Joop Zoetemelk
Joop Zoetemelk | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Joop Zoetemelk (1971)
| ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Volledige naam | Hendrik Gerardus Joseph Zoetemelk | |||
Geboortedatum | 3 december 1946 | |||
Geboorteplaats | Den Haag, Nederland | |||
Lengte | 173 cm | |||
Ploegen | ||||
1970-1971 1972 1973 1974-1976 1977-1979 1980-1981 1982-1983 1984-1986 1987 |
Flandria-Mars Beaulieu-Flandria Gitane-Frigécrème Gan-Mercier Miko-Mercier TI-Raleigh Coop-Mercier Kwantum-Decosol Superconfex-Yoko | |||
Beste prestaties | ||||
Milaan-San Remo | 13e (1979) | |||
Gent-Wevelgem | 11e (1976) | |||
Ronde van Vlaanderen | 5e (1979) | |||
Parijs-Roubaix | 4e (1979) | |||
Amstel Gold Race | 1e (1987) | |||
Luik-Bastenaken-Luik | 9e (1973, 1984) | |||
Ronde van Lombardije | 4e (1976) | |||
Ronde van Frankrijk | 1e (1980) 10 etappezeges | |||
Ronde van Spanje | 1e (1979) 3 etappezeges | |||
WK op de weg | 1e (1985) | |||
Overige | ||||
Zeges: | ||||
Parijs-Tours Waalse Pijl Parijs-Nice Tirreno-Adriatico |
1977, 1979 1976 1974, 1975, 1979 1985 | |||
|
Hendrik Gerardus Joseph (Joop) Zoetemelk (Den Haag, 3 december 1946) is een Nederlands oud-wielrenner, die geldt als een van de beste Nederlandse ronderenners ooit. Hij won in 1979 de Ronde van Spanje, in 1980 de Ronde van Frankrijk en werd in 1985 wereldkampioen op de sportief gezien hoge leeftijd van 38 jaar. Zoetemelk woont al decennialang in het Franse Germigny-l'Évêque, waar hij eigenaar is van een hotel-restaurant en een bos.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Voordat hij in 1970 beroepsrenner werd, behaalde Zoetemelk een paar belangrijke overwinningen als amateur: goud op de Olympische Spelen in 1968 als een van de renners van de 100 km ploegentijdrit, en de eindzege in de Tour de l'Avenir (1969). In 1971 won hij het bergklassement in de Vuelta. Tijdens de Midi-Libre in 1974 kwam hij zwaar ten val.[1] Er werd toen voor zijn carrière gevreesd, maar in 1975 kwam hij sterk terug.
Hij werd zowel in de Ronde van Frankrijk van 1977 als van 1979 positief bevonden op het gebruik van doping. Hij kreeg in beide gevallen een tijdstraf opgelegd. In de Ronde van Frankrijk van 1983 werd hij opnieuw positief bevonden. Zoetemelk vocht deze laatste beslissing aan bij de rechter. Het proces duurde enkele jaren en hierin bleek dat het dopingonderzoek niet sluitend is geweest en er geen schuldige kon worden aangewezen.
Zoetemelk heeft dan niet meer het record van het aantal deelnames (=17) maar hij nam zestienmaal deel aan de Ronde van Frankrijk en reed wel telkens uit wat destijds wel een record was.[2] Hij behaalde meestal een plek bij de eerste tien: achtste, vijfde, vierde (3 x), tweede (6 x) en eerste (1 x) in 1980. Aan zijn zes tweede plaatsen in de Ronde van Frankrijk hield Zoetemelk de bijnaam "eeuwige tweede" over. Hij won overigens in 1973 de witte trui in de Tour de France, toen nog gekoppeld aan het combinatieklassement.
Na Jan Janssen (1968) is hij de tweede Nederlandse Tourwinnaar. Zoetemelk kwam op in 1968/'69 toen Jan Janssen gold als de beste Nederlandse beroepswielrenner.[3] Zoetemelk beschikte in 1980 over alle kwaliteiten die een Tourwinnaar nodig heeft: sterk zijn in tijdritten en in de bergetappes, en een goede ploeg (TI-Raleigh met ploegleider Peter Post). Zijn kans kwam echter pas toen de grote favoriet voor de eindoverwinning Bernard Hinault wegens knieproblemen de strijd moest staken. Zoetemelk won vervolgens onbedreigd. In 1982 werd hij wederom tweede; in 1983 leek hij op weg naar een nieuwe zege, toen een positieve dopingtest hem mentaal uitschakelde. Later kreeg hij eerherstel.
