Naar inhoud springen

Kabinet-Schmidt III

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kabinet–Schmidt III
Kabinet in Duitsland Vlag van Duitsland
Premier Helmut Schmidt (Bondskanselier)
Partij(en) SPDFDP
Politieke kleur SociaaldemocratischLiberaal
(Centrum)
1980–1983
Start 4 november 1980
Demissionair 17 september 1982
Eind 1 oktober 1982
Voorganger Schmidt II
Opvolger Kohl I
Staatshoofd Karl Carstens
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Het kabinet–Schmidt III was het West-Duitse kabinet van 4 november 1980 tot 1 oktober 1982. Het kabinet werd gevormd door de politieke partijen Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD) en de Freie Demokratische Partei (FDP) na de verkiezingen van 1980 en was een voortzetting van het vorige kabinet Schmidt II. Helmut Schmidt de partijleider van de SPD diende een derde termijn als bondskanselier en Hans-Dietrich Genscher de partijleider van de FDP was vicekanselier en bondsminister van Buitenlandse Zaken.

De economische recessie die de Bondsrepubliek trof brachten de grote ideologische verschillen tussen de coalitiepartners, de sociaaldemocratische SPD van bondskanselier Helmut Schmidt en de liberale FDP aan het licht. Was de SPD een groot voorstander van ingrijpen in het economische leven van de Bondsrepubliek, de FDP was hier fel tegen gekant. In 1982 bereikten de spanningen tussen de beide partijen een hoogtepunt. Het werd steeds duidelijker dat de FDP en de oppositionele CDU van Helmut Kohl elkaar programmatisch dicht waren genaderd. De SPD hield in april in München een partijcongres met de vraag of voortzetting van de coalitie gewenst was. Bondskanselier Schmidt, een voorstander van voortzetting van de coalitie, wist uiteindelijk met zijn medestanders de gedelegeerden te overtuigen maar kwam met een stevig eisenpakket voor de FDP die moest instemmen met overheidsingrijpen. De partijleider van de FDP, Hans-Dietrich Genscher, die tevens als vicekanselier en bondsminister van Buitenlandse Zaken deel uitmaakte van het kabinet, gaf te kennen hier weinig voor te voelen[1]. Op 30 augustus en 12 september deed de FDP-bondsminister van Economie Otto Lambsdorff, een scherpe aanval op het economische beleid van de regering, waarop Schmidt zijn aftreden eiste. De FDP-leiding trok daarop op 17 september al haar ministers uit de regering terug[2].

Grondwettelijk gezien was de regering hiermee nog niet ten val gebracht. Het rompkabinet werd echter op 1 oktober door een zogenaamde "constructieve motie van wantrouwen," die was ingediend door de CDU/CSU en de FDP, ten val gebracht. Tegelijkertijd werd de leider van de CDU/CSU-fractie, Helmut Kohl, door een meerderheid van de Bondsdag gekozen tot nieuwe bondskanselier van een coalitie van CDU/CSU en FDP[2].

Bondskanselier Helmut Schmidt en president van de Verenigde Staten Ronald Reagan in de Oval Office op 21 mei 1981.
Bondskanselier Helmut Schmidt en Oost-Duitse Leider Erich Honecker in Templin op 12 december 1981.
Regerend burgemeester van West-Berlijn Richard von Weizsäcker, president van de Verenigde Staten Ronald Reagan en bondskanselier Helmut Schmidt bij Checkpoint Charlie in West-Berlijn op 11 juni 1982.
Premier van Nederland Dries van Agt en bondskanselier Helmut Schmidt op Vliegveld Valkenburg op 8 juli 1982.
Prins Claus, Koningin Beatrix en bondskanselier Helmut Schmidt op Paleis Huis ten Bosch op 8 juli 1982.
Ambtsbekleder Functie(s) Ambtstermijn Partij(en)
Helmut Schmidt Helmut
Schmidt

(1918–2015)
Bondskanselier 16 mei 1974
[3]
1 oktober 1982 SPD
Bondsminister van
Buitenlandse
Zaken
17 september 1982
Hans-Dietrich Genscher Hans-Dietrich
Genscher

