Naar inhoud springen

Wielerklassieker

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Klassieker (wielrennen))
(V.r.n.l.) Wereldkampioene Lotte Kopecky, Marianne Vos, Christina Schweinberger en Pfeiffer Georgi op een kasseistrook tijdens Parijs-Roubaix 2024.

Een wielerklassieker, of kortweg klassieker, is in de wielersport de titel die sporters, pers en toeschouwers geven aan een belangrijke eendaagse wedstrijd.

De UCI, de internationale wielerbond, kent de term niet. Waarom een wedstrijd klassieker genoemd wordt is niet duidelijk. Ouderdom speelt een rol, maar verklaart niet waarom een betrekkelijk jonge wedstrijd als de Ardense klassieker Amstel Gold Race al sinds de jaren zestig en de Strade Bianche gestart in 2007 zo beschouwd worden. Bovendien worden relatief nieuwe vrouwenwedstrijden die georganiseerd worden als equivalent van een klassieker bij de mannen meteen eveneens klassiekers genoemd.

Tussen klassiekers onderling is een zekere hiërarchie aan te geven: een overwinning in Parijs-Roubaix telt zwaarder dan één in Gent-Wevelgem. Door de tijd heen is de reputatie van wedstrijden veranderd. De Ronde van Vlaanderen was voor de Tweede Wereldoorlog vooral een Vlaamse trainingswedstrijd, die amper in de schaduw kon staan van Milaan-San Remo. Aangezien beide wedstrijden lange tijd op dezelfde dag werden verreden trok de eerste zelden een internationaal deelnemersveld. Pas na de oorlog begon de Ronde van Vlaanderen aan de opmars tot de status van de belangrijke wedstrijd die zij nu, anno 2025, heeft. De Waalse Pijl, hoewel jonger, is jarenlang hoger gewaardeerd dan de andere Ardense klassieker Luik-Bastenaken-Luik, maar wordt tegenwoordig vaak gezien als semi-klassieker. Het Desgrange-Colombo klassement, de eerste poging een regelmatigheidsklassement over het hele seizoen in te voeren, nam aanvankelijk twee klassiekers op uit de drie grote wielerlanden: Parijs-Roubaix en Parijs-Tours uit Frankrijk, de Ronde van Vlaanderen en de Waalse Pijl uit België en Milaan-San Remo en de Ronde van Lombardije uit Italië. Later werd Luik-Bastenaken-Luik toegevoegd.

Qua anciënniteit zijn de voorgaande zeven wedstrijden de oudste bestaande (eendaagse) wielerwedstrijden. Door hun lange historie zal hun reputatie niet snel minder worden en het is mede daarom niet vreemd dat deze wedstrijden behalve in het Desgrange-Colombo klassement, later zijn opgenomen in de Super Prestige, de Wereldbeker (met uitzondering van de Waalse Pijl), de UCI ProTour en uiteindelijk de UCI World Tour.

Toch kunnen ook oude wedstrijden hun reputatie verliezen en uiteindelijk verdwijnen. Dat overkwam bijvoorbeeld Bordeaux-Parijs, ooit een bijzonder prestigieuze wedstrijd (en bovendien de langste), maar in 1988 voor het laatst gereden. De reputatie van Parijs-Brussel, nota bene de enige echte grensoverschrijdende klassieker, is aan verandering onderhevig. Hoewel soms hoog gewaardeerd heeft deze het nooit tot de monumentale status van de top zeven kunnen schoppen.

Voor de invoering van de Wereldbeker kende de UCI wedstrijden van Hors Categorie (HC) en eerste tot en met vierde categorie. Dit kwam niet geheel overeen met de beleving van het begrip klassieker onder sporters en publiek. Tot het rijtje HC behoorden Parijs-Roubaix, Ronde van Vlaanderen, Milaan-San Remo, Luik-Bastenaken-Luik, de Parijs-Tours en de Ronde van Lombardije. De Amstel Gold Race, Gent-Wevelgem, Omloop Het Volk, Parijs-Brussel en Waalse Pijl waren eerste categorie. Elk jaar kreeg - bij toerbeurt - een van die wedstrijden de HC status. De HC status gaf een zekere bescherming aan de wedstrijd. Daarnaast waren er veel eerste categorie wedstrijden die niet als klassieker beschouwd werden, althans minder publiciteit kregen. De Super Prestige, de commerciële voorloper van de Wereldbeker, hanteerde een puntenwaardering die dichter aanlag tegen wat als klassieker beschouwd wordt.

De invoering van de Wereldbeker heeft dat veranderd. Eerder genoemde HC wedstrijden werden WB koersen en het rijtje werd uitgebreid met de Amstel Gold Race en het Kampioenschap van Zürich. Tevens werden enkele wedstrijden toegevoegd, die voorheen amper status hadden, zoals de Clásica San Sebastián en de Hamburg Cyclassics. Wedstrijden met een langere historie en grotere status werden hiermee gepasseerd. Er werden bovendien nieuwe "klassiekers" opgezet buiten de traditionele wielerlanden, die echter wel commercieel interessant waren: het Verenigd Koninkrijk (bijvoorbeeld de Wincanton Classic), Noord-Amerika (bijvoorbeeld de Philadelphia Cycling Classic en de Grand Prix des Amériques) en Japan (bijvoorbeeld de Japan Cup). Deze werden vaak na enkele jaren niet meer verreden.

De Wereldbeker werd in 2005 opgevolgd door de UCI ProTour. Hierbij werden naast alle voormalige HC wedstrijden ook enkele klassiekers van de eerste categorie, zoals Gent-Wevelgem, toegevoegd. De UCI World Tour, voor het eerst georganiseerd in 2011, omvat meer wedstrijden dan alleen de klassiekers, en telt naast andere eendagswedstrijden ook diverse kleinere ronden en de drie Grote Ronden.

De vrouwelijke wielrenners moesten langer wachten op wielerklassiekers. Pas vanaf eind jaren 1990 en de vroege jaren 2000 begonnen er vrouwenequivalenten van de mannenwedstrijden georganiseerd te worden. Vaak worden deze op dezelfde dag of in hetzelfde weekend verreden. Vier van de vijf Monumenten hebben zowel een mannen- als een vrouweneditie: de Ronde van Vlaanderen sinds 2004, Luik-Bastenaken-Luik sinds 2017, Parijs-Roubaix sinds 2021 en Milaan-San Remo sinds 1999, weliswaar met een hiaat tussen 2005 en 2025. De meest historierijke vrouwenwedstrijd is echter de Trofeo Alfredo Binda, die voor het eerst werd georganiseerd in 1974 en geen manneneditie kent. Ook de Waalse Pijl (sinds 1998), de Classic Lorient Agglomération (sinds 1999) en de Strade Bianche (sinds 2015) zijn belangrijke klassiekers op de kalender van de UCI Women's World Tour.

