Kabinet voor Hervorming van Ontwikkeling

Kabinet voor Hervorming van Ontwikkeling; Kabinet Reformasi Pembangunan
Kabinet in Indonesië
Start	23 mei 1998
Eind	20 oktober 1999
Voorganger	Ontwikkelingskabinet VII
Opvolger	Kabinet van Nationale Eenheid
Staatshoofd	B.J. Habibie
Lijst van Indonesische kabinetten
Portaal	Politiek

Het Kabinet voor Hervorming van Ontwikkeling (Indonesisch: Kabinet Reformasi Pembangunan) was een Indonesisch kabinet dat regeerde in de jaren 1998-1999, onder leiding van president Bacharuddin Jusuf Habibie.

Op 21 mei 1998 had president Soeharto zijn ontslag ingediend en daarmee kwam er een einde aan het Ontwikkelingskabinet VII en tevens aan het meer dan dertig jaar durende Nieuwe Orde-regime. Vicepresident Habibie werd automatisch president en hij vormde het Kabinet voor Hervorming van Ontwikkeling. Dit was het begin van de periode van Reformasi.

Verkiezingen en einde van het kabinet[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de termijn van het Kabinet voor Hervorming van Ontwikkeling werd een nieuwe 'wet op politieke partijen' ingevoerd, per 1 februari 1999.^[1] Sinds 1973 waren er door het regime van Soeharto maar twee oppositiepartijen toegestaan, de Verenigde Ontwikkelingspartij (PPP) en de Indonesische Democratische Partij (PDI). In de nieuwe wet werden nieuwe partijen weer toegestaan, en dat leidde tot de registratie van 148 nieuwe politieke partijen.^[2] De parlementsverkiezingen van 1999, de eerste vrije verkiezingen sinds die van 1955, vonden plaats op 7 juni 1999 en er deden uiteindelijk 48 partijen mee.

De verkiezingen warden gewonnen door de nieuwe Strijdende Indonesische Democratische Partij (PDI-P) van Megawati Soekarnoputri. Op 20 oktober 1999 stemde het Raadgevend Volkscongres (MPR), bestaande uit de nieuw gekozen Volksvertegenwoordigingsraad (DPR) plus enkele aangewezen militairen en burgers. President Habibie's verantwoordingstoespraak werd weggestemd, en dat betekende het einde van zijn presidentschap en van het cabinet. De nieuwe president werd Abdurrahman Wahid, die het Kabinet van Nationale Eenheid vormde.

Samenstelling[bewerken | brontekst bewerken]

Het Kabinet voor Hervorming van Ontwikkeling is het enige kabinet sinds het Ontwikkelingskabinet II in 1973 zonder vicepresident. Een van de hervormingsmaatregelen van B.J. Habibie voor dit kabinet was dat de gouverneur van de Centrale Bank niet langer deel uitmaakte van het kabinet. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat ook de procureur-generaal los zou komen te staan, maar dat ging niet door.^[3]

President[bewerken | brontekst bewerken]

President
Bacharuddin Jusuf Habibie

Coördinerend ministers[bewerken | brontekst bewerken]

Nr.	Ministerspost
1	Coördinerend Minister voor Politieke en Veiligheidszaken	Feisal Tanjung
2	Coördinerend Minister voor Economie, Financiën en Industrie	Ginandjar Kartasasmita (tot 27 september 1999)^[4]
2	Coördinerend Minister voor Economie, Financiën en Industrie	Hartarto Sastrosoenarto (ad-interim, vanaf 1 oktober 1999)
3	Coördinerend Minister voor Toezicht op Ontwikkeling en Benutting van het Staatsapparaat	Hartarto Sastrosoenarto
4	Coördinerend Minister voor Volkswelvaart en Armoedebestrijding	Haryono Suyono

Ministers[bewerken | brontekst bewerken]

