Kacem El Ghazzali
Kacem El Ghazzali | ||
---|---|---|
Algemene informatie | ||
Volledige naam | Kacem El Ghazzali | |
Geboren | 24 juni 1990 Sidi Kacem | |
Nationaliteit(en) | Marokko Zwitserland | |
Religie | geen (atheïst) | |
Beroep(en) | schrijver, activist | |
Website | Officiële website |
Kacem El Ghazzali (Berbers: ⵇⴰⵙⵎ ⵍⵖⴰⵣⴰⵍⵉ, Arabisch: قاسم الغزالي), (Sidi Kacem, 24 juni 1990), is een Marokkaans-Zwitserse secularistische schrijver en ex-moslim-activist en een van de eerste Marokkanen die openlijk heeft verklaard atheïst te zijn.[1] Kacem spreekt Engels, Duits, Frans, Arabisch en Berbers.[2] Hij is bekend van zijn publiek uitgesproken atheïsme en zijn artikelen benadrukken het belang van vrijheid van gedachte, die naar zijn mening ontbreekt in landen die worden gedomineerd door de islam. Zijn artikelen zijn gepubliceerd door de Richard Dawkins Foundation for Reason and Science, de Huffington Post, de Neue Zürcher Zeitung, de Frankfurter Allgemeine Zeitung, de Basler Zeitung en anderen.
In 2017 verkreeg El Ghazzali de Zwitserse nationaliteit en werd verkozen tot een van de 12 invloedrijkste Zwitserse intellectuelen van het jaar door de Basler Zeitung.[3]
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Kacem El Ghazzali komt uit een soefistisch Berbers gezin.[2] Zijn grootvader bouwde een moskee in zijn dorp, zijn vader, een tandards, wilde zijn zoon opleiden tot imam. Hoewel het soefisme een mystieke en ondogmatische islam predikt, ervoer Kacem de religie waarmee hij opgevoed werd als beperkend en overheersend.[2]
Activisme
[bewerken | brontekst bewerken]El Ghazzali was de auteur van de blog Bahmut,[4] een van de meest controversiële blogs in de Arabische wereld, en heeft een reeks doodsbedreigingen gekregen vanwege zijn opvattingen. Zijn blog bespreekt zaken die variëren van de vrijheid van expressie tot de politieke islam.[5] Hij was voorzitter van de jeugdafdeling van het Marokkaans Centrum voor Mensenrechten en is medeoprichter en bestuurslid van de Marokkaanse Bloggersvereniging en CyberDissidents.org.[6]
El Ghazzali was een van de weinige atheïstische activisten in Marokko[7] en is een voorstander van religieuze en seksuele vrijheid.[8] Toen hij in 2010 publiekelijk uitkwam voor zijn atheïsme, veroorzaakte dat heftig negatieve reacties in de Marokkaanse samenleving en resulteerde in publieke protesten en talloze doodsbedreigingen aan zijn adres.[1] Hij woont sinds 2011 als vluchteling in Zwitserland,[9] waar hij in 2017 de Zwitserse nationaliteit verkreeg. Hij is regelmatig verschenen in internationale media,[10][11] waaronder op televisie.[12]
In 2012 lanceerde hij het initiatief "Masayminch" (letterlijk: "Wij vasten niet" in het Darija),[13] dat Marokkanen die niet meedoen aan de ramadan om in het openbaar te eten. Het is Marokkanen die in niet-Joodse families zijn geboren bij wet verboden om in het openbaar te drinken, eten of roken tijdens de ramadan. In hetzelfde jaar richtte El Ghazzali de Vereniging van Ex-Moslims van Zwitserland op, die in december 2012 succesvol publieke druk uitoefende om de fundamentalistische Saoedische imam Mohamad al-Arefe de toegang tot Zwitserland te ontzeggen om er te preken.[14]
Zijn roman Casablanca Geneva flight number: 8J540 (2013) is genoemd naar zijn 'vliegtuigvlucht naar de vrijheid' die hem in 2011 van Marokko naar Zwitserland bracht.
El Ghazzali was een spreker op de 47e sessie van het St. Gallen Symposium op 3–5 mei 2017 een van de zorgvuldig geselecteerde leden van de Symposium Leaders of Tomorrow - Knowledge Pool.[15]
Werk bij de VN-Mensenrechtenraad
[bewerken | brontekst bewerken]Sinds 2012 is El Ghazzali vertegenwoordiger geweest van de International Humanist and Ethical Union bij de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties in Genève, waar hij Saoedi-Arabië bekritiseerde voor het vervolgen van vrijdenkers en liberalen zoals de dichter Hamza Kashgari en de blogger Raif Badawi.[16] El Ghazali stelde ook aan de kaak hoe zijn land van herkomst Marokko op grondwettige wijze atheïsten de mond snoert.[17] Tijdens de 25e Sessie van de Mensenrechtenraad bekritiseerde El Ghazzali het feit dat verschillende staten, waarin veroordeelde ‘blasfemisten’ momenteel in de cel zitten, ook momenteel lid zijn van de Mensenrechtenraad.[18]
Aan het begin van de 37e sessie van de Mensenrechtenraad haalde de Iraanse Minister van Justitie Minister Alireza Avayi uit naar “zelfverklaarde verdedigers van de mensenrechten die, door met hun vingers te wijzen, onterecht en uitgebreid anderen beschuldigen van mensenrechtenschendingen” bij de Verenigde Naties. Tijdens zijn interruptie bekritiseerde El Ghazzali het feit dat Iran het verbiedt dat meisjes en vrouwen bepaalde sportevenementen bijwonen en hen dwingt om een hoofddoek te dragen. Terwijl hij de Raad aansprak, zei El Ghazzali ook dat "Hoe Iran met mensenrechten omgaat een schande is voor ons allemaal."[19]
Raif Badawi Foundation
[bewerken | brontekst bewerken]In september 2015 kondigde Ensaf Haidar de oprichting van de Raif Badawi Foundation aan, genoemd naar haar echtgenoot die nu een gevangenisstraf van tien jaar uitzit en tevens veroordeeld is tot 1000 zweepslagen voor zijn religieuze en politieke dissidentie. El Ghazzali werd uitgekozen tot lid van de internationale adviesraad (als co-directeur) van de Raif Badawi Foundation for Freedom.[20][21]
Werken
[bewerken | brontekst bewerken]- Casablanca Geneva flight number: 8J540 (roman in het Arabisch), 2013.[22]
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Officiële sites
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Kacem El Ghazzali op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ a b Case in point: Arab, not muslim. Freearabs.com. Gearchiveerd op 5 april 2013. Geraadpleegd op 13 maart 2013.