Voorjaarsklassieker

[bewerken | brontekst bewerken]

Een voorjaarsklassieker is een klassieke wielerkoers in het voorjaar. Het Europese wielervoorjaar wordt traditioneel geopend met de GP La Marseillaise in Zuid-Frankrijk, begin februari. De eerste echte klassiekers vinden eind februari of begin maart plaats, tijdens het Belgisch openingsweekend: de Omloop Het Nieuwsblad en Kuurne-Brussel-Kuurne staan dan op het programma. In diezelfde periode wordt ook de Italiaanse openingswedstrijd georganiseerd, de Trofeo Laigueglia aan de Ligurische kust. In de loop van maart en april volgen de wedstrijden elkaar in sneltempo op. De laatste voorjaarsklassieker is Eschborn-Frankfurt in Duitsland, die op 1 mei wordt verreden. De eerste Grote Ronde van het seizoen, de Ronde van Italië, volgt hierna.

De voorjaarsklassiekers kunnen veelal worden onderverdeeld in drie categorieën. Ten eerste zijn er de kasseiklassiekers zoals Parijs-Roubaix. Ten tweede zijn er de heuvel-/klimklassiekers zoals de Strade Bianche. Deze worden in de Lage Landen ook wel Ardense klassiekers genoemd, zoals Luik-Bastenaken-Luik. Ten derde zijn er de sprintklassiekers, waaronder de Scheldeprijs. Vier van de vijf Monumenten vinden in het voorjaar plaats, waarvan de eerste, Milaan-San Remo, bekendstaat als La Primavera ("de lente").

Kasseiklassiekers

[bewerken | brontekst bewerken]

Heuvel-/klimklassiekers

[bewerken | brontekst bewerken]

Ardense klassiekers

[bewerken | brontekst bewerken]

Sprintklassiekers

[bewerken | brontekst bewerken]

Zomerklassieker

[bewerken | brontekst bewerken]

Een zomerklassieker is een klassieke wielerkoers in de zomer. Deze wedstrijden worden vaak tussen of tijdens de Grote Rondes verreden, en zijn mede daarom minder prestigieus. De bekendste zomerklassieker is de Brussels Cycling Classic, die eerder bekend stond als Parijs-Brussel. De twee Canadese koersen worden samen de Laurentian Classics genoemd, en dienen vaak als opwarmer voor het wereldkampioenschap dat meestal eind september plaatsvindt. De Grote Prijs van Québec is eerder een sprintklassieker, terwijl de Grote Prijs van Montréal eerder een heuvelklassieker is.

Heuvel-/klimklassiekers

[bewerken | brontekst bewerken]

Sprintklassiekers

[bewerken | brontekst bewerken]

Laurentian Classics

[bewerken | brontekst bewerken]

Najaarsklassieker

[bewerken | brontekst bewerken]

Een najaarsklassieker is een klassieke wielerkoers in het najaar, meestal na de drie Grote Ronden. De deelnemerslijsten zijn vaak wat zwakker dan in het voorjaar, omdat veel renners hun seizoen al hebben afgesloten. De bekendste najaarsklassiekers zijn Parijs-Tours, de Ronde van Lombardije en de Ronde van Emilia. Deze periode wordt gekenmerkt door veel Italiaanse (semi-)klassiekers, waaronder het laatste Monument van het seizoen en het drieluik Trittico Lombardo. De Japan Cup, de enige Aziatische klassieker, geldt als traditionele afsluiter van het wielerseizoen.

Heuvel-/klimklassiekers

[bewerken | brontekst bewerken]

Sprintklassiekers

[bewerken | brontekst bewerken]
Trittico Lombardo
[bewerken | brontekst bewerken]

De Monumenten

[bewerken | brontekst bewerken]

De vijf Monumenten bij de mannen zijn de wedstrijden die over het algemeen beschouwd worden als de oudste, langste en meest prestigieuze klassiekers in het wielrennen. Ze hebben elk een rijke geschiedenis en specifieke kenmerken. Het zijn daarnaast de eendagswedstrijden waarin de meeste punten te verdienen zijn in de World Tour (800 punten voor de winnaar).

  • Vlag van Italië Milaan-San Remo – de eerste grote klassieker op de kalender. Haar Italiaanse naam is La Primavera ("de lente") aangezien ze eind maart gereden wordt. De eerste editie was in 1907. Milaan-San Remo staat bekend als sprintklassieker: hoewel het de langste wedstrijd van het seizoen is (ca. 300 km), is het parcours langs de Ligurische kust voornamelijk vlak, waardoor vaak sprinters om de zege strijden.
  • Vlag van België Ronde van Vlaanderen – de eerste kasseiklassieker, begin april op de kalender. De eerste editie was in 1913, wat van de Ronde de jongste van de vijf Monumenten maakt. De wedstrijd staat bekend om haar zenuwachtig koersverloop over smalle, bochtige wegen en korte maar steile hellingen in de Vlaamse Ardennen en enkele kasseistroken in de Zwalm. De wedstrijd ondergaat elk jaar enkele parcourswijzigingen. Sinds 2012 eindigt ze in Oudenaarde.
  • Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix – de Koningin van de Klassiekers of de Hel van het Noorden wordt traditioneel een week na de Ronde van Vlaanderen gereden en vormt het hoogtepunt van de kasseiklassiekers. De eerste editie was in 1896. De zwaartepunten zijn de talrijke lange kasseistroken, die vaak extreem stoffig of modderig zijn, waardoor de wedstrijd door velen beschouwd wordt als de meest heroïsche eendagswedstrijd van het jaar. De wedstrijd eindigt op de Vélodrome André Pétrieux in Roubaix.
  • Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik – de laatste Ardense klassieker, die eind april wordt verreden. De Doyenne ("ouderdomsdeken"), omdat ze de oudste klassieker is, werd voor het eerst in 1892 georganiseerd als amateurwedstrijd; de eerste professionele editie werd in 1894 gehouden. Kenmerkend is de opeenvolging van steile heuvels in de Ardennen, waardoor het een bijzonder slopende wedstrijd is die meestal betwist wordt door klimmers en specialisten van de Grote Ronden.
  • Vlag van Italië Ronde van Lombardije – de Herfstklassieker of de Koers van de Vallende Bladeren, wordt eind september of begin oktober gereden. De eerste editie werd in 1905 georganiseerd onder de naam Milaan-Milaan en vanaf 1907 als de Ronde van Lombardije. Sinds 2012 is de wedstrijd enkele weken vooruitgeschoven op de kalender en wordt ze één week na het wereldkampioenschap gereden, waardoor ze ook geldt als een revanchewedstrijd voor de geklopte renners van het WK. De wedstrijd loopt over een gevarieerd en zwaar parcours rond het Comomeer met een vlakke aankomst in Como en wordt veelal gewonnen door klimmers met een sterke spurt.

