Jean-Pierre Papin

Jean-Pierre Papin
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Jean-Pierre Papin
Bijnaam	"JPP" of "Patator"
Geboortedatum	5 november 1963
Geboorteplaats	Boulogne-sur-Mer, Frankrijk
Lengte	177 cm
Positie	Aanvaller
Clubinformatie
	Voetbalcarrière geëindigd in 2001
Jeugd
1970–1978; 1978–1979; 1979–1981; 1981–1984	Jeumont; Trith-Saint-Léger; Valenciennes; INF Vichy
Senioren
Interlands
Getrainde teams
2004–2006; 2006–2007; 2007–2008; 2009–2010	Bassin d'Arcachon; RC Strasbourg; RC Lens; Châteauroux
Portaal	Voetbal

Jean-Pierre Papin (Boulogne-sur-Mer, 5 november 1963), bijgenaamd JPP^[1] of Papator, is een Franse voormalige profvoetballer die gewoonlijk als aanvaller speelde. Zijn vader is Guy Papin, die in de jaren zestig vooral voetbalde voor US Boulogne, in de Division 2.

Jean-Pierre voetbalde onder andere voor FC Bayern München, Olympique Marseille, Club Brugge, AC Milan, Girondins Bordeaux en het Frans voetbalelftal. In 1999 zette hij een punt achter zijn carrière waarna hij zijn trainersdiploma ging halen. Vanaf december 2009 werkte hij als hoofdtrainer bij de Franse tweedeklasser Châteauroux.

Als speler[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugdopleiding[bewerken | brontekst bewerken]

Papin begon met voetballen bij de amateurclub in Jeumont en speelde daarna een jaar bij US Valenciennes-Anzin, het latere Valenciennes FC. In 1981 vertrok Papin naar INF Vichy, waar hij zijn jeugdopleiding afmaakte.

Clubs als speler[bewerken | brontekst bewerken]

De aanvaller Papin speelde drie seizoenen bij INF Vichy en debuteerde als twintigjarige in 1983 in het eerste elftal. Een jaar later ging hij terug naar zijn oude club Valenciennes. Daar vertrok hij in 1985, na één seizoen, naar Club Brugge. In het seizoen 1985-86 scoorde Papin hij daar 32 doelpunten en won hij de Beker van België. In 2008 werd hij verkozen tot beste buitenlander die ooit voor Club Brugge speelde. In 1986 keerde de Fransman terug naar zijn vaderland om te spelen bij Olympique Marseille, dat 86 miljoen Belgische Frank voor hem betaalde. Bij Marseille ontstond de term Papinades, voor de acrobatische volleys waar Papin een patent op had.

In 1992 trok Papin naar AC Milan, waar hij een vaste waarde werd en in zijn eerste seizoen samenspeelde met Marco van Basten. Daar bleef het bij, want Van Basten moest door een ernstige enkelblessure zijn carrière beëindigen. Papin bleef voetballen bij Milan en won in 1994 de UEFA Champions League met de club. Het volgende seizoen vertrok de spits naar FC Bayern München. Hij won daarmee in 1996 de UEFA Cup, maar besloot dat jaar om terug naar zijn vaderland te trekken. Girondins de Bordeaux was zijn nieuwe club, waar de ondertussen 33-jarige aanvaller weer plezier kreeg in het voetballen. In zijn eerste seizoen wist hij zestien doelpunten te maken in de Ligue 1 en zowel in 1997 als 1998 bereikte hij met zijn club de finale van de Coupe de la Ligue.

In 1998 verhuisde hij naar En Avant de Guingamp, de club waar hij aan het einde van het seizoen in 1999 ook zijn carrière als profvoetballer beëindigde. Papin was toen 35 jaar.

Hierna speelde hij bij de amateurclubs Jeunesse Sportive Saint-Pierroise en US Cap-Ferret. Voor US Cap-Ferret scoorde hij 140 doelpunten in drie seizoenen. In juli 2004, op 40-jarige leeftijd, besloot Papin zijn voetbalschoenen echt aan de wilgen te hangen.

Nationale elftal[bewerken | brontekst bewerken]

In dienst van Olympique Marseille werd Papin opgeroepen voor het nationale elftal van Frankrijk, waar toen ook Michel Platini speelde. Onder leiding van bondscoach Henri Michel debuteerde Papin op 26 februari 1986 voor Frankrijk, in de oefenwedstrijd tegen Noord-Ierland. Het was de eerste keer dat een Franse voetballer international werd nog voor hij één wedstrijd in de Franse eerste klasse had gespeeld. Hij speelde in totaal 54 keer voor de nationale ploeg van Frankrijk. Hij scoorde dertig keer en was elf keer aanvoerder. Papin zat in de selectie voor de WK in 1986, waar Frankrijk derde werd.

