Le Droit Humain (België)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf L'Egalité Bruxelles)

De Belgische federatie van het Internationale Orde der Gemengde Vrijmetselarij „Le Droit Humain“ (D.H.) is de Belgische afdeling van de Ordre Maçonnique Mixte International Le Droit Humain, een internationale koepel van gemengde vrijmetselaarsloges die werken met de drie symbolische basisgraden en een hogere gradensysteem.

Wezen[bewerken | brontekst bewerken]

Georges Martin

De Belgische federatie van Le Droit Humain behoort tot de zogenaamde adogmatische of liberale strekking binnen de vrijmetselarij. Dat betekent dat zij niet werken vanuit een verplicht geloof in een opperwezen en de bijbel niet steeds in hun werkplaatsen aanwezig is. Ze stellen elk dogma of verplicht geloof in een geopenbaarde god af te wijzen. Het staat de leden vrij te geloven of niet. De grote meerderheid van de leden is atheïst of agnost. De gewetensvrijheid van de leden gaat voor hen boven alles. Deze loges staan een absolute scheiding van Kerk en Staat voor. Om die redenen noemt de "United Grand Loge of England" deze loges, die in België, Frankrijk, Spanje, Italië en Latijns-Amerika het overwicht binnen de vrijmetselarij vormen irregulier.

De waarden die hierbij centraal staan spruiten voort uit de Verlichting en het modernisme, namelijk: verdraagzaamheid, vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid.

De loges van Le Droit Humain propageren een antiklerikale en vrijzinnige ideologie. De meeste leden zijn agnost of atheïst en steunen uiteraard het vrijzinnige gedachtegoed en de vrijzinnige actie.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook hoofdartikel: Geschiedenis van de vrijmetselarij in België

Le Droit Humain werd opgericht in Frankrijk in 1893 door Georges Martin en Maria Deraismes.

Op 22 februari 1911 werd in België - met de steun van leden van Les Amis Philantrophes (nº 1) Bruxelles onder het Grootoosten van België in de tempel in de Peterseliestraat, in aanwezigheid van de grondlegger van de orde, Georges Martin, de eerste loge, nummer 45, van de Belgische federatie opgericht met als naam L'Egalité Bruxelles. De eerste vrouwelijke leden waren Isabelle Gatti de Gamond, Céline Dangotte, Jeanne Anspach en Annette Kochnitsky. Acht ingewijde vrouwen uit Frankrijk of Nederland sloten zich aan bij de eerste Belgische loge.

Verschillende leden van Les Amis Philantrophes werden dubbellid, waaronder Lucien Anspach, Ovide Decroly, Georges Tosquinet, Emile Vinck, Eugène Monseur, Charles Fièvez, Adolphe Puissant en Auguste Ley.

De strijd binnen het Belgische Grootoosten om vrouwelijke initiatie voor gelijkwaardig te erkennen zou geleid worden door Henri La Fontaine, die later ook dubbellid werd, en Alexis Sluys.

De Belgische federatie van Le Droit Humain bleef een kleine aangelegenheid tot en met de Eerste Wereldoorlog. Vanaf 1926 sloten loges onder de Grande Loge Mixte de France op Belgische bodem zich aan bij Le Droit Humain. In 1928 waren er zeven loges actief zodat een Belgische federatie kon worden opgericht.

De Nationale Raad van de Belgische Federatie nam in 1928 het initiatief tot een internationale manifestatie voor de wereldvrede te Brussel.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog lag de vrijmetselaarsactiviteit stil als gevolg van de Duitse bezetting.

De viering van de vijftigste verjaardag van de Belgische Federatie in 1978 werd groots gevierd, en vele Belgische en buitenlandse macons van zowel van binnen de Orde als van andere Obediënties namen hieraan deel.

In 1982 organiseerde de Belgische federatie deherdenking van de honderdste verjaardag van de inwijding van Maria Deraismes.

In 1983 werd de Belgische Federatie lid van C.L.I.P.S.A.S., dit als eerste gemengde obediëntie en als eerste afdeling van de Internationale Gemengde Orde van Le Droit Humain.

In 1986 ging de Belgische federatie over tot organisatie van een Internationaal Congres onder de benaming Maria Deraismes en met als thema de toekomst van de vrijmetselarij. Het congres was toegankelijk voor alle Belgische en buitenlandse maçons, voor zover ze als zodanig erkend zijn door de Belgische Federatie.

Op 11 november 2006 splitsten de werkplaatsen Alegria Sint-Niklaas, Aqua Antwerpen en Panta Rhei Antwerpen zich af van Le Droit Humain en richtten samen met de loge Agora Brussel en Dionysos Vilvoorde de Lithos Confederatie van Loges op.

Organisatie[bewerken | brontekst bewerken]

Juridisch[bewerken | brontekst bewerken]

De obediëntie is een vereniging zonder winstoogmerk. De hoofdzetel van de obediëntie is gevestigd te Federaal Secretariaat, Postbus 10058, 1190 Brussel 19.

