Jeroen van der Veer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Jeroen van der Veer
Jeroen van der Veer
Persoonlijke informatie
Geboren 27 oktober 1947
Geboorteplaats Utrecht
Opleiding Technische Universiteit Delft
Portaal  Portaalicoon   Economie

Jeroen van der Veer (Utrecht, 27 oktober 1947) is een Nederlands topfunctionaris, die tot en met 2013 diverse functies bekleedde bij Shell.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Van der Veer rondde in 1971 een studie werktuigbouwkunde in Delft af bij professor Jan in 't Veld, waar hij een jaar studentenassistent was onder Pierre Malotaux.[1] In 1976 - toen hij al bij Shell werkte - rondde hij nog een studie economie af in Rotterdam onder Pjotr Hesseling.[1]

In 1971 kwam Van der Veer in dienst bij Shell, waar hij na zijn diensttijd begon.[1] Hij heeft verschillende functies gehad in raffinage en marketing in Nederland, Curaçao en het Verenigd Koninkrijk. Hij was coördinator van de regio sub-Sahara en directeur van Shell Nederland met verantwoordelijkheid voor de raffinage en chemische processen bij Shell Pernis. Hij was van 2004 tot 2009 president-directeur, CEO bij Shell als opvolger van Phil Watts.[2] In 2009 werd hij opgevolgd door Peter Voser. Die laatste functie bekleedde hij ook bij Unilever. In 2013 nam hij afscheid van Shell.

In 2009 werd hij commissaris bij Philips; hij volgde Jan-Michiel Hessels op als voorzitter van de Raad van Commissarissen.[3] Hij heeft 10 jaar de voorzittersfunctie vervuld en werd in 2021 opgevolgd door Feike Sijbesma.[4] Ook was hij tot april 2018 voorzitter van de Raad van Commissarissen bij de ING Groep.

Wetenswaardigheden[bewerken | brontekst bewerken]

  • In 1997 voltooide hij als toerrijder de Elfstedentocht. In 2009 werd hij hierover geïnterviewd door Mart Smeets, ter gelegenheid van het 100-jarig jubileum van de Vereniging de Friesche Elf Steden.
  • In 2000 nam Van der Veer deel aan de Bilderbergconferentie in het Château Du Lac Hôtel te Genval, Brussel.
  • Zie ook Halbe Zijlstra in verband met diens aftreden als minister van Buitenlandse Zaken op 13 februari 2018.
  • In 2020 kwam zijn naam naar boven bij een onderzoek van Follow the Money naar sponsoring van prominente klimaatscepticus en hoogleraar Frits Böttcher.[5] Böttcher kreeg in de jaren negentig ruim 1 miljoen gulden van 24 Nederlandse bedrijven, waaronder Shell, ING, de NAM en de ANWB. Met dat geld zaaide hij twijfel over klimaatverandering.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Phil Watts
CEO van Royal Dutch Shell
2004-2009
Opvolger:
Peter Voser
Zie de categorie Jeroen van der Veer van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.