Jürgen Roelandts

Jürgen Roelandts
Persoonlijke informatie
Bijnaam	De Hulk
Geboortedatum	2 juli 1985
Geboorteplaats	Asse, België
Nationaliteit	Belg
Lengte	184 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Klassiekerrenner, sprinter
Ploegen
2004–2007; 2008–2009; 2010–2011; 2012–2014; 2015–2017; 2018; 2019-2020	Jong Vlaanderen; Silence-Lotto; Omega Pharma-Lotto; Lotto-Belisol; Lotto Soudal; BMC Racing Team; Movistar Team
Beste prestaties
Milaan-San Remo	3e (2016)
Gent-Wevelgem	6e (2010)
Ronde van Vlaanderen	3e (2013)
Parijs-Roubaix	14e (2011)
WK op de weg	5e (2011)
Portaal	Wielersport

Jürgen Roelandts (Asse, 2 juli 1985) is een voormalig Belgisch wielrenner. Hij is de schoonbroer van wielerprof Jens Debusschere.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

2008[bewerken | brontekst bewerken]

Op 29 juni 2008 werd hij Belgisch kampioen op de weg voor Sven Vanthourenhout, Niko Eeckhout, Greg Van Avermaet en Tom Boonen. Later in dat jaar behaalde Roelandts als sprinter nog enkele overwinningen in Circuit Franco-Belge en de Ronde van Polen.

2009-2010[bewerken | brontekst bewerken]

In 2009 werd het wat stiller rond Roelandts, maar pech was een rode draad door zijn seizoen, met diezelfde pech kreeg hij ook in 2010 te maken. Maar ondanks dat reed Roelandts toch een mooi seizoen met ereplaatsen in Gent-Wevelgem (zesde) en Kuurne-Brussel-Kuurne, maar hij ontpopte zich ook tot sprinter, dat bewees hij met een vierde plaats in de slotrit van de Ronde van Frankrijk met aankomst op de Champs-Élysées dat bekendstaat als een sprintersbal en een derde plaats in de sprintklassieker Memorial Rik van Steenbergen.

2011[bewerken | brontekst bewerken]

In 2011 besloot Roelandts sterker dan ooit terug te keren en deed dat met verve, hij boekte ereplaatsen in de E3-Prijs Vlaanderen (tweede), Parijs-Roubaix (veertiende) en het Wereldkampioenschap (vijfde). Ook leek er een overwinning aan te komen, wat toch al drie jaar geleden was voor Roelandts, maar tevergeefs in de laatste rit van de Eneco Tour had hij uitzicht op de overwinning, maar ging hij onderuit in de laatste bocht, Edvald Boasson Hagen won die rit.

2012[bewerken | brontekst bewerken]

Begin 2012 in de eerste rit van de Tour Down Under ging Roelandts weer tegen de vlakte, deze keer met ernstige gevolgen, hij zat met een bloedklonter en gebroken nekwervels waardoor hij pas midden mei zijn comeback kon maken. In de Heistse Pijl werd hij meteen vierde, ook in de Ronde van België en de Ronde van Luxemburg maakte hij een uitstekende beurt. In Luxemburg kon hij de laatste rit zelfs winnen, in echt flandrienweer reed hij solo naar de overwinning. Het was al vier jaar geleden dat Roelandts nog eens een koers won, hij zag dit als een nieuwe start na veel pech. Op de Olympische Zomerspelen 2012 in Londen werd hij zevende en beste Belg in de olympische wegrit. Ook in het najaar eindigde hij sterk met winst in de Eurométropole Tour. Een week later maakte hij in de memorial Frank Vandenbroucke weer een zware smak en brak zijn sleutelbeen.

2013[bewerken | brontekst bewerken]

Op 31 maart behaalde hij een derde plaats in de Ronde van Vlaanderen nadat hij in de spurt om de tweede plaats geklopt werd door de Slowaak Peter Sagan.

2015[bewerken | brontekst bewerken]

Op 29 maart 2015 werd Roelandts zevende tijdens de Gent-Wevelgem. Na zestig kilometer alleen in de aanval te hebben gereden, werd hij op 20 kilometer afstand van de eindstreep ingehaald door de achtervolgende groep. Michel Wuyts noemde hem nadien de morele winnaar van de dag.

2020[bewerken | brontekst bewerken]

Op 15 oktober 2020 maakte Roelandts bekend dat hij per direct stopt met wielrennen.

2023[bewerken | brontekst bewerken]

Movistar Team, ploeg waar hij zijn laatste twee profseizoenen doorbracht, kondigt op 16 november 2022 aan dat Roelandts vanaf seizoen 2023 als nieuwe ploegleider toetreedt tot de sportieve staf.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

2006: 2e etappe Ronde van Normandië
2008: Belgisch kampioenschap op de weg, Elite; 4e etappe Ronde van Polen; 3e etappe Circuit Franco-Belge
2009: Rushesklassement Ronde van België; Puntenklassement Ronde van Polen
2010: Jongerenklassement Tour Down Under
2012: 4e etappe Ronde van Luxemburg; 1e etappe Eurométropole Tour; Eind- en puntenklassement Eurométropole Tour
2013: 5e etappe Ronde van de Middellandse Zee; Puntenklassement Ronde van de Middellandse Zee
2015: Grote Prijs Jean-Pierre Monseré; Puntenklassement Eurométropole Tour
2018: 3e (ploegentijdrit) en 5e etappe Ronde van Valencia; Gullegem Koerse

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2008
2009			119e
2010		120e
2011		85e
2012		104e
2013		160e
2014		111e
2015
2016	opgave	126e
2017		136e
2018	124e
2019
2020

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	E3 Harelbeke	Omloop Het Nieuwsblad	EuroEyes Cyclassics	WK op de weg	Wereldranglijsten
2008		118e		opgave		78e				82e (UPT)
2009	90e					opgave		33e		166e (UWK)
2010	101e	6e	87e	39e			29e	12e	opgave	81e (UWK)
2011	34e		54e	14e		2 ↑	9e	6e	5e	73e (UWT)
2012								61e	34e	79e (UWT)
2013	16e	opgave	3 ↑	43e		60e	8e	72e		51e (UWT)
2014	23e	10e	opgave			12e	13e	30e		146e (UWT)
2015	11e	7e	8e	21e	66e	7e		67e		52e (UWT)
2016	3 ↑	7e	17e	78e	96e	opgave	20e	11e	14e	57e (UWT)
2017	83e	41e	opgave	22e			15e			242e (UWT)
2018	5e	95e	27e	opgave		12e	opgave	11e		94e (UWT)
2019	149e	60e	68e	opgave		opgave	25e	86e
2020							16e

Resultaten in kleinere rondes[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Tour Down Under	Parijs-Nice	Tirreno-Adriatico	Critérium du Dauphiné	Ronde van Zwitserland	Ronde van Polen	Eneco Tour
2008					74e	38e (1)	9e
2009		opgave			117e	55e
2010	8e	opgave		77e			10e
2011	27e	65e		opgave			56e
2012	opgave						50e
2013	49e		65e				45e
2014	34e		81e	opgave			37e
2015			58e		84e		opgave
2016			64e		opgave		54e
2017			87e		opgave
2018		35e
2019		94e			103e		90e
2020	50e					opgave	opgave