Naar inhoud springen

Jelena Isinbajeva

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jelena Isinbajeva
Isinbayeva (2013)
Isinbayeva (2013)
Volledige naam Jelena Gadzjijevna Isinbajeva
Geboortedatum 3 juni 1982
Geboorteplaats Wolgograd
Nationaliteit Vlag van Rusland Rusland
Lengte 1,74 m
Gewicht 65 kg
Sportieve informatie
Discipline polsstokhoogspringen
Trainer/coach Jevgeni Trofimov, Serhij Boebka, Vitaly Petrov
Eerste titel Wereldkampioene B-junioren polsstokhoogspringen 1999
OS 2004, 2008, 2012
Extra Voormalig wereldrecordhoudster polsstokhoogspringen (outdoor: 5,06 m; indoor: 5,01 m); olympisch recordhoudster polsstokhoogspringen;
Majoor in het Russische leger[1]
Website Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Atletiek
Isinbayeva in actie, Berlijn 2009

Jelena Gadzjijevna Isinbajeva (Russisch: Еле́на Гаджи́евна Исинба́ева) (Wolgograd, 3 juni 1982) is een Russische voormalige atlete, die wordt beschouwd als de beste vrouwelijke polsstokhoogspringer in de geschiedenis. Ze werd elfvoudig kampioene op de grote internationale toernooien en veroverde vier internationale jeugdtitels. Isinbajeva was driemaal IAAF-wereldatlete van het jaar (2004, 2005 en 2008), tweemaal Europees atlete van het jaar (2005, 2008) en tweemaal verkozen tot Wereld Sportvrouw van het jaar (2007, 2008). Na haar sportcarrière werd ze IOC-lid (2016-heden) en een prominente steunpilaar van het Russische politieke establishment.

Eenvoudige komaf

[bewerken | brontekst bewerken]

Isinbajeva groeide op in een arbeidersgezin in Volograd. Haar ouders werkten elk drie banen om het gezin te onderhouden. Op vijfjarige leeftijd werd ze met haar zus Inna ingeschreven in een turninternaat, nadat hun moeder had volgehouden: "U krijgt ze allebei of geen van beiden." Haar zus koos voor een gezin; Isinbajeva voor de topsport.[2]

Absolute dominantie (2003-2013)

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 14 juli 2003 (21 jaar) verbrak Isinbajeva voor het eerst het wereldrecord (4,82 m in Gateshead). Ruim een maand later, op het WK in Parijs, werd ze echter geklopt door haar landgenote Svetlana Feofanova en de Duitse Annika Becker. "Ik weet nog precies hoe het voelde, hoe teleurgesteld ik was. Ik was in tranen en mensen om me heen deden de hele avond hun best me te troosten. Dat gevoel wil ik nooit meer meemaken."[2]
Haar doorbraak kwam in 2004, toen ze olympisch goud won in Athene met 4,91 m - een hoogte die ze 28 keer zou verbeteren (laatste WR: 5,06 m in Zürich, 2009). Haar dominantie omvatte:

  • Drie Olympische medailles: goud in 2004 en 2008, brons in 2012.
  • Drie WK-titels (2005, 2007, 2013) en vier indoor-WK titels (2004, 2006, 2008, 2012).
  • 29 wereldrecords (15 indoor, 13 indoor), waaronder als eerste vrouw over 5 meter (Londen, 22 juli 2005).
  • 97 weken onafgebroken nummer 1 op de IAAF-wereldranglijst (2007-2009), de langste reeks ooit.[3]

Eerste vrouw over 5 meter

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 22 juli 2005 bedwong Jelena Isinbajeva als eerste vrouwelijke polsstokhoogspringer de magische 5-metergrens. Tijdens het WK atletiek in Helsinki in 2005 verbeterde ze haar wereldrecord tot 5,01 en won daarmee met een marge van 41 cm (ten opzichte van de nummer twee), wat de grootste marge ooit is tijdens een wereld- of olympisch kampioenschap in het polsstokhoogspringen. Het was al de elfde keer dat de toen nog 23-jarige Isinbajeva het wereldrecord verbeterde in de open lucht. Indoor heeft ze dat inmiddels al tienmaal gedaan. Voordat zij in 2005 in Helsinki met 5,01 wereldkampioene werd, had ze het wereldrecord dat jaar al diverse malen hoger gesteld. Allereerst was dat op 17 juli 2005 bij de Super Grand Prix-wedstrijden in Madrid: 4,95. Een paar dagen later, op 22 juli 2005 bij de Super Grand Prix-meeting in Londen, verbeterde ze haar wereldrecord zelfs tweemaal: eerst naar 4,96, daarna liet ze de lat op 5,00 leggen en slaagde ze al bij haar eerste sprong.

