Naar inhoud springen

Jean-Marie Guyau

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jean-Marie Guyau
Jean-Marie Guyau
Algemene informatie
Volledige naam Jean-Marie Guyau
Geboren 8 oktober 1854
Laval
Overleden 31 maart 1888
Menton
Nationaliteit Frans
Beroep wijsgeer
Bekend van citaat: Wie zich in zelfonderzoek te buiten gaat, is noodzakelijk ongelukkig

Jean-Marie Guyau (Laval, 8 oktober 1854Menton, 31 maart 1888) was een Franse filosoof en dichter.

Hij was de zoon uit het eerste huwelijk van schrijfster Augustine Tuillerie (bekend onder haar pseudoniem G. Bruno) met Jean Guyau, een fabricant van doeken.[1]

Giyau was als wijsgeer positivist en evolutionist.[2] Hij werd daarbij geïnspireerd door de filosofen Epicurus, Epictetus, Plato, Immanuel Kant en Herbert Spencer en door de gedichten en literatuur van Pierre Corneille, Victor Hugo en Alfred de Musset.

  • Essai sur la morale littéraire. 1873.
  • Mémoire sur la morale utilitaire depuis Epicure jusqu'à l'ecole anglaise. 1873
  • Première année de lecture courante. 1875.
  • Morale d'Epicure. 1878.
  • Morale anglaise contemporaine. 1879.
  • Vers d'un philosophe.
  • Problèmes de l'esthétique contemporaine. 1884.
  • Esquisse d'une morale sans obligation ni sanction. 1884.
  • Irréligion de l'avenir. 1886, engl. The Non-religion of the future, New York 1962
  • L'Art au point de vue sociologique. 1889.
  • Education et Heredite. Etude sociologique. Paris 1902.