Jacques Van Offelen
Jacques Louis Gustave Van Offelen (Isleworth, 18 oktober 1916 - Ukkel, 22 februari 2006) was een Belgisch liberaal politicus.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Van Offelen stamde uit een Franstalige familie uit Antwerpen en was de zoon van een Vlaamse vader en een Waalse moeder. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij actief in het verzet.
In 1943 promoveerde hij doctor in de rechten aan de Universiteit Luik. Beroepshalve werd Van Offelen ambtenaar en docent. Hij werd tevens kabinetsmedewerker of kabinetschef van de ministers Robert Godding, Albert Devèze, Jean Rey en Roger Motz.
Hij werd politiek actief voor de Liberale Partij. Van 1958 tot 1977 zetelde hij voor het arrondissement Brussel in de Kamer van volksvertegenwoordigers en van 1977 tot 1978 was hij rechtstreeks gekozen senator in de Belgische Senaat. Ook was Van Offelen van 1965 tot 1981 gemeenteraadslid en burgemeester van Ukkel en lid van de Brusselse Agglomeratieraad. Bovendien was hij van 1958 tot 1961 minister van Buitenlandse Handel in de Regering-G. Eyskens III en van 1966 tot 1968 minister van Economische Zaken in de Regering-Vanden Boeynants I.
Hij behoorde tot de groep Brusselse Franstalige liberalen rond Norbert Hougardy die zich vanaf 1970, na de goedkeuring van een wetsontwerp waarin de Brusselse agglomeratie grondwettelijk werd beperkt tot 19 gemeenten, autonoom ging opstellen binnen de PLP en in 1973 een eigen Brusselse Parti Libéral Démocrate et Pluraliste (PLDP) oprichtte. Deze partij verdedigde de belangen van de Franstaligen in de Brusselse agglomeratie en de Brusselse Rand en wilde tegelijkertijd sterk het Brusselse liberalisme vertegenwoordigen. Van Offelen bleef op communautair gebied gematigd en wilde de eenheid met de Vlaamse liberalen behouden. De partij werd in mei 1974 herdoopt tot Parti Libéral Bruxellois (PL) en bleef bestaan tot in 1979, toen de PL met de Waalse liberalen van de PRLW fuseerde tot de PRL.
Van Offelen verliet de politiek in 1981, na een nogal duister verhaal over financiering van een kiescampagne bedongen tegen bekomen van een bouwvergunning. Hij ging op een afgelegen eiland wonen, van waaruit hij nog publiceerde.
Ukkel heeft een Sportcomplex Jacques Van Offelen.
Samenwerking met Poolse inlichtingendienst[bewerken | brontekst bewerken]
Van 1954 tot en met 1957 onderhield Van Offelen contact met de Służba Bezpieczeństwa , de Poolse inlichtingendienst. Zijn codenaam als geheim agent was 'Jakub'. Voor een vergoeding van 10 000 Belgische Frank per maand gaf hij geheime rapporten door, onder andere over de oprichting van de Europese Economische Gemeenschap.[1]
Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]
- Les résultats financiers de la Société générale de Belgique depuis sa création (licentiaatsthesis), 1938
- Neutralité de l'esprit et autres miettes de ma pensée, Parijs, 1939.
- Non-valeur de l'esprit de sacrifice, Antwerpen, 1940.
- La lutte d'Anvers pour la liberté du commerce des céréales de 1832 à 1845, Luik, 1945.
- Chronique du Plan Marshall, Antwerpen, 1949
- Survivre, Parijs, 1955.
- Deux ans de politique économique, Brussel, 1956
- Après un an de Marché Commun, in: Terre d'Europe, 1959.
- Pouvoir et liberté, Brussel, 1962.
- Chemins de la politique, Brussel, 1970
- Pénurie et pollution: les faits et les remèdes, Brussel, 1978
- La ronde du pouvoir, mémoires politiques, Brussel, 1987
- Les libéraux contre Léopold III, Brussel, 1988
- L'animal politique, Brussel, 1992
- Le pardon et l'oubli, 2000
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
- Louis BINNEMANS, Jacques Van Offelen, une vision libérale, Dinant, 1976
- Helmut GAUS, Politiek biografisch lexicon, Belgische ministers en staatssecretarissen 1960-1980, Antwerpen, 1989, blz. 1204-1211.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
- Biografie en inventaris van het archief van Jacques Van Offelen op de website van Liberas
| Voorganger: André Dequae |
Minister van Buitenlandse Handel 1958-1961 |
Opvolger: Maurice Brasseur |
| Voorganger: Marc-Antoine Pierson |
Minister van Economische Zaken 1966-1968 |
Opvolger: Jean-Joseph Merlot |
Bronnen, noten en/of referenties
|