Jacques Rogge
| Jacques Rogge | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Jacques Rogge in 2014
| ||||
| Geboren | 2 mei 1942 Gent, België | |||
| Overleden | 29 augustus 2021 Deinze, België | |||
| Handtekening | 
| |||
| Voorzitter Internationaal Olympisch Comité | ||||
| Aangetreden | 16 juli 2001 | |||
| Einde termijn | 10 september 2013 | |||
| Voorganger | Juan Antonio Samaranch | |||
| Opvolger | Thomas Bach | |||
| ||||
Jacques Jean Marie Rogge (Gent, 2 mei 1942 – Deinze, 29 augustus 2021)[1] was van 16 juli 2001 tot 10 september 2013 voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité. Hij was eenmaal wereldkampioen zeilen in de Finnklasse en nam in die categorie voor België deel aan de Olympische Zomerspelen van 1968, 1972 en 1976. In 1993 werd hij door de Belgische koning Boudewijn in de adelstand verheven. In maart 2003 werd hem de adellijke titel van graaf verleend.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]
Hij volbracht zijn middelbare studies aan het Sint-Barbaracollege, waarna hij geneeskunde studeerde aan de Universiteit Gent en de diploma's verwierf van doctor in de geneeskunde en licentiaat in de sportgeneeskunde. Hij werd orthopedisch chirurg en doceerde sportgeneeskunde aan de Universiteit Gent en de VUB.
Sportman[bewerken | brontekst bewerken]
Rogge was deelnemer aan het zeilen in de Finnklasse bij de Olympische Spelen van 1968 in Mexico, 1972 in München en 1976 in Montreal.
Als zeiler werd hij eenmaal wereldkampioen en haalde tweemaal een tweede plaats en werd zestien keer Belgisch kampioen. Hij heeft ook de Yachting World Cadet Trophy gewonnen en nam deel aan de regatta Ton Cup.
Verder speelde hij bij Gent Rugby XV. Hij werd tien keer geselecteerd voor het Belgisch rugbyteam. Met het ASUB-rugbyteam[2] won hij eenmaal het Belgisch kampioenschap. Hij was erevoorzitter van de Gent Rugby Football Club[3] , waarvan hij een van de stichters is.
Olympische comités[bewerken | brontekst bewerken]
Tussen 1990 en 1992 was hij voorzitter van het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC). In 1991 werd hij lid van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) en in 1992 van de Medische Commissie. In 1994 werd hij vicevoorzitter van het IOC.
Sinds 16 juli 2001 was Rogge voorzitter van het IOC, als opvolger van Juan Antonio Samaranch.[4] De eerste Spelen die onder zijn voorzitterschap plaatsvonden, waren de Olympische Winterspelen 2002 in Salt Lake City. In oktober 2009 werd hij herverkozen voor een tweede ambtstermijn, tot in 2013.
Een van zijn opmerkelijkste beleidspunten in het IOC is het terugdringen van het aantal disciplines tijdens de Zomerspelen en het beperken van het aantal deelnemers op die Spelen tot ongeveer 10.500 sporters.[5] Ook wist Rogge van het IOC weer een geloofwaardige en stabiele organisatie te maken, na het grootste omkoopschandaal uit de IOC-geschiedenis, rond de toewijzing van de Winterspelen aan Salt Lake City.[4] Hij kreeg de bijnaam Mister Clean om zijn harde aanpak van het dopinggebruik in de sport.[5] Door anderen kreeg hij als toenaam The Lord of the Rings.[6]
Verder was hij in 2002 de eerste IOC-voorzitter die het Olympisch dorp verkoos boven een vijfsterrenhotel. In 2012 koos hij echter voor een suite in een hotel.[7]
In september 2012 nam hij niet deel aan de slotceremonie van de Paralympics, vanwege het ondergaan van een heupoperatie. Op 10 september 2013 trad hij in Buenos Aires af als IOC-voorzitter.[8]
Andere werkzaamheden[bewerken | brontekst bewerken]
In de periode 2005-2007 was Rogge bestuurder bij het Fonds Baillet Latour, een aandeelhouder van bierbrouwerij AB InBev, die met de dividenden onder andere culturele, medische en wetenschappelijke projecten ondersteunt. Wegens tijdsgebrek verliet hij het fonds, maar hij keerde in 2013 terug.[9] In april 2014 werd Rogge benoemd tot speciaal ambassadeur van de Verenigde Naties voor jeugdige vluchtelingen en sport.[10]
Eerbetuigingen[bewerken | brontekst bewerken]
Academische titels[bewerken | brontekst bewerken]
- Universiteit Gent in 2001;
- Katholieke Universiteit Leuven in 2012,[11]
- Universiteit van Bakou;
- Semmelweis Universiteit, Budapest;
- École polytechnique, Lausanne.
Adellijke titel[bewerken | brontekst bewerken]
Op 11 maart 1993 werd Rogge opgenomen in de Belgische erfelijke adel met de persoonlijke titel van ridder. Wegens verdienste werd hem op 11 maart 2003 de persoonlijke adellijke titel graaf verleend.[12] Zijn wapenspreuk luidt: Nil Volentibus Arduum (Niets is moeilijk voor hen die willen).
Eretekens[bewerken | brontekst bewerken]
Op 29 september 2006 werd Rogge door president Viktor Joesjtsjenko van Oekraïne benoemd in de Orde van Vorst Jaroslav de Wijze in de Derde Klasse.[13] Op 16 december 2010 benoemde president Viktor Janoekovytsj hem in de Orde van Verdienste in de Eerste Klasse.[14]
Op 26 november 2012 werd Rogge tijdens het achtste IOC-congres over sport, cultuur en onderwijs in Amsterdam benoemd tot Commandeur in de Orde van Oranje-Nassau vanwege zijn verdiensten in de sport. Hij kreeg de versierselen uitgereikt door minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Edith Schippers.
Op 25 september 2013 mocht Jacques Rogge, dan reeds erevoorzitter van het IOC, uit handen van koning Filip van België het grootkruis in de kroonorde ontvangen.[15]
In 2014 werd hij in de Britse adelstand verheven en werd hij benoemd tot Ridder Commandeur in de Orde van Sint-Michaël en Sint-George.[16]
In zijn thuisstad Deinze werd de Jacques Roggebrug naar hem genoemd, de fietsbrug die vanaf mei 2022 fietssnelweg F7 (Gent-Kortrijk) over de N35 Volhardingslaan leidt.[17]
Privé[bewerken | brontekst bewerken]
In 1968 trouwde hij. Hij kreeg met zijn echtgenote een zoon en een dochter. Rogge woonde in Astene bij Deinze. Tijdens zijn voorzitterschap van het IOC verbleef hij meestal in Lausanne.
Rogge overleed op 29 augustus 2021 op 79-jarige leeftijd.[18][5]
| Voorganger: Raoul Mollet |
Voorzitter van het BOIC 1989 - 1992 |
Opvolger: Adrien Vanden Eede |
Literatuur
Voetnoten
|
· 
· 