Tijdens het gala ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de KNWU in 2003 werd Zoetemelk verkozen tot beste Nederlandse renner aller tijden. Op 31 mei 2005 onthulde hij in Rijpwetering, de plaats waar hij opgroeide, een standbeeld ter ere van zijn wielerprestaties.
Zijn vrouw Françoise Duchaussoy overleed in 2008. Op 29 november 2011 werd het boek Joop Zoetemelk, een open boek gepresenteerd. Daarin is naast zijn wielerleven ook veel te lezen over zijn privéleven, waaronder zijn scheve verhoudingen met de schoonfamilie. Op die dag ontving hij ook de Peter Post Carrièreprijs. In 2019 kwam het boek JOPIE! JOPIE! JOPIE! uit.
In 2020 kwam het boek Joop Zoetemelk Ongezien uit en de documentaire Joop! Eindelijk weer kampioen. In september van dat jaar belandde hij met meerdere botbreuken in het ziekenhuis toen hij, terwijl hij aan het fietsen was, werd aangereden door een auto.[4] Hij raakte zo zwaar gewond dat hij ruim een jaar later nog altijd niet volledig was hersteld.[5]
In het winterseizoen beoefende Joop Zoetemelk het langlaufen, met diverse malen deelname aan het Nederlands kampioenschap.[6]
Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]
1968
- Olympisch kampioen 100km ploegentijdrit
1969
- Eindklassement Circuit des Mines
- 2b etappe Ronde van Oostenrijk
- 3e etappe Ronde van Oostenrijk
- 6e etappe Ronde van Oostenrijk
- Eindklassement Ronde van de Toekomst
1970
- 2b etappe Ronde van Luxemburg
1971
Nederlands kampioenschap wielrennen op de weg, elite
- 16e etappe Ronde van Spanje
Bergklassement Ronde van Spanje
- 4b etappe Ronde van Luxemburg
1972
1973
- Acht van Chaam
- 2b etappe Dauphiné Liberé
- proloog Ronde van Frankrijk
- 4e etappe Ronde van Frankrijk
- 7b etappe Parijs-Nice
Nederlands kampioenschap wielrennen op de weg, elite
- Ronde van de Haut-Var
- 2 etappes Midi Libre
1974
- 2e etappe Ster van Bessèges
- 4e etappe Ronde van Romandië
- Eindklassement Ronde van Romandië
- 5e etappe Catalaanse Week
- Eindklassement Catalaanse Week
- 2e etappe Ronde van de Middellandse Zee
- 6a etappe Parijs-Nice
- 7e etappe Parijs-Nice
- Eindklassement Parijs-Nice
1975
- Dwars door Lausanne
- GP van Isbergues
- 4e etappe Ronde van Nederland
- Eindklassement Ronde van Nederland
- 13e etappe Ronde van Frankrijk
- 6e etappe Parijs-Nice
- 7b etappe Parijs-Nice
- Eindklassement Parijs-Nice
- twee etappes Ronde van Corsica
1976
- Waalse Pijl
- Dwars door Lausanne
- 3e etappe Dauphiné Liberé
- 9e etappe Ronde van Frankrijk
- 10e etappe Ronde van Frankrijk
- 20e etappe Ronde van Frankrijk
- Boucles de l'Aulne
1977
- Parijs-Tours
- Dwars door Lausanne
- GP van Isbergues
1978
- Dwars door Lausanne
- Parijs-Camembert
- 14e etappe Ronde van Frankrijk
- 1e etappe Parijs-Nice
- 2e etappe Criterium International
1979
- Parijs-Tours
- Dwars door Lausanne
- proloog Dauphiné Libéré
- 5e etappe Ronde van Nederland
- 18e etappe Ronde van Frankrijk
- proloog Ronde van Spanje
- 8b etappe Ronde van Spanje
Eindklassement Ronde van Spanje
- 3e etappe Ster van Bessèges
- Ronde van de Haut-Var
- 7b etappe Parijs-Nice
- Eindklassement Parijs-Nice
- 2e etappe Criterium International
- Eindklassement Criterium International
1980
- Criterium der Azen
- proloog Dauphiné Libéré
- 13 etappe Ronde van Frankrijk
- 20e etappe Ronde van Frankrijk
Eindklassement Ronde van Frankrijk
- 5e etappe Ronde van Romandië
- GP Pino Cerami
1981
- Escalada a Montjuïc
- GP Pino Cerami
1982
1983
- Nationaal kampioen op de baan
- Ronde van de Haut-Var
1985
Wereldkampioenschap wielrennen.
