Kunstverzameling Hugo Voeten

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Collection Hugo Voeten is een eclectische privéverzameling met beeldende kunst. Ze bevindt zich in Herentals en Geel in België.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De verzameling werd bijeengebracht door ondernemer Hugo Voeten (1940-2017). Hij maakte fortuin als eigenaar van de supermarkten Cash & Fresh die zich voornamelijk in de Antwerpse en Limburgse Kempen bevonden. Hij was daarnaast een gepassioneerd kunstverzamelaar en jager.

Collection Hugo Voeten telt ongeveer 2000 stukken die verzameld werden over een tijdsspanne van meer dan veertig jaar. Ze omvat keuzes uit de moderne kunst, gaande van Jules Schmalzigaug, Constant Permeke, Léon Spilliaert tot Frans Masereel. Ze bevat bovendien topstukken uit de hedendaagse kunst. Er is bijvoorbeeld werk van Christo & Jeanne-Claude, Paul Pfeiffer, Vanessa Beecroft, Sophie Calle, Marlene Dumas en Mircea Cantor of werk van Belgische kunstenaars zoals Jef Geys, Wim Delvoye, Walter Swennen, Jan Van Imschoot en Thierry De Cordier. Een bijzondere plaats is gereserveerd voor Bulgaarse kunst uit de tweede helft van de 20ste eeuw. De verzameling kwam geleidelijk en intuïtief tot stand naar de smaak van de verzamelaar. Een vroegere curator van het M HKA te Antwerpen (Flor Bex) werd aangetrokken als adviseur. Ook de Bulgaarse kunstenaar en verzamelaar Svetlin Roussev speelde een belangrijke rol de totstandkoming van de collectie en presentatie ervan.

Herentals & Geel[bewerken | brontekst bewerken]

Collection Hugo Voeten bevindt zich in Art Center Hugo Voeten in Herentals en Beeldentuin Hugo Voeten in Geel. Beide omgevingen gaan op een bijzondere manier in dialoog met kunst en bevinden zich in het groene hart van de Antwerpse Kempen.

Een kunsttempel in een voormalige graanfabriek (Herentals)[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren 1950 bouwde de firma Daix een grote graanfabriek op de oever van het Kempisch Kanaal, het zogenaamde Kanaal Bocholt-Herentals. De fabriek diende voor graanopslag en overslag van bulkgoed voor dierenvoeding. Na diverse uitbreidingen en overnames doofden de activiteiten op de plek uit in de jaren 1980. Het gebouw stond meer dan twintig jaar leeg en verkommerde. Hugo Voeten kocht het in 2006. Hij liet het renoveren en maakte er een monumentale tentoonstellingsruimte van voor zijn kunstcollectie. De architecten Wouter Bastijns & Barent Bulcke zorgden voor het ontwerp en begonnen de renovatie in 2009 met respect voor de oorspronkelijke architectonische elementen. Baksteen en beton domineren het gerenoveerde gebouw dat de voormalige silo's en depotverdiepingen op ingenieuze wijze aan elkaar schakelde. Art Center Hugo Voeten bevat negen expolagen. Een hoge vide zorgt voor een enorme ruimtelijke ervaring en twee dwarse volumes doorsnijden het hele gebouw. Verspreid over 5000 vierkante meter tentoonstellingsruimte, kan het publiek meer dan 700 kunstwerken bewonderen in symbiose met de bijzondere architectuur en het erfgoed.

Een oase van groen (Geel)[bewerken | brontekst bewerken]

De 15 hectare grote private Beeldentuin Hugo Voeten in Geel bevat diverse tuinsferen. Bezoekers ontdekken er rondom de statige Villa Hazenhout (met een uniek historisch skelet van een tiendenschuur) een historisch park ontworpen door Jacques Wirtz. Daarnaast bevat het geometrisch park verschillende tuinkamers. In dit ontwerp staan taxushagen en gazons centraal. Ook is er uitgestrekte landschappelijke zone. Deze is doorspekt met onregelmatige vijvers. Dit moderne park werd aangelegd naar een ontwerp van Erik Dhont. Een vierde parkzone omvat voornamelijk struwelen.

In deze groene setting staan honderden werken opgesteld van tientallen kunstenaars. Ze gaan een dialoog aan met de natuur en het landschap. Hugo Voeten gaf er zijn eigen toets aan. Het park toont werken van Novello Finotti, Pavel Koichev, Emil Popov, Joris Gaymans, Wim Delvoye, Krum Damianov, Panamarenko en vele anderen.

Art Center Hugo Voeten en Beeldentuin Hugo Voeten zijn op specifieke tijdstippen te bezoeken na afspraak en online reservering.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]