Julian Alaphilippe

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Julian Alaphilippe
Alaphilippe als wereldkampioen op de weg, 2020.
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 11 juni 1992
Geboorteplaats Saint-Amand-Montrond, Frankrijk
Nationaliteit Vlag van Frankrijk Frankrijk
Lengte 173 cm
Gewicht 62 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg Soudal Quick-Step
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Klimmer, klassiekerrenner
Ploegen
2013
2014–heden 		Etixx-iHNed
Quick-Step
Beste prestaties
Milaan-San Remo 1e (2019)
Amstel Gold Race 4e (2019)
Luik-Bastenaken-Luik 2e (2015, 2021)
Ronde van Lombardije 2e (2017)
Ronde van Frankrijk 5e (2019)
6 etappezeges
Ronde van Spanje 1 etappezege
WK op de weg 1e (2020, 2021)
Overige
Zeges:  
Ronde van Californië
Waalse Pijl
Clásica San Sebastián
Strade Bianche
Brabantse Pijl 		2016
2018, 2019, 2021
2018
2019
2020
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Julian Alaphilippe (Saint-Amand-Montrond, 11 juni 1992) is een Frans wegwielrenner en voormalig veldrijder die sinds 2014 voor dezelfde ploeg rijdt, vanaf 2023 Soudal Quick-Step geheten. In 2020 en 2021 werd hij wereldkampioen wielrennen op de weg. Hij is de broer van wielrenner Bryan Alaphilippe.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Alaphilippe begon zijn carrière in het veldrijden.[1] Zo werd hij begin 2010 tweede op het wereldkampioenschap, hij moest het in de sprint-à-deux afleggen tegen thuisrijder Tomáš Paprstka. In 2012 en 2013 werd hij nog wel Frans beloftenkampioen, en eind 2012 werd hij derde op het Europees kampioenschap, toch koos Alaphilippe voor de weg.

Dat hij ook een uitstekend wegrenner was bleek in de zomer van 2012: rijdende voor Armée de Terre won hij een etappe en bijna het eindklassement van de Coupe des Nations Ville Saguenay.

In 2013 tekende hij een contract bij Etixx-iHNed, een continentale ploeg uit Tsjechië. Tussen de profs won hij een etappe in de Ronde van Bretagne, en presteerde hij goed op het EK en het WK. Bij de beloften won hij ritten in de Ronde van Thüringen en de prestigieuze Ronde van de Toekomst.

2014[bewerken | brontekst bewerken]

Vanaf 2014 kwam hij, net als zijn oud-ploeggenoot bij Etixx-iHNed Petr Vakoč, uit voor Etixx-Quick Step. Hij stak voor het eerst zijn neus aan het venster tijdens de Ronde van Catalonië, dit door in de eerste etappe derde en in de tweede etappe vierde te worden, in de vijfde etappe moest hij zelfs enkel Luka Mezgec laten voorgaan. Tijdens de Ronde van de Ain in augustus boekte hij zijn eerste overwinning, hij won er de slotrit.

2015[bewerken | brontekst bewerken]

In 2015 waren de Ardennenklassiekers zijn eerste doel, hij werd zeer verrassend tweede in de Waalse Pijl achter Alejandro Valverde. Enkele dagen later werd hij opnieuw tweede achter Valverde in Luik-Bastenaken-Luik. Vervolgens reed hij de Ronde van Californië, waar hij ritwinst en een tweede plek in het eindklassement behaalde. In oktober werd bij Alaphilippe de ziekte van Pfeiffer geconstateerd. Hij reed het wereldkampioenschap in Richmond om deze reden niet uit.

2016[bewerken | brontekst bewerken]

Ook in 2016 werd Alaphilippe tweede in de Waalse Pijl. Hij wist later de Ronde van Californië te winnen. In de Ronde van Frankrijk voerde hij verschillende dagen het jongerenklassement aan. In de tweede rit eindigde hij tweede, achter Peter Sagan. Op de Olympische Spelen behaalde Alaphilippe namens Frankrijk een vierde plaats in de wegrit.

2017[bewerken | brontekst bewerken]

Alaphilippe reed in 2017 een succesvolle Parijs-Nice. Hij won hierin een etappe en schreef zowel het puntenklassement als het jongerenklassement op zijn naam. Tijdens de Ronde van het Baskenland liep hij bij een valpartij een blessure aan zijn rechter knieschijf op. Hierdoor kon hij niet deelnemen aan de Ardennenklassiekers en de Ronde van Frankrijk. Later in het jaar reed hij wel de Ronde van Spanje, waarin hij de achtste etappe won. Het was zijn eerste ritzege in een grote ronde.

2018[bewerken | brontekst bewerken]

In 2018 won hij zijn eerste klassieker, door in de Waalse Pijl de maat te nemen van Alejandro Valverde. In de Ronde van Frankrijk won hij twee etappes en schreef hij het bergklassement op zijn naam. In augustus won Alaphilippe ook de Clásica San Sebastián.

2019[bewerken | brontekst bewerken]

Alaphilippe begon in 2019 sterk met twee etappezeges in de Ronde van San Juan. In maart won hij de Strade Bianche en twee etappes in de Tirreno-Adriatico. Een week later schreef hij Milaan-San Remo op zijn naam. Later in het voorjaar werd hij in de Amstel Gold Race vlak voor de streep ingehaald door onder andere latere winnaar Mathieu van der Poel, maar won enkele dagen later wel voor de tweede keer in zijn carrière de Waalse Pijl.