Interlands van Jean-Pierre Papin voor Frankrijk
№	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Competitie	Goals
1	26.02.1986	Frankrijk – Noord-Ierland	0–0	Oefeninterland
2	01.06.1986	Frankrijk – Canada	1–0	WK-eindronde
3	05.06.1986	Frankrijk – Sovjet-Unie	1–1	WK-eindronde
4	09.06.1986	Frankrijk – Hongarije	3–0	WK-eindronde
5	28.06.1986	België – Frankrijk	2–4	WK-eindronde
6	19.08.1986	Zwitserland – Frankrijk	2–0	Oefeninterland
7	11.10.1986	Frankrijk – Sovjet-Unie	0–2	EK-kwalificatie
8	19.11.1986	Duitse Democratische Republiek – Frankrijk	0–0	EK-kwalificatie
9	29.04.1987	Frankrijk – IJsland	2–0	EK-kwalificatie
10	12.08.1987	West-Duitsland – Frankrijk	2–1	Oefeninterland
11	09.09.1987	Sovjet-Unie – Frankrijk	1–1	EK-kwalificatie
12	02.02.1988	Frankrijk – Zwitserland	2–1	Oefeninterland
13	23.03.1988	Frankrijk – Spanje	2–1	Oefeninterland
14	24.08.1988	Frankrijk – Tsjecho-Slowakije	1–1	Oefeninterland
15	28.09.1988	Frankrijk – Noorwegen	1–0	WK-kwalificatie
16	22.10.1988	Cyprus – Frankrijk	1–1	WK-kwalificatie
17	19.11.1988	Joegoslavië – Frankrijk	3–2	WK-kwalificatie
18	07.02.1989	Ierland – Frankrijk	0–0	Oefeninterland
19	08.03.1989	Schotland – Frankrijk	2–0	WK-kwalificatie
20	16.08.1989	Zweden – Frankrijk	2–4	Oefeninterland
21	05.09.1989	Noorwegen – Frankrijk	1–1	WK-kwalificatie
22	18.11.1989	Frankrijk – Cyprus	2–0	WK-kwalificatie
23	21.01.1990	Koeweit – Frankrijk	0–1	Oefeninterland
24	28.02.1990	Frankrijk – West-Duitsland	2–1	Oefeninterland
25	15.08.1990	Frankrijk – Polen	0–0	Oefeninterland
26	05.09.1990	IJsland – Frankrijk	1–2	EK-kwalificatie
27	13.10.1990	Frankrijk – Tsjecho-Slowakije	2–1	EK-kwalificatie
28	20.02.1991	Frankrijk – Spanje	3–1	EK-kwalificatie
29	30.03.1991	Frankrijk – Albanië	5–0	EK-kwalificatie
30	14.08.1991	Polen – Frankrijk	1–5	Oefeninterland
31	04.09.1991	Tsjecho-Slowakije – Frankrijk	1–2	EK-kwalificatie
32	12.10.1991	Spanje – Frankrijk	1–2	EK-kwalificatie
33	19.02.1992	Engeland – Frankrijk	2–0	Oefeninterland
34	25.03.1992	Frankrijk – België	3–3	Oefeninterland
35	05.06.1992	Frankrijk – Nederland	1–1	Oefeninterland
36	10.06.1992	Zweden – Frankrijk	–1	EK-eindronde
37	14.06.1992	Frankrijk – Engeland	0–0	EK-eindronde
38	17.06.1992	Frankrijk – Denemarken	1–2	EK-eindronde
39	26.08.1992	Frankrijk – Brazilië	0–2	Oefeninterland
40	09.09.1992	Bulgarije – Frankrijk	2–0	WK-kwalificatie
41	14.10.1992	Frankrijk – Oostenrijk	2–0	WK-kwalificatie
42	14.11.1992	Frankrijk – Finland	2–1	WK-kwalificatie
43	17.02.1993	Israël – Frankrijk	0–4	WK-kwalificatie
44	27.03.1993	Oostenrijk – Frankrijk	0–1	WK-kwalificatie
45	28.07.1993	Frankrijk – Rusland	3–1	Oefeninterland
46	22.08.1993	Zweden – Frankrijk	1–1	WK-kwalificatie
47	08.09.1993	Finland – Frankrijk	0–2	WK-kwalificatie
48	13.10.1993	Frankrijk – Israël	2–3	WK-kwalificatie
49	17.11.1993	Frankrijk – Bulgarije	1–2	WK-kwalificatie
50	22.03.1994	Frankrijk – Chili	3–1	Oefeninterland
51	26.05.1994	Australië – Frankrijk	0–1	Kirin Cup
52	29.05.1994	Japan – Frankrijk	1–4	Kirin Cup
53	13.12.1994	Azerbeidzjan – Frankrijk	0–2	EK-kwalificatie
54	18.01.1995	Nederland – Frankrijk	0–1	Oefeninterland

Als trainer[bewerken | brontekst bewerken]

Jean-Pierre Papin verliet de voetbalwereld niet en begon in 2004 aan zijn trainersloopbaan. FC Bassin d'Arcachon, een amateurclub uit de buurt van Bordeaux, was zijn eerste club. In zijn tweede seizoen wist hij met deze fusieclub te promoveren naar de vijfde divisie (CFA2). Papin bleef ambitieus en diverse grotere clubs toonden belangstelling. In 2006 trok hij naar RC Strasbourg om daar hoofdtrainer te worden. Ondanks een succesvol seizoen, waarin hij de club terugbracht naar de Ligue 1, vertrok Papin na één seizoen.

Sinds 27 augustus 2007 werd Papin hoofdtrainer bij de Franse voetbalclub RC Lens, waar hij de opgestapte Guy Roux opvolgde. In zijn eerste seizoen bereikte hij de finale van de Coupe de la Ligue, die RC Lens verloor van Paris Saint-Germain. Ook is hij in het seizoen 07/08 met RC Lens gedegradeerd uit de Ligue 1 op de laatste speeldag. Na de degradatie werd hij op 27 mei 2008 ontslagen.

Na anderhalf jaar werkloos thuis te hebben gezeten, werd hij op 29 december 2009 aangesteld als hoofdtrainer van de Franse tweedeklasser Châteauroux.^[2]