Johnny Cecotto

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
1976 op Yamaha
1984 op Toleman TG184

Alberto "Johnny" Cecotto (Caracas, Venezuela, 25 januari 1956) is een voormalig wereldkampioenschap wegrace- en Formule 1-coureur. Hij is een van de weinige sportmannen die zowel in motor- als autosport successen behaalde.

Carrière in motorsport[bewerken | brontekst bewerken]

Cecotto begon als motorsporter, werd nationaal kampioen van Venezuela in 1973 en 1974, en reed vervolgens internationale wedstrijden. In de Daytona 200 van 1975 reed hij op een ongemodificeerde Yamaha TZ750, die werd gesponsord door de importeur. Als laatste gestart wist hij als derde te eindigen.

Vervolgens kwam Cecotto uit in het wereldkampioenschap wegrace, in de 250cc en 350cc klasse. Hij verbaasde vriend en vijand door zijn eerste races in beide klassen te winnen tijdens de eerste races van dat seizoen in Frankrijk. Op negentienjarige leeftijd was hij de jongste wereldkampioen ooit, en onttroonde daarbij Giacomo Agostini.

Vanaf 1976 kwam hij opnieuw uit in Daytona, en boekte daar successen. In het wereldkampioenschap wegrace moest hij echter Walter Villa voor laten gaan. In 1977 raakte hij vroeg in het seizoen betrokken bij een ernstig ongeval in de GP van Oostenrijk, welk ongeval de Zwitser Hans Stadelmann het leven kostte.

Zijn pogingen om ook in de 500cc klasse - de tegenwoordige MotoGP - succes te behalen lukten minder goed, zijn beste prestatie was een derde plaats in de eindstand van 1978. In de jaren tot 1980 had hij te maken met diverse valpartijen met blessures als gevolg. Na het seizoen van 1980 besloot hij te stoppen met motorsport, en in de autosport verder te gaan.

Wereldkampioenschap wegrace resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

(Races in vet zijn polepositions; races in cursief geven de snelste ronde aan, punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Jaar Klasse Team Motorfiets 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Punten Plaats Winst Wereldkampioen
1975 250 cc Venemotos Yamaha TZ 250 FRA
1
SPA
DNF[1]
DUI
DNF[2]
NAT
2
IOM
Boycot[3]
NED
DNF[4]
BEL
1
ZWE
DNF[4]
FIN
2
TSL
DNF
JOE
-
54 4e 2 Vlag van Italië Walter Villa, Harley-Davidson RR 250
350 cc Yamaha TZ 350 FRA
1
SPA
2
OOS
DNF[2]
DUI
1
NAT
1
IOM
Boycot[3]
NED
5
FIN
1
TSL
DNF[5]
JOE
-
78 1e 4 Vlag van Venezuela Johnny Cecotto, Yamaha TZ 350
1976 Yamaha FRA
2
OOS
1
NAT
1
JOE
-
IOM
Boycot[3]
NED
8
FIN
DNF[2]
TSL
DNF
DUI
2
SPA
4
65 2e 2 Vlag van Italië Walter Villa, Harley-Davidson RR 350
500 cc Yamaha YZR 500 FRA
2
OOS
DNF[2]
NAT
DNF[6]
IOM
Boycot[3]
NED
DNS
BEL
Boycot[7]
ZWE
-
FIN
-
TSL
-
DUI
-
12 19e 0 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene, Suzuki RG 500
1977 350 cc Yamaha TZ 350 VEN
1
OOS
Afgebr.[8]
DUI
DNS[9]
NAT
DNS[9]
SPA
DNS[9]
FRA
DNS[9]
JOE
DNS[9]
NED
DNS[9]
ZWE
DNF
FIN
DNF
TSL
1
GBR
DNF[4]
30 9e 2 Vlag van Japan Takazumi Katayama, Yamaha TZ 350
500 cc Yamaha YZR 500 VEN
4
OOS
DNS[9]
DUI
DNS[9]
NAT
DNS[9]
FRA
DNS[9]
NED
DNS[9]
BEL
DNS[9]
ZWE
2
FIN
1
TSL
1
GBR
DNF
50 4e 2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene, Suzuki RG 500
1978 VEN
DNF[10]
SPA
4
OOS
2
FRA
23[11]
NAT
DNF[2]
NED
1
BEL
DNF[4]
ZWE
6
FIN
3
GBR
7
DUI
2
66 3e 1 Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts, Yamaha YZR 500
1979 VEN
DNF[12]
OOS
DNF[2]
DUI
DNS[9]
NAT
DNS[9]
SPA
DNS[9]
JOE
DNF
NED
DNF[9]
BEL
Boycot[13]
ZWE
DNF
FIN
7
GBR
DNF[14]
FRA
5
10 20e 0 Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts, Yamaha YZR 500
1980 350 cc Bimota-Yamaha TZ 350 NAT
1
FRA
2
NED
20
GBR
DNF
TSL
DNF
DUI
3
37 4e 1 Vlag van Zuid-Afrika Jon Ekerold, Bimota-Yamaha TZ 350
500 cc Yamaha YZR 500 NAT
4
SPA
6
FRA
9
NED
6
BEL
DNF[15]
FIN
DNS
GBR
5
DUI
6
31 7e 0 Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts, Yamaha YZR 500

Carrière in autosport[bewerken | brontekst bewerken]

Hij reed tussen 1983 en 1984 23 Grands Prix voor de teams Theodore Racing en Toleman.

Voorganger:
-
V8 STAR kampioen
2001 en 2002
Opvolger:
Pedro Lamy
Voorganger:
Laurent Aiello
Super Tourenwagen Cup kampioen
1998
Opvolger:
Christian Abt
Voorganger:
-
Super Tourenwagen Cup kampioen
1994
Opvolger:
Joachim Winkelhock