Internationale Coördinatie van Revolutionaire Partijen en Organisaties

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Internationale Coördinatie van Revolutionaire Partijen en Organisaties
Internationale Coördinatie van Revolutionaire Partijen en Organisaties
Internationale Coördinatie van Revolutionaire Partijen en Organisaties
Geschiedenis
Opgericht 2010
Ideologie Marxisme-leninisme
Maoïsme
Anti-revisionisme
Structuur
Werkgebied Wereldwijd
Aantal leden 57
Media
Website Officiële website

De Internationale Coördinatie van Revolutionaire Partijen en Organisaties (Engels: International Coordination of Revolutionary Parties and Organisations, ICOR) is een samenwerkingsverband van verschillende communistische partijen en organisaties. Het verband is opgericht op 6 oktober 2010.

Ideologie[bewerken | brontekst bewerken]

Het ICOR bestaat uit partijen die zowel uit de maoïstische (zoals de GML/Rode Morgen uit Nederland), als ook partijen die uit de antirevisionistische traditie voortkomen. De partijen vinden elkaar echter in een gedeelde historische analyse dat de Sovjet-Unie in 1956 tijdens de destalinisatie afstand nam van het socialisme. Dit zogenaamd 'revisionisme' zou volgens het ICOR geleid hebben tot de val van het socialisme in 1990.[1] Het ICOR stelt zich ten doel om praktische samenwerking te stimuleren tussen partijen van verschillende omvang, ideologieën en sociaal economische omstandigheden.[2]

Organisatie[bewerken | brontekst bewerken]

Het hoogste orgaan van het ICOR is de World Conference dat ten minste elke drie jaar wordt gehouden. Tussen de World Conferences door is het International Coordinating Committee verantwoordelijk voor het dagelijks bestuur van het ICOR, met tussen de zeven en de negen leden en met een vertegenwoordiging van elk continent. Daarnaast zijn er ook regionale en continentale conferenties.[1]

Het lidmaatschap van het ICOR is voorbehouden aan partijen die revolutionair van karakter zijn, klasse-collaboratie (samenwerking met kapitalistische partijen) afwijzen en expliciet afstand nemen van ideologieën zoals revisionisme, Trotskisme en anarchisme[1].

Leden[bewerken | brontekst bewerken]

Op dit moment heeft ICOR 55 actieve leden en 2 niet-actieve leden.[2] Het lidmaatschap fluctueert enigszins, soms verdwijnen organisaties of stappen ze op vanwege inhoudelijke meningsverschillen, zoals Dien Het Volk uit Noorwegen of de Marxistisch-Leninistische Partij (Communistische Reconstructie) uit Spanje[3][4].