Naast deze vijf Monumenten maakt ook de Strade Bianche aanspraak op de titel van zesde Monument, hoewel de ouderdom en lengte van de wedstrijd als tegenargument worden gegeven.[1]

Bij de vrouwen worden hun equivalenten van Milaan-San Remo, de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik doorgaans ook als Monument beschouwd. De Ronde van Lombardije heeft vooralsnog geen vrouweneditie. Daarenboven wordt er doorgaans nog een extra Monument aan de lijst toegevoegd.[2][3]

  • Vlag van Italië Trofeo Alfredo Binda – de oudste klassieker die uitsluitend voor vrouwen wordt georganiseerd, doorgaans in maart. De eerste editie vond plaats in 1974, en werd vernoemd naar de Italiaanse wielrenner Alfredo Binda. De wedstrijd is geschikt voor puncheurs en klimmers.

Verder worden ook de Strade Bianche, de Waalse Pijl, de Classic Lorient Agglomération en de Ronde van Drenthe genoemd als (potentiële) Monumenten binnen het vrouwenwielrennen.[4][5][6][7]

Drie renners wonnen in hun carrière alle vijf de monumenten, allen Belgische renners: Rik Van Looy, Eddy Merckx en Roger De Vlaeminck. Merckx is de enige die alle wedstrijden meer dan één keer won; een derde overwinning in de Ronde van Lombardije (1973) werd hem ontnomen na een positieve dopingcontrole.[8] Zes renners bleven in hun carrière hangen op vier monumenten. De Ier Sean Kelly won alle monumenten meermaals behalve de Ronde van Vlaanderen, waarin hij drie keer tweede eindigde (1984, 1986 en 1987). De Nederlander Hennie Kuiper won elk monument eenmaal behalve Luik-Bastenaken-Luik, waarin hij in 1980 als tweede finishte. Ook de Fransman Louison Bobet won elke wedstrijd behalve Luik-Bastenaken-Luik. De Belgen Fred De Bruyne en Germain Derycke wonnen eveneens vier van de vijf monumenten, maar nooit de Ronde van Lombardije, waarin De Bruyne in 1955 wel tweede werd. Derycke heeft die wedstrijd maar eenmaal gereden. Nog een Belg, Philippe Gilbert, schreef in 2019 zijn vierde van de vijf monumenten op zijn erelijst, enkel Milaan-San Remo ontbreekt.

Renner Land MSR RVV PR LBL RVL Totaal
Eddy Merckx Vlag van België België 7 2 3 5 2 19
Roger De Vlaeminck Vlag van België België 3 1 4 1 2 11
Costante Girardengo Vlag van Italië Italië 6 0 0 0 3 9
Fausto Coppi Vlag van Italië Italië 3 0 1 0 5 9
Sean Kelly Vlag van Ierland Ierland 2 0 2 2 3 9
Tadej Pogačar Vlag van Slovenië Slovenië 0 2 0 3 4 9
Rik Van Looy Vlag van België België 1 2 3 1 1 8
Mathieu van der Poel Vlag van Nederland Nederland 2 3 3 0 0 8
Gino Bartali Vlag van Italië Italië 4 0 0 0 3 7
Tom Boonen Vlag van België België 0 3 4 0 0 7
Fabian Cancellara Vlag van Zwitserland Zwitserland 1 3 3 0 0 7
Henri Pélissier Vlag van Frankrijk Frankrijk 1 0 2 0 3 6
Alfredo Binda Vlag van Italië Italië 2 0 0 0 4 6
Fred De Bruyne Vlag van België België 1 1 1 3 0 6
Francesco Moser Vlag van Italië Italië 1 0 3 0 2 6
Moreno Argentin Vlag van Italië Italië 0 1 0 4 1 6
Johan Museeuw Vlag van België België 0 3 3 0 0 6
Gaetano Belloni Vlag van Italië Italië 2 0 0 0 3 5
Rik Van Steenbergen Vlag van België België 1 2 2 0 0 5
Bernard Hinault Vlag van Frankrijk Frankrijk 0 0 1 2 2 5
Michele Bartoli Vlag van Italië Italië 0 1 0 2 2 5
Paolo Bettini Vlag van Italië Italië 1 0 0 2 2 5
Philippe Gilbert Vlag van België België 0 1 1 1 2 5

Vermeld zijn renners die minimaal vijf keer een Monument gewonnen hebben. (MSR = Milaan-San Remo, RVV = Ronde van Vlaanderen, PR = Parijs-Roubaix, LBL = Luik-Bastenaken-Luik, RVL = Ronde van Lombardije). De renners in cursief zijn nog actief.

Meeste overwinningen in één jaar

[bewerken | brontekst bewerken]

Slechts één renner, Eddy Merckx, slaagde erin drie Monumenten in één jaar te winnen, en hij deed dit maar liefst vier keer:

  • 1969: Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik.
  • 1971: Milaan-San Remo, Luik-Bastenaken-Luik en Ronde van Lombardije.
  • 1972: Milaan-San Remo, Luik-Bastenaken-Luik en Ronde van Lombardije
  • 1975: Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik.

Ook in 1973 won Merckx drie Monumenten, maar zijn overwinning in de Ronde van Lombardije werd hem ontnomen na een positieve dopingtest.