In de Ronde van Frankrijk schreef hij de derde etappe naar Epernay en de dertiende etappe (individuele tijdrit rond Pau) op zijn naam. Hij droeg tevens 14 dagen de gele trui, die hij definitief moest afstaan na de negentiende etappe. Hij zou uiteindelijk 5de eindigen in het eindklassement. Voor zijn aanvalslustige Tour, kreeg hij ook de Superstrijdlust.[2]

2020[bewerken | brontekst bewerken]

Alaphilippe wint een etappe in de Ronde van Frankrijk en wint een week na de Tour het wereldkampioenschap in Imola. In het voorjaar won hij de Brabantse Pijl. In de Ronde van Vlaanderen liep hij breuken op in zijn hand nadat hij in de finale op een motor was gereden.

2021[bewerken | brontekst bewerken]

In regenboogtrui wint Alaphilippe de eerste etappe van de Ronde van Frankrijk en draagt één dag de gele trui. In het najaar werd Alaphilippe in Leuven voor de tweede maal op rij wereldkampioen.

2022[bewerken | brontekst bewerken]

Door valpartijen is 2022 een teleurstellend seizoen. Tijdens Luik-Bastenaken-Luik komt Alaphilippe zwaar ten val. Landgenoot Romain Bardet, die eveneens betrokken was bij de valpartij, hielp Alaphilippe uit de vijf meter diepe beek. Gezien de toestand van Alaphilippe was dit volgens Bardet een zeer spannende en choquerende situatie.[3] De renner breekt twee ribben, een schouderblad en houdt tevens een klaplong over aan de valpartij. De Fransman miste hierdoor de Ronde van Frankrijk. In de Ronde van Spanje kwam Alaphilippe wederom hard ten val en verlaat voortijdig de wedstrijd.

2023[bewerken | brontekst bewerken]

In de start van het seizoen won hij de Faun-Ardèche Classic, in de sprint om de eindzege was hij sneller dan landgenoot David Gaudu.[4] Zijn volgende succes was in het Critérium du Dauphiné, hij won de tweede etappe. In de Ronde van Frankrijk liet hij zich veel zien, hij was zeven etappes actief in de aanval.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

2012 - 1 zege

2013 - 3 zeges

2014 - 1 zege

  • 4e etappe Ronde van de Ain
  • Puntenklassement Ronde van de Ain
  • Jongerenklassement Ronde van de Ain

2015 - 1 zege

2016 - 2 zeges

2017 - 2 zeges

2018 - 12 zeges

2019 - 13 zeges

2020 - 3 zeges

2021 - 4 zeges

2022 - 2 zeges

2023 - 2 zeges

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
2014
2015
2016 41e  
2017 68e (1) 
2018 33e (2)  
2019 5e (2)  
2020 36e (1) 
2021 30e (1) 
2022 opgave  
2023 33e  
2024
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Ronde van Vlaanderen Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Brabantse Pijl Waalse Pijl Strade Bianche WK op de weg Wereld­ranglijsten
2014 opgave opgave 14e 93e (UWT)
2015 7e Zilver ↑ 19e Zilver ↑ opgave 28e (UWT)
2016 6e 23e 60e 8e Zilver ↑ 29e (UWT)
2017 Brons ↑ Zilver ↑ 10e 18e (UWT)
2018 35e 7e 4e Goud ↑ 8e 8e (UWT)
2019 Goud ↑ 4e 16e Zilver ↑ Goud ↑ Goud ↑ 28e Zilver (UWR)
2020 Zilver ↑ opgave 5e Goud ↑ 24e Regenboogtrui ↑ 6e (UWR)
2021 16e 42e 6e Zilver ↑ 6e Goud ↑ Zilver ↑ Regenboogtrui ↑
2022 opgave 51e opgave 4e 58e 51e
2023 11e 51e 86e 36e 43e opgave
2024 9e 70e opgave

Resultaten in kleinere rondes[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Tour Down Under Parijs-Nice Tirreno-Adriatico Ronde van Catalonië Ronde van het Baskenland Ronde van Romandië Critérium du Dauphiné Eneco Tour
2014 68e 83e 57e
2015 43e opgave opgave opgave 10e
2016 opgave 6e Jongerenklassement
2017 5e (1) Puntenklassement Jongerenklassement opgave
2018 18e 35e (2) 21e (1)
2019 6e (2) opgave (1) 35e (1)
2020 16e
2021 41e (1)
2022 33e 24e (1)
2023 30e 10e (1)
2024 6e

Ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Vlag van Denemarken Mads Pedersen
2019 		Regenboogtrui Wereldkampioen wielrennen Regenboogtrui
2020
Imola
 		Opvolger:
Vlag van Frankrijk Julian Alaphilippe
2021
Voorganger:
Vlag van Frankrijk Julian Alaphilippe
2020 		Regenboogtrui Wereldkampioen wielrennen Regenboogtrui
2021
Leuven
 		Opvolger:
Vlag van België Remco Evenepoel
2022
Voorganger:
Vlag van Frankrijk Warren Barguil
2017 		Bolletjestrui Winnaar bergklassement in de Ronde van Frankrijk Bolletjestrui
Vlag van Frankrijk Julian Alaphilippe
2018 		Opvolger:
Vlag van Frankrijk Romain Bardet
2019
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Julian_Alaphilippe&oldid=67396381"