- ↑ a b c (de) Büttner, Jean-Martin, "Allah und der Standhafte", Tages-Anzeiger, 18 juni 2011. Geraadpleegd op 8 april 2017.
- ↑ (de) Erik Ebneter & Hansjörg Müller, "Die 15 wichtigsten Denker 2017", Basler Zeitung, 2 januari 2018. Gearchiveerd op 16 februari 2018. Geraadpleegd op 1 mei 2018.
- ↑ Bahamut's Blog. Bahmut.blogspot.com. Gearchiveerd op 13 mei 2012. Geraadpleegd op 23 november 2012.
- ↑ "Atheists and Islam: No God, not even Allah", The Economist, 24 november 2012. Geraadpleegd op 23 november 2012.
- ↑ Launches Blogger Board – News & Analysis. CyberDissidents.org. Gearchiveerd op 1 december 2012. Geraadpleegd op 23 november 2012.
- ↑ Oliver Jeges, Wir Atheisten bilden eine Parallelgesellschaft. Die Welt (25 februari 2013). Geraadpleegd op 25 februari 2013.
- ↑ Kacem El Ghazzali, "The Time Has Come For A 'Sexual Spring' In The Arab World", The Huffington Post, 5 februari 2016. Gearchiveerd op 1 mei 2018. Geraadpleegd op 1 mei 2018.
- ↑ Allah und der Standhafte – Schweiz: Standard. tagesanzeiger.ch. Geraadpleegd op 23 november 2012.
- ↑ Reiner Wandler, Bloggender Religionskritiker: Einmal Muslim, immer Muslim. taz.de. Gearchiveerd op 7 januari 2014. Geraadpleegd op 23 november 2012.
- ↑ Entrevista: Kacem El Ghazzali: Revueltas en Marruecos con EL PAÍS. Elpais.com. Gearchiveerd op 10 november 2013. Geraadpleegd op 23 november 2012.
- ↑ Kacem El Ghazzali: Freedom of belief in the Islamic world. Eng sub.. YouTube (18 augustus 2012). Geraadpleegd op 23 november 2012.
- ↑ Moroccan Blogger Pushes Limits – News & Analysis. CyberDissidents.org (17 juli 2012). Gearchiveerd op 21 augustus 2013. Geraadpleegd op 23 november 2012.
- ↑ (fr) Rencontre Annuelle CCIS : Cheikh Muhammad Al Arifi interdit de séjour en Suisse. Ajib.fr (14 december 2012). Gearchiveerd op 23 april 2018. Geraadpleegd op 23 april 2018.
- ↑ Leaders of Tomorrow-knowledge pool. St. Gallen Symposium (2017). Gearchiveerd op 17 april 2018. Geraadpleegd op 1 mei 2018.
- ↑ Humanists speak out – in Arabic – at UN. International Humanist and Ethical Union (18 september 2013). Gearchiveerd op 1 mei 2018. Geraadpleegd op 1 mei 2018.
- ↑ International Humanist and Ethical Union - Humanist delegations defend rights of atheists at United Nations. iheu.org. Gearchiveerd op 25 december 2013. Geraadpleegd op 12 maart 2015.
- ↑ International Humanist and Ethical Union - IHEU laments Human Rights Council member states who imprison "blasphemers". iheu.org. Geraadpleegd op 12 maart 2015.
- ↑ Elizabeth O'Casey, Iran: IHEU condemns torture of detainees, oppression of protests, and denial of human rights. International Humanist and Ethical Union (15 March 2018). Geraadpleegd op 1 May 2018.
- ↑ The Board and Advisors. Raif Badawi Foundation. Gearchiveerd op 28 september 2015. Geraadpleegd op 1 mei 2018.
- ↑ (de) Kacem El Ghazzali, "Der Allah-Wahn", Humanistischer Pressedienst, Humanistischer Verband Deutschlands, 11 november 2014. Gearchiveerd op 1 mei 2018. Geraadpleegd op 1 mei 2018.
- ↑ قاسم الغزالي, الدار البيضاء - جنيف. Goodreads. Geraadpleegd op 12 maart 2015.