Nr.	Ministerspost		Partij
5	Minister van Binnenlandse Zaken	Syarwan Hamid (tot 27 september 1999)^[4]	Golkar
5	Minister van Binnenlandse Zaken	Feisal Tanjung (ad-interim, vanaf 1 oktober 1999)
6	Minister van Buitenlandse Zaken	Ali Alatas
7	Minister van Defensie en Veiligheid	Wiranto	Golkar (vanaf 1999)
8	Minister van Justitie	Muladi	Golkar
9	Minister van Informatie	Muhammad Yunus Yosfiah
10	Minister van Financiën	Bambang Subianto
11	Minister van Industrie en Handel	Rahardi Ramelan
12	Minister van Landbouw	Soleh Solahudin
13	Minister van Mijnbouw en Energie	Kuntoro Mangkusubroto
14	Minister van Bosbouw en Tuinbouw	Muslimin Nasution
15	Minister van Openbare Werken	Rachmadi Bambang Sumadhijo
16	Minister van Transport	Giri Suseno Hadihardjono
17	Minister van Toerisme, Kunst en Cultuur	Marzuki Usman (tot 27 september 1999)^[4]
17	Minister van Toerisme, Kunst en Cultuur	Giri Suseno Hadihardjono (ad-interim, vanaf 1 oktober 1999)
18	Minister van Coöperaties en Kleine en Middelgrote Ondernemers	Adi Sasono
19	Minister van Arbeid	Fahmi Idris (tot 27 september 1999)^[4]	Golkar
19	Minister van Arbeid	A.M. Hendropriyono (ad-interim, vanaf 1 oktober 1999)
20	Minister van Transmigratie en Bosbewoners	A.M. Hendropriyono
21	Minister van Gezondheid	Faried Anfasa Moeloek
22	Minister van Onderwijs en Cultuur	Juwono Sudarsono
23	Minister van Godsdienst	Abdul Malik Fadjar
24	Minister van Sociale Zaken	Justika S. Baharsjah

Ministers van staat[bewerken | brontekst bewerken]

Nr.	Ministerspost		Partij
25	Minister van Staat / Staatssecretaris	Akbar Tanjung (tot 10 mei 1999)^[5]	Golkar
25	Minister van Staat / Staatssecretaris	Muladi (vanaf 10 mei 1999)	Golkar
26	Minister van Staat voor Nationale Ontwikkelingsplanning	Boediono
27	Minister van Staat voor Onderzoek en Technologie	Zuhal
28	Minister van Staat voor Staatsbedrijven	Tanri Abeng
29	Minister van Staat voor Voedsel en Tuinbouw	A.M. Saefuddin (tot 27 september 1999)^[4]	PPP
29	Minister van Staat voor Voedsel en Tuinbouw	Soleh Solahudin (ad-interim, vanaf 1 oktober 1999)
30	Minister van Staat voor Bevolking	Ida Bagus Oka
31	Minister van Staat voor Investeringen	Hamzah Haz (tot 18 mei 1999)^[5]	PPP
		Marzuki Usman (van 18 mei tot 27 september 1999)^[4]
		Muhammad Zuhal (ad-interim, vanaf 1 oktober 1999)
32	Minister van Staat voor Landzaken	Hasan Basri Durin
33	Minister van Staat voor Volkshuisvesting en Nederzettingen	Theo L. Sambuaga (tot 27 september 1999)^[4]	Golkar
33	Minister van Staat voor Volkshuisvesting en Nederzettingen	Rachmadi Bambang Sumadhijo (ad-interim, vanaf 1 oktober 1999)
34	Minister van Staat voor Milieu	Panangian Siregar
35	Minister van Staat voor de Rol van Vrouwen	Tuty Alawiyah
36	Minister van Staat voor Jongeren en Sport	Agung Laksono (tot 27 september 1999)^[4]	Golkar
36	Minister van Staat voor Jongeren en Sport	Juwono Sudarsono (ad-interim, vanaf 1 oktober 1999)

Beambte met de status van minister[bewerken | brontekst bewerken]