(1927–2016)
Vicekanselier 16 mei 1974
[3]
17 september 1982
[4]
FDP
Bondsminister van
Buitenlandse
Zaken
Egon Franke Egon Franke
(1913–1995)
Vicekanselier 17 september 1982 1 oktober 1982 SPD
Bondsminister voor
Oost-Duitse
Betrekkingen
22 oktober 1969
[3]
Gerhart Baum Gerhart Baum
(1932)
Bondsminister van
Binnenlandse
Zaken
8 juni 1978
[3]
17 september 1982
[4]
FDP
Jürgen Schmude Jürgen
Schmude

(1936)
17 september 1982
[5]
1 oktober 1982 SPD
Hans Matthöfer Hans Matthöfer
(1925–2009)
Bondsminister
van Financiën
16 februari 1978
[3]
28 april 1982
[6]
SPD
Manfred Lahnstein Manfred
Lahnstein

(1937)
28 april 1982 1 oktober 1982 SPD
Hans-Jochen Vogel Hans-Jochen
Vogel

(1926–2020)
Bondsminister van
Justitie
16 mei 1974
[3]
22 januari 1981
[7]
SPD
Jürgen Schmude Jürgen
Schmude

(1936)
22 januari 1981 1 oktober 1982 SPD
Otto Lambsdorff Graf
Otto
Lambsdorff

(1926–2009)
Bondsminister van
Economische
Zaken
7 oktober 1977
[3]
17 september 1982
[4]
FDP
Manfred Lahnstein Manfred
Lahnstein

(1937)
17 september 1982
[5]
1 oktober 1982 SPD
Hans Apel Hans Apel
(1932–2011)
Bondsminister van
Defensie
16 februari 1978
[3]
1 oktober 1982 SPD
Antje Huber Antje Huber
(1924–2015)
Bondsminister van
Volksgezondheid,
Jeugd en
Familie Zaken
14 december 1976
[3]
28 april 1982
[4]
SPD
Anke Fuchs Anke Fuchs
(1927–2019)
28 april 1982 1 oktober 1982 SPD
Herbert Ehrenberg Herbert
Ehrenberg

(1926–2018)
Bondsminister van
Arbeid en
Sociale Zaken
14 december 1976
[3]
28 april 1982
[4]
SPD
Heinz Westphal Heinz Westphal
(1924–1998)
28 april 1982 1 oktober 1982 SPD
Jürgen Schmude Jürgen
Schmude

(1936)
Bondsminister van
Onderwijs en
Wetenschap
16 februari 1978
[3]
28 januari 1981
[8]
SPD
Björn Engholm Björn Engholm
(1939)
22 januari 1981 1 oktober 1982 SPD
Volker Hauff Volker Hauff
(1940)
Bondsminister van
Verkeer
4 november 1980 1 oktober 1982 SPD
Josef Ertl Josef Ertl
(1925–2000)
Bondsminister van
Landbouw,
Voedsel en
Bosbeheer
22 oktober 1969
[3]
17 september 1982
[4]
FDP
Björn Engholm Björn Engholm
(1939)
17 september 1982
[5]
1 oktober 1982 SPD
Dieter Haack Dieter Haack
(1934)
Bondsminister van
Ruimtelijke
Ordening en
Huisvesting
16 februari 1978
[3]
1 oktober 1982 SPD
Kurt Gscheidle Kurt
Gscheidle

(1924–2003)
Bondsminister van
Posterijen en
Communicatie
16 mei 1974
[3]
4 november 1980
[4]
SPD
Hans Matthöfer Hans Matthöfer
(1925–2009)
28 april 1982 1 oktober 1982 SPD
Ministers zonder portefeuille
Ambtsbekleder Functie(s) Ambtstermijn Partij(en)
Rainer Offergeld Rainer
Offergeld

(1937)
Bondsminister voor
Economische
Betrekkingen
6 februari 1978
[3]
1 oktober 1982 SPD
Andreas von Bülow Andreas
von Bülow

(1937)
Bondsminister voor
Onderzoek en
Technologie
4 november 1980 1 oktober 1982 SPD
Manfred Schüler Manfred
Schüler

(1932)
Chef des
Bundeskanzleramts
16 mei 1974
[3]
1 december 1980
[4]
SPD
Staatssecretaris voor
Veiligheidsdiensten
Manfred Lahnstein Manfred
Lahnstein

(1937)
Chef des
Bundeskanzleramts
1 december 1980 28 april 1982
[9]
SPD
Staatssecretaris voor
Veiligheidsdiensten
Gerhard
Konow

(1929–1997)
Chef des
Bundeskanzleramts
28 april 1982 1 oktober 1982 O
[10]
Staatssecretaris voor
Veiligheidsdiensten