Jaar Milaan-San Remo Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Luik-Bastenaken-Luik Ronde van Lombardije
1892 Geen wedstrijd Geen wedstrijd Geen wedstrijd Vlag van België Léon Houa (1/3) Geen wedstrijd
1893 Vlag van België Léon Houa (2/3)
1894 Vlag van België Léon Houa (3/3)
1895 Geen wedstrijd
1896 Vlag van Duitse Keizerrijk Josef Fischer
1897 Vlag van Italië (1861-1946) Maurice Garin (1/2)
1898 Vlag van Italië (1861-1946) Maurice Garin (2/2)
1899 Vlag van Frankrijk Albert Champion
1900 Vlag van Frankrijk Emile Bouhours
1901 Vlag van Frankrijk Lucien Lesna (1/2)
1902 Vlag van Frankrijk Lucien Lesna (2/2)
1903 Vlag van Frankrijk Hippolyte Aucouturier (1/2)
1904 Vlag van Frankrijk Hippolyte Aucouturier (2/2)
1905 Vlag van Frankrijk Louis Trousselier Vlag van Italië (1861-1946) Giovanni Gerbi
1906 Vlag van Frankrijk Henri Cornet Vlag van Italië (1861-1946) Giuseppe Brambilla
1907 Vlag van Frankrijk Lucien Petit-Breton Vlag van Frankrijk Georges Passerieu Vlag van Frankrijk Gustave Garrigou (1/2)
1908 Vlag van België Cyrille Van Hauwaert (1/2) Vlag van België Cyrille Van Hauwaert (2/2) Vlag van Frankrijk André Trousselier Vlag van Luxemburg François Faber (1/2)
1909 Vlag van Italië (1861-1946) Luigi Ganna Vlag van Frankrijk Octave Lapize (1/3) Vlag van België Victor Fastre Vlag van Italië (1861-1946) Giovanni Cuniolo
1910 Vlag van Frankrijk Eugène Christophe Vlag van Frankrijk Octave Lapize (2/3) Geen wedstrijd Vlag van Italië (1861-1946) Giovanni Michelotto
1911 Vlag van Frankrijk Gustave Garrigou (2/2) Vlag van Frankrijk Octave Lapize (3/3) Vlag van België Joseph Van Daele Vlag van Frankrijk Henri Pélissier (1/6)
1912 Vlag van Frankrijk Henri Pélissier (2/6) Vlag van Frankrijk Charles Crupelandt (1/2) Vlag van België Omer Verschoore Vlag van Italië (1861-1946) Carlo Oriani
1913 Vlag van België Odile Defraye Vlag van België Pol Deman (1/2) Vlag van Luxemburg François Faber (2/2) Vlag van België Maurits Moritz Vlag van Frankrijk Henri Pélissier (3/6)
1914 Vlag van Italië (1861-1946) Ugo Agostoni Vlag van België Marcel Buysse Vlag van Frankrijk Charles Crupelandt (2/2) Geen wedstrijd Vlag van Italië (1861-1946) Lauro Bordin
1915 Vlag van Italië (1861-1946) Ezio Corlaita Geen wedstrijd Geen wedstrijd Vlag van Italië (1861-1946) Gaetano Belloni (1/5)
1916 Geen wedstrijd Vlag van Italië (1861-1946) Leopoldo Torricelli
1917 Vlag van Italië (1861-1946) Gaetano Belloni (2/5) Vlag van België Philippe Thys
1918 Vlag van Italië (1861-1946) Costante Girardengo (1/9) Vlag van Italië (1861-1946) Gaetano Belloni (3/5)
1919 Vlag van Italië (1861-1946) Angelo Gremo Vlag van België Henri Vanlerberghe Vlag van Frankrijk Henri Pélissier (4/6) Vlag van België Leon Devos (1/2) Vlag van Italië (1861-1946) Costante Girardengo (2/9)
1920 Vlag van Italië (1861-1946) Gaetano Belloni (4/5) Vlag van België Jules Vanhevel (1/2) Vlag van België Pol Deman (2/2) Vlag van België Léon Scieur Vlag van Frankrijk Henri Pélissier (5/6)
1921 Vlag van Italië (1861-1946) Costante Girardengo (3/9) Vlag van België René Vermandel (1/3) Vlag van Frankrijk Henri Pélissier (6/6) Vlag van België Louis Mottiat (1/2) Vlag van Italië (1861-1946) Costante Girardengo (4/9)
1922 Vlag van Italië (1861-1946) Giovanni Brunero (1/3) Vlag van België Léon Devos (2/2) Vlag van België Albert Dejonghe Vlag van België Louis Mottiat (2/2) Vlag van Italië (1861-1946) Costante Girardengo (5/9)
1923 Vlag van Italië (1861-1946) Costante Girardengo (6/9) Vlag van Zwitserland Heiri Suter (1/2) Vlag van Zwitserland Heiri Suter (2/2) Vlag van België René Vermandel (2/3) Vlag van Italië (1861-1946) Giovanni Brunero (2/3)
1924 Vlag van Italië (1861-1946) Pietro Linari Vlag van België Gerard Debaets (1/2) Vlag van België Jules Van Hevel (2/2) Vlag van België René Vermandel (3/3) Vlag van Italië (1861-1946) Giovanni Brunero (3/3)
1925 Vlag van Italië (1861-1946) Costante Girardengo (7/9) Vlag van België Julien Delbecque (1/2) Vlag van België Félix Sellier Vlag van België Georges Ronsse (1/2) Vlag van Italië (1861-1946) Alfredo Binda (1/6)
1926 Vlag van Italië (1861-1946) Costante Girardengo (8/9) Vlag van België Denis Verschueren Vlag van België Julien Delbecque (2/2) Vlag van België Dieudonné Smets Vlag van Italië (1861-1946) Alfredo Binda (2/6)
1927 Vlag van Italië (1861-1946) Pietro Chesi Vlag van België Gerard Debaets (2/2) Vlag van België Georges Ronsse (2/2) Vlag van België Maurice Raes Vlag van Italië (1861-1946) Alfredo Binda (3/6)
1928 Vlag van Italië (1861-1946) Costante Girardengo (9/9) Vlag van België Jan Mertens Vlag van Frankrijk André Leducq Vlag van België Ernest Mottard Vlag van Italië (1861-1946) Gaetano Belloni (5/5)
1929 Vlag van Italië (1861-1946) Alfredo Binda (4/6) Vlag van België Jef Dervaes Vlag van België Charles Meunier Vlag van België Alfons Schepers (1/4) Vlag van Italië (1861-1946) Piero Fossati
1930 Vlag van Italië (1861-1946) Michele Mara (1/2) Vlag van België Frans Bonduel Vlag van België Julien Vervaecke Vlag van Duitsland Hermann Buse Vlag van Italië (1861-1946) Michele Mara (2/2)
1931 Vlag van Italië (1861-1946) Alfredo Binda (5/6) Vlag van België Romain Gyssels (1/3) Vlag van België Gaston Rebry (1/4) Vlag van België Alfons Schepers (2/4) Vlag van Italië (1861-1946) Alfredo Binda (6/6)
1932 Vlag van Italië (1861-1946) Alfredo Bovet Vlag van België Romain Gyssels (2/3) Vlag van België Romain Gyssels (3/3) Vlag van België Marcel Houyoux Vlag van Italië (1861-1946) Antonio Negrini
1933 Vlag van Italië (1861-1946) Learco Guerra (1/2) Vlag van België Alfons Schepers (3/4) Vlag van België Sylvère Maes Vlag van België François Gardier Vlag van Italië (1861-1946) Domenico Piemontesi
1934 Vlag van België Jef Demuysere Vlag van België Gaston Rebry (2/4) Vlag van België Gaston Rebry (3/4) Vlag van België Theo Herckenrath Vlag van Italië (1861-1946) Learco Guerra (2/2)
1935 Vlag van Italië (1861-1946) Giuseppe Olmo (1/2) Vlag van België Louis Duerloo Vlag van België Gaston Rebry (4/4) Vlag van België Alfons Schepers (4/4) Vlag van Italië (1861-1946) Enrico Mollo
1936 Vlag van Italië (1861-1946) Angelo Varetto Vlag van België Louis Hardiquest Vlag van Frankrijk Georges Speicher Vlag van België Albert Beckaert Vlag van Italië (1861-1946) Gino Bartali (1/7)
1937 Vlag van Italië (1861-1946) Cesare Del Cancia Vlag van België Michel D'Hooghe Vlag van Italië Jules Rossi Vlag van België Eloi Meulenberg Vlag van Italië (1861-1946) Aldo Bini (1/2)
1938 Vlag van Italië (1861-1946) Giuseppe Olmo (2/2) Vlag van België Edgard De Caluwé Vlag van België Lucien Storme Vlag van België Alfons Deloor Vlag van Italië (1861-1946) Cino Cinelli (1/2)
1939 Vlag van Italië (1861-1946) Gino Bartali (2/7) Vlag van België Karel Kaers Vlag van België Émile Masson Vlag van België Albert Ritserveldt Vlag van Italië (1861-1946) Gino Bartali (3/7)
1940 Vlag van Italië (1861-1946) Gino Bartali (4/7) Vlag van België Achiel Buysse (1/3) Geen wedstrijd Geen wedstrijd Vlag van Italië (1861-1946) Gino Bartali (5/7)
1941 Vlag van Italië (1861-1946) Pierino Favalli Vlag van België Achiel Buysse (2/3) Vlag van Italië Mario Ricci (1/2)
1942 Vlag van Italië (1861-1946) Adolfo Leoni Vlag van België Briek Schotte (1/2) Vlag van Italië (1861-1946) Aldo Bini (2/2)
1943 Vlag van Italië (1861-1946) Cino Cinelli (2/2) Vlag van België Achiel Buysse (3/3) Vlag van België Marcel Kint Vlag van België Richard Depoorter (1/2) Geen wedstrijd
1944 Geen wedstrijd Vlag van België Rik Van Steenbergen (1/5) Vlag van België Maurice Desimpelaere Geen wedstrijd
1945 Vlag van België Sylvain Grysolle Vlag van Frankrijk Paul Maye Vlag van België Jean Engels Vlag van Italië (1861-1946) Mario Ricci (2/2)
1946 Vlag van Italië (1861-1946) Fausto Coppi (1/9) Vlag van België Rik Van Steenbergen (2/5) Vlag van België Georges Claes (1/2) Vlag van België Prosper Depredomme (1/2) Vlag van Italië Fausto Coppi (2/9)
1947 Vlag van Italië Gino Bartali (6/7) Vlag van België Emiel Faignaert Vlag van België Georges Claes (2/2) Vlag van België Richard Depoorter (2/2) Vlag van Italië Fausto Coppi (3/9)
