Jon Anderson (zanger)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jon Anderson
Jon Anderson 1978
Algemene informatie
Volledige naam John Roy Anderson
Geboren 25 oktober 1944
Geboorteplaats AccringtonBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief 1962 - heden
Genre(s) progressieve rock
Instrument(en) zang
Label(s) Atlantic Records
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Actief in Yes
Functie(s) zanger
In deze formatie 1968-2004
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Jon Anderson (Accrington, 25 oktober 1944) is een Brits musicus, en de voormalige hoofdzanger van de progressieve rockband Yes. Hij is ook bekend van het muziekduo Jon & Vangelis. Solo scoorde hij in Nederland de hits Surrender (1982) en Hold On to Love (1988).

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Hij werd geboren als John Roy Anderson (hij liet later de "h" in zijn voornaam vallen) op 25 oktober 1944 in de stad Accrington, Lancashire, Engeland. Zijn ouders waren Albert en Kathleen Anderson.

Anderson ging als kind naar de St. John's Infants School in Accrington. Op de leeftijd van vijftien jaar verliet hij deze school en nam een reeks baantjes, waaronder landbouwer, vrachtwagenbestuurder en melkboer.

In 1962 sloot Anderson zich aan bij The Warriors (ook bekend als The Electric Warriors), waar hij en zijn broer Tony de rol van hoofdvocalist deelden. Hij stopte bij deze band in 1967 en woonde hierna enige tijd in Tilburg, waar hij zanger werd van de band Les Cruches. In 1968 bracht hij twee solosingles uit en in hetzelfde jaar zong hij kort in een band genaamd The Gun.

Yes[bewerken | brontekst bewerken]

In de zomer van 1968 werd Anderson lid van Mabel Greer's Toyshop, een groep waarin ook bassist Chris Squire en gitarist Peter Banks speelden. Anderson was de voorman van deze band, maar was voor het einde van de zomer alweer weg. Anderson, Squire, en Banks vormden toen Yes, samen met drummer Bill Bruford en keyboardspeler Tony Kaye. Hun debuutalbum kwam in 1969 uit. Anderson wierp zich in die periode op als leider van Yes, hij noemde zichzelf "team-captain". Ondanks zijn beperkte instrumentale capaciteiten had Anderson een bepalende rol voor de richting die Yes insloeg. In 1980 nam Anderson afscheid van de band, na voltooiing van het album Tormato.

Van 1983 tot 1988 maakte Anderson opnieuw deel uit van Yes. Vanaf 1989, na een conflict over wie de naam Yes mocht blijven gebruiken, maakte hij deel uit van Anderson Bruford Wakeman Howe. Later fuseerde dit gezelschap weer met de overgebleven leden van Yes.

Andersons laatste optreden met Yes tot op heden dateert uit 2004. Een tour die voor 2008 was aangekondigd moest hij annuleren wegens problemen met zijn ademhaling. Yes verving Anderson door Benoît David, de zanger van Yes-tributeband Close to the Edge, tot ongenoegen overigens van Jon Anderson, die op zijn website liet weten: "This is not YES on tour...".

Solo- en overige projecten[bewerken | brontekst bewerken]

Al tijdens de periode met Yes was Anderson ook actief in soloprojecten, zijn eerste album Olias of Sunhillow werd in 1976 uitgebracht. Daarnaast verleende Anderson regelmatig zijn medewerking aan projecten van andere bands, waaronder King Crimson, Vangelis, Rick Wakeman, Mike Oldfield, Bela Fleck and the Flecktones, Tangerine Dream, Lawrence Gowan, Toto, Kitaro, Peter Machajdík en Trans-Siberian Orchestra. Met Vangelis werkte hij aan diens soloprojecten, maar zij maakten samen ook enkele albums als Jon & Vangelis. In 2005 maakte Jon Anderson de Tour of the Universe en deed ook zijn vroegere woonplaats Tilburg aan. In maart 2007 keerde hij nogmaals terug naar Nederland voor Classics in Rock in Ahoy, hij maakte van deze gelegenheid gebruik om ook Tilburg nog eens te bezoeken, ditmaal voor een workshop. Na gezondheidsproblemen in 2008, pakte Anderson in 2009 zijn activiteiten weer volledig op met nieuwe concerten op verschillende plaatsen in de wereld, vooral in de VS en Canada.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
I Hear You Now (met Vangelis) - - 885 917 1409 1307 1367 1459 1443 1376 1608 1841 - 1582 - - - - - - - - - - -
I'll Find My Way Home (met Vangelis) 611 656 400 447 790 709 761 682 1073 738 1150 1159 1240 1278 1333 1479 1579 1752 1811 1918 1726 1914 - - -
Surrender 1680 1353 1733 1542 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Jon Anderson van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
  1. IO Pages 157 juni 2019.