The King's Speech

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf King's Speech)
The King's Speech
The King's Speech
Regie Tom Hooper
Producent Iain Canning
Emile Sherman
Gareth Unwin
Scenario David Seidler
Hoofdrollen Colin Firth
Helena Bonham Carter
Geoffrey Rush
Guy Pearce
Michael Gambon
Muziek Alexandre Desplat
Montage Tariq Anwar
Cinematografie Danny Cohen
Productiebedrijf See-Saw Films
Distributie The Weinstein Company
Première 26 november 2010
Genre Historisch drama
Speelduur 118 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Budget $ 15.000.000 [1]
Opbrengst $ 414.211.549[1]
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

The King's Speech is een Britse film uit 2010 van regisseur Tom Hooper. De hoofdrollen worden vertolkt door Colin Firth, Helena Bonham Carter en Geoffrey Rush. De film won op het Filmfestival van Toronto de prestigieuze publieksprijs. Tijdens de 83ste Oscaruitreiking won de film vier Oscars, voor beste film, beste regisseur, beste mannelijke hoofdrol (Colin Firth) en beste originele scenario.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Albert George, die door vrienden en familieleden Bertie genoemd wordt, is de zoon van koning George V.

Als prins moet hij weleens een toespraak houden, maar dat gaat hem moeilijk af omdat hij stottert. Zijn echtgenote, Elizabeth Bowes-Lyon, stuurt hem daarom naar de eigenzinnige spraakleraar Lionel Logue. Deze wordt al snel ook een soort psycholoog en vriend van Bertie, wiens zelfbeeld en zelfvertrouwen hij verbetert.

Na de dood van Alberts vader wordt deze opgevolgd door Alberts alleenstaande broer Edward VIII. Minder dan een jaar later doet deze weer afstand van de troon omdat zijn aanstaande vrouw Wallis Simpson als gescheiden vrouw niet aanvaard wordt als koningin. Vervolgens wordt Albert de nieuwe koning, zeer tegen zijn zin, vooral omdat hij ondanks de behandeling nog steeds stottert. Hij neemt op advies van Winston Churchill de naam "George VI" aan, omdat Albert te Duits klinkt.

Het is de periode waarin radio uitgroeit tot een massamedium. De Tweede Wereldoorlog staat op het punt uit te breken en de grote vijand Duitsland staat onder leiding van Adolf Hitler, die juist zo'n goede redenaar is, contrasterend met het gestotter van George VI.

Belangrijke optredens van de koning, waarop hij zich met Lionel voorbereidt, zijn onder andere de kroning. De climax van de film is de radiotoespraak die de Britse troepen en het volk moet steunen en aanmoedigen nadat Groot-Brittannië op 3 september 1939 de oorlog heeft verklaard aan Duitsland. Hij doet dat, na een wat aarzelend begin, erg goed. Wanneer hij de toespraak nabespreekt met Logue zegt die dat Bertie nog wat stotterde bij de 'w'. Bertie antwoordt dat dat niet erg was, want zo hoorde het volk, dat hem kent als stotteraar, tenminste dat hij het was.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Firth, Colin Colin Firth Koning George VI
Rush, Geoffrey Geoffrey Rush Lionel Logue
Carter, Helena Bonham Helena Bonham Carter Koningin Elizabeth
Jacobi, Derek Derek Jacobi Aartsbisschop van Canterbury
Portal, Robert Robert Portal Stalmeester
Dixon, Richard Richard Dixon Kabinetschef
Trussell, Paul Paul Trussell Chaffeur
Scarborough, Adrian Adrian Scarborough Omroeper
Havill, Andrew Andrew Havill Robert Wood
Armstrong, Charles Charles Armstrong Technicus
Hammond, Roger Roger Hammond Dr. Blandine Bentham
Gittins, Calum Calum Gittins Laurie Logue
Ehle, Jennifer Jennifer Ehle Myrtle Logue
Applewhite, Dominic Dominic Applewhite Valentine Logue
Wimsett, Ben Ben Wimsett Anthony Logue
Wilson, Freya Freya Wilson Prinses Elizabeth
Marquez, Ramona Ramona Marquez Prinses Margaret
Bamber, David David Bamber Schouwburgdirecteur
Hathaway, Jake Jake Hathaway Willie
Gambon, Michael Michael Gambon Koning George V
Pearce, Guy Guy Pearce Koning Edward VIII
Ryecart, Patrick Patrick Ryecart Lord Wigram
Gallagher, Teresa Teresa Gallagher Verpleegster
Chandler, Simon Simon Chandler Lord Dawson
Bloom, Claire Claire Bloom Koningin Mary
Wells, Orlando Orlando Wells Hertog van Kent
Downie, Tim Tim Downie Hertog van Gloucester
Ward, Dick Dick Ward Butler
Best, Eve Eve Best Wallis Simpson
Albasiny, John John Albasiny Livreiknecht
Spall, Timothy Timothy Spall Winston Churchill
Emes, Danny Danny Emes Jongen in het park
Andrews, Anthony Anthony Andrews Stanley Baldwin
Warnaby, John John Warnaby Rentmeester
Parrott, Roger Roger Parrott Neville Chamberlain

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

De opnamen van de film vonden plaats tussen september 2009 en januari 2010.

Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

  • De film werd voor het eerst vertoond in september 2010 op het Telluride Film Festival en Filmfestival van Toronto. Op dat laatste filmfestival won The King's Speech de publieksprijs.
  • De film kreeg twaalf Oscarnominaties en won er vier, voor "beste film", "beste mannelijke hoofdrol", "beste regisseur" en "beste originele scenario".

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]