1948 Vlag van Italië Fausto Coppi (4/9) Vlag van België Briek Schotte (2/2) Vlag van België Rik Van Steenbergen (3/5) Vlag van België Maurice Mollin Vlag van Italië Fausto Coppi (5/9)
1949 Vlag van Italië Fausto Coppi (6/9) Vlag van Italië Fiorenzo Magni (1/3) Vlag van Italië Serse Coppi
Vlag van Frankrijk André Mahé[9]
Vlag van Frankrijk Camille Danguillaume Vlag van Italië Fausto Coppi (7/9)
1950 Vlag van Italië Gino Bartali (7/7) Vlag van Italië Fiorenzo Magni (2/3) Vlag van Italië Fausto Coppi (8/9) Vlag van België Prosper Depredomme (2/2) Vlag van Italië Renzo Soldani
1951 Vlag van Frankrijk Louison Bobet (1/4) Vlag van Italië Fiorenzo Magni (3/3) Vlag van Italië Antonio Bevilacqua Vlag van Zwitserland Ferdy Kübler (1/2) Vlag van Frankrijk Louison Bobet (2/4)
1952 Vlag van Italië Loretto Petrucci (1/2) Vlag van België Roger Decock Vlag van België Rik Van Steenbergen (4/5) Vlag van Zwitserland Ferdy Kübler (2/2) Vlag van Italië Giuseppe Minardi
1953 Vlag van Italië Loretto Petrucci (2/2) Vlag van Nederland Wim van Est Vlag van België Germain Derijcke (1/4) Vlag van België Alois De Hertog Vlag van Italië Bruno Landi
1954 Vlag van België Rik Van Steenbergen (5/5) Vlag van België Raymond Impanis (1/2) Vlag van België Raymond Impanis (2/2) Vlag van Luxemburg Marcel Ernzer Vlag van Italië Fausto Coppi (9/9)
1955 Vlag van België Germain Derijcke (2/4) Vlag van Frankrijk Louison Bobet (3/4) Vlag van Frankrijk Jean Forestier (1/2) Vlag van België Stan Ockers Vlag van Italië Cleto Maule
1956 Vlag van België Fred De Bruyne (1/6) Vlag van Frankrijk Jean Forestier (2/2) Vlag van Frankrijk Louison Bobet (4/4) Vlag van België Fred De Bruyne (2/6) Vlag van Frankrijk André Darrigade
1957 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Miguel Poblet (1/2) Vlag van België Fred De Bruyne (3/6) Vlag van België Fred De Bruyne (4/6) Vlag van België Germain Derijcke (3/4)
Vlag van België Frans Schoubben [10]
Vlag van Italië Diego Ronchini
1958 Vlag van België Rik van Looy (1/8) Vlag van België Germain Derijcke (4/4) Vlag van België Leon Vandaele Vlag van België Fred De Bruyne (5/6) Vlag van Italië Nino Defilippis
1959 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Miguel Poblet (2/2) Vlag van België Rik van Looy (2/8) Vlag van België Noël Foré (1/2) Vlag van België Fred De Bruyne (6/6) Vlag van België Rik van Looy (3/8)
1960 Vlag van Frankrijk René Privat Vlag van België Arthur De Cabooter Vlag van België Pino Cerami Vlag van Nederland Ab Geldermans Vlag van België Emile Daems (1/3)
1961 Vlag van Frankrijk Raymond Poulidor Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Simpson (1/3) Vlag van België Rik van Looy (4/8) Vlag van België Rik van Looy (5/8) Vlag van Italië Vito Taccone
1962 Vlag van België Emile Daems (2/3) Vlag van België Rik van Looy (6/8) Vlag van België Rik van Looy (7/8) Vlag van België Jef Planckaert Vlag van Nederland Jo de Roo (1/3)
1963 Vlag van Frankrijk Joseph Groussard Vlag van België Noël Foré (2/2) Vlag van België Emile Daems (3/3) Vlag van België Frans Melckenbeeck Vlag van Nederland Jo de Roo (2/3)
1964 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Simpson (2/3) Vlag van Duitsland Rudi Altig (1/2) Vlag van Nederland Peter Post Vlag van België Willy Bocklant Vlag van Italië Gianni Motta
1965 Vlag van Nederland Arie den Hartog Vlag van Nederland Jo de Roo (3/3) Vlag van België Rik van Looy (8/8) Vlag van Italië Carmine Preziosi Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Simpson (3/3)
1966 Vlag van België Eddy Merckx (1/19) Vlag van België Edward Sels Vlag van Italië Felice Gimondi (1/4) Vlag van Frankrijk Jacques Anquetil Vlag van Italië Felice Gimondi (2/4)
1967 Vlag van België Eddy Merckx (2/19) Vlag van Italië Dino Zandegu Vlag van Nederland Jan Janssen Vlag van België Walter Godefroot (1/4) Vlag van Italië Franco Bitossi (1/2)
1968 Vlag van Duitsland Rudi Altig (2/2) Vlag van België Walter Godefroot (2/4) Vlag van België Eddy Merckx (3/19) Vlag van België Valère Van Sweevelt Vlag van België Herman Vanspringel
1969 Vlag van België Eddy Merckx (4/19) Vlag van België Eddy Merckx (5/19) Vlag van België Walter Godefroot (3/4) Vlag van België Eddy Merckx (6/19) Vlag van België Jean-Pierre Monseré
1970 Vlag van Italië Michele Dancelli Vlag van België Eric Leman (1/3) Vlag van België Eddy Merckx (7/19) Vlag van België Roger De Vlaeminck (1/11) Vlag van Italië Franco Bitossi (2/2)
1971 Vlag van België Eddy Merckx (8/19) Vlag van Nederland Evert Dolman Vlag van België Roger Rosiers Vlag van België Eddy Merckx (9/19) Vlag van België Eddy Merckx (10/19)
1972 Vlag van België Eddy Merckx (11/19) Vlag van België Eric Leman (2/3) Vlag van België Roger De Vlaeminck (2/11) Vlag van België Eddy Merckx (12/19) Vlag van België Eddy Merckx (13/19)
1973 Vlag van België Roger De Vlaeminck (3/11) Vlag van België Eric Leman (3/3) Vlag van België Eddy Merckx (14/19) Vlag van België Eddy Merckx (15/19) Vlag van Italië Felice Gimondi (3/4)
1974 Vlag van Italië Felice Gimondi (4/4) Vlag van Nederland Cees Bal Vlag van België Roger De Vlaeminck (4/11) Vlag van België Georges Pintens Vlag van België Roger De Vlaeminck (5/11)
1975 Vlag van België Eddy Merckx (16/19) Vlag van België Eddy Merckx (17/19) Vlag van België Roger De Vlaeminck (6/11) Vlag van België Eddy Merckx (18/19) Vlag van Italië Francesco Moser (1/6)
1976 Vlag van België Eddy Merckx (19/19) Vlag van België Walter Planckaert Vlag van België Marc Demeyer Vlag van België Joseph Bruyère (1/2) Vlag van België Roger De Vlaeminck (7/11)
1977 Vlag van Nederland Jan Raas (1/4) Vlag van België Roger De Vlaeminck (8/11) Vlag van België Roger De Vlaeminck (9/11) Vlag van Frankrijk Bernard Hinault (1/5) Vlag van Italië Gianbattista Baronchelli (1/2)
1978 Vlag van België Roger De Vlaeminck (10/11) Vlag van België Walter Godefroot (4/4) Vlag van Italië Francesco Moser (2/6) Vlag van België Joseph Bruyère (2/2) Vlag van Italië Francesco Moser (3/6)
1979 Vlag van België Roger De Vlaeminck (11/11) Vlag van Nederland Jan Raas (2/4) Vlag van Italië Francesco Moser (4/6) Vlag van Duitsland Dietrich Thurau Vlag van Frankrijk Bernard Hinault (2/5)
1980 Vlag van Italië Pierino Gavazzi Vlag van België Michel Pollentier Vlag van Italië Francesco Moser (5/6) Vlag van Frankrijk Bernard Hinault (3/5) Vlag van België Fons De Wolf (1/2)
1981 Vlag van België Fons De Wolf (2/2) Vlag van Nederland Hennie Kuiper (1/4) Vlag van Frankrijk Bernard Hinault (4/5) Vlag van Zwitserland Josef Fuchs Vlag van Nederland Hennie Kuiper (2/4)
1982 Vlag van Frankrijk Marc Gomez Vlag van België René Martens Vlag van Nederland Jan Raas (3/4) Vlag van Italië Silvano Contini Vlag van Italië Giuseppe Saronni (1/2)
1983 Vlag van Italië Giuseppe Saronni (2/2) Vlag van Nederland Jan Raas (4/4) Vlag van Nederland Hennie Kuiper (3/4) Vlag van Nederland Steven Rooks Vlag van Ierland Sean Kelly (1/9)
1984 Vlag van Italië Francesco Moser (6/6) Vlag van Nederland Johan Lammerts Vlag van Ierland Sean Kelly (2/9) Vlag van Ierland Sean Kelly (3/9) Vlag van Frankrijk Bernard Hinault (5/5)
1985 Vlag van Nederland Hennie Kuiper (4/4) Vlag van België Eric Vanderaerden (1/2) Vlag van Frankrijk Marc Madiot (1/2) Vlag van Italië Moreno Argentin (1/6) Vlag van Ierland Sean Kelly (4/9)
1986 Vlag van Ierland Sean Kelly (5/9) Vlag van Nederland Adrie van der Poel (1/2) Vlag van Ierland Sean Kelly (6/9) Vlag van Italië Moreno Argentin (2/6) Vlag van Italië Gianbattista Baronchelli (2/2)
1987 Vlag van Zwitserland Erich Mächler Vlag van België Claude Criquielion Vlag van België Eric Vanderaerden (2/2) Vlag van Italië Moreno Argentin (3/6) Vlag van Italië Moreno Argentin (4/6)
1988 Vlag van Frankrijk Laurent Fignon (1/2) Vlag van België Eddy Planckaert (1/2) Vlag van België Dirk Demol Vlag van Nederland Adrie van der Poel (2/2) Vlag van Frankrijk Charly Mottet
1989 Vlag van Frankrijk Laurent Fignon (2/2) Vlag van België Edwig van Hooydonck (1/2) Vlag van België Jean-Marie Wampers Vlag van Ierland Sean Kelly (7/9) Vlag van Zwitserland Tony Rominger (1/2)