Opmerkelijke prestaties

[bewerken | brontekst bewerken]

Terugval en comeback (2009-2016)

[bewerken | brontekst bewerken]

Na een 4e plaats op het WK indoor 2010 (Doha) nam Isinbajeva een pauze.[5] Ze keerde terug in 2011 (4,81 m) en verbeterde in 2012 haar indoor-WR naar 5,01 m (Stockholm). Op de Olympische Zomerspelen 2012 in Londen verloor ze echter van Jennifer Suhr (4,75 m vs 4,70 m). Haar laatste grote overwinning was WK 2013 in Moskou (4,89 m), waar ze een mislukte poging deed op 5,07 m. Enkele dagen later haalde Isinbajeva uit in de pers waar ze de mening van de Russische president Poetin steunde inzake de strenge homowet in Rusland. Een dag later verklaarde ze verkeerd te zijn begrepen.[6]

Leven naast de sport

[bewerken | brontekst bewerken]

Woonplaats en fiscaliteit

[bewerken | brontekst bewerken]

Isinbajeva verliet in 2023 Monaco en vestigde zich in Spanje[1] waar ze twee villa's en een penthouse bezit.[7] Haar verhuizing werd gemotiveerd door de 'kwaliteit van leven' en de 'veilige omgeving' voor haar gezin, hoewel ze haar Russische nationaliteit behield. Eerder woonde ze van 2009–2023 in Monaco om belastingvoordelen en de nabijheid van haar toenmalige coach Vitaly Petrov.[2]

Militaire loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds 2014 heeft Isinbajeva de rang van majoor in het Russische leger, toegekend door Poetin zelf.[1]

Einde atletiekloopbaan (2016)

[bewerken | brontekst bewerken]

Isinbajeva beëindigde haar loopbaan in augustus 2016, een dag nadat ze was gekozen in de IOC-commissie - ironisch genoeg terwijl Russische atleten waren uitgesloten van de Olympische Zomerspelen 2016 vanwege het dopingschandaal. Ze verklaarde: "Ik heb alles bereikt wat mogelijk was. Nu wil ik mijn ervaring delen om de sport te verbeteren."[8]

Isinbayeva op de World Youth Games in Moskou (1998)
  • Olympisch kampioene polsstokhoogspringen - 2004, 2008
  • Wereldkampioene polsstokhoogspringen - 2005, 2007, 2013
  • Wereldindoorkampioene polsstokhoogspringen - 2004, 2006, 2008, 2012
  • Europees kampioene polsstokhoogspringen - 2006
  • Europees indoorkampioene polsstokhoogspringen - 2005
  • Europees kampioene polsstokhoogspringen U23 - 2003
  • Russisch kampioene polsstokhoogspringen - 2002, 2013
  • Russisch indoorkampioene polsstokhoogspringen - 2000, 2002, 2003
  • Wereldjeugdkampioene polsstokhoogspringen - 2000
  • Wereldkampioene B-junioren polsstokhoogspringen - 1999
  • Wereldjeugdspelen kampioene polsstokhoogspringen - 1998
  • Europees jeugdkampioene polsstokhoogspringen - 2001

Persoonlijke records

[bewerken | brontekst bewerken]
Onderdeel Prestatie Datum Plaats
polsstokhoogspringen (outdoor) 5,06 m (WR) 28 augustus 2009 Zürich
polsstokhoogspringen (indoor) 5,01 m (ex-WR; AR) 23 februari 2012 Stockholm

