Jhomar Loaiza
| Jhomar Loaiza | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Jhomar Loaiza voor een muurschildering van zijn hand (2020)
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Jhomar Hendrith Loaiza Huerta | |||
| Geboren | Santa Ana de Coro, 1 december 1977 | |||
| Geboorteland | Venezuela | |||
| Opleiding | Escuela de artes plásticas Tito Salas | |||
| Beroep(en) | Beeldend kunstenaar | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Stijl(en) | Figuratief, fusie tussen kubisme en expressionisme | |||
| Website | ||||
| ||||
Jhomar Hendrith Loaiza Huerta (Santa Ana de Coro, 1 december 1977) is een Venezolaans beeldend kunstenaar die woont en werkt in Curaçao.
Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]
Loaiza was de oudste zoon van Mario R. Loaiza en Agloe Huerta. In zijn jeugd woonde hij bij zijn grootmoeder van vaderskant. In het atelier van zijn vader leerde hij het vak van meubelmaker. In 1998 studeerde hij af aan de Escuela de artes plásticas Tito Salas in Coro. In 2010 deed hij onderzoek naar lithografie en zeefdruk in Oaxaca, Mexico. In 2015 behaalde hij in zijn geboortestad La Vela een diploma erfgoedgeschiedenis.
Toen de sociale en politieke situatie in Venezuela in 2018 verslechterde, verhuisde hij naar Curaçao. Nadat hij een drieluik had geschilderd tijdens een Kaya Kaya festival, kreeg hij steeds meer opdrachten voor muurschilderingen.[1] Hij is vooral bekend door zijn muurschilderingen in Punda, Otrobanda, Barber en het portret van Enith Brigitha bij het Sentro Deportivo Kòrsou (SDK).[2]
Loaiza wordt geïnspireerd door de Afrikaanse wortels van de Caribische cultuur.[1] Zijn werk is een fusie tussen kubisme en expressionisme en heeft een relatie met de poëzie van Juan Calzadilla. Hij maakt deel uit van de Purple Ink-groep en publiceerde gedichten in diverse tijdschriften.[3]
In december 2020 sierde een van zijn schilderijen de cover van het magazine Fresku Daily.[4] In het bijbehorende interview zegt hij dat hij met zijn kunst verandering wil bewerkstelligen en bewustzijn creëren.[1]
Exposities en evenementen[bewerken | brontekst bewerken]
In Venezuela had Loaiza individuele exposities in Falcón, Yaracuy, Barinas, Monagas en Bolívar. Hij nam deel aan de volgende internationale evenementen:[5]
- 2014 XI Art al vent, Gata de Gorgos, Alicante, Spanje
- 2013 X Art al vent, Gata de Gorgos, Alicante, Spanje
- 2013 World Longest Painting, Curaçao
- IX Art al vent, Galerie Ipomal, Landgraaf, Nederland
- 2012 IX Art al vent, Gata de Gorgos, Alicante, Spanje
- VI Internationale Bodypainting Meeting, Fonambules, Unam, Mexico
- 2010 V Internationale Bodypainting Meeting, Fonambules, Unam, Mexico
- II Body Art Festival, Plaza Antillana, La Vela, Falcón, Venezuela
- I Muurschilderingfestival, La Vela, Falcón, Venezuela
- 2008 IV Body Art Meeting, Los Taques, Falcón, Venezuela
- 2007 I Internationaal AIR Festival, La Vela, Falcón, Venezuela
- 2006 Dag van de muurschilderingen, Unefm, Espacios Los Perozos, Falcón, Venezuela
Selectie van werken[bewerken | brontekst bewerken]
-
Jhomar Loaiza in zijn atelier (2024) -
-
Drieluik Kaya Kaya festival -
-
Strong man, stronger woman -
-
![Ir Sais en Rauw Alejandro[6]](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1a/Muurschildering_door_Jhomar_Loaiza_in_Otrabanda.jpg/120px-Muurschildering_door_Jhomar_Loaiza_in_Otrabanda.jpg)
Ir Sais en Rauw Alejandro[6] -
Otrabanda -
Portret van Enith Brigitha, SDK -
Pedro Odulio Willems Stadion in Suffisant -
Punda window art project, met Annemieke Dicke, 2021 -
Punda window art project, met andere kunstenaars, 2021 -
Zwartesteeg, 2022 -
Otrabanda
![Ir Sais en Rauw Alejandro[6]](/wiki/Bestand:Muurschildering_door_Jhomar_Loaiza_in_Otrabanda.jpg)
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