1990 Vlag van Italië Gianni Bugno (1/2) Vlag van Italië Moreno Argentin (5/6) Vlag van België Eddy Planckaert (2/2) Vlag van België Eric Van Lancker Vlag van Frankrijk Gilles Delion
1991 Vlag van Italië Claudio Chiappucci Vlag van België Edwig Van Hooydonck (2/2) Vlag van Frankrijk Marc Madiot (2/2) Vlag van Italië Moreno Argentin (6/6) Vlag van Ierland Sean Kelly (8/9)
1992 Vlag van Ierland Sean Kelly (9/9) Vlag van Frankrijk Jacky Durand Vlag van Frankrijk Gilbert Duclos-Lassalle (1/2) Vlag van België Dirk De Wolf Vlag van Zwitserland Tony Rominger (2/2)
1993 Vlag van Italië Maurizio Fondriest Vlag van België Johan Museeuw (1/6) Vlag van Frankrijk Gilbert Duclos-Lassalle (2/2) Vlag van Denemarken Rolf Sørensen (1/2) Vlag van Zwitserland Pascal Richard (1/2)
1994 Vlag van Italië Giorgio Furlan Vlag van Italië Gianni Bugno (2/2) Vlag van Moldavië Andrei Tchmil (1/3) Vlag van Rusland Evgeni Berzin Vlag van Rusland Vladislav Bobrik
1995 Vlag van Frankrijk Laurent Jalabert (1/2) Vlag van België Johan Museeuw (2/6) Vlag van Italië Franco Ballerini (1/2) Vlag van Zwitserland Mauro Gianetti Vlag van Italië Gianni Faresin
1996 Vlag van Italië Gabriele Colombo Vlag van Italië Michele Bartoli (1/5) Vlag van België Johan Museeuw (3/6) Vlag van Zwitserland Pascal Richard (2/2) Vlag van Italië Andrea Tafi (1/3)
1997 Vlag van Duitsland Erik Zabel (1/4) Vlag van Denemarken Rolf Sørensen (2/2) Vlag van Frankrijk Frédéric Guesdon Vlag van Italië Michele Bartoli (2/5) Vlag van Frankrijk Laurent Jalabert (2/2)
1998 Vlag van Duitsland Erik Zabel (2/4) Vlag van België Johan Museeuw (4/6) Vlag van Italië Franco Ballerini (2/2) Vlag van Italië Michele Bartoli (3/5) Vlag van Zwitserland Oscar Camenzind (1/2)
1999 Vlag van België Andrei Tchmil (2/3) Vlag van België Peter Van Petegem (1/3) Vlag van Italië Andrea Tafi (2/3) Vlag van België Frank Vandenbroucke Vlag van Italië Mirko Celestino
2000 Vlag van Duitsland Erik Zabel (3/4) Vlag van België Andrei Tchmil (3/3) Vlag van België Johan Museeuw (5/6) Vlag van Italië Paolo Bettini (1/5) Vlag van Litouwen Raimondas Rumšas
2001 Vlag van Duitsland Erik Zabel (4/4) Vlag van Italië Gianluca Bortolami Vlag van Nederland Servais Knaven Vlag van Zwitserland Oscar Camenzind (2/2) Vlag van Italië Danilo Di Luca (1/2)
2002 Vlag van Italië Mario Cipollini Vlag van Italië Andrea Tafi (3/3) Vlag van België Johan Museeuw (6/6) Vlag van Italië Paolo Bettini (2/5) Vlag van Italië Michele Bartoli (4/5)
2003 Vlag van Italië Paolo Bettini (3/5) Vlag van België Peter Van Petegem (2/3) Vlag van België Peter Van Petegem (3/3) Vlag van Verenigde Staten Tyler Hamilton Vlag van Italië Michele Bartoli (5/5)
2004 Vlag van Spanje Óscar Freire (1/3) Vlag van Duitsland Steffen Wesemann Vlag van Zweden Magnus Bäckstedt Vlag van Italië Davide Rebellin Vlag van Italië Damiano Cunego (1/3)
2005 Vlag van Italië Alessandro Petacchi Vlag van België Tom Boonen (1/7) Vlag van België Tom Boonen (2/7) Vlag van Kazachstan Alexander Vinokourov (1/2) Vlag van Italië Paolo Bettini (4/5)
2006 Vlag van Italië Filippo Pozzato Vlag van België Tom Boonen (3/7) Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara (1/7) Vlag van Spanje Alejandro Valverde (1/4) Vlag van Italië Paolo Bettini (5/5)
2007 Vlag van Spanje Óscar Freire (2/3) Vlag van Italië Alessandro Ballan Vlag van Australië Stuart O'Grady Vlag van Italië Danilo Di Luca (2/2) Vlag van Italië Damiano Cunego (2/3)
2008 Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara (2/7) Vlag van België Stijn Devolder (1/2) Vlag van België Tom Boonen (4/7) Vlag van Spanje Alejandro Valverde (2/4) Vlag van Italië Damiano Cunego (3/3)
2009 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Vlag van België Stijn Devolder (2/2) Vlag van België Tom Boonen (5/7) Vlag van Luxemburg Andy Schleck Vlag van België Philippe Gilbert (1/5)
2010 Vlag van Spanje Óscar Freire (3/3) Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara (3/7) Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara (4/7) Vlag van Kazachstan Alexander Vinokourov (2/2) Vlag van België Philippe Gilbert (2/5)
2011 Vlag van Australië Matthew Goss Vlag van België Nick Nuyens Vlag van België Johan Vansummeren Vlag van België Philippe Gilbert (3/5) Vlag van Zwitserland Oliver Zaugg
2012 Vlag van Australië Simon Gerrans (1/2) Vlag van België Tom Boonen (6/7) Vlag van België Tom Boonen (7/7) Vlag van Kazachstan Maxim Iglinsky Vlag van Spanje Joaquim Rodríguez (1/2)
2013 Vlag van Duitsland Gerald Ciolek Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara (5/7) Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara (6/7) Vlag van Ierland Dan Martin (1/2) Vlag van Spanje Joaquim Rodríguez (2/2)
2014 Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff (1/2) Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara (7/7) Vlag van Nederland Niki Terpstra (1/2) Vlag van Australië Simon Gerrans (2/2) Vlag van Ierland Dan Martin (2/2)
2015 Vlag van Duitsland John Degenkolb (1/2) Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff (2/2) Vlag van Duitsland John Degenkolb (2/2) Vlag van Spanje Alejandro Valverde (3/4) Vlag van Italië Vincenzo Nibali (1/3)
2016 Vlag van Frankrijk Arnaud Démare Vlag van Slowakije Peter Sagan (1/2) Vlag van Australië Mathew Hayman Vlag van Nederland Wout Poels Vlag van Colombia Esteban Chaves
2017 Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van België Philippe Gilbert (4/5) Vlag van België Greg Van Avermaet Vlag van Spanje Alejandro Valverde (4/4) Vlag van Italië Vincenzo Nibali (2/3)
2018 Vlag van Italië Vincenzo Nibali (3/3) Vlag van Nederland Niki Terpstra (2/2) Vlag van Slowakije Peter Sagan (2/2) Vlag van Luxemburg Bob Jungels Vlag van Frankrijk Thibaut Pinot
2019 Vlag van Frankrijk Julian Alaphilippe Vlag van Italië Alberto Bettiol Vlag van België Philippe Gilbert (5/5) Vlag van Denemarken Jakob Fuglsang (1/2) Vlag van Nederland Bauke Mollema
2020 Vlag van België Wout van Aert [11] Vlag van Nederland Mathieu van der Poel (1/8) [11] Geen wedstrijd [11] Vlag van Slovenië Primož Roglič [11] Vlag van Denemarken Jakob Fuglsang (2/2) [11]
2021 Vlag van België Jasper Stuyven Vlag van Denemarken Kasper Asgreen Vlag van Italië Sonny Colbrelli [12] Vlag van Slovenië Tadej Pogačar (1/9) Vlag van Slovenië Tadej Pogačar (2/9)
2022 Vlag van Slovenië Matej Mohorič Vlag van Nederland Mathieu van der Poel (2/8) Vlag van Nederland Dylan van Baarle Vlag van België Remco Evenepoel (1/2) Vlag van Slovenië Tadej Pogačar (3/9)
2023 Vlag van Nederland Mathieu van der Poel (3/8) Vlag van Slovenië Tadej Pogačar (4/9) Vlag van Nederland Mathieu van der Poel (4/8) Vlag van België Remco Evenepoel (2/2) Vlag van Slovenië Tadej Pogačar (5/9)
2024 Vlag van België Jasper Philipsen Vlag van Nederland Mathieu van der Poel (5/8) Vlag van Nederland Mathieu van der Poel (6/8) Vlag van Slovenië Tadej Pogačar (6/9) Vlag van Slovenië Tadej Pogačar (7/9)
2025 Vlag van Nederland Mathieu van der Poel (7/8) Vlag van Slovenië Tadej Pogačar (8/9) Vlag van Nederland Mathieu van der Poel (8/8) Vlag van Slovenië Tadej Pogačar (9/9)
Overwinningen per land
[bewerken | brontekst bewerken]
Land MSR RVV PR LBL RVL Totaal
Vlag van België België 23 69 57 61 12 222
Vlag van Italië Italië 51 11 14 12 69 157
Vlag van Frankrijk Frankrijk 14 3 28 5 11 61
Vlag van Nederland Nederland 5 13 10 4 4 36
Vlag van Zwitserland Zwitserland 2 4 4 6 5 21
Vlag van Duitsland Duitsland 7 2 2 2 0 13
Vlag van Ierland Ierland 2 0 2 3 4 11
Vlag van Slovenië Slovenië 1 2 0 4 4 11
Vlag van Spanje Spanje 5 0 0 4 2 11
Vlag van Australië Australië 2 0 2 1 0 5
Vlag van Denemarken Denemarken 0 2 0 2 1 5
Vlag van Luxemburg Luxemburg 0 0 1 3 1 5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 2 1 0 0 1 4
Vlag van Kazachstan Kazachstan 0 0 0 3 0 3
Vlag van Noorwegen Noorwegen 1 1 0 0 0 2
Vlag van Rusland Rusland 0 0 0 1 1 2
Vlag van Slowakije Slowakije 0 1 1 0 0 2
Vlag van Polen Polen 1 0 0 0 0 1
Vlag van Zweden Zweden 0 0 1 0 0 1
Vlag van Moldavië Moldavië 0 0 1 0 0 1
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 0 0 0 1 0 1
Vlag van Litouwen Litouwen 0 0 0 0 1 1
Vlag van Colombia Colombia 0 0 0 0 1 1

