Jean Van den Eeckhoudt

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Jean Van den Eeckhoudt (Brussel, 15 juli 1875 – Bourgeois (Rixensart), 28 september 1946) was een Belgisch pastellist en kunstschilder.

De schilder richtte zich op stadsgezichten, stillevens, portretten, landschappen en genrevoorstellingen.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Van den Eeckhoudt werd geboren in Brussel als de kleinzoon van kunstschilder François Verheyden en neef van kunstschilder Isidore Verheyden.

Hij was werkzaam in Parijs (1890-1902), Oudenburg (1895), Zuid-Frankrijk (omstreeks 1905), Brussel (1919-1925) en Roquebrune-Cap-Martin (1925).

Van den Eeckhoudt begon in 1905 te exposeren met de toonaangevende Belgische schilders (Emile Claus, James Ensor, Fernand Khnopff ...) in Nationale Tentoonstelling van Schone Kunsten in Oostende.

Zijn stijl ontwikkelde zich van postimpressionisme naar fauvisme, voordat hij terugkeerde naar realisme.

Van den Eeckhoudt is vader van kunstschilderes Zoum Walter.

Musea[bewerken | brontekst bewerken]