Ook aanverwante initiatieven en afzonderlijke loges hebben het statuut van een rechtspersoon.

Structureel[bewerken | brontekst bewerken]

De Belgische federatie van Le Droit Humain is een afdeling van de internationale federatieve obediëntie van vrijmetselaarsloges wiens lidmaatschap inclusief voor mannelijke én vrouwelijke vrijmetselaars is.

Tot 1989 was een aanzienlijk deel van de mannelijke leden van Le Droit Humain tevens lid van een loge onder het Belgische Grootoosten.

Statistisch[bewerken | brontekst bewerken]

Daar waar de loges van Le Droit Humain in 1979 2.345 leden hadden, waren er in 2010 reeds 6.817 voornamelijk vrouwelijke, leden verdeeld over 98 werkplaatsen.

De Belgische federatie is de tweede grootste afdeling van de orde. Zij telt een kleine 7.000 leden verdeeld over een kleine 100 actieve en slapende symbolische loges, 11 actieve perfectieloges, 9 actieve en 1 slapend soeverein(e) kapittel(s), 3 verheven areopagus en 1 consistorium. Van de actieve werkplaatsen, bestaan er slecht één derde uit Nederlandstalige en twee derden uit Franstalige loges. Circa 66,6 % van de aangesloten leden zijn vrouwen, circa 33,3 % zijn mannen.

Aangesloten werkplaatsen[bewerken | brontekst bewerken]

De Belgische federatie telt onderstaande actieve, passieve of uitgetreden symbolische loges, vervolmakingsloges, kapittels, areopagi en consistori die uitsluitend werken met de Aloude en Aangenomen Schotse Ritus. Werkplaatsen in andere riten zijn er niet.

België[bewerken | brontekst bewerken]

Congo[bewerken | brontekst bewerken]

Hongarije[bewerken | brontekst bewerken]

Tsjechië[bewerken | brontekst bewerken]

Legende[bewerken | brontekst bewerken]

  • (*) oprichtende loge Droit Humain (België) (D.H.)
  • (**) oprichtende loge Lithos Confederatie van Loges (L.C.L.)

Grootmeesters[bewerken | brontekst bewerken]

De Grootmeesters Nationaal van de Belgische federatie zijn:

Gehanteerde riten[bewerken | brontekst bewerken]

De obediëntie gebruikt uitsluitend de Aloude en Aanvaarde Schotse Ritus, en dit zowel in de drie symbolische basisgraden als de dertig hogere graden van dit gradenstelsel.

Internationale en bilaterale contacten[bewerken | brontekst bewerken]

De obediëntie is een internationale organisatie die over de ganse wereld actief is. Deze obediëntie was door middel van haar Belgische en Franse federaties aangesloten bij de vrijzinnige vrijmetselaarskoepel C.L.I.P.S.A.S. van 1983 tot 1996. Vanaf 1998 maakt zij deel uit van S.I.M.P.A..

De Belgische federatie heeft hechte banden met het Grootoosten van België, de Grootloge van België en de Vrouwengrootloge van België waarmee ze de Belgische vrijmetselarij vormt. Ze heeft geen relaties met de Reguliere Grootloge van België. De loges ervan vergaderen trouwens bijna overal in de lokalen van het Grootoosten, behalve in Brussel waar ze haar eigen tempelcomplex bezit.

Gemeenschappelijke verklaring[bewerken | brontekst bewerken]

4 obediënties[bewerken | brontekst bewerken]

Op 21 februari 1989 de vier Belgische irreguliere obediënties van vrijmetslaarsloges, de Vrouwengrootloge van België (V.G.L.B.), de Grootloge van België (G.L.B.), de Belgische federatie van Le Droit Humain (D.H.) en het Grootoosten van België (G.O.B.) onderstaande verklaring:

"De Belgische obediënties die deze verklaring ondertekenen, zijn erfelijke dragers van verscheidene eeuwen maçonnieke geschiedenis, gedurende dewelke zovele Vrijmetselaars zich in de geschiedenis van onze gewesten hebben onderscheiden. Zij verklaren deel uit te maken van dezelfde traditionele en universele "initiatieke" orde, die onder de benaming vrijmetselarij, op grond van Broederschap, een gemeenschap van vrije en eerlijke mensen vormt.
Zonder van hun soevereiniteit en beslissingsmacht afstand te doen, stellen zij vast dat, ondanks hun onderlinge verscheidenheid en die van hun Loges, zij gemeenschappelijke kenmerken bezitten:
* het beoefenen van de initiatieke arbeid en het gebruiken van een op symboliek berustende werkwijze;
* het streven naar lotsverbetering van de mens op alle gebieden;
* het verdedigen van de gewetensvrijheid, de vrijheid van denken en de vrije meningsuiting;
* het streven naar harmonische betrekkingen onder alle mensen door te pogen tegengestelde inzichten met elkaar te verzoenen;
* het afwijzen van elk dogma.
Daarenboven wensen de Obediënties zich in de profane wereld niet te mengen in politieke of religieuze geschillen. Zij behouden zich het recht voor om, elk naar eigen inzicht, hun standpunten over morele problemen eventueel kenbaar te maken.
Doordrongen van deze bovenstaande principes zijn de obediënties bijgevolg van oordeel, dat het zoeken naar waarheid en het streven naar gerechtigheid door niets mag worden verhinderd en zonder enige beperking moet kunnen gebeuren.