- Nederlands kampioen op de baan
- 5e etappe Tirreno-Adriatico
- Eindklassement Tirreno-Adriatico
- Veenendaal-Veenendaal
- Ridder Ronde Maastricht
1987
Belangrijkste overwinningen als profrenner[bewerken | brontekst bewerken]
- Nederlands kampioenschap wielrennen op de weg (1971, 1973)
- Parijs-Nice (1974, 1975, 1979)
- Waalse Pijl (1976)
- Ronde van Nederland (1975)
- Parijs-Tours (1977, 1979)
- Ronde van Spanje (1979)
- Ronde van Frankrijk (1980)
- Tirreno-Adriatico (1985)
- Wereldkampioenschap op de weg (1985, met 38 jaar en 9 maanden de oudste wereldkampioen ooit)
- Amstel Gold Race (1987)
Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]
|
|
Zoetemelk werd 1e in het bergklassement van de Ronde van Spanje in 1971. In datzelfde jaar werd hij 2e in het bergklassement van de Ronde van Frankrijk, in 1975, 1976 en 1978 werd hij 3e in dat klassement. In het puntenklassement van de Ronde van Frankrijk werd Zoetemelk 3e in 1972, 2e in 1973 en wederom 3e in 1979.
Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]
Zoetemelk werd tweemaal gekozen tot Sportman van het jaar, in 1980 en 1985. Hij ontving negenmaal de Gerrit Schulte Trofee voor de beste Nederlandse renner van het jaar. In 2011 ontving hij de Peter Post Carrièreprijs. Voorafgaand aan de start van de Ronde van Frankrijk 2015 in Utrecht kregen Tourwinnaars Jan Janssen en Joop Zoetemelk de belangrijkste Franse nationale onderscheiding, het Legioen van Eer.[7] Datzelfde jaar werd hij onderscheiden met de Fanny Blankers-Koen Carrièreprijs.
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
- Lange tijd had Zoetemelk de bijnaam "eeuwige tweede", omdat hij vijfmaal tweede werd in het eindklassement van de Tour de France, voordat hij uiteindelijk won. Zoetemelk zou in totaal zelfs zesmaal tweede worden. Voor hem had Raymond Poulidor deze bijnaam, omdat hij drie keer tweede werd. Jan Ullrich werd vijf keer tweede, en net als Zoetemelk heeft hij één Tour-overwinning op zijn naam staan.
- In Rijpwetering, het dorp waar hij opgroeide, is een fietspad naar hem genoemd.
- Ook staat in Rijpwetering een klein standbeeld van hem: een bronzen beeld van Zoetemelk die juichend over de finish komt.
- Hij eindigde op nr. 69 in de verkiezing van De grootste Nederlander (2004).
- In het Suske en Wiske-album Het kostbare kader wordt een personage opgevoerd met de naam "Joop Zuremelk".
- Hij hield veel van rusten en lag tussen de touretappes veel op bed. "Parijs is nog ver" is een van zijn bekendste uitspraken, net als "de Tour win je in bed".
- Sinds 2008 is er in het vroege voorjaar te zijner ere een "Joop Zoetemelk Classic", een fietsronde over verschillende afstanden door het Groene Hart, waarbij Zoetemelk zelf nog steeds meerijdt. In 2019 kondigde Joop Zoetemelk na de ronde het komende jaar op een elektrische fiets mee te zullen rijden.
- Hij was de eerste wielrenner ooit (in 1975) die de bolletjestrui in de Ronde van Frankrijk droeg.
- In 2009 deed Joop mee aan Alpe d'HuZes onder de naam van het Radio 2-programma Team Knooppunt Kranenbarg.
Doping[bewerken | brontekst bewerken]
Joop Zoetemelk werd gedurende zijn wielercarrière drie keer betrapt op het gebruik van doping tijdens de Tour de France. In 1977 werd er pemoline gevonden en 1979 werd er nortestoron gevonden. In 1983 betrof het nandrolon. Voor de laatste overtreding kreeg hij destijds een tijdstraf van tien minuten en een geldboete van 1400 gulden. Zoetemelk heeft het gebruik van doping zelf altijd ontkend.[8]
Voorganger: Claude Criquielion |
Wereldkampioen wielrennen 1985 Giavera del Montello ![]() ![]() ![]() |
Opvolger: Moreno Argentin |
Voorganger: Bernard Hinault ![]() 1979 |
![]() ![]() Joop Zoetemelk ![]() 1980 |
Opvolger: Bernard Hinault ![]() 1981 |
Voorganger: Peter Kisner 1970 |
![]() ![]() Joop Zoetemelk 1971 |
Opvolger: Tino Tabak 1972 |
Voorganger: Tino Tabak 1972 |
![]() ![]() Joop Zoetemelk 1973 |
Opvolger: Cees Priem 1974 |
Bronnen, noten en/of referenties
|