Nr.	Ministerspost	Minister		Partij
37	Procureur-generaal		Soedjono C. Atmonegoro (tot 15 juni 1998)
37	Procureur-generaal		Andi Muhammad Ghalib (vanaf 17 juni 1998)

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (id) UU No. 2 Tahun 1999 tentang Partai Politik [JDIH BPK RI]. peraturan.bpk.go.id. Gearchiveerd op 23 september 2020. Geraadpleegd op 20 januari 2020.
↑ (en) Evans, Kevin Raymond, 1963- (2003), The history of political parties and general elections in Indonesia. Arise Consultancies, Jagakarsa, Jakarta, Indonesia. ISBN 979-97445-0-4.
↑ (id) Habibie, B. J. (Bacharuddin Jusuf), 1936-2019. (2006), Detik-detik yang menentukan : jalan panjang Indonesia menuju demokrasi. THC Mandiri, Jakarta, Indonesia. ISBN 979-99386-6-X.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Zeven ministers dienden hun ontslag in per 27 september 1999, omdat zij bij de parlementsverkiezingen op 7 juni 1999 verkozen waren in de Volksvertegenwoordigingsraad, en zij op 1 oktober 1999 zouden worden ingehuldigd.
↑ ^a ^b De ministers Akbar Tanjung en Hamzah Haz namen in mei 1999 ontslag, om als lijsttrekkers voor respectievelijk Golkar en de Verenigde Ontwikkelingspartij (PPP) de campagne voor de Indonesische parlementsverkiezingen 1999 in te gaan.

[1] (id) UU No. 2 Tahun 1999 tentang Partai Politik [JDIH BPK RI]. peraturan.bpk.go.id. Gearchiveerd op 23 september 2020. Geraadpleegd op 20 januari 2020.

[2] (en) Evans, Kevin Raymond, 1963- (2003), The history of political parties and general elections in Indonesia. Arise Consultancies, Jagakarsa, Jakarta, Indonesia. ISBN 979-97445-0-4.

[3] (id) Habibie, B. J. (Bacharuddin Jusuf), 1936-2019. (2006), Detik-detik yang menentukan : jalan panjang Indonesia menuju demokrasi. THC Mandiri, Jakarta, Indonesia. ISBN 979-99386-6-X.

[:0-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Zeven ministers dienden hun ontslag in per 27 september 1999, omdat zij bij de parlementsverkiezingen op 7 juni 1999 verkozen waren in de Volksvertegenwoordigingsraad, en zij op 1 oktober 1999 zouden worden ingehuldigd.

[:1-5] De ministers Akbar Tanjung en Hamzah Haz namen in mei 1999 ontslag, om als lijsttrekkers voor respectievelijk Golkar en de Verenigde Ontwikkelingspartij (PPP) de campagne voor de Indonesische parlementsverkiezingen 1999 in te gaan.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Onafhankelijkheidsoorlog:	Presidentieel · Sjahrir I · Sjahrir II · Sjahrir III · Amir Sjarifoeddin I · Amir Sjarifoeddin II · Hatta I · Noodkabinet · Hatta II
Verenigde Staten van Indonesië:	VSI (deelstaat Republiek Indonesië: Soesanto · Halim)
Parlementaire democratie:	Natsir · Soekiman · Wilopo · Ali Sastroamidjojo I · Boerhanoeddin Harahap · Ali Sastroamidjojo II · Djoeanda
Geleide democratie:	Werkkabinet I · Werkkabinet II · Werkkabinet III · Werkkabinet IV · Dwikora I · Dwikora II · Dwikora III · Ampera I · Ampera II
Nieuwe Orde:	Ontwikkeling I · Ontwikkeling II · Ontwikkeling III · Ontwikkeling IV · Ontwikkeling V · Ontwikkeling VI · Ontwikkeling VII
Reformasi:	Hervorming van Ontwikkeling · Nationale Eenheid · Wederzijdse Hulp · Verenigd Indonesië I · Verenigd Indonesië II · Werkkabinet · Indonesië Vooruit