8 obediënties[bewerken | brontekst bewerken]

Op 18 mei 1992 legden de vier Belgische irreguliere obediënties van vrijmetselaarsloges, namelijk: de Vrouwengrootloge van België (V.G.L.B.), de Grootloge van België (G.L.B.), de Belgische federatie van Le Droit Humain (D.H.) en het Grootoosten van België (G.O.B.) onderstaande verklaring af:

Cohéritières de plusieurs siècles de vie maçonnique durant lesquels tant de Francs-Maçons ont illustré l'histoire de leur pays, les Obédiences soussignées, déclarent participer du même ordre initiatique, traditionnel et universel qui, fondé sur la Fraternité, constitue sous le nom de Franc-Maçonnerie une Communauté de personnes libres et responsables.
Ces Obédiences se tiennent à l'écart de la controverse partisane en matière d'expression, ces Obédiences affirment qu'au-delà de leur diversité, elles ont en commun:
La démarche initiatique et la pratique d'une méthode symbolique;
Le rejet de tout dogme et de toute ségrégation;
Le refus de tout intégrisme et de tout extrémisme;
Le souci de travailler à l'amélioration de la condition humaine sous tous ses aspects;
La défense de la liberté de conscience, de pensée et d'expression;
La recherche de l'harmonie entre tous les êtres humains.
Inspirées de ces principes, ces Obédiences affirment leur volonté de construire un monde fondé sur la vérité et la justice, en constante recherche.

1 obediëntie[bewerken | brontekst bewerken]

Op 25 mei 2003 heeft de Belgische federatie van Le Droit Humain onderstaande verklaring gepubliceerd betreffende de Europese Conventie:

De BELGISCHE FEDERATIE VAN LE DROIT HUMAIN staat erop zijn gehechtheid aan de Europese constructie te herhalen, die ertoe heeft bijgedragen de conflicten te doen afnemen, die Europa gedurende vele eeuwen hebben verscheurd.
De BELGISCHE FEDERATIE VAN LE DROIT HUMAIN bevestigt eveneens zijn gehechtheid aan het principe van de scheiding van Kerk en Staat dat aan eenieder toelaat zijn fundamentele rechten uit te oefenen, namelijk de vrijheid van denken, geweten en godsdienst, zonder enige vorm van discriminatie qua overtuiging.
De BELGISCHE FEDERATIE VAN LE DROIT HUMAIN vindt dat op het moment dat de Unie zich uitbreidt, de instellingen van de Europese Unie dit principe moeten eerbiedigen en vraagt dat men dit zou integreren in de wetteksten.
De BELGISCHE FEDERATIE VAN LE DROIT HUMAIN is van oordeel dat het burgerschap binnen de Europese Unie gesteund is op waarden zoals de solidariteit, de waardigheid van mannen en vrouwen, vrijheid, gelijkheid, alsook op het grondbeginsel van de democratie en de Rechtsstaat.
De BELGISCHE FEDERATIE VAN LE DROIT HUMAIN vraagt met nadruk dat de verantwoordelijken van de Europese Unie en de Conventie “Voor de toekomst van Europa” in het Grondwettelijk Verdrag, slechts die elementen zouden invoeren die de burgers kunnen samenbrengen en niet deze die hen zouden kunnen scheiden.
De BELGISCHE FEDERATIE VAN LE DROIT HUMAIN vraagt het intrekken van artikel 37, dat in tegenspraak is met de scheiding van Kerk en Staat, door het organiseren van een dialoog tussen de “Kerken” en de instellingen van de Unie.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Droit Humain, Histoire de la Fédération Belge du Droit Humain, Tome I - Des origines à la guerre de 1940-1945, Editions du Droit Humain, Bruxelles, 1978
  • Schouters-Decroly, L., Histoire de la Fédération Belge du Droit Humain, Tome II - De 1945 à 1978 Trente-trois ans de maçonnerie, 2 delen, Editions du Droit Humain, Bruxelles, 1982
  • Rutten, Wim, Fédération belge du Droit Humain. 75 ans de maçonnerie mixte. 1928-2003, Editions du Droit Humain, Bruxelles, 2003
  • Maes, Frank, De Egyptische vrijmetselarij
  • Severs, Eline, De invloed van de vrijmetselarij op het maatschappelijke bestel. Een Belgische Case-study: de Gemengde Obediëntie Le Droit Humain en de emancipatiestrijd van de vrouw in de jaren 1960-'70

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Le_Droit_Humain_(België)&oldid=65770346"