Bij de vrouwen is de geschiedenis van de monumenten beduidend korter dan bij de mannen. Pas in 1999 kregen de vrouwen voor het eerst de kans met de Primavera Rosa de vrouwelijke tegenhanger van Milaan-San Remo. Deze wedstrijd hield in 2005 weer op te bestaan en werd in 2025 weer nieuw leven in geblazen. In 2004 mochten de vrouwen voor het eerst opstappen in Vlaanderen. Luik was pas in 2017 en Roubaix in 2021.

Renner Land MSR RVV PR LBL Totaal
Annemiek van Vleuten Vlag van Nederland Nederland - 2 0 2 4
Lotte Kopecky Vlag van België België 0 3 1 0 4
Zoelfia Zabirova Vlag van Rusland Rusland 2 1 - - 3
Mirjam Melchers-Van Poppel Vlag van Nederland Nederland 1 2 - - 3
Anna van der Breggen Vlag van Nederland Nederland 0 1 0 2 3
Elizabeth Deignan Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 0 1 1 1 3
Elisa Longo Borghini Vlag van Italië Italië 0 2 1 0 3
Judith Arndt Vlag van Duitsland Duitsland 0 2 0 0 2
Demi Vollering Vlag van Nederland Nederland 0 0 0 2 2

Vermeld zijn rensters die minimaal twee keer een Monument gewonnen hebben. (MSR = Milaan-San Remo, RVV = Ronde van Vlaanderen, PR = Parijs-Roubaix, LBL = Luik-Bastenaken-Luik). De rensters in cursief zijn nog actief.