Wereldrecords outdoor

[bewerken | brontekst bewerken]
Hoogte (m) Datum Plaats
4,82 13.07.2003 Gateshead
4,83 15.02.2004 Donetsk
4,86 06.03.2004 Boedapest
4,87 27.06.2004 Gateshead
4,89 25.07.2004 Birmingham
4,90 30.07.2004 Londen
4,91 24.08.2004 Athene
4,92 03.09.2004 Brussel
4,93 05.07.2005 Lausanne
4,95 16.07.2005 Madrid
4,96 22.07.2005 Londen
5,00 22.07.2005 Londen
5,01 12.08.2005 Helsinki
5,03 11.07.2008 Rome
5,04 29.07.2008 Monaco
5,05 18.08.2008 Peking
5,06 28.08.2009 Zürich

Kampioenschappen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Resultaat Toernooi Plaats
1998 Goud Wereld Jeugd Spelen Moskou
1999 Goud WK B-junioren Bydgoszcz
2000 Goud WJK Santiago
2001 Goud EJK Grosseto
2002 Zilver EK München
2003 Zilver WK indoor Birmingham
Brons WK Parijs
Goud EK U23 Bydgoszcz
2004 Goud WK indoor Boedapest
Goud OS Athene
Goud IAAF Wereldatletiekfinale Monte Carlo
2005 Goud EK indoor Madrid
Goud WK Helsinki
Goud IAAF Wereldatletiekfinale Monte Carlo
2006 Goud WK indoor Moskou
Goud EK Göteborg
Goud IAAF Wereldatletiekfinale Stuttgart
Goud Wereldbeker atletiek Athene
2007 Goud WK atletiek Osaka
Goud IAAF Golden League Jackpot 6/6 Winst
Goud IAAF Wereldatletiekfinale Stuttgart
2008 Goud WK indoor Valencia
Goud OS Peking
2009 Goud IAAF Golden League Jackpot 6/6 Winst
2010 4e WK indoor Doha
2011 6e WK Daegu
2012 Goud WK indoor Istanboel
Brons OS Londen
2013 Goud WK Moskou

Golden League-overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]

Diamond League-overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]

Onderscheidingen

[bewerken | brontekst bewerken]

Activisme en standpunten

[bewerken | brontekst bewerken]
Isinbayeva met de Russische President Dmitry Medvedev (2009)

Isinbajeva’s politieke standpunten leverden herhaaldelijk kritiek op:

Banden met Poetin

[bewerken | brontekst bewerken]

Isinbajeva is een openlijk steunpilaar van Vladimir Poetin:

  • 2012: Vertegenwoordiger tijdens zijn presidentscampagne.
  • 2017: Lid van PutinTeam voor de verkiezingen van 2018.
  • 2016–heden: IOC-lid, ondanks kritiek op haar rol bij het Russische antidopingagentschap (RUSADA). IAAF-taskforcevoorzitter Rune Andersen noemde haar benoeming "moeilijk verenigbaar met cultuurverandering in de atletiek", vanwege haar afwijzing van het WADA-rapport over Russisch dopingschandaal.[9]

LGBT-rechten (2013)

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2013 veroordeelde Isinbajeva homoseksualiteit en steunde de omstreden "anti-homopropagandawet". Ze bekritiseerde atleten die regenboognagels droegen als protest, wat leidde tot internationale kritiek tijdens de Olympische Winterspelen 2014 in Sotsji, waar ze ambassadeur was.[10]

Eerder had Isinbayeva kritische opmerkingen gemaakt naar aanleiding van een gebaar van de Zweedse hoogspringster Emma Green Tregaro en anderen die hun nagels in regenboogkleuren hadden gelakt als uiting van steun voor homo's en lesbiennes in Rusland en als protest tegen de onlangs aangenomen wetten op wat de Russische regering omschreef als een verbod op propaganda voor niet-traditionele seksuele relaties gericht op minderjarigen. Het Zweedse Olympisch Comité waarschuwde zijn atleten vervolgens om niet aan soortgelijke demonstraties deel te nemen tijdens de Olympische Spelen in Sotsji.

Dopingschandaal (2016)

[bewerken | brontekst bewerken]

Isinbajeva noemde het WADA-rapport "ongegrond" zonder het te lezen en bekritiseerde klokkenluiders zoals Andrei Dmitriev, Yuliya Stepanova en Vitaliy Stepanov.[11]

IOC-rol (2016-heden)

[bewerken | brontekst bewerken]

Haar benoeming werd gezien als controversieel vanwege haar nauwe banden met Poetin en weigering om het WADA-rapport te erkennen.

Zie de categorie Yelena Isinbayeva van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.