teresa Infante Caffi[20] | 2020 | ||
 China |
Jieliog Duan[21] | 2020 | ||
 Jamaica |
Kathy-Ann Brown[22] | 2020 | ||
 Italië |
Ida Caracciolo[23] | 2020 | ||
 Kameroen |
Maurice K. Kamga[24] | 2020 |
Oud Rechters[bewerken | brontekst bewerken]
Rechters ad hoc[bewerken | brontekst bewerken]
Indien in het Gerecht of een kamer geen rechter is opgenomen die de nationaliteit heeft van een partij bij het geschil, kan die partij een persoon kiezen om zitting te nemen als rechter. Mochten er meerdere partijen zijn met hetzelfde belang, dan worden zij hiervoor als slechts één partij beschouwd. Rechters moeten ad hoc voldoen aan de voorwaarden van de leden, zoals bepaald in de artikelen 2, 8 en 11 van het Statuut. Zij nemen deel aan de zaak waarvoor zij worden gekozen op grond van volledige gelijkheid met de andere rechters en hebben voorrang na de leden van het Tribunaal en in volgorde van anciënniteit van leeftijd.[26]
Sinds de oprichting van het Tribunaal zijn in de volgende gevallen ad hoc rechters gekozen:
| Zaak | Partijen | Eis | Rechter | Namens land | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zuidelijke blauwvin tonijn gevallen[27] |  Australië
|
<=> | Japan |
Voorlopige maatregelen | Ivan Shearer |
Australië Nieuw-Zeeland
|
| Nieuw-Zeeland
|
Japan
| |||||
| Zaak betreffende de instandhouding en de duurzame exploitatie van zwaardvisbestanden in het zuidoostelijke deel van de Stille Oceaan[28] | Chili tegen
|
<=> |  Europese Unie |
Francisco Orrego Vicuña |
Chili
| |
| De zaak "Grand Prince"[29] |  Belize
|
<=> | Frankrijk |
Onmiddellijke vrijlating | Jean-Pierre Cot |
Frankrijk
|
| De zaak "MOX Plant"[30] |  Ierland
|
<=> | .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk |
Voorlopige maatregelen | Alberto Székely |
Ierland
|
| De "Volga" zaak[31] | Rusland
|
<=> | Australië |
Onmiddellijke vrijlating | Ivan Shearer |
Australië
|
| Zaak betreffende landaanwinning door Singapore in en rond de Straat van Johor[32] |  Maleisië
|
<=> |  Singapore |
Voorlopige maatregelen |  Kamal Hossain |
Maleisië
|
 Bernard H. Oxman
|
Singapore
| |||||
| Geschil betreffende de afbakening van de zeegrens tussen Bangladesh en Myanmar in de Golf van Bengalen[33] | Bangladesh
|
<=> | Maleisië |
 Thomas Mensah |
Bangladesh
| |
| Bernard H. Oxman
|
Maleisië
| |||||
| De zaak M/V "Virginia G"[34] |  Panama
|
<=> |  Guinee-Bissau |
Tullio Treves |
Panama
| |
 José Manuel Sérvulo Correia
|
Guinee-Bissau
| |||||
| De zaak "ARA Libertad"[35] |  Argentinië
|
<=> | Ghana
|
Voorlopige maatregelen | Thomas A. Mensah
|
Ghana
|
| De "Arctic Sunrise" zaak[36] | Nederland
|
<=> | Rusland
|
Voorlopige maatregelen | David H. Anderson
|
Nederland
|
| Geschil betreffende de afbakening van de zeegrens tussen Ghana en Ivoorkust in de Atlantische Oceaan[37] | Ghana
|
<=> |  Ivoorkust
|
Thomas A. Mensah
|
Ghana
| |
| Ronny Abraham
|
Ivoorkust
| |||||
| Het "Enrica Lexie"-incident[38][39] | Italië
|
<=> | India
|
Francesco Francioni
|
Italië
| |
| De M/V "Norstar"-zaak[40] | Panama
|
<=> | Italië
|
Gudmundur Eiriksson
|
Panama
| |
| Tullio Treves
|
Italië
| |||||
| De zaak M/T "San Padre Pio"[41] | .svg){kind=small} Zwitserland
|
<=> |  Nigeria
|
Voorlopige maatregelen | Anna Petrig
|
Zwitserland
|
| Sean David Murphy
|
Nigeria
| |||||
| Geschil over de afbakening van de zeegrens tussen Mauritius en de Malediven in de Indische Oceaan[42] |  Mauritius
|
<=> |  Malediven
|
Nicolaas Schrijver
|
Mauritius
| |
| Bernard H. Oxman
|
Malediven
| |||||
| De zaak M/T "San Padre Pio" (Nr. 2)[43] | Zwitserland
|
<=> | Nigeria
|
Anna Petrig
|
Zwitserland
| |
| Sean David Murphy
|
Nigeria
| |||||
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
· 
· 
· ·