Meeste overwinningen in één jaar

[bewerken | brontekst bewerken]

Er zijn twee vrouwen die twee monumenten wonnen in één jaar.

Jaar Milaan San-Remo Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Luik-Bastenaken-Luik Ronde van Lombardije
1999 Vlag van Italië Sara Felloni Geen wedstrijd Geen wedstrijd Geen wedstrijd Geen wedstrijd
2000 Vlag van Litouwen Diana Žiliūtė
2001 Vlag van Zweden Susanne Ljungskog
2002 Vlag van Nederland Mirjam Melchers (1/3)
2003 Vlag van Rusland Zoelfia Zabirova (1/3)
2004 Vlag van Rusland Zoelfia Zabirova (2/3) Vlag van Rusland Zoelfia Zabirova (3/3)
2005 Vlag van Duitsland Trixi Worrack Vlag van Nederland Mirjam Melchers-Van Poppel (2/3)
2006 Geen wedstrijd Vlag van Nederland Mirjam Melchers-Van Poppel (3/3)
2007 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nicole Cooke
2008 Vlag van Duitsland Judith Arndt (1/2)
2009 Vlag van Duitsland Ina-Yoko Teutenberg
2010 Vlag van België Grace Verbeke
2011 Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten (1/4)
2012 Vlag van Duitsland Judith Arndt (2/2)
2013 Vlag van Nederland Marianne Vos
2014 Vlag van Nederland Ellen van Dijk
2015 Vlag van Italië Elisa Longo Borghini (1/3)
2016 Vlag van Verenigd Koninkrijk Elizabeth Armitstead (1/3)
2017 Vlag van Verenigde Staten Coryn Rivera Vlag van Nederland Anna van der Breggen (1/3)
2018 Vlag van Nederland Anna van der Breggen (2/3) Vlag van Nederland Anna van der Breggen (3/3)
2019 Vlag van Italië Marta Bastianelli Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten (2/4)
2020 Vlag van Nederland Chantal Blaak [11] afgelast [11] Vlag van Verenigd Koninkrijk Elizabeth Deignan (2/3) [11]
2021 Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten (3/4) Vlag van Verenigd Koninkrijk Elizabeth Deignan (3/3) [12] Vlag van Nederland Demi Vollering (1/2)
2022 Vlag van België Lotte Kopecky (1/4) Vlag van Italië Elisa Longo Borghini (2/3) Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten (4/4)
2023 Vlag van België Lotte Kopecky (2/4) Vlag van Canada Alison Jackson Vlag van Nederland Demi Vollering (2/2)
2024 Vlag van Italië Elisa Longo Borghini (3/3) Vlag van België Lotte Kopecky (3/4) Vlag van Australië Grace Brown
2025 Vlag van Nederland Lorena Wiebes Vlag van België Lotte Kopecky (4/4) Vlag van Frankrijk Pauline Ferrand-Prévot Vlag van Mauritius Kimberley Le Court
Overwinningen per land
[bewerken | brontekst bewerken]
Land MSR RVV PR LBL Totaal
Vlag van Nederland Nederland 2 8 0 6 16
Vlag van België België 0 4 1 0 5
Vlag van Italië Italië 1 3 1 0 5
Vlag van Duitsland Duitsland 1 3 0 0 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 0 2 1 1 4
Vlag van Rusland Rusland 2 1 0 0 3
Vlag van Australië Australië 0 0 0 1 1
Vlag van Canada Canada 0 0 1 0 1
Vlag van Frankrijk Frankrijk 0 0 1 0 1
Vlag van Litouwen Litouwen 1 0 0 0 1
Vlag van Mauritius Mauritius 0 0 0 1 1
Vlag van Zweden Zweden 1 0 0 0 1
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 0 1 0 0 1