Land Partij
Vlag van Afghanistan Afghanistan Marxistisch-Leninistische Organisatie van Afghanistan
Vlag van Australië Australië Communistische Partij van Australië (Marxistisch-Leninistisch)
Vlag van Bangladesh Bangladesh Communistische Partij van Bangladesh
Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina Partij van de Arbeid
Vlag van Bulgarije Bulgarije Bulgaarse Communistische Partij
Vlag van Bulgarije Bulgarije Bulgaarse Werkerspartij (Communistisch)
Vlag van Chili Chili Chileense Communistische Partij (Proletarische Actie)
Vlag van Colombia Colombia Communistische Partij van Colombia (Maoïstisch)
Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa Revolutionaire Organisatie van Congo
Vlag van Dominicaanse Republiek Dominicaanse Republiek Communistische Partij (Marxistisch-Leninistisch)
Vlag van Duitsland Duitsland Marxistisch-Leninistische Partij Duitsland
Vlag van Egypte Egypte Revolutionaire Communistische Partij van Egypte
Vlag van Frankrijk Frankrijk Marxistisch-Leninistische Proletarische Unie
Vlag van Frankrijk Frankrijk Verenigde Communisten Lyon
Vlag van Griekenland Griekenland Communistische Organisatie van Griekenland
Vlag van Haïti Haïti Nieuwe Communistische Partij van Haïti (Marxistisch-Leninistisch)
Vlag van Hongarije Hongarije Organisatie van de Hongaarse Jongeren Gemeenschap
Vlag van India India Communistische Partij van India (Marxistisch-Leninistisch) Rode Ster
Vlag van India India Voorlopig Centraal Commité van de Communistische Partij van India (Marxistisch-Leninistisch)
Vlag van Indonesië Indonesië Revolutionair Indonesië
Vlag van Iran Iran Proletarische Partij van Iran
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust Proletarische Communistische Partij van Ivoorkust
Vlag van Kameroen Kameroen Unie van Volkeren van Kameroen - Nationale Manifestatie voor het instellen van Democratie
Vlag van Kenia Kenia Communistische Partij van Kenia
Vlag van Luxemburg Luxemburg Communistische Organisatie Luxemburg
Vlag van Marokko Marokko Marokkaanse Marxistisch-Leninistische Lijn
Vlag van Mexico Mexico Ondersteunende Organisatie van de Communistische Partij van Mexico
Vlag van Nederland Nederland Groep Marxisten-Leninisten/Rode Morgen
Vlag van Nepal   Nepal Nepalese Communistische Partij (Mashal)
Vlag van Nepal   Nepal Patriottisch Republikeins Volksfront Nepal
Vlag van Oekraïne Oekraïne Coördinerende Raad van de Arbeidersklassebeweging
Vlag van Pakistan Pakistan Heel Pakistaanse Vakbondsfederatie
Vlag van Panama Panama Communistische Partij (Marxistisch-Leninistisch) van Panama
Vlag van Paraguay Paraguay Communistische Partij van Paraguay (Onafhankelijk)
Vlag van Peru Peru Marxistisch-Leninistische Partij van Peru
Vlag van Peru Peru Proletarische Partij van Peru
Vlag van Peru Peru Populair Democratisch Blok
Vlag van Portugal Portugal Marxistisch-Leninistische Portugese Unie
Vlag van Rusland Rusland Marxistisch-Leninistisch Platform
Vlag van Rusland Rusland Russische Maoïstische Partij
Vlag van Servië Servië Partij van de Arbeid
Vlag van Slowakije Slowakije Verzet-Arbeiderspartij
Vlag van Sri Lanka Sri Lanka Nieuw-Democratische Marxistisch-Leninistische Partij
Vlag van Togo Togo Communistische Partij van Togo
Vlag van Tsjechië Tsjechië Communistische Partij van Tsjecho-Slowakije - Tsjecho-Slowaakse Werkerspartij
Vlag van Tsjechië Tsjechië Unie van Jonge Communisten van Tsjecho-Slowakije
Vlag van Tsjechië Tsjechië Klement Gottwald Gemeenschap
Vlag van Turkije Turkije Bolsjewistische Partij (Noord-Koerdistan/Turkije)
Vlag van Turkije Turkije Unie van Revolutionaire Communisten in Turkije
Vlag van Turkije Turkije Communistische Partij van Turkije (Marxistisch-Leninistisch)
Vlag van Turkije Turkije Marxistisch-Leninistische Communistische Partij (Noord-Koerdistan/Turkije)
Vlag van Uruguay Uruguay Revolutionaire Communistische Partij van Uruguay
Vlag van Venezuela Venezuela Socialistische Platform - Verandering van Koers
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Revolutionaire Beweging van de Arbeid
Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland Groep van Communistische Revolutionairen "Rode Wig"
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika Communistische Partij van Zuid-Afrika (Marxistisch-Leninistisch)
Vlag van Zwitserland Zwitserland Marxistisch-Leninistische Groep van Zwitserland

Activiteiten[bewerken | brontekst bewerken]

De meeste leden van het ICOR zijn niet electoraal actief. Echter, enkele van de grotere leden van het ICOR hebben wel verkozenen (gehad). Zo had bijvoorbeeld de Communistische Organisatie van Griekenland (KOE) enkele parlementsleden weten te verkiezen op de lijsten van SYRIZA bij de verkiezingen in 2012 en 2015. De Marxistisch-Leninistische Partij van Duitsland (MLPD) heeft enkele lokale verkozenen.

Het ICOR is in het bijzonder actief op het gebied van solidariteitsacties voor Rojava en Koerdistan. Verschillende ICOR gelieerde Turkse groepen zijn daar actief in de guerrillastrijd tegen zowel Islamitische Staat, als ook tegen het Turkse leger. Daarnaast zijn diverse individuele leden van andere ICOR gelieerde partijen afgereisd naar Rojava om onder de vlag van het Internationaal Vrijheidsbataljon deel te nemen aan de strijd. Dit leidde in Spanje ertoe dat de Marxistisch-Leninistische Partij (Communistische Reconstructie) tijdelijk verboden werd.[5] Daarnaast zijn er ook verschillende hulpbrigades gestuurd om mee te helpen met de wederopbouw van Kobani.[6]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. a b c Pdf-documentICOR, ICOR Founding Conference. web.archive.org (18 augustus 2011). Gearchiveerd op 18 augustus 2011. Geraadpleegd op 8 mei 2020.
  2. a b About ICOR — ICOR. www.icor.info. Gearchiveerd op 7 mei 2020. Geraadpleegd op 8 mei 2020.
  3. (en) Decision Not to Continue Ties to ICOR. www.marxists.org. Tjen Folket. Gearchiveerd op 12 augustus 2021. Geraadpleegd op 8 mei 2020.
  4. (en) A letter directed to ICOR’s ECC and the member parties. Partido Marxista-Leninista (Reconstrucción comunista) (12 augustus 2019). Gearchiveerd op 18 september 2020. Geraadpleegd op 8 mei 2020.
  5. (es) El juez prohíbe las actividades de Reconstrucción Comunista y envía a la cárcel a su secretario general. ELMUNDO (29 januari 2016). Gearchiveerd op 15 mei 2021. Geraadpleegd op 8 mei 2020.
  6. Video: Heyva Sor a Kurdistane (Kurdish Red Crescent) about the working of the ICOR built Health Center in Kobane — ICOR. www.icor.info. Gearchiveerd op 7 mei 2020. Geraadpleegd op 8 mei 2020.