István Szilágyi

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
István Szilágyi, Foto: László Horváth

István Szilágyi (Kolozsvár/Cluj-Napoca, 10 oktober 1938 – aldaar, 13 maart 2024) was een Hongaarstalig Roemeens schrijver en redacteur.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1964: Sorskovács, verhalen, Irodalmi Kiadó, Boekarest, 160p
  • 1966: Ezen a csillagon, verhalen, Irodalmi Kiadó, Boekarest, 169p
  • 1969: Üllő, dobszó, harang, roman, Irodalmi Kiadó, Boekarest, 284p
  • 1971: Jámbor vadak, verhalen, Kriterion, Boekarest, 252p
  • 1975: Kő hull apadó kútba, roman, Kriterion, Boekarest, 448p
  • 1990: Agancsbozót, roman, Kriterion, Boekarest, 674p
  • 2001: Hollóidő, roman, Magvető, Boedapest, 544p

Kő hull apadó kútba (1975) verscheen ook in vertaling:

  • in het Duits: Steine fallen in versiegenden Brunnen (1982)
  • in het Roemeens: Cad pietre in fintina seaca (1984)
  • in het Pools: Dudni kamien, dudni… (2001)

In deze roman gebruikt hij zijn geboortestad Zalău (Hongaars: Zilah) (in het vroegere comitaat Szilágy) als achtergrond, omdat hij ze in herinnering wilde houden zoals ze was voor de communistische Roemeense autoriteiten de stad herplanden.

Hij overleed, 85 jaar oud, op 13 maart 2024.[1][2]